Απόβαση Κοζάκων στη Λήμνο

Σχεδόν 90 χρόνια έχουν περάσει από το Νοέμβριο του 1920, όταν συμμαχικά πλοία των Αγγλογάλλων «έπιασαν» λιμάνι στη Λήμνο, αποβιβάζοντας στην ελληνική γη μερικές χιλιάδες ηττημένους της Μάχης της Κριμαίας, Κοζάκους λευκοφρουρούς. Το Σαββατοκύριακο, απόγονοι αυτών των ανθρώπων έκαναν τη δική τους «απόβαση» στο νησί του Ηφαίστου, για να αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους δεν επέστρεψαν ποτέ στην πατρίδα τους, τη Ρωσία, και είναι θαμμένοι στη φιλόξενη ελληνική γη.

Εννιά δεκαετίες πριν, χιλιάδες Κοζάκοι, μέλη του «Λευκού Στρατού», που χρησιμοποιώντας μοναρχικά σύμβολα και τη λευκή αυτοκρατορική σημαία του Αγίου Ανδρέα, προσπάθησαν να αντισταθούν - χωρίς επιτυχία - στον «Κόκκινο Στρατό» των μπολσεβίκων, έφτασαν στο νησί της Λήμνου και στρατοπέδευσαν σε ερημική παραλία, κοντά στο χωριό Πορτιανό της Νέας Κούταλης, για περίπου έναν χρόνο. Οι επιδημίες της εποχής, οι κακουχίες και η πείνα οδήγησαν μερικές εκατοντάδες στο θάνατο και η ερημική παραλία στην περιοχή μεταξύ Πορτιανού και Τσιμανδρίου, πλάι στο κύμα, έγινε ο τάφος τους.

Τους ανθρώπους αυτούς τίμησαν, με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο, απόγονοί τους, οι οποίοι έφτασαν στο νησί της Λήμνου, με ειδική πτήση τσάρτερ από τη Μόσχα, όπως και πολυπληθής ρωσική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Αλεξάντερ Μπεγκλόφ, υποδιευθυντή της διοίκησης του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Την αποστολή συνόδευαν εκπρόσωποι της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, του υπουργείου Άμυνας, αλλά και της Δούμα, με πρωτοστάτη τον ομογενή βουλευτή Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος όχι μόνο στηρίζει τον ελληνισμό της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και - εμπράκτως - εκδηλώσεις, όπως αυτή του Σαββατοκύριακου, που ενισχύουν, όπως λέει, τους μακραίωνους δεσμούς των δύο λαών, του ελληνικού και του ρωσικού.

Πρωτοβουλίες σαν κι αυτή, μας είπε χαρακτηριστικά, συμβάλλουν στην περαιτέρω ενίσχυση των ελληνορωσικών σχέσεων, που - κατά την άποψή του - έχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης.

Η Μάχη της Κριμαίας ήταν το τελικό επεισόδιο του εμφυλίου πολέμου στη Σοβιετική Ρωσία, η οποία, όπως όλες οι εμφύλιες διαμάχες ανά τον πλανήτη, λάβωσε το ρωσικό έθνος. Η ενέργεια αυτή προσπαθεί να κλείσει τις πληγές, να πετύχει την οριστική «εθνική συμφιλίωση», όπως χαρακτηριστικά είπε και ο ίδιος ο κ. Μπεγκλόφ. Μια εθνική συμφιλίωση που θα βάλει τον ιδεολογικό - κατά βάση - αυτό πόλεμο, όπως τον χαρακτηρίζουν ιστορικοί, στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας.