Έρευνες για τα λείψανα του ζωγράφου Καραβάτζιο

Μια ομάδα Ιταλών επιστημόνων ανακοίνωσε την έναρξη μιας έρευνας για τα λείψανα του Ιταλού ζωγράφου Καραβάτζιο (1571-1610), σε μια εκκλησία του Πόρτο Ερκολε στην Τοσκάνη, για να διαλευκανθεί το μυστήριο του θανάτου του, πριν από 400 χρόνια.

Τέσσερα ιταλικά πανεπιστήμια συμμετέχουν στο πρόγραμμα αυτό που έχει ανατεθεί σε ειδικούς στη μικροβιολογία, σε ιστορικούς της τέχνης και ανθρωπολόγους, για να προσφέρουν τον «αρμόζοντα ενταφιασμό» στον Μικελάντζελο Μερίζι (Καραβάτζιο), του οποίου η ιδιοφυΐα και ο ρεαλισμός έφεραν επανάσταση στην ιστορία της τέχνης .

Η έρευνα, η οποία αρχίζει την Τρίτη, συντονίζεται από τον καθηγητή ανθρωπολογίας οστών Τζόρζιο Γκρουπόνι του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, ο οποίος εργάστηκε κυρίως στην ανασύσταση του προσώπου του συγγραφέα Δάντη Αλιγκέρι .

«Ξεκινήσαμε από διάφορες ενδείξεις, κυρίως ότι ο Καραβάτζιο δεν πέθανε στην παραλία της Φενίλια στις ακτές της Τοσκάνης, όπως πιστευόταν μέχρι πρόσφατα, αλλά σε ένα νοσοκομείο στο Πόρτο Ερκολε», δήλωσε ο Γκρουπόνι, παρουσιάζοντας το αντίγραφο του πιστοποιητικού θανάτου που βρέθηκε πρόσφατα.

Προφανώς ο ζωγράφος πέθανε από ελονοσία σε αυτή την περιοχή της Μαρέμα, που την εποχή εκείνη ήταν μια ζώνη ελών, και τάφηκε σε ένα μικρό νεκροταφείο, από το οποίο τα λείψανα ανασύρθηκαν το 1956 για να ταφούν φύρδην μίγδην στην κρύπτη της εκκλησίας.

«Το κάνουμε αυτό με αγάπη και θα κοστίσει περίπου 10.000 ευρώ (με χρηματοδότηση από τα πανεπιστήμια), αλλά πρέπει να δώσουμε μιαν ιστορική απάντηση στο θάνατο του Καραβάτζιο», υπογράμμισε ο συγγραφέας Σιλβάνο Βινσέτι, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την αξιοποίηση των ιστορικών και πολιτιστικών αγαθών.

Οι ερευνητές θα πρέπει να προσδιορίσουν την ταυτότητα των λειψάνων περίπου 200 ατόμων για να τα αντιπαραβάλουν στη συνέχεια με τους απογόνους του καλλιτέχνη που έχουν ήδη εντοπιστεί.

Ο Καραβάτζιο, διάσημος για την τεχνική του «κιαροσκούρο», της φωτοσκίασης και του «τενεμπρισμού» στα έργα του όπως «ο Βάκχος», «το γεύμα στους Εμμαούς» και «Θυσία του Ισαάκ», έχει περιγραφεί στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία ως ένας από τους πλέον βασανισμένους ζωγράφους στην ιστορία.