Τρεζόρ Λούα Λούα: Η ζωή του μια... τούμπα!

Το δάκρυ  που κύλησε στο μάγουλο του  Λούα Λούα την περασμένη Τρίτη, όταν πάτησε ύστερα από ενάμισι χρόνο  το πόδι του στις εγκαταστάσεις του  Ρέντη και αντίκρισε ξανά γνώριμα  πρόσωπα, ήταν ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας. Όχι μόνο για το... μαρτύριο που τράβηξε τον τελευταία χρόνο στο Κατάρ, αλλά γενικότερα για τα απίστευτα βάσανα με τα οποία είναι γεμάτη η η ζωή του...

 Μια ζωή που  θυμίζει χολιγουντιανή ταινία, γεμάτη δράση και δράμα. Κι όχι μόνο η ζωή του, αλλά και η καριέρα του. Από εννιά χρόνων ακόμα, από τότε δηλαδή που ακολούθησε του γονείς του όταν εκείνοι μετανάστευσαν στην Αγγλία, ξεκίνησε μια περιπέτεια διαρκείας, τα επεισόδια της οποίας συνεχίζονται με αμείωτη ένταση...

 Γεννημένος  στην Κινσάσα του Κονγκό -πρώην Ζαΐρ- ο Τρεζόρ Λομάνα Λούα Λούα πριν από 29 χρόνια ακριβώς (28 Δεκεμβρίου 1980) μεγάλωσε, όχι απλώς στη μες στη φτώχια, αλλά μες στην πείνα και στην εξαθλίωση. Λογικό κι επόμενο, λοιπόν, ήταν οι γονείς του να πάρουν τη μεγάλη απόφαση και να μεταναστεύσουν στην Αγγλία. Εκεί, ανήλικο παιδί ακόμα, άρχισε να εργάζεται ως υπάλληλος σε φαστ φουντ, προκειμένου να συμβάλει οικονομικά στη συντήρηση της οικογένειάς του. Στις ελεύθερες ώρες του έπαιζε ποδόσφαιρο στα γήπεδα της γειτονιάς του, όπου τον ανακάλυψαν οι σκάουτερ της Κόλτσεστερ το 1998. Επόμενος σταθμός του ήταν η Νιουκάστλ (2000-2004) και εν συνεχεία -πριν από τον Ολυμπιακό- η Πόρτσμουθ (2004-2007). 

 Του έκρυψαν το χαμό του  γιου του... 

 Αν, πάντως, υπήρχε κάποια μέθοδος  μερικής διαγραφής της μνήμης, ο Λούα Λούα θα επέλεγε στα σίγουρα να διαγράψει την τριετία που αγωνίστηκε στην Πόρτσμουθ. Παρόλο που, ποδοσφαιρικά, ήταν η καλύτερη περίοδός του, η ζωή του πήγαινε από το κακό στο χειρότερο...

 Και ιδού τα περιστατικά που το καταμαρτυρούν  ανάγλυφα:

• Στις αρχές του 2004, αναγκάστηκε να ζητήσει προστασία από την αστυνομία, επειδή δεχόταν συνεχή απειλητικά τηλεφωνήματα, μετά την αποβολή του στο ματς με την Τυνησία και τον αποκλεισμό της εθνικής ομάδας του Κογκό από τη συνέχεια του Κόπα Άφρικα.
• Στο ξεκίνημα της σεζόν 2005-06, έφυγε από την Αγγλία για ν’ αγωνιστεί σ’ ένα φιλικό της εθνικής ομάδας του Κογκό στην Αφρική. Εκεί προσβλήθηκε από ελονοσία, γεγονός που τον άφησε εκτός αγωνιστικής δράσης για αρκετό καιρό...
• Λίγους μήνες αργότερα, τον Γενάρη του 2006, ο Λούα Λούα  έχασε τον μόλις 16 μηνών γιο του, ο οποίος προσβλήθηκε ξαφνικά από μηνιγγίτιδα και έσβησε μέσα σε λίγες μέρες. Και το χειρότερο ίσως απ’ όλα ήταν ότι ο παίκτης αγνοούσε το τραγικό συμβάν για δύο ολόκληρες εβδομάδες! Τόσο διάστημα χρειάστηκαν οι επιτελείς της εθνικής ομάδας του Κογκό για να του το αποκαλύψουν… Κι αυτό διότι ο θάνατος του μωρού συνέπεσε με τους αγώνες του Κόπα Άφρικα. Και επειδή το Κογκό βάδιζε από νίκη σε νίκη και ο Λούα Λούα ήταν σε δαιμονιώδη φόρμα, δεν ήθελαν να τον χάσουν… Του αποκάλυψαν το δραματικό μυστικό μόνο όταν η ομάδα έχασε στον ημιτελικό από την Αίγυπτο και αποκλείστηκε από τον τελικό…
• Παρ’ όλα αυτά, επανήλθε σύντομα στα γήπεδα, αλλά όχι για πολύ. Πανηγυρίζοντας  κάποιο γκολ που πέτυχε με την Πόρτσμουθ κάνοντας τις γνωστές του τούμπες, έπαθε διάστρεμμα βαριάς μορφής, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης μέχρι το τέλος της σεζόν 2005-06…
• Τους επόμενους μήνες, ο Λούα Λούα πρωταγωνίστησε και πάλι σε αρκετά μικρά ή μεγάλα επεισόδια. Στο σοβαρότερο απ’ αυτά, έκανε μεγάλη φασαρία -άγνωστο για ποιο λόγο- η αστυνομία επενέβη μέσα στο ίδιο του το σπίτι και τον συνέλαβε, ύστερα από τηλεφώνημα των γειτόνων! Λίγο αργότερα, πάντως, αφέθηκε ελεύθερος, χωρίς να του απαγγελθούν κατηγορίες.

Κάτω, στον Πειραιά... 

 Στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι του 2007 ήρθε πολύ εύκολα. Ήξερε, άλλωστε, ότι η Αθήνα φημίζεται  για τον ήλιο της και... την καλή ζωή! Και ο Κονγκολέζος, ύστερα από  τόσο μαυρίλα -κυριολεκτικά και μεταφορικά-, τα είχε ανάγκη και τα δύο...

 Έκανε γρήγορα  φίλους, μιας και είναι ένας χαρακτήρας ανοιχτόκαρδος , με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Αλλά ειδικά με τον Ντιντιέ Ντομί κόλλησε με το καλημέρα. Ο Γάλλος τον ακολουθούσε σχεδόν παντού, με μοναδική εξαίρεση τα... νυχτοπερπατήματα. Καθότι, όπως λένε οι κακές γλώσσες, ο Λούα Λούα δεν αντιστάθηκε και με ιδιαίτερο ζήλο στις νυχτερινές προκλήσεις της ελληνικής πρωτεύουσας. Ειδικά από τη στιγμή που έμενε στα νότια προάστια..

 Παρόλα αυτά, κάποια άρχισε να νιώθει νοσταλγία. Όχι, βέβαια, για το Πόρτσμουθ, αλλά για  την οικογενειακή εστία. Η γυναίκα του και τα δύο του παιδιά δεν τον είχαν ακολουθήσει στην Ελλάδα. «Στην αρχή της σεζόν», δήλωσε αργότερα ο ίδιος, είχα κάποια προβλήματα. Δεν είχα προσαρμοστεί εδώ και μου έλειπε η οικογένειά μου. Ένιωθα μεγάλη μοναξιά και, μολονότι το κλίμα στην ομάδα ήταν άριστο, είχε πέσει η ψυχολογία μου κι αυτό φαινόταν και μέσα στο γήπεδο. Όταν με επισκέφτηκε η οικογένειά μου κι είδα τα παιδιά μου, έφτιαξε η διάθεσή μου κι ανέβηκε κατακόρυφα η απόδοσή μου».

 Πράγματι. Ειδικά μετά το εκπληκτικό γκολ που πέτυχε τον Γενάρη του 2008 στο παιχνίδι Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό (που άνοιξε το δρόμο για το εντυπωσιακό 4-0), ο Κονγκολέζος άρχισε να «πετάει» μέσα στο γήπεδο. Με αποτέλεσμα να αγαπηθεί όσο λίγοι από τους οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι τον αποθέωναν συνεχώς. Όχι μόνο στο «Καραϊσκάκη, αλλά και στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Καθότι ο Λούα Λούα δεν έχασε εκείνη τη σεζόν ούτε έναν από τους σημαντικούς αγώνες της ομάδας μπάσκετ των «ερυθρολεύκων».

 Ωστόσο, η  κακοτυχία δεν τον είχε εγκαταλείψει ακόμα. Λίγο πριν από ένα παιχνίδι με τον ΟΦΗ, έλαβε τα κακά μαντάτα: ο θείος του, τον οποίο λάτρευε, είχε αποχαιρετήσει τα εγκόσμιο. Ο Λούα Λούα έσφιξε τα δόντια και έπαιξε. Κι όταν σκόραρε, δεν έκανε τούμπα. Απλώς σήκωσε το χέρι στον ουρανό, αφιερώνοντας το γκολ στη μνήμη του πολυαγαπημένου του θείου... 

 Τίτλοι  τέλους και... σίκουελ! 

 Κι όμως... Μολονότι ήταν το αγαπημένο παιδί  της εξέδρας, παρόλο που βοήθησε  τα μέγιστα αγωνιστικά τον Ολυμπιακό, οι τίτλοι τέλους θα πέσουν αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η σεζόν. Οι λόγοι ήταν ουσιαστικά δύο: το γεγονός ότι έδειχνε επιρρεπής τόσο στους τραυματισμούς όσο και στα... πειθαρχικά παραπτώματα. Δεν ήταν άλλωστε λίγες οι φορές που είχε καθυστερήσει στην προπόνηση ή είχε λογοφέρει με τον Τάκη Λεμονή.

 Αλλά το τέλος  δεν έμελλε να είναι οριστικό. Ύστερα από ενάμιση χρόνο, αρχίζει να γυρίζεται το... σίκουελ! Ο Λούα Λούα πέρασε ξανά την πύλη των εγκαταστάσεων του Ρέντη με εμφανή συγκίνηση, μιας και γι’ αυτόν ήταν σαν να έχει επιστρέψει στον... παράδεισο, ύστερα από ένα χρόνο στην κόλαση του Κατάρ. Καθόσον από την πρώτη στιγμή που πήγε και υπέγραψε στην Αλ Αραμπί το μετάνιωσε πικρά. «Δεν είναι για μένα οι ερημιές», είπε στους παίκτες του Ολυμπιακού.

 Γι’ αυτό και  δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ.

 Γι’ αυτό και... άρχισε τις τούμπες όταν δέχτηκε το τηλεφώνημα από τον Ολυμπιακό!