Ο καιρός των Τσιγγάνων

Υποκρισία χωρίς σύνορα, η απέλαση των Τσιγγάνων. Υποκρισία από κάθε πλευρά. Υποκρισία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, οι οποίες ξεσηκώνονται μόλις κάποιος Ισλανδός ψαράς καμακώσει κάποιον κόκκινο τόνο –καθώς είναι πολύ πιο εύκολο να το παίζεις φιλόζωος από το να είσαι φιλάνθρωπος – και οι οποίες τήρησαν σιγήν ιχθύος (sic) στην – ουσιαστικά - μαζική απέλαση των Τσιγγάνων. Υποκρισία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που βρήκαν ένα εύκολο καπνογόνο για να καλύψουν προσωρινά την πλήρη ανικανότητά τους να πράξουν αυτά για τα οποία έχουν εκλεγεί. Υποκρισία της πλειοψηφίας των ευρωπαίων, που θεωρούν πως αν πετάξεις μακριά έναν κουβά άμμο από την έρημο, δεν θα σε ενοχλήσει η επερχόμενη αμμοθύελλα. Υποκρισία των κυβερνήσεων που θα δεχθούν τους απελαθέντες, εκφράζοντας την κατανόησή τους στις αποφάσεις των ισχυρών χωρών της Ένωσης. Τέλος και ίσως το χειρότερο, υποκρισία των ίδιων των απελαθέντων, που δέχθηκαν τα 300 ευρώ για να εγκαταλείψουν τη χώρα «οικειοθελώς» και να μην ξεκινήσουν αντιδράσεις και δικαστικοί αγώνες για ομαδικές απελάσεις...

Η υποκρισία στην προκειμένη περίπτωση είναι τόση, που παύει εν τέλει να θεωρείται υποκρισία. Γίνεται μια quasi πραγματικότητα. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή. Διότι χρειάζονται πολλά από τα «άλλα λόγια» για να εξηγήσεις στον φορολογούμενο Ευρωπαίο τον λόγο που πρέπει να πληρώνει δισεκατομμύρια ευρώ για την ενσωμάτωση των Ρομά στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, κάτι που εν τέλει δεν γίνεται. Διότι έχει πληρώσει τόσο πολύ αυτήν την περιβόητη ενσωμάτωση κάθε λογής διαφορετικού, που ενδεχομένως μια «ενσωμάτωση» vice-versa να κόστιζε λιγότερο.

«Ο πατέρας μου ήταν πολύ υπερήφανος για το τσιγγάνικο αίμα του» είχε γράψει ο γιος του Τσάρλι Τσάπλιν. Πόσο απέχει αυτό το στερεότυπο, που θέλει τους Τσιγγάνους, τους Ρομά όπως προτιμούν οι ίδιοι, να διάγουν βίο ελεύθερο και ανυπόταχτο και να εμπνέουν τον Πούσκιν και τον Μπιζέ, με αυτό που θέλει τους περισσότερους από τους γονείς μας να μας αποθαρρύνουν να πλησιάσουμε αυτούς «που κλέβουν παιδιά και τα πουλάνε». Αυτούς που «ζούνε αντικοινωνικά και παράνομα», ίσως διότι διαφεύγει από πολλούς πως οι Ρομά έχουν από τις πλέον συγκροτημένες ιεραρχίες και η κοινωνική τους δομή είναι αυστηρά καθορισμένη. Όπως διαφεύγει ίσως πως η ενσωμάτωση δεν μπορεί να γίνει ούτε με χρήματα, ούτε με οικονομικές θεωρίες περί προσφοράς και ζήτησης. Ίσως τελικά η ίδια η ενσωμάτωση να είναι η λάθος αφετηρία. Τι να την κάνεις την ενσωμάτωση του διαφορετικού, όταν αρκεί ο σεβασμός. Ο σεβασμός απέναντι στον άλλον και ο σεβασμός απέναντι στον Νόμο. Με ότι συνεπάγεται το αντίθετο. Η απέλαση μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε συνθήκες φρουρίου. Ειδικά σε έναν λαό, που ουδείς γνωρίζει από πού, γιατί και πώς ξεκίνησε και έφτασε στην Ευρώπη. Όπως  λέει και ο ύμνος των Τσιγγάνων, άλλωστε « Djelem, Djelem lungone dromensa» *


* «Ταξίδεψα, ταξίδεψα, σε μακρινούς δρόμους».