Αυτή είναι η Ελληνίδα Λάρα Κροφτ!

«Πάντα ήθελα να παίξω έναν ρόλο σαν τη Λάρα Κροφτ», λέει με παιδικό ενθουσιασμό. «Θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά που έπαιζε ο μεγαλύτερος αδερφός μου PlayStation και ζήλευα. Ημουν αυτό που λένε αγοροκόριτσο. Ετσι με μεγάλωσαν οι γονείς μου μάλλον. Από μικρή έπαιζα ποδόσφαιρο, μπάσκετ και ξύλο με τα αγόρια. Θυμάμαι ότι ήταν στη γειτονιά ένα παιδάκι, ο Βασιλάκης, με τον οποίο σκοτωνόμασταν κάθε μέρα. Δεν με θυμάμαι να παίζω με κούκλες ποτέ. Προτιμούσα τα αυτοκινητάκια του αδερφού μου και το κρυφτό στη γειτονιά μας στα Πετράλωνα». 

Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα θα ενσάρκωνε το απόλυτο όνειρο κάθε κοριτσιού που παίζει με κούκλες, τους φοράει τιάρες και φαντασιώνεται το όμορφο πριγκιπόπουλο πάνω στο άσπρο άλογο: θα στεφόταν βασίλισσα της ομορφιάς και θα φορούσε πραγματικό στέμμα! 

Η ίδια δεν είχε μεγαλώσει με τέτοια σενάρια. «Αρχικά ήθελα να γίνω κτηνίατρος», λέει. «Μετά ήθελα να γίνω ιατροδικαστής. Μετά φαρμακοποιός, δασκάλα, οδοντίατρος. Στα 16 μου αποφάσισα πως ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Σκέφτομαι μόλις πάρω με το καλό το πτυχίο μου από το Τμήμα Μεθοδολογίας της Ιστορίας και Θεωρίας των Επιστημών, τον Σεπτέμβριο, να κάνω κάποια σεμινάρια δημοσιογραφίας και να προσπαθήσω να το προχωρήσω. Αν και δυστυχώς, η εποχή δεν είναι και η καλύτερη», καταλήγει. 

Πώς όμως οδηγήθηκε στα 18 της να κλείνει την πρώτη της δουλειά ως μοντέλο και να ποζάρει μέσα στο κατακαλόκαιρο για έναν κατάλογο με χειμωνιάτικα ρούχα και μπουφάν; 

«Είχα πάει για παρέα μαζί με μια φίλη μου, που ήταν ήδη μοντέλο, στο πρακτορείο που την είχε αναλάβει και εκεί με είδε μια booker. Με ρώτησε αν θέλω να δουλέψω, της είπα “γιατί όχι” και έκτοτε ασχολούμαι με το μόντελινγκ. Στην πρώτη κιόλας δουλειά -τον κατάλογο με τα μπουφάν- συνειδητοποίησα ότι το να ποζάρεις δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται». Ακολούθησαν εκατοντάδες φωτογραφήσεις για εξώφυλλα, editorials μόδας και fashion shows στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

«Νιώθω τυχερή για τις συνεργασίες μου και τους θαυμάσιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Στην Ελλάδα έχω περπατήσει στην πασαρέλα για σχεδιαστές όπως ο Μιχάλης Ασλάνης, ο Μάκης Τσέλιος, οι Deux Hommes. Και στη Γαλλία έχω κάνει κάποιες, αλλά όχι για πολύ γνωστούς οίκους. Δυστυχώς, στις εποχές που ζούμε αν ένα μοντέλο θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό που κάνει, πρέπει να φύγει έξω. Εχει τύχει να κάτσω στην Κωνσταντινούπολη 2-3 μήνες και από έναν στο Μιλάνο και στο Παρίσι. Στην Κίνα, όπου είχα πάει ως εκπρόσωπος της Ελλάδας για τον διαγωνισμό Mις Κόσμος, είχα μείνει έναν μήνα. Ημασταν κορίτσια από 220 χώρες, 220 διαφορετικοί χαρακτήρες και κουλτούρες», λέει. 

Οσο για τον ανταγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων, «υπάρχει», παραδέχεται, «αλλά δεν ισχύει αυτό μου λένε για τα μοντέλα, ότι ξεμαλλιάζονται και μισιούνται».