Το σέξι
ροµάντζο ξαναχτυπά!
Το σέξι ροµάντζο ξαναχτυπά!
Αν το βιβλίο οι «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» ήταν το γεγονός του φετινού καλοκαιριού, αφού δεν απουσίαζε από καμία ξαπλώστρα, οι «Πενήντα ακόμη πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι» είναι το γεγονός του φθινοπώρου. Το «ΘΕΜΑ people» εξασφάλισε αποσπάσματα από το δεύτερο μέρος της τριλογίας που έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ πωλήσεων στην Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντας πολλούς να μιλάνε για ένα εκδοτικό φαινόμενο
Tο δεύτερο βιβλίο-φαινόμενο, που χαρακτηρίστηκε και ως το «πορνό ρομάντζο για νοικοκυρές» και έκανε εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο να θυσιάσουν τον ύπνο τους για να ρουφήξουν απνευστί τις ερωτικές σκηνές που περιγράφονται στις σελίδες του, κυκλοφορεί από αύριο σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Πατάκη με τον τίτλο «Πενήντα πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι» (σε μετάφραση της Τιτίνας Σπερελάκη). Στο δεύτερο μέρος η Ανα Στιλ, αποκαρδιωμένη από τα σκοτεινά μυστικά του βασανισμένου νεαρού επιχειρηματία Κρίστιαν Γκρέι, έχει διακόψει τη σχέση τους και έχει ξεκινήσει μια καινούρια καριέρα σε έναν εκδοτικό οίκο. Ο πόθος όμως για τον Γκρέι κυριαρχεί ακόμα σε κάθε σκέψη της, κι όταν της προτείνει μια νέα συμφωνία, δεν μπορεί να αντισταθεί. Γρήγορα αρχίζει να μαθαίνει για το οδυνηρό παρελθόν των προβληματικών, δυναμικών και απαιτητικών πενήντα αποχρώσεων (σ.σ.: του Γκρέι, εξ ου και ο τίτλος). Το κυριότερο, δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία του, παρασυρμένη και πάλι από το πάθος. Δύο από τις πιο καυτές στιγμές του βιβλίου, όπως η πολυσυζητημένη σκηνή με τη γραβάτα -που, όπως λένε, είναι υπεύθυνη για την αύξηση στις πωλήσεις των γραβατών σε ολόκληρο τον κόσμο!- αλλά και ένα ερωτικό ενσταντανέ με σαδομαζοχιστικές προεκτάσεις μιλάνε από μόνες τους:
Η σκηνή µε τη γραβάτα
«Ο Κρίστιαν μένει ακίνητος για λίγο και απορώ με τον πραγματικά ηδονικό θαυμασμό στην έκφρασή του. Σηκώνεται, πλησιάζει στη σιφονιέρα και παίρνει την ασημογκρίζα γραβάτα του - την αγαπημένη μου. Στρέφεται και περπατάει αδιάφορα προς το μέρος μου περνώντας την ανάμεσα από τα δάχτυλά του, με ένα χαμόγελο να παιχνιδίζει στα χείλη του. Οταν στέκεται μπροστά μου, περιμένω να μου ζητήσει να απλώσω τα χέρια, αλλά δεν το κάνει.
“Νομίζω πως δεν είστε αρκετά ντυμένη, δεσποινίς Στιλ…” μουρμουρίζει. Περνάει τη γραβάτα γύρω από τον λαιμό μου και αργά αλλά επιδέξια τη δένει σε κάτι που υποθέτω πως είναι ένας τέλειος κόμπος Windsor. Καθώς σφίγγει τον κόμπο, τα δάχτυλά του περνούν ξυστά από τη βάση του λαιμού μου και με διαπερνάει ηλεκτρισμός, κόβοντάς μου την ανάσα. Αφήνει τη φαρδιά άκρη της γραβάτας μακριά, αρκετά μακριά ώστε να αγγίζει τις τρίχες του εφηβαίου μου.
“Τώρα είστε πανέμορφη, δεσποινίς Στιλ...” λέει και σκύβει να με φιλήσει απαλά στα χείλη - είναι ένα πεταχτό φιλί και θέλω κι άλλο, καθώς ο πόθος διατρέχει απρόκλητος το σώμα μου. “Τι θα σε κάνουμε τώρα;” προσθέτει και μετά πιάνει τη γραβάτα και την τραβάει απότομα, έτσι που αναγκάζομαι να πέσω στην αγκαλιά του. Τα χέρια του χώνονται στα μαλλιά μου και μου τραβάει πίσω το κεφάλι, φιλώντας με πραγματικά, δυνατά, με τη γλώσσα του ανελέητη, αμείλικτη. Το ένα του χέρι περιφέρεται στην πλάτη μου ώσπου χουφτώνει τους γλουτούς μου.
Οταν τραβιέται, είναι κι αυτός λαχανιασμένος και με κοιτάζει με μάτια που θυμίζουν λιωμένο μολύβι• είμαι γεμάτη πόθο, η ανάσα μου έχει κοπεί, αισθάνομαι εντελώς ξεμυαλισμένη. Είμαι σίγουρη πως τα χείλη μου θα πρηστούν από τη φιλήδονη επίθεσή του.
“Γύρνα” με διατάζει μαλακά κι εγώ υπακούω. Τραβώντας τα μαλλιά μου ώστε να ελευθερωθούν από τη γραβάτα, τα πλέκει γρήγορα και τα στερεώνει. Πιάνει γερά την κοτσίδα, έτσι που το κεφάλι μου ανασηκώνεται. “Εχεις όμορφα μαλλιά, Αναστάζια…” συμπληρώνει χαμηλόφωνα και με φιλάει στον λαιμό, στέλνοντας ρίγη να ανεβοκατέβουν στη ραχοκοκαλιά μου. “Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πεις σταμάτα… Το ξέρεις αυτό. Ετσι;” ψιθυρίζει επάνω στον λαιμό μου.
Γνέφω καταφατικά, με κλειστά μάτια, και απολαμβάνω τα χείλη του επάνω μου. Με γυρίζει ακόμα μία φορά από την άλλη και πιάνει την άκρη της γραβάτας. “Ελα” συνεχίζει τραβώντας απαλά, οδηγώντας με στη σιφονιέρα, όπου είναι απλωμένα τα υπόλοιπα περιεχόμενα του κουτιού.
“Αναστάζια, τούτα τα αντικείμενα…” Σηκώνει την πρωκτική σφήνα. “Αυτή εδώ είναι ένα νούμερο μεγαλύτερη. Ως παρθένα από τον πρωκτό, δεν θες να ξεκινήσεις με αυτήν. Θέλουμε να αρχίσουμε με τούτο εδώ”. Σηκώνει το μικρό του δαχτυλάκι και μου κόβεται η ανάσα. Εχω σοκαριστεί. Δάχτυλα… Εκεί; Μου χαμογελάει αμυδρά και μου έρχεται στο μυαλό η δυσάρεστη εκείνη σκέψη του πρωκτικού fisting, της διείσδυσης με το χέρι, που αναφερόταν στο συμβόλαιο.
“Δάχτυλο - στον ενικό…” λέει μαλακά με κείνη την αλλόκοτη ικανότητα που έχει να διαβάζει το μυαλό μου.
Τα μάτια μου καρφώνονται στα δικά του. Πώς το κάνει αυτό;
“Αυτοί οι σφιγκτήρες είναι μάλλον άγριοι” προσθέτει και σκουντάει τους σφιγκτήρες για τις ρώγες. “Θα χρησιμοποιήσουμε αυτούς”. Βάζει ένα διαφορετικό ζευγάρι σφιγκτήρων επάνω στη σιφονιέρα. Μοιάζουν με γιγάντια τσιμπιδάκια για τα μαλλιά, αλλά και με μικρά κοσμήματα από γαγάτη κρεμασμένα στην άκρη τους. “Είναι ρυθμιζόμενοι…” μουρμουρίζει ο Κρίστιαν και η φωνή του δείχνει έγνοια.
Ανοιγοκλείνω τα γουρλωμένα μάτια μου. Κρίστιαν, ο σεξουαλικός μου μέντορας. Ξέρει πολύ περισσότερα από μένα για όλα αυτά. Δεν θα καλύψω ποτέ τη διαφορά. Κατσουφιάζω. Ξέρει πιο πολλά από μένα για τα περισσότερα πράγματα… Εκτός από το μαγείρεμα.
“Σαφές;” ρωτάει. “Ναι…” ψελλίζω με ξεραμένο στόμα. “Θα μου πεις τι σκοπεύεις να κάνεις;”
Η σκηνή µε τη γραβάτα
«Ο Κρίστιαν μένει ακίνητος για λίγο και απορώ με τον πραγματικά ηδονικό θαυμασμό στην έκφρασή του. Σηκώνεται, πλησιάζει στη σιφονιέρα και παίρνει την ασημογκρίζα γραβάτα του - την αγαπημένη μου. Στρέφεται και περπατάει αδιάφορα προς το μέρος μου περνώντας την ανάμεσα από τα δάχτυλά του, με ένα χαμόγελο να παιχνιδίζει στα χείλη του. Οταν στέκεται μπροστά μου, περιμένω να μου ζητήσει να απλώσω τα χέρια, αλλά δεν το κάνει.
“Νομίζω πως δεν είστε αρκετά ντυμένη, δεσποινίς Στιλ…” μουρμουρίζει. Περνάει τη γραβάτα γύρω από τον λαιμό μου και αργά αλλά επιδέξια τη δένει σε κάτι που υποθέτω πως είναι ένας τέλειος κόμπος Windsor. Καθώς σφίγγει τον κόμπο, τα δάχτυλά του περνούν ξυστά από τη βάση του λαιμού μου και με διαπερνάει ηλεκτρισμός, κόβοντάς μου την ανάσα. Αφήνει τη φαρδιά άκρη της γραβάτας μακριά, αρκετά μακριά ώστε να αγγίζει τις τρίχες του εφηβαίου μου.
“Τώρα είστε πανέμορφη, δεσποινίς Στιλ...” λέει και σκύβει να με φιλήσει απαλά στα χείλη - είναι ένα πεταχτό φιλί και θέλω κι άλλο, καθώς ο πόθος διατρέχει απρόκλητος το σώμα μου. “Τι θα σε κάνουμε τώρα;” προσθέτει και μετά πιάνει τη γραβάτα και την τραβάει απότομα, έτσι που αναγκάζομαι να πέσω στην αγκαλιά του. Τα χέρια του χώνονται στα μαλλιά μου και μου τραβάει πίσω το κεφάλι, φιλώντας με πραγματικά, δυνατά, με τη γλώσσα του ανελέητη, αμείλικτη. Το ένα του χέρι περιφέρεται στην πλάτη μου ώσπου χουφτώνει τους γλουτούς μου.
Οταν τραβιέται, είναι κι αυτός λαχανιασμένος και με κοιτάζει με μάτια που θυμίζουν λιωμένο μολύβι• είμαι γεμάτη πόθο, η ανάσα μου έχει κοπεί, αισθάνομαι εντελώς ξεμυαλισμένη. Είμαι σίγουρη πως τα χείλη μου θα πρηστούν από τη φιλήδονη επίθεσή του.
“Γύρνα” με διατάζει μαλακά κι εγώ υπακούω. Τραβώντας τα μαλλιά μου ώστε να ελευθερωθούν από τη γραβάτα, τα πλέκει γρήγορα και τα στερεώνει. Πιάνει γερά την κοτσίδα, έτσι που το κεφάλι μου ανασηκώνεται. “Εχεις όμορφα μαλλιά, Αναστάζια…” συμπληρώνει χαμηλόφωνα και με φιλάει στον λαιμό, στέλνοντας ρίγη να ανεβοκατέβουν στη ραχοκοκαλιά μου. “Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πεις σταμάτα… Το ξέρεις αυτό. Ετσι;” ψιθυρίζει επάνω στον λαιμό μου.
Γνέφω καταφατικά, με κλειστά μάτια, και απολαμβάνω τα χείλη του επάνω μου. Με γυρίζει ακόμα μία φορά από την άλλη και πιάνει την άκρη της γραβάτας. “Ελα” συνεχίζει τραβώντας απαλά, οδηγώντας με στη σιφονιέρα, όπου είναι απλωμένα τα υπόλοιπα περιεχόμενα του κουτιού.
“Αναστάζια, τούτα τα αντικείμενα…” Σηκώνει την πρωκτική σφήνα. “Αυτή εδώ είναι ένα νούμερο μεγαλύτερη. Ως παρθένα από τον πρωκτό, δεν θες να ξεκινήσεις με αυτήν. Θέλουμε να αρχίσουμε με τούτο εδώ”. Σηκώνει το μικρό του δαχτυλάκι και μου κόβεται η ανάσα. Εχω σοκαριστεί. Δάχτυλα… Εκεί; Μου χαμογελάει αμυδρά και μου έρχεται στο μυαλό η δυσάρεστη εκείνη σκέψη του πρωκτικού fisting, της διείσδυσης με το χέρι, που αναφερόταν στο συμβόλαιο.
“Δάχτυλο - στον ενικό…” λέει μαλακά με κείνη την αλλόκοτη ικανότητα που έχει να διαβάζει το μυαλό μου.
Τα μάτια μου καρφώνονται στα δικά του. Πώς το κάνει αυτό;
“Αυτοί οι σφιγκτήρες είναι μάλλον άγριοι” προσθέτει και σκουντάει τους σφιγκτήρες για τις ρώγες. “Θα χρησιμοποιήσουμε αυτούς”. Βάζει ένα διαφορετικό ζευγάρι σφιγκτήρων επάνω στη σιφονιέρα. Μοιάζουν με γιγάντια τσιμπιδάκια για τα μαλλιά, αλλά και με μικρά κοσμήματα από γαγάτη κρεμασμένα στην άκρη τους. “Είναι ρυθμιζόμενοι…” μουρμουρίζει ο Κρίστιαν και η φωνή του δείχνει έγνοια.
Ανοιγοκλείνω τα γουρλωμένα μάτια μου. Κρίστιαν, ο σεξουαλικός μου μέντορας. Ξέρει πολύ περισσότερα από μένα για όλα αυτά. Δεν θα καλύψω ποτέ τη διαφορά. Κατσουφιάζω. Ξέρει πιο πολλά από μένα για τα περισσότερα πράγματα… Εκτός από το μαγείρεμα.
“Σαφές;” ρωτάει. “Ναι…” ψελλίζω με ξεραμένο στόμα. “Θα μου πεις τι σκοπεύεις να κάνεις;”
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα