Ιnterview Μάκης Γαζής

 

Ποιός είπε ότι δεν έχουμε κα­λούς casting directors στην Ελλάδα; Ο Μάκης Γαζής έχει αναδείξει όλους τους εγχώ­ριους σταρ της νέας γενιάς μέσα από τις πιο δημοφιλείς ελληνικές ταινίες, αλλά αυ­τό είναι το λιγότερο που έχει κάνει. Είναι ο casting director που έχει κλείσει όλες τις συ­νεργασίες Ελλήνων ηθοποιών σε υπερπαραγωγές του Χόλι­γουντ και ο άνθρωπος που έχει δουλέψει με τον Στίβεν Σπίλ­μπεργκ

 

Ποιός είπε ότι δεν έχουμε κα­λούς casting directors στην Ελλάδα; Ο Μάκης Γαζής έχει αναδείξει όλους τους εγχώ­ριους σταρ της νέας γενιάς μέσα από τις πιο δημοφιλείς ελληνικές ταινίες, αλλά αυ­τό είναι το λιγότερο που έχει κάνει. Είναι ο casting director που έχει κλείσει όλες τις συ­νεργασίες Ελλήνων ηθοποιών σε υπερπαραγωγές του Χόλι­γουντ και ο άνθρωπος που έχει δουλέψει με τον Στίβεν Σπίλ­μπεργκ στο «Μόναχο», «ευθύνεται» για τη συνεργασία του Αλέξη Γεωργούλη με τη Νία Βαρντάλος, ενώ το τελευταίο του κατόρθωμα είναι ο μικρός ρό­λος που πή ρε ο Μάνος Γαβράς στη νέα ταινία της Τζένιφερ Λόπεζ.

παραγωγούς και σκηνοθέτη και πόσο ουσιαστική είναι η πα­ρουσία του σε μια κινηματογραφική παραγωγή.
-Πόσο εύκολο είναι να κάνει ένας casting director διεθνείς επαφές με δυνατούς παραγωγούς;

Οσο επικοινωνιακός και ζεστός κι αν είσαι στις δημόσιες σχέ­σεις σου δεν είναι εύκολο. Ολες αυτές οι επαφές γίνονται όταν υπάρχει λόγος να γίνουν. Δεν σημαίνει τίποτα το να πηγαίνεις σε πάρτι ή σε φεστιβάλ και να ανταλλάσσεις κάρτες. Μπορεί να βοηθήσει σε ένα πρώτο επίπεδο, αλλά ο κάθε παραγωγός ή σκηνοθέτης θέλει να ξέρει τι δουλειές έχεις κάνει, ποιος άλλος σε έχει εμπιστευτεί για να συνεργαστείς μαζί του και τελικά τι αποτέλεσμα είχε η δουλειά σου.

-Ποια είναι τα προσόντα που απαιτούνται σ αυτή τη δουλειά;

-Πώς ασχολήθηκες με το casting;

Οταν ύστερα από πολλές σχολικές κοπάνες για απογευματινές προβο­λές σε κινηματογράφους -που σή­μερα δεν υπάρχουν- κατάλαβα ότι θέλω να κάνω σπουδές στον κινη­ματογράφο. Δεν ή ξερα αν θέλω να γί­νω σκηνοθέτης ή κάτι σαν σκηνοθέ­της. Ηξερα όμως ότι είχε τεράστια σημασία να βλέπεις μια ιστορία στην οθόνη και οι χαρακτήρες να είναι πρόσωπα που σε πείθουν για την αλήθεια τους. Αυτό μάλλον το κατά­λαβαν πρώτοι μετά τις σπουδές μου οι Γιώργος Πανουσόπουλος και Γιώρ­γος Τσεμπερόπουλος όταν πρωτο-δούλεψα μαζί τους. Το χρίσμα του casting director το πήρα στη «Φιλμική Εταιρεία», στην οποία ήταν ιδιο­κτήτες, κάνοντας casting για άπειρα διαφημιστικά, αλλά και την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που έκανα

ποτέ, την «Ελεύθερη κατάδυση».

-Ποια ήταν η πρώτη μεγάλη παραγωγή που ανέλαβες;

Το «Μαντολίνο του λοχα­γού Κορέλι». Ισως ακούγε­ται φολκλόρ ύστερα από δέκα χρόνια, αλλά ήταν ένα τεράστιο μάθημα πάνω στη δουλειά μου, έχοντας την ευκαιρία να συνεργαστώ με μία μυθική φιγούρα από τον παγκόσμιο χώρο των casting directors, τη Mary Selway, μια γυναίκα που εί­χε συνεργαστεί για casting από τον Σπίλμπεργκ μέχρι τον Πόλακ και ήταν αυτή που ανακάλυψε τον Κλάous Μαρία Μπραντάουερ στο «Πέρα από την Αφρική». Σε αυτή τη συνεργασία κατάλα­βα πόσο μεγάλο σεβασμό εισπράττει ο casting director από

Να έχεις πολύ καλή μνήμη και να είσαι πολύ παρατηρητικός. Να ξέρεις να ακούς τους άλλους. Να έχεις μια σφαιρική γνώση της παγκόσμιας ιστορίας και της ιστορίας της τέχνης. Να σου αρέ­σει το διάβασμα και να είσαι συνέχεια ενημερωμένος. Να βλέ­πεις πολύ τηλεόραση, πολύ κινηματογράφο και θέατρο ώστε να οξύνεις το ένστικτό σου και να μπορείς να ξεχωρίζεις το πραγματικό ταλέντο από την απλή ματαιοδοξία. Και ακόμη, να είσαι όσο περισσότερο γίνεται υπομονετικός. -Εχεις αληθινούς φίλους από τον χώρο; Ναι, εννοείται ότι έχω κάνει φίλους μέσα από τη δουλειά μου. Ορισμένοι είναι πάρα πολύ γνωστοί στον κόσμο, όμως εξακο­λουθούν να είναι οι πιο απλοί άνθρωποι. Εχω χάσει όμως και «φί­λους» εξαιτίας της φύσης της δουλειάς μου. Ξέρεις, είναι πολύ άσχημο να μπερδεύεται η φιλία με τη δουλειά, εκεί τα χάνεις όλα. Είναι δυσάρεστο να συνειδητοποιείς ύστερα από χρόνια φι­λίας ότι η επαγγελματική σου ταυτότητα είναι πιο σημαντική από εσένα τον ίδιο ως φίλο. Οταν ξαφνικά καλούμαι να εξυ­πηρετήσω τις επαγγελματικές ανάγκες κάποιου υποτιθέμενου φίλου προσφέροντας την τεχνογνωσία μου και στο τέλος, όταν η καλλιτεχνική του ανασφάλεια φτάνει σε βαθμό να υποβιβά­ζει την προσπάθειά μου και να μην αναγνωρίζεται τίποτα, τό­τε δεν έχει υπάρξει φιλία.

-Τι έχεις μάθει μέσα από τη δουλειά σου για τον κόσμο της σόουμπιζ;

Οτι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Από το χαμόγελο της Αντζελίνα Τζολί μέχρι τα δόντια του Μπέλα Λουγκόζι, πάντα κάτι άλλο υπάρχει και κρύβεται από πίσω. -Εχει τύχει να πεις ψέματα για τις ικανότητες κάποιου ηθοποιού προκειμένου να πάρει ρόλο σε διεθνή παρα­γωγή;

Οχι, γιατί θα ήταν εις βάρος της δουλειάς μου αλλά και της ται­νίας. Ξέρεις, μπορεί να ακουστεί παράξενα, αλλά είναι τελείως αντιδεοντολογικό να υπάρχουν προσωπικές προτιμήσεις. Αντε και έλεγα ψέματα εγώ, και ξεγελού­σα τον σκηνοθέτη και έπαιρνε κά­ποιος άλλος τον ρόλο. Ξέρεις τι θα φώναζε από μόνη της η οθόνη την ώρα της προβολής; «Ψεεεύτηηης!» θα φώναζε. Ο μεγαλύτερος προδό­της ενός ηθοποιού είναι το κοντινό πλάνο του προσώπου του σε μια οθόνη 70 ποδιών.

-Τι πρέπει να κάνει ένας Ελληνας ηθοποιός για να ξεχωρίσει στην Αμερική και να κάνει διεθνή κα­ριέρα;

Να κρατάει το στόμα του κλειστό, αρχικά. Να μην αρχίζει να διαδίδει μόνος του φήμες περί διεθνούς κα­ριέρας και ειδικά στην Αμερική, σε μια χώρα όπου η κινηματογραφι­κή βιομηχανία είναι πλήρης ταλέ­ντων: από extra large μέχρι extra small. Να είναι τυχερός, εύστρο­φος, να έχει ταλέντο και φιλοδοξία, γιατί αυτά πάνε μαζί. Αν υπάρχει μόνο το ένα χωρίς το άλλο, τότε δεν γίνεται τίποτα. Και να μην ξεχνάει ότι η υπέρμετρη φιλοδοξία είναι καταστροφική... Να μιλάει άψογα τουλάχιστον αγγλικά, αλλά και άλλες ξένες γλώσσες, αν και ποτέ δεν πρόκειται να του δοθεί ρόλος που να μηνέχει διεθνή χαρακτήρα...

Να έχει καταφέρει να έχει δείγμα δουλειάς του αλλά και ανα­γνώριση στην Ευρώπη. Είναι πολύ σημαντικό για τους Αμερι­κανούς να έχει περάσει με επιτυχία τις εξετάσεις του στον ευ­ρωπαϊκό κινηματογράφο και να είναι αποδεκτός εδώ στην Ευ­ρώπη. Να τον «τσιμπήσει» ένας ατζέντης ή μάνατζερ, ο οποί­ος έχει διακρίνει όλα τα παραπάνω και να τον «σπρώξει» στον πρώτο, μικρό του ρόλο.

-Ποιοι Ελληνες πιστεύεις ότι θα μπορούσαν να κάνουν διεθνή καριέρα σήμερα;

Υπάρχουν καλοί ηθοποιοί στη χώρα μας, που σίγουρα κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορούν να κυνηγήσουν το όνειρο της διεθνούς καριέρας. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα για ευνόητους λόγους, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τη δουλειά μου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια καριέρα φτιά­χνεται με πολλή δουλειά, αφοσίωση, ισχυρή θέληση και καλή τύχη.

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr