Έρευνα: «Ένα παιδί εμπιστεύεται έναν ηλεκτρονικό φίλο μόλις στις τρεις φορές που θα του μιλήσει»

Η 25η Μαΐου είναι η «Παγκόσμια Ημέρα για τα Εξαφανισμένα Παιδιά».

Τα στοιχεία που δόθηκαν φέτος στη δημοσιότητα για ακόμη μία φορά σοκάρουν. Βάσει αυτών 250.000 παιδιά εξαφανίζονται κάθε χρόνο στην Ευρώπη, γεγονός που σημαίνει πως στη Γηραιά Ήπειρο κάθε 2 λεπτά εξαφανίζεται κι από ένα παιδί!

Όσον αφορά στη χώρα μας, ο πρόεδρος του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», Κώστας Γιαννόπουλος, μιλώντας στο protothema.gr τόνισε πως «οι λόγοι που εξαφανίζεται ένα παιδί είναι πολλοί, με μεγαλύτερο και φρικτό θέμα όλων τη σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση που υφίστανται παιδιά, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε εξαφάνιση ή ακόμη και στο θάνατο».

Με βάση τα όσα δήλωσε ο κ. Γιαννόπουλος, από τις συνολικά 118 περιπτώσεις που χειρίστηκε το εξειδικευμένο προσωπικό της «Ευρωπαϊκής Γραμμής για τα Εξαφανισμένα Παιδιά, 116000» βρέθηκαν τα 104 παιδιά. Συνολικά, δηλαδή το 90% αυτών των περιπτώσεων ευρέθησαν. Το υπόλοιπο 10% έχει να κάνει με παιδιά που είτε οι περιπτώσεις τους σχετίζονται με γονικές αρπαγές είτε είναι εξαφανισμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα είτε δεν έχει δηλωθεί από τους γονείς η εύρεσή τους. «Θα πρέπει, επίσης, να ξεκαθαρίσουμε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει θέμα αρπαγής ανηλίκων, τουλάχιστον από ό,τι γνωρίζει η Ελληνική Αστυνομία κι από ό,τι γνωρίζουμε κι εμείς. Δεν υπάρχουν τέτοιες καταγγελίες ούτε επίσημα στοιχεία για αυτό», συμπλήρωσε ο κ. Γιαννόπουλος.

Όπως σημείωσε ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού», ο απολογισμός αυτός αφορά στις αρχές του προηγούμενου έτους έως και το α’ τετράμηνο του 2015 κι έχει σκοπό να δείξει το έργο που έχει παραχθεί, αλλά και να χαραχθεί η πορεία για τον επόμενο απολογισμό σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες, δηλαδή την αστυνομία, την πυροσβεστική, το λιμενικό και τις εθελοντικές ομάδες που συνδράμουν στο έργο του «Χαμόγελου του Παιδιού».

Οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν σε κορίτσια που το «έσκασαν» από το σπίτι τους

«Το θέμα των εξαφανίσεων στην Ελλάδα δεν είναι τόσο έντονο όσο είναι σε άλλες χώρες, όπου έχουμε κι αρπαγές παιδιών. Οι περισσότερες εξαφανίσεις αφορούν κυρίως σε φυγές εφήβων, εκ των οποίων οι πιο πολλές περιπτώσεις έχουν να κάνουν με κορίτσια, τα οποία επηρεασμένα από το οικογενειακό περιβάλλον, άλλα προβλήματα που έχουν, καθώς κι από την κακή χρήση και τον επηρεασμό μέσα από το Διαδίκτυο εξαφανίζονται. Το 2014 και το α’ τετράμηνο του 2015 λάβαμε γύρω στις 10.000 κλήσεις και συνολικά 150 αιτήματα για την υποστήριξη ερευνών αναζήτησης εξαφανισμένων παιδιών. Τελικά, χειριστήκαμε 118 περιπτώσεις εκ των οποίων 104 παιδιά βρέθηκαν. Εδώ φαίνεται ότι έχουμε δημιουργήσει μία κουλτούρα ενημέρωσης στον κόσμο μέσα από τα συστήματα που λειτουργούμε και για αυτό το "Amber Alert" ενεργοποιήθηκε μόνο για πέντε περιστατικά, καθώς τις περισσότερες φορές βρίσκουμε το παιδί την ώρα που εξαφανίζεται, διότι κινητοποιούνται άμεσα όλες οι δυνάμεις», τόνισε, ακόμη, μιλώντας στο protothema.gr ο κ. Γιαννόπουλος. 

«Ένα παιδί εμπιστεύεται έναν ηλεκτρονικό φίλο μόλις στις τρεις φορές που θα του μιλήσει»

«Από τις κατηγορίες φυγές εφήβων κι ανησυχητικές εξαφανίσεις για 76 παιδιά αιτία εξαφάνισης αποτέλεσαν οι σχέσεις στην οικογένεια. Από αυτά τα 76 παιδιά τα 4 ήταν ηλικίας από 0 έως 6 ετών, τα 14 ηλικίας 7 έως 12 και τα υπόλοιπα 58 ηλικίας 13 έως 18 ετών. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία, όπως βλέπουμε από τα στοιχεία, είναι περισσότερο έφηβες κοπέλες και λιγότερο κάποιοι έφηβοι. Πέρα από θέματα στην οικογένεια πολλά από αυτά τα παιδιά επηρεασμένα από το Διαδίκτυο  κι από κάποιους που δυστυχώς καραδοκούν να τα εκμεταλλευτούν, προσπαθώντας να τα κερδίσουν μέσα από υποσχέσεις για μία καλύτερη ζωή, φεύγουν από το σπίτι τους», πρόσθεσε ο κ. Γιαννόπουλος, υπογραμμίζοντας πως «εκείνο που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία και με βάση έρευνα που έγινε διεθνώς είναι ότι ένα παιδί εμπιστεύεται έναν ηλεκτρονικό φίλο μόλις στις τρεις φορές που θα του μιλήσει. Μέσα σε μία εβδομάδα που θα μιλήσουν τον εμπιστεύεται είτε στο να βρεθούνε είτε στο να ανοίξουν κάμερα, με αποτέλεσμα αυτά τα παιδιά να εκβιάζονται από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, που τα εκβιάζουν προκειμένου να μην πουν τίποτα στους γονείς τους και τα χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν τους δικούς τους σκοπούς. Δυστυχώς, κάποια παιδιά έχουν φτάσει ακόμη και στην αυτοκτονία. Έχουμε διαχειριστεί περίπτωση, όπου μας κάλεσαν αργά να επέμβουμε σε σχολείο του Πειραιά γιατί αυτοκτόνησε 15χρονη κοπέλα, που είχε πέσει θύμα εκβιασμού. Έχουν υπάρξει κι άλλα τέτοια περιστατικά ή απόπειρας αυτοκτονίας, λόγω του φόβου διαπόμπευσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και το bullying που υφίστανται κάποια παιδιά, που αναγκάζονται σε φυγή, προκειμένου να γλιτώσουν, όπως ένα δεκάχρονο παιδί που εξαφανίστηκε στην Αθήνα γιατί το κυνήγαγαν και το απειλούσαν μεγαλύτερα παιδιά και βρέθηκε δυο-τρεις ημέρες μετά φοβισμένο και τρομοκρατημένο».
 
Όσον αφορά στο πότε οι γονείς θα πρέπει να ανησυχήσουν ο κ. Γιαννόπουλος σημειώνει τα εξής:  «Ο κάθε γονέας, ξέροντας το παιδί του γνωρίζει σε πόση ώρα θα πρέπει να αντιδράσει. Εάν είναι ένα παιδί που δε συνηθίζει να καθυστερεί, θα πρέπει να επικοινωνήσει με τους φίλους του, αλλά και με εμάς για να προτείνουμε λύσεις. Εάν το παιδί είναι μικρό σε ηλικία, οι γονείς θα πρέπει να δώσουν προσοχή σε κλειστά μέρη, όπου μπορεί ένα παιδάκι να έχει εγκλωβιστεί και να κινδυνεύει η ζωή του. Πρώτα κοιτάζουν εκεί και παράλληλα καλούν το “Χαμόγελο” και την Αστυνομία». 

Η ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη και η υπόθεση της μικρής Άννυ που σόκαραν το πανελλήνιο

Στον φετινό απολογισμό του «Χαμόγελου του Παιδιού», οι αρμόδιες υπηρεσίες είχαν να αντιμετωπίσουν και δύο πολύ δύσκολες υποθέσεις, που προκάλεσαν σοκ κι οργή στην κοινή γνώμη. Πολλοί ήταν εκείνοι που υποστήριξαν πως εάν κάποιοι πολίτες και φορείς είχαν δράσει άμεσα σήμερα δε θα θρηνούσαμε ούτε για τον αδικοχαμένο Βαγγέλη Γιακουμάκη ούτε για το τετράχρονο αγγελούδι, την μικρή Άννυ, που την σκότωσε ο ίδιος της ο πατέρας. Σχολιάζοντας τα τραγικά περιστατικά ο κ. Γιαννόπουλος σημείωσε τα κάτωθι: «Δυστυχώς,  για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη ήταν πλέον αργά. Το bullying πρέπει να αντιμετωπίζεται από την πολύ μικρή ηλικία, για να μην καταλήγουμε σε τέτοιες τραγικές περιπτώσεις, όπου ένας νέος άνθρωπος φτάνει στο σημείο της αυτοκτονίας. Τα παιδιά, που είναι θύματα bullying πρέπει να στηρίζονται και να δέχονται βοήθεια μέσα στη σχολική κοινότητα από πολύ νωρίς. Στην περίπτωση της Άννυ αισθανθήκαμε πραγματικά φρίκη, γιατί συνήθως όταν εξαφανίζεται ένα παιδί κάποιος ενδιαφέρεται για αυτό το παιδί και μας δίνει αληθινά στοιχεία. Τα στοιχεία που μας δόθηκαν ήταν όλα ψεύτικα και δυστυχώς είχαμε αυτή την τραγική κατάληξη. Όταν χάνεται η ζωή ενός παιδιού είναι σα να χάνεται ο κόσμος ολόκληρος». 

Άλλα τραγικά περιστατικά που έχει αντιμετωπίσει το «Χαμόγελο» στα 20 χρόνια λειτουργίας του

Οι τραγικές περιπτώσεις του Βαγγέλη Γιακουμάκη και της τετράχρονης Άννυ, όμως, δεν είναι οι μόνες που σκόρπισαν θλίψη στην ελληνική κοινωνία. «Στα 20 χρόνια που λειτουργεί το Χαμόγελο έχουμε αντιμετωπίσει πολύ άσχημα περιστατικά. Είχαμε τη φρίκη με την υπόθεση του Άλεξ. Με αφορμή τα τραγικά λάθη που έγιναν φτάσαμε στο σημείο να ταλανίζεται μία ολόκληρη κοινωνία για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και στο τέλος να την πληρώνει κι η μητέρα που το μόνο που ήθελε ήταν να βρει το παιδί της. Την κατηγόρησαν, την προπηλάκισαν και βρέθηκε αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις. Είχαμε κι άλλες περιπτώσεις παιδιών που είναι συγκλονιστικές. Μία 15χρονη στην Αθήνα από εφηβική τρέλα βρέθηκε σε μία πολυκατοικία όπου χτιζόταν κι έπεσε από τον φεγγίτη και σκοτώθηκε. Μία 13χρονη βιάστηκε και την πέταξαν μετά στο πηγάδι. Δύο παιδάκια στη Βόρεια Ελλάδα εγκλωβίστηκαν σε ασανσέρ και δε βρέθηκαν εγκαίρως, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους. Πρόκειται, δυστυχώς για ιστορίες που μας δείχνουν ότι όταν χάνεται ένα παιδί σβήνουν τα φώτα της ψυχής όλου του κόσμου», τόνισε ο κ. Γιαννόπουλος. 

«Οι πολίτες στην Ελλάδα είναι ενημερωμένοι και καταγγέλλουν. Υπάρχει μία κινητοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Πέρυσι μόνο λάβαμε καταγγελίες για 1.400 παιδιά. Θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα νούμερα, όμως, για το λόγο αυτό ενημερώνουμε και δίνουμε όλα τα στοιχεία του απολογισμού μας», καταλήγει ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» με την ελπίδα αυτός ο απολογισμός να είναι ο τελευταίος που κλείνει με τον τραγικό θάνατο παιδιών.