Ενας πατέρας εξομολογείται: «7 υποσχέσεις που πάντα δίνω και ποτέ δεν κρατάω»

Από τότε που γεννήθηκε η κόρη μου πριν από ενάμιση χρόνο περίπου, νιώθω λες και είμαι συνοδηγός σε ένα γρήγορο αυτοκίνητο! Όλα γίνονται τόσο γρήγορα, δεν μπορώ να έχω τον έλεγχο και οι καταστάσεις εναλλάσσονται τόσο γρήγορα, που δυσκολεύομαι να καταλάβω τι μου συμβαίνει.

Όταν αρχίζει ο καινούριος χρόνος, όμως, είναι η κατάλληλη στιγμή για ριζικές αποφάσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων τρέχουν να γραφτούν στο γυμναστήριο και οι γονείς λένε στον εαυτό τους ότι θα βάλουν τα πράγματα σε μια τάξη. Προσωπικά, δεν έχω ψευδαισθήσεις. Ξέρω ότι και αυτό το χρόνο, θα συνεχίσω να κάνω λάθη σαν πατέρας. Παρά τις προσπάθειες μου, ξέρω ότι υπάρχουν 7 υποσχέσεις που δε θα μπορέσω ποτέ να κρατήσω:

Η συνέπεια στην καθαριότητα. Το αυτοκίνητό μου είναι απαράδεκτα βρώμικο, δεν ξέρω από πότε έχω να αλλάξω τα σεντόνια μου, το καρεκλάκι φαγητού της κόρης μου έχει ακόμα τα χθεσινά πιάτα και γενικώς, ποτέ δε θα μπορέσω να γίνω ο πατέρας που ζει σε ένα πεντακάθαρο σπίτι (συγγνώμη μαμά). Η ζωή μου και το σπίτι μου είναι μέσα στην ακαταστασία και αυτή την πραγματικότητα πρέπει να αποδεχτώ, επιτέλους.


Να σιγουρευτώ ότι η κόρη μου φοράει όλα τα απαραίτητα ρούχα. Κάνω το καλύτερο που μπορώ και ακόμα περισσότερα από όταν γεννήθηκε, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές ξέχασα το μπουφάν της, τις κάλτσες ή τα παπούτσια της. Για να μην αναφέρω το ότι πολλές φορές τα βγάζει και τα πετάει χωρίς να το καταλάβω. Ορκίζομαι ότι θέλω ειλικρινά να ντύνεται καλά και να μην κρυώνει, αλλά είμαι σίγουρος ότι το τμήμα του εγκεφάλου μου που είναι υπεύθυνο να θυμάται αυτές τις πληροφορίες, έχει υποστεί μόνιμη βλάβη από τους τόνους καφέ που πίνω κάθε μέρα. Τουλάχιστον δεν ξεχνάω πλέον να της φορέσω την πάνα της. Πρόοδος!

Διαβάστε περισσότερα εδω