Στέφανος Ντούσκος: Από αουτσάιντερ στην κορυφή του κόσμου

Στις 30 Ιουλίου του 2021 ο Στέφανος Ντούσκος κατάφερε κάτι που δεν είχε τολμήσει ούτε να φανταστεί στην αθλητική καριέρα του. Το μεσημέρι εκείνης της ημέρας βρισκόταν στη γραμμή εκκίνησης του τελικού του μονού σκιφ των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο. Αν και θεωρούνταν αουτσάιντερ, λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα, που έμελλε να καταγραφεί ως η μέχρι σήμερα κούρσα της ζωής του, ο ίδιος λέει πως ένιωθε ικανοποιημένος και μόνο που είχε πετύχει να επαναφέρει την Ελλάδα στο τελικό του κωπηλατικού αγωνίσματος, έπειτα από 40 ολόκληρα χρόνια. Έξι λεπτά σαράντα δευτερόλεπτα και σαρανταπέντε κλάσματα του δευτερολέπτου αργότερα τερμάτιζε πρώτος, θέτοντας ένα νέο ολυμπιακό ρεκόρ και κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στην κορυφαία και πιο φωτογενή αθλητική διοργάνωση.

Ο Ντούσκος, ο οποίος, παρά το σπουδαίο αθλητικό ανδραγάθημά του, παραμένει νηφάλιος, μετριοπαθής και συγκεντρωμένος στους νέους στόχους που έχει θέσει για τον εαυτό του, θυμάται πως η πρώτη σκέψη που κατέκλυσε το μυαλό του τη στιγμή του τερματισμού στο Τόκιο συμπυκνώνεται στη φράση «πώς το' κανα τώρα αυτό;». Αργότερα, στη διάρκεια της απονομής των μεταλλίων, ήρθε η συνειδητοποίηση πως εκείνη η κούρσα ήταν η καλύτερη και η μεγαλύτερη απόσβεση του κόπου, των προπονήσεων, των θυσιών, των υπερβάσεων που χρειάστηκε να κάνει ο 27χρονος κωπηλάτης, όλων αυτών δηλαδή που τελικά τον καθοδήγησαν στο ψηλότερο σκαλί του ολυμπιακού βάθρου. Το Τόκιο, λέει, έγινε η καθοριστική στιγμή που τον κράτησε στην κωπηλασία.

Γιατί όμως φέρνει κανείς τον εαυτό του στη θέση να φτάνει αλλά και να ξεπερνά τα όριά του; Γιατί αγωνίζεται για να είναι ο καλύτερος στον κόσμο; Γιατί ακολουθεί μια ασκητική ζωή και καθημερινότητα προκειμένου να απολαμβάνει μια θέση στην ελίτ του αθλήματός του; Για τον Στέφανο Ντούσκο η κωπηλασία δεν υπήρξε ποτέ αγγαρεία, τρόπος να κερδίσει μετάλλια ή να θρέψει τη ματαιοδοξία ή τη φιλαυτία του.

Κίνητρό του ήταν η αγάπη, εκείνο το κράμμα ελευθερίας και πειθαρχίας που ένιωσε από την πρώτη φορά που κωπηλάτησε σε μια τετράκοπο στη γενέτειρά του στη λίμνη των Ιωαννίνων. Είναι αυτό που εξακολουθεί να του δίνει κίνητρο και να τον ανατροφοδοτεί, ακόμα και όταν οι συνθήκες γύρω του τον αποθαρρύνουν. Όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τις γερασμένες εγκαταστάσεις του κωπηλατοδρομίου του Σχινιά όπου ζει και προπονείται. Αλλά ακόμα και οι δυσκολίες γίνονται για τον Γιαννιώτη Ολυμπιονίκη εργαλείο για να σφυρηλατεί το χαρακτήρα του, να μεγεθύνει την επιμονή του, να πηγαίνει με μεγάλες και δυνατές κουπιές κόντρα στα προγνωστικά.