Σοφία Μαλκογεώργου: Χωρίς Ανάσα

Αν υπάρχει μια ερώτηση την οποία έχει βαρεθεί να απαντά η Σοφία Μαλκογεώργου, είναι πόση ώρα μπορεί να κρατήσει την αναπνοή της κάτω από το νερό. Δυστυχώς, δεν έχει κάποια χειροπιαστή απάντηση να δώσει. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά διότι έχει να σκεφτεί και να διαχειριστεί τόσες πολλές και διαφορετικές λεπτομέρειες τα λεπτά που βρίσκεται κάτω από το νερό, ώστε το μέτρημα του χρόνου περνά είναι το τελευταίο πράγμα για το οποίο έχει χώρο στο μυαλό της. Η πρωταθλήτρια της καλλιτεχνικής κολύμβησης πέτυχε μαζί με το αθλητικό alter ego της, την Ευαγγελία Πλατανιώτη, την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα του ντουέτου της καλλιτεχνικής κολύμβησης τον περασμένο Φεβρουάριο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχας. Ήταν μια επιτυχία που σχεδόν ξάφνιασε τις δύο πρωταθλήτριες – υπενθυμίζεται ότι η Μαλκογεώργου συμμετείχε και στο ομαδικό ενώ η Πλατανιώτη αγωνιζόταν και ατομικά. Όμως σημασία έχει ότι τελικά το εισιτήριο για την κορυφαία αθλητική διοργάνωση του πλανήτη ήρθε – ή πιο σωστά κερδήθηκε- με πολύ κόπο, πολλές προπονήσεις και ακόμα περισσότερες εργατοώρες εντός και εκτός πισίνας- και η νεαρή πρωταθλήτρια είναι αποφασισμένη να μην το αφήσει να πάει χαμένο.

Για την Μαλκογέωργου η σχέση της με την καλλιτεχνική κολύμβηση – πάλαι ποτέ συγχρονισμένη- ξεκίνησε από έναν αγώνα που παρακολούθησε τυχαία στα παιδικά χρόνια της μαζί με τη μητέρα της. Ως τότε ασχολούνταν με την κολύμβηση και το μπαλέτο, προϋπηρεσία που το δίχως άλλο αποδείχτηκε παραπάνω από πολύτιμη για το νέο της άθλημα που τελικά έγινε πεπρωμένο της. Το 2011 σε ηλικία 13 ετών πήρε το βάπτισμα του πυρός στην εθνική ομάδα όμως πέντε χρόνια αργότερα οδηγήθηκε σε μια μάλλον αναπάντεχη απόφαση. Παρότι παρέμεινε ενεργή αθλήτρια, αποχώρησε από την εθνική ομάδα και και εστίασε στις σπουδές της στα χρηματοοικονομικά. Τελικά το 2021 ένιωσε ότι είχε ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με το άθλημά της. Στα 23 της επέστρεψε στην ενεργό δράση και ακόμα πιο έτοιμη και πεισμωμένη για μια μεγάλη διάκριση. Η επόμενη μεγάλη βουτιά για εκείνην θα είναι στους Αγώνες του Παρισιού, όπου μαζί με την Πλατανιώτη, πηγαίνουν με αναπτερωμένο ηθικό και με στόχο να δώσουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Η Μαλκογέωργου λέει πως πριν από τις μεγάλες μάχες τους οι δύο πρωταθλήτριες προτιμούν να μη μιλάνε. Μόνο κοιτιούνται βαθιά στα μάτια, δίνουν η μία στο χέρι της στην άλλη και πέφτουν στα βαθιά. Είναι σαν να επαναβεβαιώνουν την τυφλή μεταξύ τους εμπιστοσύνη, να ανατροφοδοτούν δηλαδή την πρώτη ύλη που τις οδήγησε από τις πισίνες της Ντόχα σε εκείνες της γαλλικές πρωτεύουσας.