Άννα Ντουντουνάκη: Η πεταλούδα της πισίνας

Η Άννα Ντουντουνάκη είναι η καλύτερη Ελληνίδα κολυμβήτρια όλων των εποχών. Αυτό τουλάχιστον λένε τα στατιστικά της και προσυπογράφει η θέση που κατέκτησε τον περασμένο Φεβρουάριο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα, όπου κατετάγη πέμπτη στον τελικό των 100 μέτρων σε στιλ πεταλούδα, πέτυχε με άλλα λόγια το διαχρονικά καλύτερο πλασάρισμα αθλήτριας από τη χώρα μας στη διοργάνωση. Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη έως σήμερα αλλά όχι η μόνη διάκριση για την κολυμβήτρια που σε λίγες ημέρες θα αγωνιστεί στους τρίτους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της στο Παρίσι. Η Ντουντουνάκη εδώ και αρκετά χρόνια απολαμβάνει το προνόμιο να καταρρίπτει τα ρεκόρ που η ίδια θέτει στα 50 και 100 μέτρα πεταλούδα, στο παλμαρέ της έχει όλων των χρωμάτων τα μετάλλια από Μεσογειακούς και Ευρωπαϊκούς Αγώνες -μάλιστα το 2021 κατέκτησε ένα ακόμα ορόσημο αφού έγινε η πρώτη Ελληνίδα κολυμβήτρια με χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη-, και βέβαια μια 17η θέση στους πρώτους Ολυμπιακούς της στο Ρίο το 2016 και μια 9η το 2021 στο Τόκιο, στην οποία έφτασε και πάλι με πανελλήνιο ρεκόρ.

Και όμως παρά τα κατορθώματά της εντός του υγρού στίβου, εκείνο που πρώτα και πάνω απ’ όλα σε κερδίζει στην πρωταθλήτρια από τα Χανιά δεν είναι το αγωνιστικό μέγεθός της αλλά η προσήνεια, η ταπεινότητα και η συγκρότησή της. Η Ντουντουνάκη που είχε την πρώτη επαφή της με τον αθλητισμό μέσα από καλλιτεχνική κολύμβηση δεν είχε φανταστεί ποτέ τον εαυτό της να πετυχαίνει ρεκόρ, να κατακτά μετάλλια και να μαζεύει διακρίσεις με το καντάρι. Μάλιστα στην κολύμβηση στράφηκε όταν ήταν ήδη 15 ετών και το βασικό κίνητρό της για να το κάνει ήταν όχι για να διαπρέψει, αλλά για να περνά τον ελεύθερο χρόνο της σε μια εξωσχολική δραστηριότητα που της άρεσε. Ηταν όμως αρκετά καλή και δυνατή, για να μην περάσει απαρατήρητη.

Κατάφερε μάλιστα σε παράλληλο χρόνο με τις επιδόσεις της στον πρωταθλητισμό, ο οποίος όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν ότι απαιτεί ασκητική προσήλωση, απειράριθμες εργατοώρες και κόπο που δεν μπορεί να καταμετρήσει καμιά γνωστή μονάδα μέτρησης, να έχει μια σημαντική ακαδημαϊκή καριέρα με σπουδές – προπτυχιακές και μεταπτυχιακές στη νομική – κι ένα διδακτορικό στο Αθλητικό Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το οποίο συνεχίζει να εκπονεί ακόμα και κατά τη διάρκεια της -αυτονόητα πολύ απαιτητικής- ολυμπιακής χρονιάς. Ίσως ρόλο γι’ αυτή την ακρίβεια και τη συνέπειά της έχει εκείνη η υπόσχεση που απαιτούσαν κάποτε από εκείνην οι γονείς της, πως θα συνέχιζε δηλαδή την κολύμβηση, αρκεί ο πρωταθλητισμός να μην απέβαινε σε βάρος των επιδόσεών της στο σχολείο. Σε κάθε περίπτωση η Άννα Ντουντουνάκη είναι το ανάγλυφο, το ζωντανό παράδειγμα ότι η θέληση μπορεί να μετακινήσει ακόμα και βουνά. Και φυσικά ως πρωταθλήτρια αλλά και ως άνθρωπος είναι αναμφίβολα καύχημα και για την 16μελή ελληνική κολυμβητική ομάδα η οποία σε λίγες ημέρες αναχωρεί για την πόλη του Φωτός με τις αποσκευές των πρωταθλητών γεμάτες από ταλέντο και πίστη για το καλύτερο.