Βύρωνας Κοκκαλάνης: Αέρας στα πανιά του

Με πατέρα και θεία ιδρυτικά μέλη του Ναυτικού Ομίλου Βάρκιζας, ο Βύρωνας Κοκκαλάνης είχε πιθανότατα την αγάπη για τη θάλασσα εγγεγραμμένη στο DNA του. Ήταν ένα πεπρωμένο από το οποίο δεν κατάφερε – κι εδώ που τα λέμε- δε θέλησε ποτέ να αποδράσει. Τουλάχιστον από τη στιγμή που πήρε το βάπτισμα του πυρός στο wind-surf. Ήταν 12 ετών όταν ο αείμνηστος σήμερα πατέρας του τον πήρε μαζί του στην παραλία της περιοχής. Η πρώτη του φορά στην ιστιοσανίδα αποδείχτε και η καθοριστική. Εικοσιέξι χρόνια μετά ο 38χρονος σήμερα πρωταθλητής δεν πέρασε μέρα από την ζωή του έξω από το νερό. Η καλύτερη ανταπόδοση για τη συνέπεια, την πίστη και την αφοσίωσή που δείχνει για περισσότερες από δύο δεκαετίες στο άθλημά του είναι η συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ή αλλιώς η τέταρτη της αθλητικής καριέρας του.



Βέβαια από το Λονδίνο το 2012 όπου κατετάγη 6ος, το Ρίο το 2016 όπου τερμάτισε 5ος και το Τόκιο το 2021 όπου κατέλαβε την 11η θέση στην τελική κατάταξη τίποτα δεν έχει μείνει ίδιο στο αγώνισμά του. Το RS:X πλέον αντικαταστάθηκε από το σκάφος iQFOiL -μιλάμε δηλαδή για μια σανίδα που δεν πλέει αλλά ίπταται πάνω από το νερό-, γεγονός που έφερε ριζικές αλλαγές όχι μόνο στην προπόνηση του Έλληνα πρωταθλητή αλλά και στην καθημερινότητά του. Τα τελευταία χρόνια ο Κοκκαλάνης λέει πως αναγκάστηκε να φάει, να φάει πολύ και να γυμναστεί ακόμα περισσότερο με βάρη, προκειμένου να αποκτήσει το σωματότυπο που απαιτεί η νέα εποχή του αθλήματός του. Αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει έχοντας ως δεδομένη τη συνεπή παρουσία του στην ελίτ της ιστιοπλοΐας πως θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να είναι παρών σε μία ακόμα Ολυμπιάδα.



Τον περασμένο Απρίλιο στην Ιέρ κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη πρόκριση και πλέον δηλώνει είναι έτοιμος και προπονημένος -σωματικά αλλά και πνευματικά-, για να πετύχει εκείνο που ήθελε πάντα. Μια καλύτερη θέση από τις έως τώρα ολυμπιακές συμμετοχές του και -γιατί όχι;- ένα μετάλλιο. Αλλά ακόμα και αυτό να μην έρθει στους αγώνες του που θα πραγματοποιηθούν στα γνώριμα για εκείνον νερά της Μασσαλίας, ο Έλληνας ιστιοπλόος έχει μάθει να μην παραδίνει τα όπλα. Αυτή άλλωστε είναι η βασική και απαράβατη για εκείνον αρχή που του δίδαξε ο πρωταθλητισμός και την οποία μεταλαμπαδεύει μαζί με την αγάπη και το σεβασμό για τη θάλασσα στα δύο παιδιά του. Να μην τα παρατάει ποτέ – όσους σκοπέλους δυσκολιών ή αποθαρρύνσεων κι αν συναντά στις κούρσες μα κυρίως στην ζωή του.