Εμμανουέλα Κατζουράκη: Με το βλέμμα στο στόχο

Φανταστείτε ένα κορίτσι 14 ετών στο μάλλον ασυνήθιστο για έφηβες γυναίκες περιβάλλον ενός σκοπευτηρίου. Βάλτε από δίπλα και μια ντουζίνα ενήλικες άνδρες που όταν την αντιλαμβάνονται, παίρνουν το βλέμμα τους από το στόχο που έχουν να πετύχουν και την κοιτούν, αν όχι με λοξή, σίγουρα με ματιά που προδίδει ξάφνιασμα και περιέργεια. Κάπως έτσι έμοιαζε σε αδρές γραμμές το βάπτισμα του πυρός της Εμμανουέλας Κατζουράκη στη σκοποβολή. Η νεαρή πρωταθλήτρια στο άθλημα του σκητ όμως δε σκέφτηκε ούτε στιγμή να καταθέσει να όπλα, επειδή απλώς οι άλλοι θεωρούσαν την παρουσία της ασυνήθιστη και την ίδια ακόμα και παρείσακτη. Άλλωστε είχε το παράδειγμα της Άννας Κορακάκη και των επιτυχιών της να την εμπνέει και να την τροφοδοτεί.

Η Κατζουράκη βέβαια επέλεξε ένα αγώνισμα διαφορετικό από εκείνο της Ελληνίδας Ολυμπιονίκη. Με οδηγό την περιέργεια και εργαλείο την επιμονή της κατάφερε να πείσει τους γονείς της να της επιτρέψουν να πειραματιστεί με τη σκοποβολή, δοκίμασε αρχικά βολές με πιστόλι -και δεν ενθουσιάστηκε, όπως λέει- αλλά ήξερε ότι είχε βρει ένα πρώτης τάξεως στόχο στην ζωή της από την πρώτη της βολή με δίκαννο. Το σκητ αποδείχτηκε μονόδρομος. Τι είναι το σκητ; Βολές με δίκαννο σε κινούμενους πήλινους στόχους. Ναι, η Κατζουράκη έμαθε από πολύ μικρή να είναι αχώριστη με δύο έννοιες στην ζωή της: τη συγκέντρωση και την πνευματική διαύγεια.

Με αυτές τις δύο αρετές, τις οποίες καλλιεργεί με πολύωρες και πολύ πιο επίπονες απ' όσο ενδεχομένως φαντάζεται κανείς προπονήσεις, η Χανιώτισσα σκοπεύτρια εστιάζει πλέον τις δυνάμεις και την προσοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, τους πρώτους της σύντομης αλλά πυκνής σε γεγονότα και διακρίσεις καριέρα της. Πέρσι τον Αύγουστο τερμάτισε στην τρίτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στο Μπακού ενώ μόλις τον περασμένο Μάιο κατετάγη δεύτερη μαζί με τον Μάκη Μίτα στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα σκητ της Ιταλίας στο μικτό αγώνισμα, στο οποίο θα συμμετέχουν και στο Παρίσι.

Είναι φορές που η Ελληνίδα πρωταθλήτρια – και φοιτήτρια της Φαρμακευτικής- αναρωτιέται γιατί αφιερώνει όχι απλά χρόνο αλλά τον ίδιο τον εαυτό της στη σκοποβολή. Γιατί θυσιάζει εξόδους και βόλτες με φίλους για να προπονείται. Γιατί αφήνει κατά μέρος την ενασχόλησή της με την ζωγραφική και το θέατρο, δυο τέχνες που τη συγκινούν βαθιά, ώστε να είναι πάντα στην καλύτερη φόρμα για τον επόμενο αγώνα της. Γιατί αγχώνεται τόσο πολύ. Την πιο αποστομωτική απάντηση λέει πως την παίρνει από τον ίδιο της τον εαυτό. Και δε χρειάζεται παρά μια μόνο στιγμή. Όταν ακούει τον ήχο από το πήλινο δισκάκι-στόχο να γίνεται χίλια κομμάτια με μια βολή της. Είναι η καλύτερη ανταπόδοση και η πιο χορταστική αμοιβή, η απάντηση που σβήνει μονοκοντυλιά όλα τα γιατί του κόσμου.