Μιχάλης Ιγνατίου στο ΘΕΜΑ: Εάν οι Αμερικανοί αποφάσιζαν να είναι μέρος αυτής της πολεμικής σύρραξης, οι Ρώσοι θα έχαναν κατά κράτος
Ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και ανταποκριτής στην Ουάσινγκτον αναλύει γιατί οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος πλέον «έχει όραμα για τη Μεγάλη Ρωσία» - «Οι υπηρεσίες στην Αμερική τον θεωρούν σαν έναν άνθρωπο εκτός εαυτού» - «Το Διαδίκτυο έχει αναδειχθεί σε “όπλο” της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης»
«Εάν οι Αμερικανοί αποφάσιζαν να είναι μέρος αυτής της πολεμικής σύρραξης, οι Ρώσοι θα έχαναν κατά κράτος. Αποδείχθηκε ότι γνώριζαν τον τρόπο σκέψης του Πούτιν. Πρόβλεψαν όλες τις κινήσεις του» επισημαίνει ο Μιχάλης Ιγνατίου, ανταποκριτής του τηλεοπτικού σταθμού Open στην Ουάσιγκτον.
«Φτάσαμε στο σημείο να παραδεχόμαστε ότι όποιος παρακολουθεί την ενημέρωση του αμερικανικού Πενταγώνου γνωρίζει με ακρίβεια τι θα συμβεί τις επόμενες 24 ώρες» τονίζει ο Μιχάλης Ιγνατίου σε συνέντευξή του στο protothema.gr
Τι λένε οι Αμερικανοί για τον Πούτιν; «Οι υπηρεσίες στην Ουάσιγκτον τον περιγράφουν ως ένα άνθρωπο εκτός εαυτού, που νιώθει αδικημένος και ο οποίος θέλει να δώσει τέλος στην «αδικία» με κάθε κόστος. Η ειρήνη στην Ευρώπη θα δοκιμαστεί. Και μακάρι να αντέξει» λέει ο Μιχάλης Ιγνατίου.
Στο ερώτημα πώς θα εξελιχθεί το power game των μεγάλων δυνάμεων μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, ο Μιχάλης Ιγνατίου, δημοσιογράφος και συγγραφέας μερικών από τα πιο συζητημένα βιβλία της τελευταίας 15ετίας για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και την ισορροπία Ελλάδας-Τουρκίας προβαίνει σε μια ανατριχιαστική εκτίμηση.
Κλείσιμο
«Μέσα από τις καταθέσεις της ηγεσίας των μυστικών υπηρεσιών στο Κογκρέσο, εξάγεται το συμπέρασμα ότι εκτός από σχέδιο ο Πούτιν έχει και όραμα. Για τη Μεγάλη Ρωσία» σημειώνει ο Μιχάλης Ιγνατίου και επισημαίνει ότι «ο Πούτιν, ιδιαίτερα αν συνεχίσει χωρίς τιμωρία τις «παλικαριές»- θα επιχειρήσει εναντίον πιο αδύνατων κρίκων της Δυτικής Συμμαχίας. Ακόμα και αν επικρέμεται της κεφαλής του η απειλή για την χρήση του άρθρου 5».
Στο ερώτημά μας αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ κλιμακώνει την πολιτική των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και για να αυξήσει τα ποσοστά του στην αμερικανική κοινή γνώμη, ο Μιχάλης Ιγνατίου απαντά: «Αν καταφέρει να λυγίσει τον Πούτιν μόνο με τις κυρώσεις το κέρδος του στο εσωτερικό θα είναι μεγάλο. Και μάλιστα δεν θα έχει χάσει ούτε έναν Αμερικανό στρατιώτη» ενώ προειδοποιεί ότι στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα «και λόγω του κινδύνου να κερδίσει -σε πρώτη φάση ο Πούτιν- τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να παρασύρουν τον κ. Μπάιντεν και να αποφασίσει αναβαθμισμένη στρατιωτική συμμετοχή των Δυτικών στον πόλεμο. Και είναι σε αυτό το πλαίσιο που διεξάγεται αυτός ο άνευ προηγουμένου πόλεμος για να επηρεαστούν τα Μέσα να υποστηρίξουν την μία ή την άλλη πλευρά».
Ο δημοσιογράφος που πριν από λίγες ημέρες επέκρινε δημοσίως την ρωσική πρεσβεία της Αθήνας για άθλια προβοκάτσια με αφορμή την παρότρυνση προς τους Έλληνες να παρακολουθούν Open «αν αναζητούν κάτι διαφορετικό από ψευδή προπαγάνδα για την κατάσταση στην Ουκρανία» αναφέρεται και στον ρόλο των Μέσων Ενημέρωσης στον πόλεμο του Πούτιν εναντίον των Ουκρανών. «Είδαμε την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση να αγγίζουν το απόλυτο. Αυτές τις δύο εβδομάδες προβληματιστήκαμε ακόμα και για τις νόμιμες πληροφορίες από δοκιμασμένες πηγές. Αλλά καλώς τις επιλέξαμε. Κατά τα άλλα είδαμε τον ισχυρό, που πίστευε σε ένα πόλεμο ολίγων ημερών, να υποκύπτει στην τόλμη και στην ανδρεία» υπογραμμίζει ο Μιχάλης Ιγνατίου, ανταποκριτής του τηλεοπτικού σταθμού Open στην Ουάσιγκτον, συγγραφέας και διευθυντής της ιστοσελίδας HellasJournal.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Μιχάλη Ιγνατίου:
Ενημέρωση και προπαγάνδα. Έχεις καλύψει αρκετές πολεμικές αναμετρήσεις ως ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον. Ποια είναι η διαφορά στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία από άλλες πολεμικές συγκρούσεις;
-Μεγάλες οι διαφορές, ιδιαίτερα από τους πολέμους στον Περσικό. Πρώτα απ’ όλα το Διαδίκτυο βρίσκεται σε ένα σημείο που είναι απαραίτητο για όλους και έχει αναδειχθεί σε «όπλο» στον πόλεμο της προπαγάνδας. Διαταγές των στρατηγών έχουν περάσει στους λοχαγούς μέσα από τα chats. Από τους ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων μέχρι τον απλό πολίτη που βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο χωριό και μπορεί μέσω των κοινωνικών δικτύων να βάλει φωτιά στην παγκόσμια κοινότητα. Βλέπουμε τις συναντήσεις των ηγετών να γίνονται διαδικτυακά. Άρα και ο πόλεμος, αλλά και η ειρήνη εξαρτώνται από το Διαδίκτυο. Πολλές φάσεις του πολέμου σχεδιάζονται και εκτελούνται διαδικτυακά. Αν και δεν είναι κάτι το νέο, εν τούτοις είδαμε την προπαγάνδα και την παραπληροφόρηση να αγγίζουν το απόλυτο. Αυτές τις δύο εβδομάδες προβληματιστήκαμε ακόμα και για τις νόμιμες πληροφορίες από δοκιμασμένες πηγές. Αλλά καλώς τις επιλέξαμε. Κατά τα άλλα είδαμε τον ισχυρό, που πίστευε σε ένα πόλεμο ολίγων ημερών, να υποκύπτει στην τόλμη και στην ανδρεία, όπως πολύ σωστά έχει τονιστεί από την επίσημη Αμερική.
Πώς θα εξελιχθεί το power game των ισχυρών που παρακολουθεί όλος ο πλανήτης με κομμένη την ανάσα αφού απέτυχε το χτύπημα-αστραπή και η γρήγορη κατάρρευση της Ουκρανίας που επεδίωκε ο Πούτιν;
-Πρέπει να είναι κανείς στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν ή του προέδρου Μπάιντεν για να απαντήσει αυτή την ερώτηση. Αλλά, είδαμε μερικές Διευθύνσεις της αμερικανικής κυβέρνησης, να προβλέπουν με ανατριχιαστική ακρίβεια τη δράση του προέδρου της Ρωσίας. Αυτό που κάνει ο ανώνυμος αξιωματούχος του Πενταγώνου, κάθε μέρα, είναι πρωτόγνωρο. Μας δίνει την εντύπωση πως γνωρίζει τι συμβαίνει επί του εδάφους ανά πάσα στιγμή και τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια. Για να απαντήσω στο ερώτημα σου: Έχω συναντήσει αναλυτές που βεβαιώνουν ότι ο πόλεμος θα επεκταθεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ακόμα και από λάθος. Είναι και αυτοί που πιστεύουν ότι ο Πούτιν θα ηττηθεί και θα υποχωρήσει. Και είναι και μερικοί που ομιλούν για την απόλυτη ήττα της Δύσης. Υπό την έννοια ότι είναι όμηρος της αναποφασιστικότητας των ηγετών της.
Στην Ουάσιγκτον, υπάρχουν αναλυτές που βλέπουν ομοιότητες στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία με την κρίση των πυραύλων στην Κούβα; Μηπως οι ισχυροί του ΝΑΤΟ έπρεπε να έχουν ξεκόψει ότι η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν ένα ενδεχόμενο που δεν θα έπρεπε να συζητείται καν;
-Δεν βλέπω σύγκριση με την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Αν και το πρόβλημα ομοιάζει. Προσωπικά, σε όποιον με ακούει σε αυτή την πόλη, λέω ότι περισσότερο, όσο και να ακούγεται παράξενο, η σύγκριση γίνεται με την Τουρκία και την κυπριακή τραγωδία, που προκάλεσε η εισβολή των Τούρκων. Και εννοώ ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Η εισβολή μετά από ένα διάστημα έγινε κατοχή. Μία τεράστια διαφορά, βεβαίως, είναι ότι για την Ουκρανία έτρεξαν μεν και έσπευσαν οι πάντες, αλλά με ένα τρόπο που ανέδειξε και το πρόβλημα των Δυτικών: Φοβούνται. Είπαν ότι εάν συνδράμουν στρατιωτικά την Ουκρανία θα ξεκινήσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αποδεικνύεται ότι και να είχαν ξεκόψει οι Δυτικοί ότι η Ουκρανία δεν θα γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ, ο Πούτιν είχε σχέδιο και το υλοποιεί για να «λύσει» το πρόβλημα μόνος του, στρατιωτικά. Μέσα από τις καταθέσεις της ηγεσίας των μυστικών υπηρεσιών στο Κογκρέσο, εξάγεται το συμπέρασμα ότι εκτός από σχέδιο έχει και όραμα. Για τη Μεγάλη Ρωσία.
Πόσο σημαντική είναι η κάλυψη ενός πολέμου από τα Μέσα Ενημέρωσης και πόσο μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη;Γιατί όλοι θέλουν να επηρεάσουν τα media καταγγέλλοντας όσα ρεπορτάζ δεν τους είναι αρεστά ή επικροτώντας την κάλυψη που θεωρούν ότι απηχεί τις απόψεις τους;
-Τα ΜΜΕ έχουν γίνει πλέον πολύ ισχυρά. Με τις ανταποκρίσεις και τα ρεπορτάζ τους μπορεί να επηρεάσουν και αυτούς τους ηγέτες, που λαμβάνουν τις τελικές αποφάσεις. Μπορεί μία εικόνα να αναγκάσει έναν ηγέτη να μπει σε έναν πόλεμο. Ή να τον αναγκάσει να σταματήσει έναν πόλεμο. Τα ΜΜΕ μπορούν και επηρεάζουν την κοινή γνώμη στον ύψιστο βαθμό και φάνηκε σε δύο στιγμές του πολέμου: Όταν ο πρόεδρος Μπάιντεν άλλαξε δύο φορές γνώμη για τα πολωνικά MIG-29 και όταν επίσης άλλαξε γνώμη για τις κυρώσεις στον ενεργειακό τομέα. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, και λόγω του κινδύνου να κερδίσει -σε πρώτη φάση ο Πούτιν- τα ΜΜΕ θα μπορούσαν να παρασύρουν τον κ. Μπάιντεν και να αποφασίσει αναβαθμισμένη στρατιωτική συμμετοχή των Δυτικών στον πόλεμο. Και είναι σε αυτό το πλαίσιο που διεξάγεται αυτός ο άνευ προηγουμένου πόλεμος για να επηρεαστούν τα Μέσα να υποστηρίξουν την μία ή την άλλη πλευρά. Αυτός ο πόλεμος προσθέτει ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες στην πλάτη των πραγματικών δημοσιογράφων, που καλούνται να προστατεύσουν την τιμή της Δημοσιογραφίας,
Μηπως ο προεδρος Μπάιντεν γίνεται όλο και πιο σκληρός στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας θέλοντας να ανεβάσει τα ποσοστά του και να ενισχύσει την ρητορική του «America is back»;
-Δεν έχουμε αποδείξεις ακόμα ότι οι κυρώσεις θα βοηθήσουν ώστε να κερδίσουν οι Δημοκρατικοί στις εκλογές του Νοεμβρίου. Οι αριθμοί του προέδρου των ΗΠΑ δεν είναι οι καλύτεροι και οφείλουμε να το πούμε. Σίγουρα, αν καταφέρει να λυγίσει τον Πούτιν μόνο με τις κυρώσεις το κέρδος του στο εσωτερικό θα είναι μεγάλο. Και μάλιστα δεν θα έχει χάσει ούτε έναν Αμερικανό στρατιώτη. Ο πρόεδρος Μπάιντεν είναι από τους πολιτικούς, που όταν πιστεύει σε κάτι θα προσπαθήσει να το πετύχει. Με την Ουκρανία η σχέση του πάει πολύ πίσω. Όταν ήταν αντιπρόεδρος ο γιος του είχε αναμειχθεί σε υποθέσεις διεφθαρμένων Ουκρανών επιχειρηματιών.
Πόσο θα αλλάξουν την Ευρώπη τα προσφυγικά κύματα με τα εκατομμύρια εκτοπισμένους από την Ουκρανία; Θα μπορέσει η Ευρώπη να ενσωματώσει τα εκατομμύρια των Ουκρανών;
-Η καλύτερη όλων των λύσεων είναι να επανέλθουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Διαφορετικά θα πρέπει να αντιμετωπιστεί μία τεράστια προσφυγική κρίση. Οι υπολογισμοί για 5 εκατ. πρόσφυγες είναι πραγματικοί. Δεν είναι ένα αστείο. Χωρίς να υπάρχει ίχνος ρατσισμού σε αυτό που θα πω, πιστεύω ότι θα είναι πολύ πιο εύκολη η ενσωμάτωση των Ουκρανών απ’ ότι ήταν η αποδοχή των προσφύγων και των μεταναστών από το Αφγανιστάν, τη Συρία και άλλες ισλαμικές χώρες. Φαινόμενα ότι αυτοί είναι Χριστιανοί και οι προηγούμενοι ήταν μουσουλμάνοι, δεν χωρούν σε μία δημοκρατική Ευρώπη. Έχουν εμφανιστεί πάλι ακροδεξιές καταστάσεις που θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν την κατάσταση, να διχάσουν την Ευρώπη και να έχουν κέρδη, όπως συνέβη στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας, η συζήτηση για ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και άλλες πρωτοφανείς εξελίξεις, είναι σπασμωδικές αντιδράσεις υπό την πίεση της συγκινησιακά φορτισμένης κοινής γνώμης από το δράμα των Ουκρανών ή είναι αλλαγές που θα προχωρήσουν μεταμορφώνοντας τον κόσμο όπως τον ξέραμε;
-Αυτές είναι αλλαγές που θα μείνουν, ιδιαίτερα οι νέες καταστάσεις που δημιουργεί ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας. Για τη Φινλανδία δεν μπορούμε να πούμε ότι θα θελήσει να το «τραβήξει» μέχρι το τέλος. Θα προτιμήσει να μην συγκρουστεί με τη Ρωσία, αν και από μόνη της η αγορά των μαχητικών F-35 και οι επισκέψεις του προέδρου και του υπουργού Άμυνας δείχνουν ότι ζήτησαν και έλαβαν την αμερικανική προστασία. Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ο Πούτιν -ιδιαίτερα αν συνεχίσει χωρίς τιμωρία τις «παλικαριές»- θα επιχειρήσει εναντίον πιο αδύνατων κρίκων της Δυτικής Συμμαχίας. Ακόμα και αν επικρέμεται της κεφαλής του η απειλή για την χρήση του άρθρου 5. Οι υπηρεσίες στην Ουάσιγκτον τον περιγράφουν ως ένα άνθρωπο εκτός εαυτού, που νιώθει αδικημένος και ο οποίος θέλει να δώσει τέλος στην «αδικία» με κάθε κόστος. Η ειρήνη στην Ευρώπη θα δοκιμαστεί. Και μακάρι να αντέξει.
Τι σημαίνει για την Ελλάδα και την Κύπρο η αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας που δεν εφαρμόζει κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, πουλάει όπλα στην Ουκρανία και εμφανίζεται ως έντιμος διαμεσολαβητής για την εκτόνωση της κρίσης;
-Πιστεύω ότι στην Ελλάδα και στην Κύπρο βιαζόμαστε στις αναλύσεις μας. Πόσο μάλλον στις προβλέψεις μας. Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την ειρηνική επίλυση της ουκρανικής κρίσης που δημιούργησε η ρωσική εισβολή. Το μόνο του ενδιαφέρον είναι τα όποια κέρδη που θα έχει -αν έχει- τα οποία θα τα χρησιμοποιήσει στο εσωτερικό ενόψει των εκλογών. Μερικοί ξεχνούν ότι ανέλαβε μία πρωτοβουλία η οποία κατέληξε στην απόλυτη αποτυχία. Αυτό δεν μας ικανοποιεί και ευχόμασταν η τουρκική πρωτοβουλία να έφερνε την ειρήνη. Σχεδιάστηκε στο πόδι και προσωπικά δεν συνάντησα κανέναν που πίστευε στην επιτυχία της. Δεν νομίζω ότι θα γίνει ανεκτό αυτό το παιγνίδι της Τουρκίας, του ανεξάρτητου και του τα έχω καλά με όλους. Ότι δηλαδή είμαι και μέσα, και εκτός, του ΝΑΤΟ. Ότι είμαι ταυτόχρονα και με τις ΗΠΑ και με τη Ρωσία. Αυτό που ονομάζουμε «ανεξάρτητοι …σύμμαχοι» δεν υπάρχει στη νέα πραγματικότητα του νέου «ψυχρού πολέμου».
Πόσο σημαντικός είναι ο πόλεμος των πληροφοριών; Πώς οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν με τέτοια ακρίβεια ότι θα χτυπήσει ο Πούτιν;
-Εάν οι Αμερικανοί αποφάσιζαν να είναι μέρος αυτής της πολεμικής σύρραξης, οι Ρώσοι θα έχαναν κατά κράτος. Αποδείχθηκε -το είπαμε και πιο πάνω- ότι γνώριζαν τον τρόπο σκέψης του Πούτιν. Πρόβλεψαν όλες τις κινήσεις του. Τολμώ να υποστηρίξω ότι δεν έπεσαν καθόλου έξω. Φτάσαμε στο σημείο να παραδεχόμαστε ότι όποιος παρακολουθεί την ενημέρωση του Πενταγώνου γνωρίζει με ακρίβεια τι θα συμβεί τις επόμενες 24 ώρες.
