3ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Η επόμενη μέρα και η στρατηγική της Ομπρελας
19.04.202208:47
Οι εσωκομματικές τριβές δεν τελείωσαν με τη λήξη του 3ου Συνεδρίου - Το επόμενο επεισόδιο του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ ανάμεσα στους «ιππότες» της αριστερής αγνότητας και τους «σταυροφόρους» της διεύρυνσης έχει ήδη προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου
Τα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι διαρκή. Μπορούν, δηλαδή να συγκαλούνται ανά πάσα στιγμή και για οποιοδήποτε λόγο, μέχρι να λάβει χώρα το αμέσως επόμενο στη σειρά, παραλαμβάνοντας την κομματική σκυτάλη. Περισσότερο διαρκείς, όμως, και από τα ίδια τα Συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποδεικνύονται οι εσωκομματικές έριδες, καθώς μένουν αλώβητες μπροστά σε επιμέρους τομές (όπως ένα Συνέδριο) στον ιστορικό χρόνο του κόμματος.
Για αυτό και ελάχιστοι γνώστες του χώρου τρέφουν αυταπάτες ότι η λήξη του 3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σηματοδοτεί και τη λήξη της εσωστρέφειας. Μάλλον για το αντίθετο ορκίζονται, καθώς το συσσωρευμένο φορτίο έντασης, διαφωνίας, άρνησης και φοβικότητας που εκβράστηκε -όχι στη θάλασσα του Φαλήρου- αλλά κάποια μέτρα κοντύτερα, δηλαδή στην αρένα του Tae Kwon Do, διαθέτει αρκετό όγκο ακόμη προς εκτόνωση.
Με ή χωρίς συνέδριο, το επόμενο επεισόδιο στο σίκουελ του μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ανάμεσα στους «ιππότες» της αριστερής αγνότητας και τους «σταυροφόρους» της διεύρυνσης έχει ήδη προγραμματιστεί για τις 15 Μαΐου, καίτοι αδιάφορο για τους τηλεθεατές του Netflix, αν όχι και για πολλούς από τους συμμετέχοντες. Στο ενδιάμεσο των… διαφημίσεων, το πρόγραμμα περιλαμβάνει αιχμές και υπονοούμενα στα ραδιόφωνα, εκστρατείες για την μαζική εγγραφή νέων μελών και προσθαφαιρέσεις για την εκλογή των μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής, με γραμμές και λίστες.
Αχρείαστος γύρος
Άλλωστε, η σχεδόν «ποδοσφαιροποίηση» του3ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία που προηγήθηκε, έδωσε τον τόνο σε μια εσωκομματική μάχη χαρακωμάτων, που προβλέπεται πολωτική, αν και ακατανόητη για αρκετούς εκ των συνέδρων, οι οποίοι ταξίδεψαν επί πολλές ώρες για να συμμετάσχουν με πάθος στην κορυφαία κομματική διαδικασία, ίσως τελικά με άγνοια κινδύνου. Οι πιο υποψιασμένοι είχαν αντιληφθεί ότι το εσωκομματικό τοπίο είχε ξεκαθαρίσει προ καιρού, με τη συντριπτική νίκη του Προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα στις αρχές Απριλίου στις εκλογές των Συνέδρων, με ποσοστό 75% -80% έναντι της «Ομπρέλας». Έκτοτε ο διάδρομος ήταν απολύτως καθαρός για την εξίσου σαρωτική επικράτηση της πρότασης Τσίπρα για την εκλογή της ηγεσίας από την οργανωμένη βάση, όπως αποδείχτηκε και στην κάλπη του περασμένου Σαββάτου.
Το γεγονός, ωστόσο, ότι οι εσωκομματικοί συσχετισμοί ήταν ήδη γνωστοί -και εν πολλοίς ανυπέρβλητοι για τις δυνάμεις της «Ομπρέλας»- συνέβαλε καταλυτικά στην κορύφωση της εσωκομματικής αναμέτρησης, δίνοντας νόημα στο ερώτημα «αν όχι τώρα, πότε» για αρκετά στελέχη της μειοψηφίας, στη συνεδριακή μάχη για την ιδεολογική ταυτότητα και τη φυσιογνωμία του κόμματος.
Ξεσκονίζοντας το «εικονοστάσι της Αριστεράς», η «Ομπρέλα» επιχείρησε τις ημέρες του Συνεδρίου αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα, ξεδιπλώνοντας το κουβάρι της κριτικής της από τους υπουργούς «δύο ταχυτήτων» της «πρώτη φορά Αριστεράς» μέχρι το ποσοστό 20% ως ποσοστό για τη διεύρυνση στην νέα Κεντρική Επιτροπή, με επίδικο τη διατήρηση του παραδοσιακού κομματικού status quo. Εκτός από το «αντάρτικο» της τροπολογίας, με την οποία 14 στελέχη της ζητούσαν την εκλογή του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από το Συνέδριο του κόμματος, δηλαδή «όπως γινόταν πάντα», ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος πρότεινε επιπλέον τη σύγκληση καταστατικού συνεδρίου σε δύο μήνες από τώρα κι ενώ δεν είχε καν πέσει η αυλαία στο 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Πρακτικά, δηλαδή, η «Ομπρέλα» τοποθετήθηκε επιφυλακτικά όχι μόνο απέναντι στη διεύρυνση, αλλά και απέναντι στο ίδιο το Συνέδριο που την επικύρωσε, όπως τα μικρά παιδιά εμμένουν υστερικά στο δίκιο τους. Η αίσθηση, άλλωστε, ιδιοκτησίας και ούτε καν υψηλής κυριότητας, συνοδεύει τους «παλιούς» πιο πολύ και από το άρωμά τους, οι οποίοι την ίδια ώρα αποπνέουν πικρία και παράπονο, όταν περιγράφονται ως «βαρίδια», όπως ανέφερε ο σεβαστός από όλες τις «φυλές», Θοδωρής Δρίτσας.
Ανάμεσα στις αποχρώσεις, ωστόσο, του ριζοσπαστισμού και την ορθοδοξία της ιδεολογικής καθαρότητας, φυτρώνουν την ίδια ώρα σαν αγριολούλουδα οι νέες κοινωνικές ανάγκες, οι μανικιουρίστες, τα ντελίβερι (τους οποίους μνημόνευσε στην ομιλία του και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος) και τόσοι άλλοι «αόρατοι» των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία ομνύει, ακόμη και αν το «νέο προλεταριάτο» ανιχνεύεται σε ποσοστά στα όρια του στατιστικού λάθους στις κλαδικές οργανώσεις και τα πάσης φύσεως ψηφοδέλτια του. Την προσοχή του Συνεδρίου -και μαζί και του κόμματος- ζήτησαν από το βήμα του ο Εκπρόσωπος της ΟΜ ηθοποιών, που βρήκε «τσιγγούνικη» την αναφορά του κ. Τσίπρα στον πολιτισμό, αλλά και η Σύνεδρος – μονογονέας δύο παιδιών, όπως είπε η ίδια συστήνοντας τον εαυτό της στο ακροατήριο, που δεν διαθέτει αντικειμενικά τον αντίστοιχο χρόνο στην απαιτητική καθημερινότητά της, όσο άλλοι σύντροφοί της που ασκούνται επιδέξια στην εσωκομματική ζύμωση, δουλεύοντας η ίδια ταυτόχρονα στην ΕΥΔΑΠ.
Αναζητώντας το χαμένο πλάτος της διεύρυνσης, ακόμη και οι αποκαλούμενοι «δικαιωματιστές» αρκέστηκαν στο τετραήμερο του Συνεδρίου στον ετεροπροσδιορισμό, αφού εμφανίστηκαν ως μπροστάρηδες του αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ, των μεταναστών και του κοσμικού κράτους πάνω από τα μικρόφωνα, χωρίς, ωστόσο, να παραχωρηθεί ικανός χρόνος -και μαζί η αυτοπεποίθηση- στις κοινωνικές, αυτές, ομάδες, να ανεβούν αυτοπροσώπως στο πόντιουμ της κεντρικής αίθουσας.
Με εξίσου αραιή συχνότητα, ανάμεσα στα ψαρά μαλλιά και στα δηλωτικά της μέσης ηλικίας χέρια που έσκυβαν πάνω από το χαρτιά τους στο βήμα, διακρινόταν κάπου κάπου και νεανικές μορφές -πέραν της κομματικής νεολαίας- σε ένα κόμμα που μονοπωλεί διακηρυκτικά την νεανική ψήφο στην Ελλάδα. «Το γαλλικό παράδειγμα είναι διδακτικό» σχολίασε ο Νίκος Φίλης ως υπόμνηση της επιστροφής του αριστερού ριζοσπαστισμού στη Γαλλία, παρότι ο Ζακ-Λυκ Μελανσόν έψαχνε προεκλογικά την επικοινωνία του με τους νεαρούς ψηφοφόρους του στο TikTok και το Instagram, χωρίς να τους υποβάλει σε κουίζ αριστεροσύνης.
Αντιστρόφως ανάλογα, ωστόσο, στις ελάχιστες εξαιρέσεις των τοποθετήσεων νεαρών Συνέδρων καταγράφηκαν οι πλέον αυθεντικές αγωνίες για τα δικαιώματα και την πρόοδο της νέας γενιάς, όπως η έκκληση νεαρού Συνέδρου για την υποστήριξη του «Δικτύου Νέων Μεταναστευτικής Καταγωγής ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ», αλλά και η εστίαση στη χρηματοδότηση της ακαδημαϊκής έρευνας για νέους επιστήμονες, που απασχόλησε για ελάχιστα λεπτά το πρωί της περασμένης Κυριακής την κεντρική αίθουσα, κάτι σαν αναλαμπή μιας και μόνης νεαρής επιστημόνισσας.
Όσο για την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού υπήρξαν οι «γειωμένες» τοποθετήσεις στο πεδίο και με επεξεργασμένες προτάσεις, αφού τη δόξα της ανάπτυξης είχαν κλέψει προηγουμένως πομπώδεις αναφορές για τις τράπεζες, τις ιδιωτικοποιήσεις, το Ταμείο Ανάκαμψης και το χρηματιστήριο ενέργειας, ως η κατεξοχήν ατζέντα μιας Αριστεράς που ασχολείται με τα μεγάλα και τα σημαντικά και δύσκολα, σε τελική ανάλυση, με το ψιλικατζίδικο του γείτονα.
Μπροστά στον κόσμο που αλλάζει, ο πρώην Γραμματέας του κόμματος, Δημήτρης Βίτσας περιέγραψε στην τοποθέτησή του ότι θα υπερψηφίσει τον Αλέξη Τσίπρα για Πρόεδρο του κόμματος στις 15 Μαΐου, αλλά υπεράνω όλων είναι «το κόμμα», όπως επισήμανε, κόμμα το οποίο αποκτά μεταφυσικά χαρακτηριστικά, κάτι σαν άλλη «κιβωτός», για μερίδα κορυφαίων στελεχών του.
Στον κατακλυσμό των διεθνών εξελίξεων, πάντως, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμφάνισε εικόνα «Βαβυλωνίας», αφού μετά το θεαματικό φινάλε του Συνεδρίου, στις 15 Μάϊου θα στηθούν τρείς κάλπες, με τρία διαφορετικά εκλεκτορικά κόμματα, προκειμένου πέσει αυλαία στα επεισόδια γκρίνιας και εσωστρέφειας. Η τελευταία, σε κάθε περίπτωση, δεν πτόησε τον Πρόεδρο του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα από να δρομολογήσει -για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια- με τόσο αποφασιστικό τρόπο μια δέσμη καταστατικών αλλαγών, προκειμένου να συντονίσει το κόμμα του στη συχνότητα της νέας εποχής, θέτοντάς το -μαζί με μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση- στην αφετηρία της προεκλογικής κούρσας.
Άλλωστε, μπορεί η αναμέτρηση των εθνικών εκλογών να λύσει, όσα δεν έλυσε έως τώρα η ζωή, με το τελικό ξεκαθάρισμα στο «γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» να το αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του. Ήδη η κάλπη για την ανάδειξη των 300 μελών της νέας Κεντρικής Επιτροπής προεξοφλείται ότι θα στείλει πολλά και ενδιαφέροντα μηνύματα ως προς τις πραγματικές προτεραιότητες των μελών του κόμματος ανά την Ελλάδα και πρωτίστως της ελληνικής κοινωνίας.
Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σήμανε, πράγματι, την αντίστροφη μέτρηση: αυτής της «τελικής αναμέτρησης» ανάμεσα στους «αξιωματούχους» και τους «νέους», το ριζοσπαστισμό και την «πασοκοποίηση». Γιατί, όπως είπε στο νήμα του Συνεδρίου, ο Πρόεδρος του κόμματος, Αλέξης Τσίπρας, «η ανανέωση μας δεν έγινε άπαξ στο παρελθόν. Είναι η διαρκής, είναι η διακηρυγμένη και η αυτονόητη πολιτική μας πρακτική» και ενίοτε η κοινωνία αποδεικνύεται πιο τολμηρή από την κομματική νομενκλατούρα.