Μίμης Ανδρουλάκης: «Άναψε» φωτιές στην αριστερά η αυτοβιογραφία του «Πριν σβήσουν τα φώτα»

Μπορεί να βρισκόμαστε λίγο πριν τη δύση του 2022 αλλά κάποιες «πληγές» στην Αριστερά παραμένουν ακόμα ανοιχτές και προκαλούν διαρκώς συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις, φορτίζοντας επικίνδυνα παλιές «συντροφικές» σχέσεις, που έγιναν στο πέρασμα του χρόνου ανοιχτές πληγές. Αφορμή για τον νέο «εμφύλιο» πόλεμο δηλώσεων και αντιδηλώσεων στάθηκε η αυτοβιογραφία του άλλοτε τρομερού παιδιού του Περισσού Μίμη Ανδρουλάκη με τίτλο «Πριν σβήσουν τα φώτα». Μέσα από τις σελίδες του νέου του βιβλίου ο κ. Ανδρουλάκης «ρισκάρει» να μιλήσει ως ένας εκ των πρωταγωνιστών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου - ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής - για τις «λευκές σελίδες» του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος.

Ακόμη καταθέτει τη δική του εκτίμηση - μαρτυρία, έχοντας στο πλάι του, κάπως σαν «μάρτυρα υπεράσπισης» τον Κώστα Λαλιώτη, για το περίφημο (ή περιβόητο;) φύλλο της «Πανσπουδαστικής νο 8», με βάση το οποίο ΚΚΕ και ΚΝΕ φαίνεται να είχαν την εκτίμηση ότι η κατάληψη του Πολυτεχνείου οφειλόταν περισσότερο σε προβοκατόρικες ενέργειες παρακρατικών στοιχείων, παρά σε γνήσια φοιτητική αντιστασιακή πράξη. Μία θεωρία, που είχε αποτυπωθεί στη συγκεκριμένη έκδοση της «Πανσπουδαστικής» αν και ο Περισσός επιμένει σταθερά να ισχυρίζεται ότι το φύλλο αυτό δεν κυκλοφόρησε ποτέ από τα δικά του στελέχη. Μάλιστα ο συγγραφέας «αδειάζοντας» την συγκεκριμένη έκδοση, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του φτάνει στο σημείο να μιλάει για «Ύβρι νο 8» και τις μακροχρόνιες συνέπειες της, ενώ «φωτογραφίζει» τον συντάκτη της δείχνοντας τον Κώστα Τζιαντζή ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή.

Στο μεταξύ όσα αναφέρει ο κ. Ανδρουλάκης για την «Πανσπουδαστική νο 8» άναψαν «φωτιές» στον αριστερό χώρο καθώς πρόκειται για μία υπόθεση που έχει μείνει ανοιχτή από το 1974 μέχρι και σήμερα ενώ θεωρείται ως ένα «σκοτεινό» σημείο της ιστορίας. Παλιοί σύντροφοι και συνοδοιπόροι του Μίμη Ανδρουλάκη, από τα χρόνια του ΚΚΕ, πέρασαν στην αντεπίθεση απαντώντας σε όσα γράφει ο συγγραφέας. Μεταξύ αυτών ο Θανάσης Σκαμνάκης, του Νέου Αριστερού Ρεύματος ο οποίος με ανάρτησή του στην ιστοσελίδα kommon εξαπολύει επίθεση στον Μίμη Ανδρουλάκη λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ο τελευταίος αναφερόμενος στην ανακοίνωση της «Συντονιστικής Επιτροπής», «την φορτώνει αποκλειστικά στον Κ. Τζιαντζή, ενώ ξέρει καλά πως δεν είναι έτσι».

Παράλληλα τον κατηγορεί ότι «αναπαράγει τη φιλολογία, την οποία απέκρουε όταν ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, ότι δήθεν κατήγγειλε τους εξεγερθέντες ως προβοκάτορες». Ακόμη συνεχίζοντας την επίθεση του αναφέρει ότι το φύλλο της «Πανσπουδαστικής νο 8», «παρά τις αστοχίες που υπάρχουν ποτέ δεν αποδοκίμασε το Πολυτεχνείο ως έργο προβοκατόρων».

«Το αντίθετο. Ηδη η συμμετοχή όλης της οργάνωσης στην εξέγερση είναι γνωστή στον Ανδρουλάκη. Οπως, φαντάζομαι, η μάχη που δόθηκε από την πρώτη νύχτα για να δοθεί χαρακτήρας αντιδικτατορικός, αντιαμερικάνικος στην εξέγερση, απέναντι σε διάφορες δυνάμεις, μεταξύ αυτών και προβοκάτορες – πώς να είναι αλλιώς σε μια εξέγερση; Και η καθοριστική συμβολή του Κ. Τζιαντζή να μετατραπούν εν συνεχεία τα φοιτητικά διεκδικητικά αιτήματα σε πολιτικά, αντιχουντικά και αντιαμερικάνικα», υποστηρίζει ακόμη.

Σε αυτή τη μεγάλη συζήτηση, παρενέβη και ο πρώην ευρωβουλευτής Δημήτρης Δεσύλλας, από τα στελέχη του ΚΚΕ που συμπορεύθηκαν με τον Κώστα Τζιαντζή στο εγχείρημα του ΝΑΡ μετά την αποχώρησή τους από το κομμουνιστικό κόμμα το 1989. «Φανερός σκοπός του Ανδρουλάκη είναι να συκοφαντήσει, αμαυρώσει και μηδενίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Κώστα Τζιαντζή στο αντιδικτατορικό κίνημα, στη δημιουργία της Αντι-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ, στην ίδια την εξέγερση του Πολυτεχνείου» σημειώνει χαρακτηριστικά.

Να σημειωθεί ότι θέση για τα γραφόμενα του Μίμη Ανδρουλάκη πήρε θέση και ο Περισσός με ένα μακροσκελές κείμενο που αναρτήθηκε στον «Ριζοσπάστη». Στο κείμενο με τίτλο «συγγραφείς της δεκάρας» καταλογίζεται στον Μίμη Ανδρουλάκη ότι κάνει ένα «ανακάτεμα γεγονότων, αναμνήσεων, αυθαίρετων εκτιμήσεων, κουτσομπολιών και φθαρμένων αντί-ΚΚΕ κλισέ» υιοθετώντας τις αθλιότητες ότι το «ΚΚΕ και η ΚΝΕ κατήγγειλαν ως προβοκάτσια της Ασφάλειας την κατάληψη του Πολυτεχνείου». Μάλιστα στο ίδιο κείμενο γίνεται αναφορά και στον Κώστα Λαλιώτη και σε όσα είπε για την «Πανσπουδαστική νο 8», κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του κ. Ανδρουλάκη, που πραγματοποιήθηκε στον Πειραιά.

Η «Πανσπουδαστική - Νο 8» δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια της κατάληψης και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου

«Ένα είναι σίγουρο και αναμφισβήτητο γεγονός, ότι το Πολυτεχνείο δεν έγινε από «κατοικίδιους», από εκπροσώπους του Τίποτα, από αντικειμενικούς παρατηρητές και δογματικούς αναλυτές. Η εξέγερση δεν έγινε από τους πανταχού απόντες. Δεν έγινε από αφυδατωμένους και φυγόμαχους, από καιροσκόπους και χαμαιλέοντες. Όλοι αυτοί δεν κυκλοφορούσαν τότε στους δρόμους, γιατί όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Αυτές οι επισημάνσεις θεωρώ ότι είναι καίριες για να μην παρερμηνευτεί η μαρτυρία του Μίμη για γεγονότα και πρόσωπα τόσο για το τεύχος της «Πανσπουδαστικής Νο 8» για την «Ύβρι Νο 8», (όπως την αποκαλεί ο ίδιος), όσο και για το Κομματικό παρασκήνιο και τον καθοδηγητικό μικρόκοσμο του αμετάκλητου σφάλματος», ανέφερε σχετικά ο Κώστας Λαλιώτης.

«Το τεύχος αυτό συμπεριλαμβάνει το κείμενο, την ανάλυση και τα συμπεράσματα για το Πολυτεχνείο που γράφτηκαν και εκδόθηκαν τον Φεβρουάριο του 1974, δηλαδή εκ των υστέρων, περίπου 3 μήνες μετά την εξέγερση. Δυστυχώς όμως αποτέλεσε το "μαύρο κουτί" για τον πρωταρχικό ηγετικό και καθοδηγητικό πυρήνα της ΚΝΕ την περίοδο του Πολυτεχνείου. Το κείμενο της «Πανσπουδαστικής - Νο 8» αποτυπώνει ένα ανεξήγητα εξόφθαλμο ιστορικό και συνάμα τραγικό πολιτικό λάθος, ένα προκλητικό και συνάμα τραγικό ηθικό ολίσθημα ενός μικρού και ξεκομμένου καθοδηγητικού πυρήνα.

Κατά τη γνώμη μου η «Πανσπουδαστική - νο 8» δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια της κατάληψης και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε κατάφωρη αναντιστοιχία με τις αγωνιστικές παραδόσεις της ΚΝΕ και της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ εκείνης της δύσκολης εποχής. Κατά τη γνώμη μου αδικεί κατάφωρα την ιστορία και τη δράση μιας μεγάλης και «ηρωικής» πολιτικής νεολαίας με αδιαμφισβήτητες πολιτικές περγαμηνές και ηθικές υποθήκες», πρόσθεσε.

«Η ηγεσία του ΚΚΕ με αργόσυρτες διαδικασίες πήρε πολιτικές αποστάσεις από αυτό το Κείμενο. Δεν το κατήγγειλε πολιτικά αμέσως και κατηγορηματικά. Όμως δεν το υιοθέτησε πολιτικά και κομματικά ποτέ. Παραμένει πάντα ένα έκθετο και λησμονημένο Κείμενο στην πολύχρονη ιστορία του Κόμματος. Προσωπικά με το «κείμενο» αυτό της «Πανσπουδαστικής Νο 8» έχω ριζικά και κατηγορηματικά διαφωνήσει. Το έχω καταδικάσει τόσο για τις προκλητικές και ανιστόρητες περιγραφές των γεγονότων της εξέγερσης όσο και για την απόπειρά του να στιγματίσει πολιτικά και να εξοντώσει ηθικά έναν κορυφαίο συναγωνιστή μας, τον Διονύση Μαυρογένη, προς τον οποίο έχω εκφράσει από την πρώτη στιγμή την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη μου. Ταυτόχρονα θέλω να είμαι σαφέστατος, ειλικρινής και κατηγορηματικός καταθέτοντας τη δική μου μαρτυρία.

Ανεξάρτητα από τις διαφορές και τις αντιπαραθέσεις μας, τα στελέχη της ΚΝΕ και της αντι-ΕΦΕΕ ήταν πάντα συμμέτοχοι και πρωταγωνιστές σε όλο το τριήμερο της εξέγερσης και πάντα στις επάλξεις της εξέγερσης. Τα «παιδιά της ΚΝΕ και της αντι-ΕΦΕΕ» από όλες τις Σχολές του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου, από όλους τους Εθνικο-Τοπικούς Συλλόγους Φοιτητών ήταν εκεί στο Πολυτεχνείο από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή. Τα παιδιά της ΚΝΕ και της ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ, έχουν πρόσωπο, έχουν όνομα, έχουν δράση, έχουν καθαρή στάση αντίστασης και ζωής. Ήταν πανταχού παρόντες μαζί με όλους Εμάς και Εμείς μαζί με Αυτούς. Ο Μίμης στο Βιβλίο του περιγράφει με ενάργεια ονομαστικά την παρουσία τους, τη συμμετοχή και την κορυφαία δράση τους κατά το τριήμερο της Κατάληψης του Πολυτεχνείου. Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και τις συγκρούσεις μας η ιστορική αλήθεια είναι μία και αδιαμφισβήτητη. Τελεία και παύλα», επεσήμανε ακόμη ο κ. Λαλιώτης.

Τι έγραφε η «Πανσπουδαστική νο 8»

Στο φύλλο «Πανσπουδαστική νο 8» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1974 και συγκεκριμένα στην τέταρτη σελίδα του δημοσιεύθηκε η ανακοίνωση της αυτοαποκαλούμενης «Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου» η οποία κατήγγειλε την «προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου την Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πρακτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη - Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικής ClΑ». Μάλιστα σε άλλη σελίδα «στοχοποιούσε» ως «πράκτορα της ΚΥΠ» τον φοιτητή και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου, Διονύση Μαυρογένη ο οποίος κατά τη διάρκεια της χούντας φυλακίστηκε και υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Μάλιστα ο τότε φοιτητής της Φυσικομαθηματικής, μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και έως και την πτώση της χούντας κρυβόταν ως φυγάς στα βουνά της Κρήτης.

Η «Ύβρις νο 8»

Ο Μίμης Ανδρουλάκης αναφερόμενος στο φύλλο της «Πανσπουδαστικής» μέσα από το κεφάλαιο «Η "Ύβρις νο 8" και οι μακροχρόνιες συνέπειές της», υποστηρίζει πως «μες το ανθρωποκυνηγητό της χούντας, δεχτήκαμε κάτι σαν πισώπλατη μαχαιριά. Το ανεξίτητλο στίγμα. Το ανεπανόρθωτο σφάλμα. Η Πανσπουδαστική νο 8 που θα ρίχνει επί δεκαετίες το μαύρο φως στα γεγονότα, θα σκιάζει και θα μεταμορφώνει λαμπρά κατά τα άλλα πρόσωπα. Εντέλει, θα δηλητηριάζει με τις τοξίνες της σε βάθος χρόνου τις ανθρώπινες σχέσεις στο κίνημά μας».

Σε άλλο σημείο γράφει πως «ο συντάκτης με μία ασύλληπτη λαθροχειρία αυτοαποκαλείται "Συντονιστική Επιτροπή" της κατάληψης του Πολυτεχνείου. Ύβρις προς τους χιλιάδες εξεγερμένους που την εξέλεξαν με ελεύθερες ανοιχτές συνελεύσεις, σε μία στιγμή απελευθέρωσης και ηθικής έξαρσης. Την ώρα που αγωνιζόμαστε για τη δημοκρατία, ο τυχοδιώκτης συντάκτης προεικονίζει ένα μέλλον όπου ο τελευταίος κομματικός γραμματέας μπορεί να διαλύει ή να υποκαθιστά τα εκλεγμένα θεσμικά όργανα, κεντρικά ή τοπικά».

Συνεχίζοντας τις αναφορές του στον συντάκτη λέει πως «επικαλείται ψευδώς συγκέντρωση μελών της "Συντονιστικής" και της αντι-ΕΦΕΕ την πρωτοχρονιά του ΄74. Ούτε ένας δεν πήρε μέρος σ' αυτή την κατά φαντασία συνάντηση. Δηλαδή, ο συντάκτης, βγάζει στη "σέντρα", εκθέτει τους συναγωνιστές του, μηδενίζει ηθικά εμάς, τους έξι - επτά της Συντονιστικής, μέλη της ΚΝΕ, κι άλλους πρωτεργάτες που κατά δήλωση του Χαρίλαου (Φλωράκη) "σώσαμε την τιμή του κόμματος". [...] Στην πρώτη συνάντηση της πραγματικής Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου, με την πτώση της δικτατορίας, συνυπογράψαμε ομόφωνη διάψευση - αποδοκιμασία της "Πανσπουδαστικής νο 8" και της ψευδεπίγραφης "Συντονιστικής" της».

Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω ο κ. Ανδρουλάκης σχολιάζει ότι «φαντάζει εξωφρενικό ότι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν η "Πανσπουδαστική 8" και ο άγνωστος συντάκτης του κειμένου της λίγες ημέρες μετά το συγκλονιστικό γεγονός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, με δεκάδες νεκρούς, ήταν ένα εμπρηστικό κείμενο πρακτορολογίας, χαφιεδολογίας και προβοκατορολογίας!».

«Ο άνθρωπος του αμετάκλητου σφάλματος»

Μάλιστα σε επόμενο κεφάλαιο που τιτλοφορείται «ο άνθρωπος του αμετάκλητου σφάλματος» κάνοντας την εκτίμησή του θεωρεί ότι ο συντάκτης «δεν είναι θύμα οδηγιών εκ των άνω. Κι αν πήρε μια γενική κατεύθυνση από τον Γραμματέα, αυτός την παρατέντωσε ως τον παραλογισμό [...] Δεν φαίνεται να παρενέβη ένας "Κόκκινος Κάβουρας", όπως πολλοί υποθέτουν ή εν πάσει περιπτώσει κάποιο από τα διπλά, συνήθως ύποπτα πρόσωπα, που ενημερώνουν το "κόμμα της καρδιάς τους" για τα σκοτεινά παρασκήνια του βαθέος κράτους. Δεν ήταν θύμα παραπλάνησης από ύποπτες πηγές. Κι αν υπήρξαν τέτοιες "εκθέσεις" ή ένα σημείωμα που ταξίδεψε από την Μπολόνια μέσω Βουκουρεστίου στην Αθήνα είναι ιδιαίτερα ευφυής για να αντιληφθεί την αναξιοπιστία και την παγίδα. Αρκετοί πρόσεξαν μία δαιμονική σύμπτωση. Το φιλοτεχνημένο πορτραίτο του "Μαυρογένη" έχει μία ομοιότητα με εκείνο του "Κόκκινου Κάβουρα", αν αντικαταστήσουμε την Ιταλία με τη Γερμανία [...] Οχι, δεν διάβασε και δεν ενέκρινε κανένας από τους "πάνω" την ψευδεπίγραφη ανακοίνωση της "Συντονιστικής"», γράφει μεταξύ άλλων ο κ. Ανδρουλάκης.

Αμέσως μετά δίνει λεπτομέρειες και για την τοποθεσία όπου γράφτηκε η εν λόγω ανακοίνωση. Όπως εξηγεί, «την έγραψε εν θερμώ στον ίδιο χώρο του παράνομου τυπογραφείου, μπροστά στον παντελώς αμέτοχο Λάκη Σταθάκη, ο οποίος απλώς τη στοιχειοθετούσε μηχανικά. Πρέπει να ειπωθεί αυτό, έστω και με καθυστέρηση 50 χρόνων, γιατί αρκετοί στους ψυθιρισμούς τους θεωρούν τον άμοιρο Λάκη ως συντάκτη του κειμένου. Όχι, δεν ήταν συντάκτης της "Ύβρεως" νο 8 ένας απλοϊκός μονοκόματος παλαιοκομμουνιστής με μανία καταδίωξης και χαφιεδοφοβία. Είναι ένας ξεχωριστός νέος αστικής καταγωγής, μεγαλύτερος από εμάς, μάλλον ο γοητευτικότερος όλων στους μικρόκοσμους της ΚΝΕ και ειδικά της πλατείας Μαβίλη».

Ουσιαστικά ο κ. Ανδρουλάκης μέσα από αυτές τις βάζει στο κάδρο τον Κώστα Τζιαντζή, ο οποίο δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή μιας και πέθανε το 2011. Για την ιστορία ο Κώστας Τζιαντζής εκείνη την περίοδο ήταν ο γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.

Και ενώ κανείς θα περίμενε ότι οι συγκεκριμένες πληγές (Πανσπουδαστική νο 8), στο πέρασμα των χρόνων θα είχαν κλείσει αντιθέτως όλα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα ανοίξουν ακόμα περισσότερο. Και αυτό διότι μέχρι την 5η Δεκεμβρίου οπότε και θα πραγματοποιηθεί η επίσημη παρουσίαση του «Πριν σβήσουν τα φώτα», δεν αποκλείεται να σπάσουν τη σιωπή τους κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της εποχής, παίρνοντας ουσιαστικά πάσα από τον Μίμη Ανδρουλάκη.

Ειδήσεις σήμερα:

«Η πιο σέξι οπαδός» του Μουντιάλ κινδυνεύει με σύλληψη

Έφοδος της Αστυνομίας στην Κιβωτό του Κόσμου στην Καλαμάτα

Αμερικανικά UAV στην 110 ΠΜ της Λάρισας - Θα παρακολουθούν όλο το Αιγαίο