Μαίνεται ο «εμφύλιος» στην Αριστερά για την «Πανσπουδαστική Νο 8» και την αυτοβιογραφία του Μίμη Ανδρουλάκη
09.12.202217:37
Δεκαπέντε στελέχη της ΚΝΕ που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον κατηγορούν για «τυμβωρυχία» χωρίς ωστόσο να απαντούν στο εάν καταδικάζουν ή όχι τις αναφορές του συγκεκριμένου φύλλου
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο «εμφύλιος πόλεμος» που έχει ξεσπάσει στις τάξεις της Αριστεράς. Αφορμή οι πληγές που άνοιξαν ακόμη περισσότερο από την αυτοβιογραφία του Μίμη Ανδρουλάκη, η οποία τιτλοφορείται «Πριν σβήσουν τα φώτα» και ειδικότερα όσα γράφονται στο κεφάλαιο «Υβρις Νο 8», όπου γίνεται αναφορά στο περίφημο - κατά άλλους περιβόητο - φύλλο της «Πανσπουδαστικής Νο 8», με βάση το οποίο ΚΚΕ και ΚΝΕ φαίνεται να είχαν την εκτίμηση ότι η κατάληψη του Πολυτεχνείου οφειλόταν περισσότερο σε προβοκατόρικες ενέργειες παρακρατικών στοιχείων, παρά σε γνήσια φοιτητική αντιστασιακή πράξη. Μία θεωρία, που είχε αποτυπωθεί στη συγκεκριμένη έκδοση της «Πανσπουδαστικής» αν και ο Περισσός επιμένει σταθερά να ισχυρίζεται ότι το φύλλο αυτό δεν κυκλοφόρησε ποτέ από τα δικά του στελέχη.
Είναι ενδεικτικό ότι το βράδυ της Πέμπτης 15 στελέχη της ΚΝΕ που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου απάντησαν σε όσα γράφει ο κ. Ανδρουλάκης και τονίζουν ότι το βιβλίο του περιέχει σειρά ανακριβειών, παραποιημένων διαλόγων και γεγονότων. Οι 15 επισημαίνουν ότι οι αναφορές του Μίμη Ανδρουλάκη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου «έχουν παραβεί κάθε μεθοδολογική και δεοντολογική αρχή που πρέπει να διέπει μια προσωπική μαρτυρία». Καταλογίζουν μάλιστα στον συγγραφέα «ψέματα, ανακρίβειες και ηθελημένες ασάφειες» που είναι «πολύ περισσότερες από τις (λίγες) αλήθειες».
Προσθέτουν ακόμη ότι για τα περισσότερα από όσα γράφει ο συγγραφέας «δεν παραθέτει καμία ιστορική πηγή και κανένα αντικειμενικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του», αλλά και ότι παραποιεί γεγονότα και διαλόγους. Ο συγγραφέας, συνεχίζουν οι 15, επικαλείται εκμυστηρεύσεις προσώπων που δεν είναι πλέον στη ζωή και «δεν μπορούν ούτε να τον διαψεύσουν ούτε να τον επιβεβαιώσουν».
Οι υπογράφοντες λένε ακόμη ότι δεν είναι η πρώτη φορά που μιλά ο συγγραφέας για τα γεγονότα αυτά, αντίθετα από όσα υποστηρίζει στο βιβλίο. Στόχος του είναι να αναδειχτεί «σε ρόλο κύριου πρωταγωνιστή, ισχυρισμός που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα και που δεν επιβεβαιώνεται σε καμία από τις μέχρι τώρα περισσότερες από 100 επώνυμες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δει τη δημοσιότητα τα τελευταία 49 χρόνια».
Καταλήγοντας αναφέρουν ότι θα αναμένουν και τον δεύτερο τόμο του έργου του Μίμη Ανδρουλάκη, για τα γεγονότα μετά το 1974, οπότε επιφυλάσσονται «για μια συνολική απάντηση μετά την ολοκλήρωση του “πονήματος”, οπότε θα έχουμε τη συνολική εκδοχή της ανακατασκευής, με επίκεντρο τον ίδιο, της κατά Μίμη Ανδρουλάκη σύγχρονης ιστορίας». Ωστόσο υπά
Ωστόσο αυτό που προκαλεί εύλογο ερώτημα αλλά και απορία στον αναγνώστη της απάντησης των 15 είναι το γεγονός ότι δεν καταδικάζουν το περιεχόμενο του συγκεκριμένου φύλλου παρά μόνο μιλούν για «τυμβωρυχία» από μέρους του συγγραφέα επειδή ο τελευταίος «φωτογραφίζει», τον εκλιπόντα Κώστα Τζιαντζή ως τον συντάκτη της «Πανσπουδαστικής Νο 8», αλλά φροντίζουν -έστω και δια της πλαγίας οδού- να αναφερθούν σε εκείνες και εκείνους που «στάθηκαν περισσότερο άτυχοι στα χρόνια της μαύρης παρανομίας, καταδιώχτηκαν, συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας».
Αναλυτικά η δήλωση των 15
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΙΜΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ
Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη «Πριν σβήσουν τα φώτα», το οποίο ο συγγραφέας χαρακτηρίζει αυτοβιογραφικό-ιστορικό. Θεωρούμε πως με τα όσα γράφει στην Ενότητα του βιβλίου του με τίτλο «Ήμουν ένας από αυτούς – Αντίσταση – Πολυτεχνείο 1973», έχει παραβεί κάθε μεθοδολογική και δεοντολογική αρχή που πρέπει να διέπει μια προσωπική μαρτυρία.
Εμείς ιστορικοί δεν είμαστε. Βρεθήκαμε όμως για πολλά χρόνια, και κυρίως την εποχή της δικτατορίας, στις τάξεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Ως μάρτυρες των συμβάντων και ως συμμέτοχοι, διαπιστώνουμε πως τα ψέματα, οι ανακρίβειες και οι ηθελημένες ασάφειες που περιέχει είναι πολύ περισσότερα από τις (λίγες) αλήθειες. Όλοι μας γνωρίσαμε τον Μ.Α. μετά τη μεταπολίτευση και άρα όποτε μας τοποθετεί σε συναντήσεις μαζί του είναι ανακριβή.
Ο Μίμης Ανδρουλάκης αναφέρεται σε πολλά και σε πολλούς. Για τα περισσότερα όμως δεν παραθέτει καμία ιστορική πηγή. Κανένα αντικειμενικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τα λεγόμενά του. Αντί αυτού λειτουργεί ως αδίστακτος κλεπτομνήμων, υφαρπάζοντας αφηγήσεις άλλων που παρουσιάζει δικές του ως προσωπικές μαρτυρίες προκειμένου να δώσει ισχύ στους αναπόδεικτους ισχυρισμούς του. Τσιμπολογάει περιστατικά και φράσεις, τα μεταπλάθει σε διαλόγους, που παραθέτει εντός εισαγωγικών, και τα πλασάρει με τρόπο που να φαίνεται ότι ήταν «αυτόπτης μάρτυς». Και όπου δυσκολεύεται ή δεν έχει υλικό προς απαλλοτρίωση που να τον βολεύει ή θέλει να προσδώσει μεγαλύτερη δραματική ένταση στα λεγόμενά του, καταφεύγει στο ακόμα πιο εξωφρενικό: επικαλείται λόγια που του έχουν δήθεν «εκμυστηρευτεί» ή «εξομολογηθεί» ακριβοί σύντροφοι που από χρόνια δεν βρίσκονται στη ζωή και, φυσικά, δεν μπορούν ούτε να τον διαψεύσουν ούτε να τον επιβεβαιώσουν.
Ο ίδιος υποστηρίζει πως μιλάει για πρώτη φορά ύστερα από 49 χρόνια, προφανώς για να δώσει μια ακόμη δραματική ένταση στη «μαρτυρία» του. Τον διαψεύδει ο εαυτός του. Καθένας που ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει στις πολλές προηγούμενες και έντυπες δημόσιες αφηγήσεις του. Σε αυτές, όπως και στην τωρινή, προσθέτει ή αφαιρεί σκηνές από τον αντιδικτατορικό βίο του ανάλογα με τις πολιτικές ή προσωπικές επιδιώξεις του της στιγμής.
Στην παρούσα έκδοση ο επιδιωκόμενος στόχος είναι η ανάδειξη του σε ρόλο κύριου πρωταγωνιστή, ισχυρισμός που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα και που δεν επιβεβαιώνεται σε καμία από τις μέχρι τώρα περισσότερες από 100 επώνυμες μαρτυρίες οι οποίες έχουν δει τη δημοσιότητα τα τελευταία 49 χρόνια.
Δεν φαίνεται όμως πως όλα αυτά του αρκούν. Προχωράει σε μια ακόμη απρέπεια. Προσπαθεί να προβάλλει τον εαυτό του ως το κύριο πρόσωπο σε αντίστιξη με την εμπαθή εκμηδένιση του ρόλου του τότε γραμματέα της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ Κώστα Τζιαντζή, τόσο στην αντιδικτατορική πάλη γενικά, όσο και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ειδικότερα. Και μάλιστα 11 χρόνια μετά το θάνατό του.
Ο Μ.Α. επιχειρεί ένα φθηνό αντιπερισπασμό. Δεν τον έπιασε έτσι ξαφνικά ο πόνος για την «Πανσπουδαστική Νο 8». Άλλος είναι ο στόχος τυμβωρυχίας του: ρίχνοντας το αποκλειστικό ανάθεμα στον Κώστα Τζιαντζή για όλες τις οργανωτικές «ανεπάρκειες» της ευρισκόμενης τότε σε βαθιά παρανομία καθοδήγησης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, παρουσιάζοντάς τον ως τον αποκλειστικό φορέα του «αμετάκλητου σφάλματος» τονώνει την αίσθηση μεγαλείου για τον εαυτό του, που φαίνεται ότι την έχει ανάγκη.
Δεν είναι στις προθέσεις μας να αφαιρέσουμε ούτε ένα αντιδικτατορικό γαλόνι από τον Μ.Α. Ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στο Πολυτεχνείο, χωρίς να είναι χρεωμένος με οποιονδήποτε ιδιαίτερο ή, πολύ περισσότερο κρίσιμο τομέα της. Ήταν κι αυτός ένας ανάμεσα σε άλλους, πολλοί από τους οποίους στάθηκαν περισσότερο άτυχοι στα χρόνια της μαύρης παρανομίας, καταδιώχτηκαν, συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΣΑ και της Ασφάλειας.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι, όπως ο ίδιος έχει προαναγγείλει, παρά ο πρώτος τόμος και θα ακολουθήσει ο δεύτερος που θα περιέχει τα όσα συνέβησαν μετά το 1974. Οπότε και εμείς επιφυλασσόμαστε για μια συνολική απάντηση μετά την ολοκλήρωση του «πονήματος», οπότε θα έχουμε τη συνολική εκδοχή της ανακατασκευής, με επίκεντρο τον ίδιο, της κατά Μ.Α. σύγχρονης ιστορίας.
Υπογράφουν:
1.Αναστασιάδης Κίμων
2.Βαλαβάνη Νάντια
3.Καραγιάννης Γιώργος
4.Κυπραίος Τάκης
5.Παντάκας Δημήτρης
6.Πάντος Στέφανος
7.Παπαγκίκα Κατερίνα
8.Παπαδήμας Άλκης
9.Παπαπέτρου Γιώργος
10.Σκαμνάκης Θανάσης
11.Σορολοπίδης Γιώργος
12.Τσακνής Διονύσης
13.Τσικόπουλος Νίκος
14.Φιλιππάκης Γιώργος
15.Χατζόπουλος Στάθης
Υπενθυμίζεται ότι το βράδυ της Δευτέρας ο Μίμης Ανδρουλάκης κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της αυτοβιογραφίας του τοποθετήθηκε για το κεφάλαιο στο οποίο γίνεται αναφορά στην «Πανσπουδαστική Νο 8». Είναι ενδεικτικό ότι αναφερόμενος στον τότε φοιτητή της Φυσικομαθηματικής τον οποίο η «Πανσπουδαστική», «έδειχνε» ως εκείνον που μαζί με άλλους «350 προβοκάτορες έκαναν την κατάληψη του Πολυτεχνείου είπε πως το σφάλμα που έκανε ο συντάκτης του φύλλου δεν αναγνωρίστηκε ποτέ. Μάλιστα χρησιμοποιώντας την φράση του Ελευθερίου Βενιζέλου είπε πως «οι μεγάλοι μαστόροι κάνουν τα μεγάλα λάθη» και συνέχισε λέγοντας ότι «η δημόσια αναγνώριση είναι καθαρτήρια και λυτρωτική. Αυτό το πράγμα δεν υπήρξε στο θέμα που μας συνδέει με τον Διονύση Μαυρογένη».
Αμέσως μετά παίρνοντας τον λόγο ο συντονιστής της παρουσίασης Στέλιος Κούλογλου παίρνοντας τον λόγο αναφέρθηκε στο θέμα της «Πανσπουδαστικής» λέγοντας ότι «ο Μίμης Ανδρουλάκης προχωράει σε μία πολύ τίμια και ειλικρινή πράξη καθώς αναφέρεται στην Πανσπουδαστική. Παίρνει το θάρρος και γράφει αναλυτικά γι αυτό το θέμα».
Ακολούθως ο κ. Κούλογλου διάβασε στο κοινό μία επιστολή η οποία συντάχθηκε τις πρώτες μέρες της Μεταπολίτευσης σε μία συνάντηση μελώ της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου όπου και συζητήθηκε η υπόθεση της Πανσπουδαστικής. Σε εκείνο το σημείο παρενέβη ο κ. Ανδρουλάκης και είπε ότι «η συγκεκριμένη επιστολή γράφτηκε τον Σεπτέμβρη του '74 όταν και μαζεύτηκε η αυθεντική Συντονιστική Επιτροπή στο σπίτι του συγχωρεμένου του Κυριάκου Σταμέλλου και αποδοκιμάσαμε την ψευδεπίγραφη ανακοίνωση της Πανσπουδαστικής Νο8».
Σημειώνεται πως στη συγκεκριμένη επιστολή υπάρχει και σχόλιο του Διονύση Μαυρογένη ο οποίος αναφέρει μεταξύ άλλων πως «η απόφαση αυτή υπογράφηκε ιδιοχείρως τους πρώτους μήνες του '74 από τις συναγωνίστριες και τους συναγωνιστές του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος και δημοσιεύθηκε στον Τύπο της εποχής. Όποιοι από τους παριστάμενους στην παρουσίαση του βιβλίου το επιθυμούν μπορούν να συνυπογράψουν την επιστολή 48 χρόνια μετά. Το ζητώ μετά λόγου γνώσεως για λόγους αποκατάστασης της προσωπικής μου ακεραιότητας αλλά και της ιστορικής αλήθειας. Σε ένδειξη αγωνιστικής, ηθικής και πολιτικής εντιμότητας προς τους απόντες και τους επιζήσαντες συναγωνιστές και συναγωνίστριες που είχαν συνυπογράψει από τότε και προς την νεολαία του μέλλοντός μας».
Σχολιάζοντας το περιεχόμενο της συγκεκριμένης επιστολής ο κ. Ανδρουλάκης είπε πως «τα χιλιάδες μέλη της αντι-ΕΦΕΕ δεν έχουν καμία ευθύνη και είναι παντελώς αμέτοχα σε αυτό το ηθικό και πολιτικό ατόπημα. Το αντιλαμβανόμαστε όλοι».
Ολόκληρη η ανακοίνωση με τις υπογραφές των προσώπων που καταδίκαζαν το φύλλο της Πανσπουδαστικής: