Ένα βήμα μακρύτερα προχώρησε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξης Τσίπρας την προεκλογική του στρατηγική, αποκρυσταλλώνοντας τις βασικές θέσεις και επιδιώξεις του κόμματός του, στην τελική ευθεία προς τις κάλπες. Μιλώντας στο Συνέδριο με θέμα: «Για μια Προοδευτική Ατζέντα της Επόμενης Δεκαετίας: Στόχοι – Προτεραιότητες – Πολιτικές», που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, ο κ. Τσίπρας έθεσε την πολιτική σταθερότητα «uber alles», δηλαδή ως το κυρίαρχο ζητούμενο των επικείμενων εκλογών, προτάσσοντας ως τον κατεξοχήν εγγυητή της, τον πολιτικό του φορέα.
Ακόμα και αν είχα την επιλογή μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης, θα διάλεγα μία κυβέρνηση συνεργασίας
Ο πολίτης σήμερα αισθάνεται το Κράτος ως εχθρό. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Και για να αλλάξει χρειαζόμαστε περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη λογοδοσία, λιγότερο κομματικό κράτος, περισσότερες δομές και και διαδικασίες ελέγχου. Αυτό μόνο μία προοδευτική κυβέρνηση μπορεί να το πετύχει.
Η χώρα σήμερα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο αναγέννησης και ανάταξης. Που σημαίνει ανασυγκρότηση του Κράτους, ανάταξη και στήριξη της κοινωνίας, που σημαίνει ανάσα της Δημοκρατίας, προκειμένου να γίνει πράξη το όραμά μας για Δικαιοσύνη στον τόπο.
Οι πολύ μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει στον τόπο έχουν γίνει από προοδευτικές κυβερνήσεις και πήγαν την χώρα μπροστά. Από τη μεταρρύθμιση που αφορούσε τη στοιχειώδη αξιοκρατία για την πρόσληψη στο Δημόσιο, τις μεταρρυθμίσεις που αφορούσαν τον εκδημοκρατισμό του κράτους και της κοινωνίας, την ισότητα των δύο φύλων. Ήταν κατακτήσεις - μεταρρυθμίσεις. Αντιθέτως, η Δεξιά στον τόπο μας έχει βαφτίσει τις «αντιμεταρρυθμίσεις» σε μεταρρυθμίσεις.
Μετά από 4,5 χρόνια στη διακυβέρνηση του τόπου σε πολύ δύσκολες συνθήκες -ίσως τις πιο δύσκολες συνθήκες που έχει βρεθεί η χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά- αλλά και 4 χρόνια στην αντιπολίτευση, διαθέτουμε και πρόγραμμα και σχέδιο και αποφασιστικότητα αλλά και ανθρώπους με γνώση και εμπειρία.
Ακόμα και αν είχα την επιλογή μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης, θα διάλεγα μία κυβέρνηση συνεργασίας. Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα απαιτούν μία κυβέρνηση η οποία θα έχει την ευρύτατη δυνατή αποδοχή στην ελληνική κοινωνία.
Είναι απαραίτητο να υπάρξουν άμεσα πολιτικές ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής, ενίσχυσης των πιο αδύναμων, άμβλυνσης των ανισοτήτων και περιορισμού της τρομακτικής αναδιανομής πλούτου που συντελείται τα τελευταία τρία χρόνια, έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι η επόμενη κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει και την επιστροφή σε συνθήκες δημοσιονομικής εξισορρόπησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για κυβέρνηση από ένα κόμμα αλλά με πολλά χρώματα. Κυβέρνηση patchwork - κουρελού. Δηλαδή να κλέψει κάποιους βουλευτές από άλλα κόμματα. Και το προαναγγέλλει μάλιστα!
Μπορεί η οικογένεια Μητσοτάκη να έχει μακρά παράδοση σε αποστασίες, αλλά δεν είναι αυτό που αρμόζει στη χώρα.
Αιφνιδιάστηκα, διαβάζοντας πριν από 15 μέρες το κεντρικό άρθρο του γαλλικού περιοδικού Le point, με τίτλο «Ποιος Τσίπρας θα μεταρρυθμίσει τη Γαλλία;». Σκέφτηκα ότι ζω την εξής αντίφαση: Να με θεωρούν στην Ευρώπη μεταρρυθμιστή αλλά στην Ελλάδα ένα μεγάλο κομμάτι της αστικής τάξης, ιδίως της διαπλεκόμενης, να με θεωρεί ακραίο πολιτικό ακτιβιστή.
Κατά τη συλλογιστική του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που εδράζεται στο τέλος της «εποχής της αυτοδυναμίας», εφόσον ο Πρωθυπουργός «αρνείται την κυβέρνηση συνεργασίας, σημαίνει ότι αν ο κ. Μητσοτάκης, η ΝΔ, είναι πρώτο κόμμα, θα πηγαίνουμε διαρκώς σε εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι να πάρει αυτοδυναμία. Θα πάμε σίγουρα σε δεύτερη κάλπη. Αν ξανά είναι πρώτος, θα πάμε και σε τρίτη κάλπη», όπως δήλωσε. Και πρόσθεσε: «αυτό είναι μια περιπέτεια για τη χώρα αντικειμενικά», δεδομένων των γεωπολιτικών, πολιτικών και οικονομικών προκλήσεων της περιόδου. Στον αντίποδα, για την Κουμουνδούρου η μόνη λύση στα εκλογικά διλήμματα και τυχόν μετεκλογικά αδιέξοδα συμπυκνώνεται στη φράση «προοδευτική διακυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή», θέση που αναμένεται να ξεδιπλώσει, κατά πληροφορίες, με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση η αξιωματική αντιπολίτευση το επόμενο χρονικό διάστημα.
Λύση «νοκ άουτ»
Κλείσιμο
«Κλειδί» για την προεκλογική επένδυση σε μια λύση «νοκ άουτ» από πλευράς της Κουμουνδούρου συνιστά το γεγονός ότι το ελληνικό εκλογικό σώμα δεν έχει προσέλθει ποτέ κατά το παρελθόν σε εθνικές κάλπες με δεδομένη την επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας (δις ή τρις), γεγονός που κατά την αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να παράξει νέα -και αχαρτογράφητα- πολιτικά αποτελέσματα, όταν το 25% των ψηφοφόρων αποφασίζουν την ψήφο τους με την προκήρυξη της προεκλογικής περιόδου και το 8% την παραμονή των εκλογών, σύμφωνα με αναλύσεις κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Ενισχυτικό στοιχείο για την επιλογή της «γραμμής της σταθερότητας» από τους ψηφοφόρους αποτελεί για την αξιωματική αντιπολίτευση και η ιδεολογική «συγκολλητική ουσία» ενός κυβερνητικού συνασπισμού, καθώς με κορμό την Νέα Δημοκρατία, «τι συμφωνία προγραμματική μπορεί να κάνει -λέω εγώ τώρα- ένα κόμμα που αποτελεί τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης αντίληψης, όταν αυτές οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές αποτυγχάνουν, με κόμματα τα οποία θέλουν να λέγονται προοδευτικά;», όπως διερωτήθηκε χαρακτηριστικά χθες ο κ. Τσίπρας.
Στο πλαίσιο αυτό, σενάρια «κυβέρνησης ειδικού σκοπού», με τη συμμετοχή δηλαδή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, συνιστούν για την Κουμουνδούρου σενάρια επιστημονικής και μόνο φαντασίας, αντίθετα με την προοπτική μιας «προοδευτικής κυβέρνησης προγραμματικής συνεργασίας», αλλά «με προϋπόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα -γιατί αλλιώς δεν μπορεί να συμβεί αυτό, ούτε οι αριθμοί βγαίνουν αλλά ούτε και ηθικά ορθόν είναι», όπως περιέγραψε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ο ίδιος υπεραμύνθηκε της προοπτικής μιας κυβέρνησης «η οποία θα έχει την ευρύτατη αποδοχή στην ελληνική κοινωνία», αφού διευκρίνισε πως «ακόμα και αν είχα την επιλογή μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θα διάλεγα μια κυβέρνηση συνεργασίας», χαρακτηρίζοντας ως «αλαζονικές» τις μονοκομματικές κυβερνήσεις που προηγήθηκαν. Πολιτικές πριν από τα πρόσωπα
Σηκώνοντας, επιπλέον, το γάντι του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκου Ανδρουλάκη αναφορικά με την επιλογή «τρίτου προσώπου» για τη θέση του Πρωθυπουργού, ο κ. Τσίπρας προέταξε τις πολιτικές επιλογές ως βαρύνουσες πριν την οποιαδήποτε συζήτηση για τα πρόσωπα, μολονότι για την Κουμουνδούρου τίθεται εκτός κάθε συζήτησης το ενδεχόμενο άλλου προσώπου για τη θέση του Πρωθυπουργού, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ κόψει πρώτος το νήμα των εκλογών.
«Θεωρώ πρώτιστης σημασίας να κουβεντιάσουμε και πριν τις εκλογές, κυρίως μετά, τις πολιτικές. Δηλαδή, νομίζω ότι αδικεί όποιον βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο, αδικεί και τον ίδιο, εν προκειμένω τον κ. Ανδρουλάκη. Δεν τον έχω ακούσει να μιλά για πολιτικές, αλλά για τα πρόσωπα. Δηλαδή το μόνο πρόβλημά του στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, στην πιθανότητα να συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία είναι ο Μητσοτάκης;» παρατήρησε ο κ. Τσίπρας και με χιουμοριστική διάθεση, «δε λέω, είναι ένα πρόβλημα κι ο ίδιος ο Μητσοτάκης, αλλά φαντάζομαι ότι μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα είναι η πολιτική Μητσοτάκη», πρόσθεσε.
Σε κάθε περίπτωση, για την Κουμουνδούρου η προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ -Κινήματος Αλλαγής περνά μέσα από τη «βάσανο» της κάλπης, καθώς η λαϊκή ετυμηγορία εκτιμάται ότι θα δείξει το δρόμο προς τη σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης. «Οι πολίτες θα κληθούν να ψηφίσουν και κυβερνήτη» επισημαίνουν στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπενθυμίζοντας την ίδια ώρα πως το ελληνικό πολιτικό σύστημα παραμένει «πρωθυπουργοκεντρικό», αλλά και ότι μπορεί να εκληφθεί ως «ακύρωση της λαϊκής βούλησης» η όποια υπέρβαση του ad hoc εκλογικού αποτελέσματος. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ υποστήριξε χθες πως «την τελευταία φορά που δεν επέλεξε ο ελληνικός λαός τον πρωθυπουργό και τον επέλεξαν άλλοι, δεν είχαμε και πολύ καλά αποτελέσματα», αφήνοντας έναν σαφή υπαινιγμό για την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Κίνδυνος συρρίκνωσης
Ταυτόχρονα, ωστόσο, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε να κατανοεί τον όποιο προεκλογικό κομματικό ανταγωνισμό, εξηγώντας σε σαφώς πιο ήπιους τόνους πως «είναι απολύτως λογικό λοιπόν, ιδιαίτερα μικρότερα κόμματα να μην ανοίγουν πλήρως τα χαρτιά τους για το τι θα κάνουν την επόμενη μέρα». Συνέστησε με νόημα, όμως, προς τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις πως για λόγους «αυτοσυντήρησης» δεν θα πρέπει να «επιλέξουν την άρνηση -εάν υπάρχει δυνατότητα και αν προκύπτει από τους αριθμούς- της συμμετοχής σ’ ένα κυβερνητικό σχήμα, που μπορεί να οδηγήσει σε δεύτερες εκλογές, που η εμπειρία μας έχει δείξει ότι θα συρρικνωθούν απολύτως τα ποσοστά τους», όπως είπε.
«Ομολογία αποστασίας»
Στον αντίποδα, ανεβάζοντας κατακόρυφα τους τόνους, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έκανε λόγο χθες για «κυβερνήσεις-πάτσγουερκ, κουρελού», εξαπολύοντας παράλληλα μετωπική επίθεση στον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, με αφετηρία τη χθεσινή αποστροφή του τελευταίου ότι «οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις από ένα κόμμα αλλά όχι από ένα χρώμα είναι οι πιο κατάλληλες». «Δηλαδή να κλέψει κάποιους βουλευτές από άλλα κόμματα. Και το προαναγγέλλει, μάλιστα. Αυτά συνήθως δεν προαναγγέλλονται» περιέγραψε ο κ. Τσίπρας και συνέχισε λέγοντας πως «μπορεί η οικογένεια Μητσοτάκη να έχει μακρά εμπειρία σε αποστασίες και μακρά παράδοση, αλλά νομίζω ότι δεν είναι αυτό που αρμόζει».
Στην ανάγνωση της Κουμουνδούρου η αποστροφή του Πρωθυπουργού συνιστά «ομολογία αποστασίας», παρότι η παραπάνω τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη μοιάζει ανεξήγητη -ως δημόσια- ακόμη και για υψηλόβαθμα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στις εκδοχές που επεξεργάζονται αναζητώντας την αιτία της, τα ίδια στελέχη «διαβάζουν» ανάμεσα στις γραμμές του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη ένα πρώτο δημόσιο «προσκλητήριο» συνεργασίας με στελέχη του ΠΑΣΟΚ -Κινήματος Αλλαγής και της Ελληνικής Λύσης, απορρίπτοντας κατηγορηματικά κάθε πιθανότητα «μεταγραφής» στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
