Τετράδης στον Δανίκα: Νομίζω ότι είμαι ο πρώτος που ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και ζήτησα δημοσίως συγγνώμη

Σκηνή 1: Ετοιμοι οι Ούννοι

Ποιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης; Ο γραφιάς της δημοφιλούς, λιτής, περιεκτικής και σαρκαστικής στήλης της «Ελευθεροτυπίας», Ο Καιρός. Ξεκίνησε με την επιθυμία να γίνει πολεμικός ανταποκριτής λόγω Βιετνάμ. Στη συνέχεια, ακολουθώντας το παράδειγμα κολλητών του, βρέθηκε σε σχολή δημοσιογραφίας. Μετά εγγράφεται, χωρίς να παρακολουθήσει μαθήματα, στη δημοσιογραφική σχολή του Πανεπιστημίου του Salt Lake City στις ΗΠΑ. Και μετά βοηθός συντάκτης ύλης στην «Ημερησία». Ακολουθούν η «Ακρόπολη», η «Εσπερινή» όπου έκανε Χρηματιστήριο, το «Εθνος» του Μπόμπολα και του Φιλιππόπουλου το 1981 και, τέλος, η «Ελευθεροτυπία».

-Το Τετράδης από πού βγαίνει;«Είναι το επίθετο της μάνας μου. Από τη Μάνη. “Τετράδης” είναι μια έκφραση τοπική, ίσως και ευρύτερα πελοποννησιακή και σημαίνει τεταρτότοκος. Από τα Μουντανίστικα της Μάνης».

-Εκανες τον «Καιρό». Αυτές τις φοβερές ατάκες τις διαβάζανε όλοι. Θύμισέ μου μία. «Μπορώ να θυμηθώ την πρώτη που έκανε σούσουρο. Ηταν οι εκλογές στις 2 Ιουνίου του ’85 και γινόταν χαμός προεκλογικά. Κι έγραψα: “Ετοιμη για τις 2 οι Ούννοιˮ (αντί για Ιούνη). Επειδή γινόταν κόλαση προεκλογική, ταίριαζε με το κλίμα».

-Πολιτικά ήσουν με την Αριστερά ή κάνω λάθος; «Οχι, δεν κάνεις καθόλου λάθος. Από τη χούντα. Δεν γράφτηκα ποτέ σε κόμμα, αλλά συνοδοιπόρησα καταρχάς με τον Ρήγα και αργότερα με όλες τις μεταμορφώσεις του ΚΚΕ Εσωτερικού. ΕΑΡ, Συμμαχία, Ενωμένη Αριστερά, Συνασπισμός. Ημουν διαρκής ψηφοφόρος της ανανεωτικής Αριστεράς, της πολιτισμένης, να το πω έτσι, Αριστεράς του 3%».

-Ψήφισες ΣΥΡΙΖΑ; «Νομίζω πως είμαι ο πρώτος που τον Ιούνιο του 2015 ζήτησα δημοσίως συγγνώμη που παρέσυρα με την αρθρογραφία μου και άλλους να ακολουθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον Ιανουάριο του ’15, λοιπόν, ενώ ήξερα περί τίνος πρόκειται, δηλαδή τη διαφορά μεταξύ θεωρίας (του τι πίστευε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ) και πράξης (του τι γινόταν γύρω γύρω στο παγκόσμιο γίγνεσθαι), στήριζα ακόμα τον ΣΥΡΙΖΑ και στην αρθρογραφία μου στην “Ελευθεροτυπίαˮ. Τον Ιούνιο του ’15, όμως, πάω στην κάλπη, παίρνω ένα ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, γράφω επάνω “Εάν υπήρχε σοβαρότητα” και το ρίχνω».

-Ακυρο λοιπόν... «Κατά τον εκλογικό νόμο, είναι άκυρο. Επί της ουσίας, όμως, είναι εγκυρότατο και έχει και “φωνή”, κάτι λέει. Τον ψήφισα και θα σου πω γιατί. Σημασία δεν έχει τι ρίχνεις στην κάλπη. Σημασία έχει τι κάνεις από κει και πέρα. Εγραψα σε κάποιο άρθρο εκεί στις αρχές του ’15, ότι πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνθηκα ότι αυτό που εκλέχτηκε ως κυβέρνηση με εκφράζει συναισθηματικά. Παρ’ όλες τις ουσιαστικές διαφωνίες που είχα».



Σκηνή 2: Ο Τσίπρας πρώτα συμφώνησε με τους Γερμανούς, γι’ αυτό η κωλοτούμπα

-Δηλαδή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε εξέφραζε συναισθηματικά. «Γιατί οι άνθρωποι που ήταν εκεί μέσα ήταν η οικογένειά μου, αυτός ήταν ο χώρος μου. Και είναι η οικογένειά μου, από την οικογένειά σου δεν μπορεί να σε διώξει κανένας».

-Τον Ιούνιο όμως; «Τον Ιούνιο έγινε το εξής. Εγώ έχω πληροφορηθεί από ρεπορτάζ ότι σε εκείνη την πολύωρη διαπραγμάτευση και στον περίγυρο της διαπραγμάτευσης που έκανε ο Τσίπρας, τη 17ωρη που λέει εκείνος ότι κουράστηκε και δεν συμμαζεύεται, είχε συμφωνήσει με τους Γερμανούς και με την Κομισιόν να υπογράψει την παράταση των μνημονίων. Και παρότι έχει συμφωνήσει, βγαίνει την επόμενη μέρα και φωνάζει τον λαό να ψηφίσει σε δημοψήφισμα εάν θέλει τη συνέχιση των μνημονίων ή όχι. Αν θέλει τη συνέχιση αυτών που ο ίδιος έχει ψηφίσει».

-Αρα η κωλοτούμπα έχει συμφωνηθεί. «Μάλιστα, αυτό μπορεί να το μαρτυρήσει και ο Χουλιαράκης, ο οποίος ήταν παρών σε όλη τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης. Εκ των υστέρων λοιπόν ο Τσίπρας φώναξε τον ελληνικό λαό να ψηφίσει κάτι για το οποίο αυτός είχε συμφωνήσει. Εκεί ξεχείλισε το ποτήρι το δικό μου. Εγραψα ένα διαπρύσιο άρθρο και κατέληγα με τη συγγνώμη που σου ανέφερα προηγουμένως».

-Ποια είναι η γνώμη σου για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια που έμεινε στην κυβέρνηση; «Οι βασικές μου διαφωνίες αφορούν θέματα συνέπειας με αυτό που δηλώνεις ότι είσαι. Δηλαδή εγώ εσένα θα σε κρίνω όχι με τα δικά μου κριτήρια, αλλά σύμφωνα με αυτό που δηλώνεις εσύ ότι είσαι. Δεν μπορεί να βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και να πουλάει δημοκρατία την ώρα που οι πράξεις του είναι εντελώς αντιδημοκρατικές. Δεν μπορεί να βγαίνει και να μιλάει για δικαιοσύνη όταν πράξεις του στρέφονται κατά της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης - και πάει λέγοντας. Εγώ λοιπόν κρίνω τον ΣΥΡΙΖΑ και στα πέντε χρόνια που κυβέρνησε, και σήμερα, και στο διηνεκές, σύμφωνα με αυτό που εκείνος δηλώνει ότι είναι. Δεν μπορείς να βγαίνεις και να λες, ας πούμε, ότι εσύ καθιέρωσες την είσοδο των ανασφάλιστων στα νοσοκομεία και στο ΕΣΥ, την ώρα που αυτός είναι ένας νόμος του Σαμαρά. Και εσύ απλώς έχεις προσθέσει σε αυτό τον νόμο τους μετανάστες. Καλώς το πρόσθεσες, αλλά δεν μπορείς να βγαίνεις να λες το πρώτο ψέμα. Αυτό μπορώ να το προσθέσω σε δεκάδες άλλα ψέματα τα οποία έχουν απλωθεί όχι μόνο στα 5 χρόνια της κυβέρνησης, αλλά και στα 4 της αντιπολίτευσης».



Σκηνή 3: Η παρέα με τον Μαραντζίδη που πασχίζει να αθωώσει τους Πλυτζανόπουλους

-Ποια η δική σου Αριστερά; «Μια Αριστερά λοιπόν που καταρχήν ευαγγελίζεται έναν πολιτισμό. Δηλαδή εάν η Αριστερά δεν είναι ευαγγελιστής πολιτισμού, δεν είναι Αριστερά. Από εκεί ξεκινάω εγώ. Εξ ου και είμαι σε πλήρη αντίθεση με τη μορφή που έχει πάρει ο αρχηγικός ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια υπό τον Τσίπρα, ο οποίος δεν εκφράζει καμία μορφή πολιτισμού. Δεν μπορώ να ζω το 2023 και να σπινάρεται στα σχολεία και στη νεολαία και σε ανθρώπους οι οποίοι εν πάση περιπτώσει δεν έχουν και την απαραίτητη μόρφωση, η συνέχεια του Εμφυλίου, τη στιγμή που ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφερε να φέρει τον Τσακαλώτο και τον Βαφειάδη να δώσουν τα χέρια και να συνυπάρξει επιτέλους η Αριστερά με τη Δεξιά, εννοώ η εμφυλιοπολεμική Δεξιά με την εμφυλιοπολεμική Αριστερά μέσα σε ένα Κοινοβούλιο και στα καφενεία. Δεν μπορεί να ξαναγυρίσουμε δηλαδή ντε και καλά 80 χρόνια πίσω, μόνο και μόνο επειδή πιστεύει μια μειοψηφία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ -και η προεδρική μειοψηφία- ότι με αυτό τον τρόπο θα συσπειρώσει την Αριστερά, ή ό,τι πιστεύει ότι είναι Αριστερά. Δηλαδή εάν σου δείξω ένα μικρό κομμάτι του “Ριζοσπάστη” ως κριτική στην επίσκεψη Τσίπρα στην Κοκκινιά, θα σου σηκωθεί η τρίχα».

-Διάβασέ μου ένα απόσπασμα. «“Στον τόπο όπου ο ταγματασφαλίτης Πλυτζανόπουλος σκότωσε αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης στο Μπλόκο της Κοκκινιάς, όχι μόνο με τις διαταγές αλλά και με τα δυο του τα χέρια, παρέα με τους Γερμανούς φασίστες, εκεί βρέθηκε χθες ο Αλέξης Τσίπρας μετά τον πρωινό του καφέ με τον συνεργάτη του Νίκο Μαραντζίδη, που χρόνια τώρα πασχίζει να αθωώσει τους Πλυτζανόπουλους. Εκεί που ο ηρωικός λαός της Κοκκινιάς δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να συνετίσει τους φασίστες” (εδώ αναφέρεται στη δήλωση του Τσίπρα που είπε ότι οι 500.000 που ψήφισαν Χρυσή Αυγή δεν είναι όλοι φασίστες) “δεν τους αντιμετώπισε σαν παραστρατημένους, αλλά σαν αυτό που πραγματικά είναι και τους τσάκισε, βρέθηκε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που πριν από τις εκλογές τους καλούσε να τον ψηφίσουν”».

-Τον ξέρεις τον Μαραντζίδη; «Προσωπικά όχι. Εχω διαβάσει δύο βιβλία του».

-Τι γνώμη έχεις; «Νομίζω ότι προσπάθησε ειλικρινά να σκαλίσει τι συνέβη στον Εμφύλιο».

Σκηνή 4: Ο κόσμος ζει καλύτερα με τη Νέα Δημοκρατία

-Πώς βρέθηκε τώρα με τον Τσίπρα, δεν είναι περίεργο αυτό; «Εγώ δεν ξέρω πώς βρέθηκε ο Μαραντζίδης με τον Τσίπρα. Ξέρω πώς βρέθηκε ο Τσίπρας με τον Μαραντζίδη. Ο Τσίπρας είναι δεξιοτέχνης των συμβολισμών. Είπε μια μέρα, λοιπόν, ότι δεν μπορούμε τώρα σε αυτό το περιβάλλον, σε αυτή την κοινωνία να έχουμε διάφορες αγριόφατσες να εκπροσωπούν το κόμμα προς τα έξω, διότι υπάρχουν και τηλεοράσεις. Πρέπει να βρούμε καταρχήν μια γυναίκα. Αυτή η γυναίκα θα πρέπει να είναι και όμορφη. Εκτός από όμορφη, θα πρέπει να ξέρει να μιλάει και να κάνει γκελ. Ποια έχουμε στα κανάλια τέτοια, που να είναι και κοντά μας; Και γεννήθηκε η Πόπη Τσαπανίδου. Αυτό δεν είναι πολιτικό κριτήριο για να επιλέξεις κάποιον ο οποίος σε εκπροσωπεί, έτσι; Με την ίδια συλλογιστική ακριβώς επέλεξε και τον Μαραντζίδη. Αφού κατάλαβε πως ό,τι ήταν να πάρει από τα αριστερά το πήρε -αυτή είναι η δική μου γνώμη και μπορεί να κάνω και λάθος- έριξε δίχτυα προς μία, ας το πούμε συμφιλιωτική Κεντροδεξιά, η οποία δεν βλέπει τον Εμφύλιο με τις παρωπίδες μιας Δεξιάς, ούτε με τις παρωπίδες μιας Αριστεράς. Ο Μαραντζίδης λοιπόν είναι ένας τέτοιος άνθρωπος».

-Παρ’ όλα αυτά στις εκλογές της 21ης Μαΐου βυθίστηκε το καράβι, έφτασε το 20%. «Υπάρχουν πάρα πολλές αναλύσεις, αλλά εγώ πιστεύω μόνο σε μία. Οτι ο ψηφοφόρος ψηφίζει κυβέρνηση για να τον κυβερνήσει. Είναι λίγοι οι ψηφοφόροι που ψηφίζουν ιδεολογικά. Το πλήθος του κόσμου ψηφίζει για να ζήσει την επόμενη μέρα. Το πλήθος του κόσμου λοιπόν αποφάσισε ότι θα ψηφίσει τους επαγγελματίες και όχι τους ερασιτέχνες. Για μένα είναι τόσο απλό. Η Νέα Δημοκρατία, οι κεντροδεξιοί και οι δεξιοί είναι επαγγελματίες της πολιτικής και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ερασιτέχνης».

-Ολα αυτά όμως που έγιναν πριν τις εκλογές, πώς τα εξηγείς; Αυτές τις δηλώσεις τις αυτοκαταστροφικές, αυτοκτονικές; Αυτό που είπε ο Κατρούγκαλος, αυτό που είπε η Φωτίου; «Δεν πιστεύω ότι όλα αυτά έπαιξαν οποιονδήποτε ρόλο στην απόφαση κάποιου ψηφοφόρου να ψηφίσει αυτό ή εκείνο».

-Και πώς χάθηκαν τόσες πολλές ψήφοι; «Είναι πάρα πολύ απλό. Ο κόσμος θυμάται πολύ καλά τι έζησε τα 5 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και βλέπει πώς ζει τα 4 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας».

-Πώς ζει τα 4 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας; «Καλύτερα από τα 5 χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος μετράει με την τσέπη του. Δεν μετράει με ιδεολογίες. Εγώ δεν μετράω με την τσέπη μου, μετράω με ιδεολογίες. Και αν με βάλεις να βάλω κάτω τα κουκιά, θα σου πω ότι η χώρα πάσχει σε επίπεδο Δικαιοσύνης, σε επίπεδο παιδείας, σε επίπεδο υγείας, σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πάει λέγοντας. Ο κόσμος όλα αυτά τα έχει... τεταρτεύοντα. Δεν τον ενδιαφέρει. Βλέπει ότι έχει αύξηση στον μισθό του και στα επιδόματά του; Βλέπει ότι εξακολουθεί και υπάρχει η ίδια ανοχή στη μικρο-παρανομία με την οποία εμπλέκεται και ο τελευταίος πολίτης; Βλέπει ότι εξακολουθεί και υπάρχει το συστηματάκι “ο γνωστός, του γνωστού, ω γνωστέ”; Βλέπει ότι τα παιδιά του δεν παραστριμώχνονται στα σχολεία, αλλά εξακολουθεί και ισχύει το “δεν βαριέσαι, παιδί είναι”; Βλέπει ότι οι συντάξεις πήραν και μισό τοις εκατό αύξηση; Τι του λέει τώρα η αντιπολίτευση, ότι άμα προσθέσουμε αυτή την αύξηση που πήρε σε σχέση με τον πληθωρισμό, ο οποίος είναι πιο ψηλός, αυτός έχει μείωση. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή. Στην κυβέρνηση που υπάρχει μόνο μία σοβαρή σοσιαλδημοκρατία μπορεί να αντιπαρατεθεί, η οποία στην Ελλάδα δεν υπάρχει».



Σκηνή 5: Ο Κυριάκος παίζει χωρίς αντίπαλο

-Μα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα σοσιαλδημοκρατικό; «Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει ως ΠΑΣΟΚ, αυτά που υπάρχουν είναι τα συντρίμμια του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ξαναγίνει κόμμα, να φτιάξει μια κυβερνητική πολιτική, ένα πρόγραμμα το οποίο να είναι σοσιαλδημοκρατικό και να βγαίνει, να μην είναι δηλαδή αντίστοιχο του προγράμματος Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, ή πυροτεχνήματα του τύπου “θα φορολογήσουμε αυτούς ή θα φορολογήσουμε εκείνους”. Ενα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, όπως και ένα δεξιό ή κεντροδεξιό κόμμα ή ένα αριστερό κόμμα, πρέπει να έχει όραμα. Η Αριστερά αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, δηλαδή η αντιπολιτευόμενη Αριστερά, δεν έχει όραμα. Οραμα είχε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο παππούς, είχε όραμα συνολικό, δηλαδή είχε όραμα για τη βιομηχανία, για τη γεωργία, για τις εξαγωγές, για τον τουρισμό, για έργα, για τα πάντα. Οραμα είχε ο Αντρέας, πλήρες όραμα, για όλα τα πράγματα. Από εκεί και πέρα τελείωσε. Ούτε καν η Κεντροδεξιά, ούτε καν η κυβέρνηση έχει όραμα, συνολικό όραμα. Και, φυσικά, δεν υπάρχει και κόμμα σοσιαλδημοκρατικό. Το ΠΑΣΟΚ θα ήθελε να είναι σοσιαλδημοκρατικό».

-Αρα ο Κυριάκος παίζει μόνος του στο γήπεδο. «Εντελώς. Χωρίς αντίπαλο. Αυτό δεν είναι καλό για τη δημοκρατία. Η δημοκρατία δεν κινδυνεύει, όπως ψευδολογούν οι Συριζαίοι - και μόνο αυτοί. Δηλαδή συγγνώμη, δεν κινδυνολογεί το ΚΚΕ που είναι πούρο και αληθινά κομμουνιστικό κόμμα, ότι κινδυνεύει η δημοκρατία, και κινδυνολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο οποίος τι εκπροσωπεί τελικά;».

-Εσύ θα μου πεις. «Κι εγώ αναρωτιέμαι. Τι εκπροσωπεί; Εναν αντιδεξιό κόσμο, έναν κόσμο επίσης που ευελπιστεί ότι κάτι θα κερδίσει από μία καινούρια διακυβέρνηση, και ένα μικρό κομμάτι αριστερών ιδεολόγων για τους οποίους είναι το σπίτι τους και δεν φεύγουν από εκεί γιατί δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Και δυστυχώς, μέσα σε αυτούς είναι άξιοι αγωνιστές και αληθινοί αριστεροί, ιδεολόγοι, άνθρωποι που έχουν πληρώσει με ιδρώτα και αίμα την τοποθέτησή τους αυτή, και οι οποίοι αποτελούν μία μειοψηφία. Και η απόδειξη ότι αποτελούν μία μειοψηφία είναι η τελευταία Κεντρική Επιτροπή. Για την οποία τα πήρα στο κρανίο και έγραψα σε ένα άρθρο ότι, επιτέλους, δεν γίνεται και εμφύλιος πόλεμος και δήθεν δημοκρατία και πέντε λεπτά πριν σηκωθεί ο πρόεδρος να μιλήσει, να ανακοινώνεται στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ότι δεν θα γίνουν άλλες ομιλίες».

Σκηνή 6: Πρώην του ΚΚΕ Εσωτερικού ψηφίζουν σήμερα Κυριάκο Μητσοτάκη

-Θύμισέ μου τι ακριβώς έγραψες και έγινε ντόρος μεγάλος. «Εγραψα ότι αυτό είναι ένα εντελώς αυταρχικό αρχηγικό μοντέλο, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά. Και αυτοί που λένε ότι αυτοί είναι δημοκράτες, ενώ οι του Μητσοτάκη και οι δεξιοί δεν είναι δημοκράτες, ας αναρωτηθούν τι θα γινότανε εάν πέντε λεπτά πριν μιλήσει ο Μητσοτάκης απαγόρευε στον Σαμαρά ή στον Καραμανλή να μιλήσουν. Δεν θα στεκότανε ούτε μέρα».

-Αρα σε σύγκριση είναι πιο δημοκρατικό κόμμα η Νέα Δημοκρατία απ’ ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ. «Στην πράξη; Απολύτως. Στις εσωκομματικές διαδικασίες; Απολύτως».

-Μήπως ο Κυριάκος κατάφερε να διεισδύσει στο Κέντρο, ακόμα και στην Κεντροαριστερά; Στις παρυφές της; «Θα σου πω. Ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία αρκετοί από αυτούς οι οποίοι ψήφιζαν Σημίτη. Ηταν άνθρωποι, ας πούμε, συντηρητικοί κατά κάποιον τρόπο, όχι όμως με την έννοια της δεξιάς συντήρησης, αλλά με την έννοια της κεντρώας συντήρησης. Αυτούς τους ψηφοφόρους λοιπόν τους κρατάει, διότι αυτοί οι άνθρωποι με τη νοοτροπία που έχουν δεν θα πάνε ποτέ στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοβαρό κόμμα για να κυβερνήσει τη χώρα. Εχω ερώτημα. Πες ότι αύριο το πρωί κερδίζει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται κυβέρνηση. Ποιον θα βάλει υπουργό Οικονομικών για να διαχειριστεί τα οικονομικά της χώρας;».

-Τον Τσακαλώτο. «Μα ο Τσακαλώτος δεν ξέρει ουσιαστικά πράγματα της οικονομίας. Βρέθηκε πριν από μία βδομάδα σε κανάλι απέναντι από τον υπουργό Οικονομικών και δεν ήξερε βασικές διαφορές που ξέρουν οι δευτεροετείς του πανεπιστημίου. Μετά, ο κόσμος δεν έχει κοντή μνήμη. Ο κόσμος θυμάται πολύ καλά ότι εκείνος ο οποίος έδωσε τον πλούτο της χώρας, δηλαδή το νερό και το ηλεκτρικό στο Υπερταμείο για να τα χειρίζονται οι δανειστές, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί σήμερα να έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και να λέει, την περασμένη βδομάδα πάλι, ότι εμείς όταν θα αλλάξουμε το Σύνταγμα, θα κάνουμε το νερό και το ηλεκτρικό δημόσια αγαθά για να μην πέσουν στα νύχια των ιδιωτών, τη στιγμή που αυτοί οι ίδιοι τα έχουνε δώσει στη διαχείριση του Υπερταμείου. Δεν μπορείς να μου παριστάνεις τον αριστερό και να έχεις δεξιά έμπρακτη πολιτική».

-Ισως πιο δεξιά και απ’ τον Κυριάκο, θα έλεγα. «Δεν είναι πιο δεξιά από τον Κυριάκο, είναι πιο δεξιά από οτιδήποτε αριστερό. Δεν είναι τυχαίο που το μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, της ιδεολογικής Αριστεράς, ασχέτως αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς μαζί της, έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ και πήγε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο ΜέΡΑ25, στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και σε άλλα κομμάτια από αριστερά. Δεν είναι τυχαίο που πρώην ψηφοφόροι του ΚΚΕ Εσωτερικού, πολλοί, σήμερα ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία».

-Ξέρεις προσωπικά εσύ τέτοιους; «Πολλούς».



Σκηνή 7: Αριστερά για μένα είναι το καντηλάκι μέσα στο σπίτι του φτωχού και του αδικημένου

-Τον Τσίπρα τον έχεις γνωρίσει; «Ναι, τον έχω γνωρίσει».

-Ποια είναι η γνώμη σου; «Είναι χαρισματικός στο λέγειν».

-Αυτό το κόμμα δίνει την εντύπωση ότι είναι ανομοιογενές, κάτι σαν μια παιδική χαρά. «Μα είναι ανομοιογενές από τη γέννησή του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας συνασπισμός δεκατριών συλλογικοτήτων, που η μεγαλύτερη απ’ αυτές είναι ο Συνασπισμός. Μερικές απ’ αυτές τις συλλογικότητες έφυγαν και πήγαν πιο αριστερά, κυρίως μετά την κωλοτούμπα του ’15. Αυτοί μάλιστα που λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώνει το δημοψήφισμα του ’15 κάνουν τεράστιο λάθος, διότι ο λαός τον Σεπτέμβριο του ’15 τον ξαναψήφισε. Απλώς έφυγαν οι υπό τον Λαφαζάνη και οι υπόλοιποι πούροι ιδεολόγοι που πήγαν και δημιούργησαν μια άλλη συλλογικότητα».

-Τι είναι η Αριστερά για σένα; «Αριστερά για μένα είναι το καντηλάκι μέσα στο σπίτι του φτωχού και του αδικημένου. Αυτό είναι η Αριστερά».

-Το είπες πληρέστατα. Μπορεί να υπάρξει αυτό σήμερα; «Πάντα θα υπάρχει. Και πάντα σχεδόν θα έχουμε διαφορά μεταξύ της Αριστεράς και της κομματικής Αριστεράς».

-Α, για πες μου τη διαφορά. «Στα τέλη του 2014, δηλαδή κάνα δίμηνο πριν από τις εκλογές του ’15, προβληματισμένος κι εγώ και άλλοι του ΣΥΡΙΖΑ από το γεγονός ότι επικρατούσε η άποψη ότι τώρα είναι η ώρα για να πάρουμε την εξουσία, έγραψα ένα άρθρο το οποίο είχε τίτλο “Αριστερά ή εξουσία”. Και στο άρθρο αυτό έγραφα ότι θα πρέπει να το σκεφτεί πάρα πολύ καλά ο ΣΥΡΙΖΑ, το να θέλει να καταλάβει την εξουσία, διότι η εξουσία σημαίνει άλλα πράγματα. Και υπάρχει ο κίνδυνος να ανταλλάξει την αριστερή του ιδεολογία με τις απαιτήσεις της εξουσίας. Γιατί θα πρέπει να σκεφτεί ότι θα αναλάβει εξουσία υπό το βάρος μνημονίων, άρα υποχρεώσεων της χώρας έναντι δανειστών και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Επομένως, θα πρέπει να κάνει εκπτώσεις στην ιδεολογία του αν θέλει να κυβερνήσει. Ή, εάν θέλει να αντιπαλέψει το μνημόνιο και το ΔΝΤ, θα πρέπει να είναι έτοιμος να κάνει επανάσταση, ενδεχομένως και ένοπλη. Είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αριστερά να οδηγήσει σε μια τέτοια λύση;».

Πριν προλάβω να τον ρωτήσω, συνέχισε ακάθεκτος: «Οταν καταλαμβάνεις μία εξουσία, κάθεσαι σε μία καρέκλα η οποία από πίσω της κουβαλάει φακέλους, που τους έχουν αφήσει οι προηγούμενοι. Οι οποίοι φάκελοι είναι οι εργασίες μιας πολιτικής η οποία ακολουθείται στη χώρα. Εσύ δεν μπορείς να κλείσεις το μαγαζί την ημέρα που θα αναλάβεις την εξουσία. Να πεις “το κλειδώνω και θα σας πω μεθαύριο τι θα κάνω”. Είσαι υποχρεωμένος να συνεχίσεις να κυβερνάς μία χώρα με τον ρυθμό που πήγαινε. Επομένως, είσαι υποχείριο μιας πολιτικής που προϋπάρχει. Αυτή η πολιτική ήταν αριστερή; Σου ταιριάζει; Ή μήπως, προκειμένου να καθίσεις στην καρέκλα της εξουσίας, θα κάνεις τέτοιες υποχωρήσεις στην ιδεολογία σου που πλέον δεν θα είσαι Αριστερά; Εμένα η μεγαλύτερη κατηγορία δεν είναι το πώς διακυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ότι έτσι όπως διακυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, έστειλε την έννοια της Αριστεράς στην Ελλάδα, στον μέσο Ελληνα πολίτη, εκατό χρόνια πίσω».



Επίλογος: Τα ξεπούλησε όλα

-Τι του ’πε του Ελληνα πολίτη, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη διακυβέρνησή του, για το τι είναι η Αριστερά; «Οτι είναι αυτή που υπογράφει ό,τι του λέει ο Σόιμπλε και η τρόικα; Οτι είναι αυτή η οποία ξεπουλάει ό,τι πατριωτικό υπάρχει μόνο και μόνο για να κάνει τα χατίρια των Γερμανών και των Αμερικανών προκειμένου να κερδίσει την εύνοιά τους για να τον στηρίξουν να ξανακυβερνήσει; Δηλαδή από πού κι ως πού ακούστηκε η Αριστερά, η οποία πολέμησε από ένα μέτωπο που λεγόταν Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, να πουλάει ένα όνομα, μια γλώσσα και μια ιστορία σε έναν άλλο λαό, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την εύνοια των Αμερικανών και των Γερμανών; Από πού κι ως πού, δηλαδή, μια Αριστερά δεν είναι και πατριωτική; Από πού κι ως πού ένας πρωθυπουργός κάθεται και μιλάει τρεις ώρες με τον Ερντογάν και δεν μαθαίνει ποτέ κανένας τι έλεγε μ’ αυτόν ο οποίος είναι απέναντι και διεκδικεί; Από πού κι ως πού ένας αριστερός πρωθυπουργός πηγαίνει στον Τραμπ, τον οποίο τον έχει λούσει προηγουμένως, και του λέει: “Εντάξει, δεν είσαι και εκπρόσωπος του Κακού”»;