Αχτσιόγλου… back stage: Μηνύματα και σύμβολα στην πρεμιέρα της διαδοχής

Στο Ωδείο Αθηνών, στο πιο εμβληματικό αρχιτεκτονικά έργο του Έλληνα «πατέρα» του Μπάουχαους, Ιωάννη Δεσποτόπουλου, πάτησε το κουμπί χθες η Έφη Αχτσιόγλου, εκκινώντας την κούρσα για τη διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Με σχεδόν παρόμοια μοίρα με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το Ωδείο Αθηνών αποτέλεσε το πλέον εμβληματικό κτίριο της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Αθήνα στα μέσα του 20ου αιώνα, μένοντας, ωστόσο, ημιτελές επί δεκαετίες, κάτι σαν την πορεία μετασχηματισμού και πολιτικής ωρίμασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Η υψηλή αισθητική του Ωδείου Αθηνών, ωστόσο, δεν θυμίζει σε τίποτα τα κομματικά γραφεία της Κουμουνδούρου ή το σκηνικό των διαδοχικών προεκλογικών εκδηλώσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αντίθετα, η κ. Αχτσιόγλου φάνηκε πως θέλησε να δώσει τον προσωπικό της τόνο, πολιτισμικό και στυλιστικό, στην επίσημη πρώτη της ως υποψήφια Πρόεδρος, με το βλέμμα στραμμένο στην κοινωνία, παράλληλα με το γεγονός ότι η ίδια παίζει πιάνο από παιδί, μυημένη στα σύμβολα της «αστικής κουλτούρας». Το γεγονός, άλλωστε, ότι η κοινωνία παρακολουθεί, από αμήχανα μέχρι αδιάφορα, την αλλαγή σκυτάλης στον ΣΥΡΙΖΑ ώθησε την πρώην Υπουργό στο να επιλέξει το φουαγιέ του Ωδείου ως σημείο πολιτικής αναβάπτισής της. Σε μια πρόσκληση που θα μπορούσε, κατά τα άλλα, να αντιστοιχεί σε κοινωνική εκδήλωση ή στενό ως προς τη λίστα προσκεκλημένων gala αντί μιας άγριας εσωκομματικής διαδικασίας, που μαίνεται στο παρασκήνιο.

Ο δεσπόζων χώρος υπήρξε η μία μόνο διάσταση της χθεσινής παρουσίασης της υποψηφιότητας της Έφης Αχτσιόγλου, με την οργάνωση, τον επαγγελματισμό και το σεβασμό στο χρόνο των δημοσιογράφων να κερδίζουν έδαφος από πολύ νωρίς. Όταν στον αύλειο χώρο είχαν συγκεντρωθεί δεκάδες δημοσιογράφοι και τηλεοπτικά συνεργεία αναμένοντας την άφιξη της υποψήφιας προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, δύο νεαρές κοπέλες επιμελούνταν την «ταξιθεσία» φωτογράφων και τεχνικών, ενώ στο κέντρο Τύπου που είχε στηθεί από νωρίς στο φουαγιέ, ένα μπουκαλάκι νερό, ένα λευκό σημειωματάριο και ένα στυλό περίμεναν τον κάθε συντάκτη, μεριμνώντας για τα όσα θα χρειαζόταν τις επόμενες ώρες, κάτω από τον καυτό αττικό ήλιο.

Πλαισιωμένη με πολύ φως, δηλαδή από μια επιδαπέδια δέσμη φωτιστικών, τα οποία είχε προβλεφθεί να δένουν αρμονικά με δυο φυλλώδη φυτά στο βάθος, από νωρίς είχε ετοιμαστεί και η θέση της κ. Αχτσιόγλου, με μια διάφανη καρέκλα Kartell να περιμένει την υποψήφια αρχηγό. Με ένα κοστούμι στην απόχρωση της βανίλιας και ένα πουκάμισο με γραβάτα σε αποχρώσεις του μοβ, η πρώην υπουργός κατέφθασε ακριβώς στις 12:30, αφήνοντας στη λήθη την «ώρα ΠΑΣΟΚ».

Στον ήχο των φλας, που είχαν «πάρει φωτιά», η κ. Αχτσιόγλου κατέβηκε μόνη από το αυτοκίνητό της και άφησε τους φωτογράφους να απαθανατίσουν τη στιγμή, καθώς χαιρετούσε εισερχόμενη τους δημοσιογράφους, που προσήλθαν για τη δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος. Στο μαύρο τραπέζι, από όπου άρχισε να επικοινωνεί την υποψηφιότητά της, υπήρχαν μόνο τα κείμενά της και ένα ποτήρι νερό, καθώς τα πάντα είχαν προβλεφθεί, σαν ένα αόρατο, αλλά επαγγελματικά καταρτισμένο μάτι να είχε δρομολογήσει και την παραμικρή λεπτομέρεια, από τα πρώτα λεπτά μέχρι την τελευταία σειρά της χθεσινής της δήλωσης.

Πλην της οργανωτικής αρτιότητας, στην νέα σελίδα της πολιτικής καριέρας της, η κ. Αχτσιόγλου δήλωσε παρούσα για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ μόνη της και αποπλαισιωμένη από πρόσωπα και καταστάσεις (καθώς ακόμη και στελέχη πολύ κοντά της, όπως οι κ. Νάσος Ηλιόπουλος και Αλέξης Χαρίτσης αρκέστηκαν σε μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, αντί μιας δια ζώσης έκφραση υποστήριξης), σε μια μορφή προσωπικής εγγύησης και ένδειξης φερεγγυότητας από πλευράς της υποψήφιας Προέδρου απέναντι στα όσα εξαγγέλλει και αφορούν περισσότερο την επαύριον της χώρας, από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ιδίως, όταν η ίδια έθεσε ψηλά τον πήχη, μεταφέροντας σε συνεργάτες της πως στόχος της αποτελεί να επιστρέψει γρήγορα η αξιωματική αντιπολίτευση σε «κυβερνητική τροχιά», φρενάροντας τη δημοσκοπική ελεύθερη πτώση, αν όχι την μαζική μετακίνηση στελεχών προς άλλες πολιτείες. 

Ειδήσεις σήμερα:

Η μοναξιά του Ζελένσκι στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και η... κούραση των συμμάχων από το «θέλω και άλλα όπλα» του Κιέβου

«Επιθυμούσαμε δικαίωση, όχι την εξόντωση των δολοφόνων», είπε ο πατέρας του Άλκη μετά την καταδίκη των «12»

Παρελθόν η Πανεπιστημιακή Αστυνομία - «Η ΕΛΑΣ θα επεμβαίνει στα ΑΕΙ όταν πρέπει»