Η Έφη Αχτσιόγλου στον Δανίκα: «Απαξ και είμαι εγώ πρόεδρος, οι κανόνες θα τηρούνται απ’ όλους»

Η περίπτωσή της μου θύμισε την ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου «Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα». Ομως η ηρωίδα αυτής της ιστορίας «κολυμπούσε» στην ουτοπία. Αντιθέτως τα όνειρα της Εφης Αχτσιόγλου όχι μόνο εφάπτονται με την πραγματικότητα, αλλά ένα απ’ αυτά θα γίνει πραγματικότητα. Εννοώ την ψήφισή της ως αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Το δεύτερο, της πρωθυπουργίας, είναι μακρινό. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Ενας εξ αυτών οι ηγετικές αρετές. Τις έχει; Και πώς θα το αποδείξει; Μόνο αν υιοθετήσει το μοντέλο της Μάργκαρετ Θάτσερ. Μόνο αν επιβληθεί. Μόνο αν εξαφανίσει «ανορθογραφίες» και άλλες τοξικές συμπεριφορές. Μόνο αν πορευτεί μαζί με το Κέντρο. Και μόνο αν προτείνει συγκεκριμένες, εφικτές λύσεις. Θα το κάνει; Από κοντά η κομψότητά της παραπέμπει σε μοντέλο επιπέδου Prada. Από πάνω της ούτε μισό, παραπανίσιο, γραμμάριο βάρους. Είναι vegan. Φανατική. Και από μικρό κοριτσάκι είχε προπονηθεί ως χορεύτρια κλασικού και σύγχρονου μπαλέτου. Μέχρι τα 25.

Η Αχτσιόγλου, το ακριβώς αντίθετο μοντέλο του Αλέξη Τσίπρα. Δηλαδή αριστούχος σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Από το νηπιαγωγείο μέχρι το διδακτορικό. Δηλαδή εργασιομανής σε σημείο λιποθυμίας. Δηλαδή των κανόνων και της αυστηρότητας. Δηλαδή απαιτητική.

Είναι μόλις 38 Μαΐων, αλλά από κοντά, σας βεβαιώ, μοιάζει με κορίτσι που σε κάποια χρόνια θα δρασκελίσει το κατώφλι των τριάντα. Τέσσερα πράγματα συγκράτησα απ’ αυτή τη συνάντηση, όπου κατέφτασε στην ώρα της, άνευ συνοδείας προσωπικού φρουρού καθώς και συνεργάτη επί του Τύπου. Μόνη. Καλοντυμένη και λιτή. Τόσο λιτή και τόσο εγκρατής που επί μία ώρα το μόνο πράγμα που έβαλε στον οργανισμό της ήταν ένα ποτήρι νερό. Κάπου εκεί σκέφτηκα ένα πράγμα και το λέω δημοσίως προς τους αντιπάλους της: συντρόφια, το κορίτσι θα σας ταράξει στους κανόνες και την εσωτερική «νομιμότητα».

Σκηνή 1: Ονειρο αληθινό ή απατηλό;

Τέσσερα πράγματα λοιπόν. Απέφυγε να μιλήσει για τον Αλέξη. Ούτε μία φορά δεν ανέφερε το όνομά του. Απέφυγε, ξεγλιστρώντας, να μιλήσει για τους αντιπάλους της. Απέφυγε τις ιδεολογικές ταμπέλες. Τουτέστιν, υπέρ της πολυσυλλεκτικής οπτικής και των συγκεκριμένων λύσεων. Και τέλος, υπέρ τεχνοκρατών και άλλων τέτοιων επαϊόντων. Αν κάτι την απωθεί, αυτό είναι η γνωστή εικόνα Συριζαίων με ούζα, τσίπουρα, χαβαλέ, «τσιγάρο, πρέφα και καφέ και δεν βαριέσαι, αδερφέ». Δεν μου το είπε, το αισθάνθηκα. Α, και κάτι ακόμα. Οχι μόνο η προεκλογική εικόνα του κόμματος ήταν θολή, αλλά και η φανατική προσκόλληση στην απλή αναλογική κατέληξε μπούμερανγκ.

- Εγώ στη θέση σας θα πίστευα ότι θα σάρωνα από την πρώτη Κυριακή και θα έβλεπα τον εαυτό μου ως πρωθυπουργό.

«Αλήθεια; (γέλια) Αυτή η διαδρομή που περιγράψατε δεν είναι στο στυλ μου, αυτός ο τρόπος σκέψης. Σκέφτομαι με πολύ πιο μικρούς στόχους, βαθμηδόν».

- Σκαλοπατάκι, σκαλοπατάκι δηλαδή. Και ποιο είναι το πρώτο;

«Τώρα έχω να βρεθώ παντού με τον κόσμο, σε όλη την Ελλάδα, να συζητήσουμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κυβέρνηση, για το αποτέλεσμα, για το τι θα πρέπει να κάνουμε για να ανασυγκροτηθούμε, να κινητοποιηθεί λίγο και ο κόσμος, να μην έχει απογοήτευση, να μπει σε μια διαδικασία ότι εδώ μπορεί να συγκροτηθεί κάτι που να αφορά τον προοδευτικό χώρο. Μετά να πάμε στην εκλογή, μετά να δούμε το επόμενο βήμα, το πρώτο θέμα που θα σηκώσουμε στη Βουλή, πώς θα οργανώσουμε το κόμμα για να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, πώς θα φτιάξουμε τις σωστές ομάδες. Ετσι σκέφτομαι».

- Διαβάζοντας όλα τα κείμενα και τις απόψεις, μέχρι στιγμής δεν έχω καταλάβει ποια ήταν τα προβλήματα που κατέβασαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 31% στο 17%.

«Αυτή δεν είναι εύκολη απάντηση, θα κάνουμε συγκροτημένα τη συζήτηση στο συνέδριό μας».

- Εσείς τι πιστεύετε;

«Επειδή αυτό δεν είναι μια προσωπική εικόνα, ο καθένας θα μπορούσε να αρχίσει να πετάει διάφορες εκτιμήσεις και μετά να γίνει ένα μπάχαλο και να μη βγάλουμε σοβαρό αποτέλεσμα. Δεν μπορείς πριν τις εκλογές να προβλέπεις ότι θα κερδίσεις και μετά τις εκλογές να λες “ξέρω ακριβώς γιατί χάσαμε”. Κάτι δεν είναι σοβαρό σε αυτή τη σκέψη, άρα θέλει μια πιο βαθιά ανάλυση».

Σκηνή 2: Η μεγάλη οικονομική ανισότητα

- Δεν καταλάβατε ότι ο Μητσοτάκης έχει μπει στο Κέντρο και αλωνίζει, ότι υιοθετεί μερικές από τις δικές σας προτά ν Παιδεία. Δεν ήταν λάθος όταν λέγατε ότι ο Μητσοτάκης είναι ακροδεξιός;

«Υπάρχουν πτυχές της πολιτικής του Μητσοτάκη που έχουν ακροδεξιά χαρακτηριστικά. Θεωρώ ότι ο τρόπος που επέλεξε να μιλήσει για εθνικούς μειοδότες...».

- Για το Μακεδονικό εννοείτε;

«Βεβαίως, για το Μακεδονικό, με όρους πατριδοκαπηλίας».

- Το οποίο όμως στη συνέχεια το υιοθέτησε.

«Το υιοθέτησε, αλλά δεν απεκδύθηκε αυτή τη ρητορική. Ενας σοβαρός πολιτικός πρέπει να αναγνωρίζει ότι “εκεί έκανα μία πολιτική εκμετάλλευσης η οποία είναι αντίθετη με τα συμφέροντα της χώρας, τώρα καταλαβαίνω και εγώ τη σοβαρότητα του θέματος και ανασκευάζω”. Και συνέχισε με τον ίδιο τρόπο στην υπόθεση της Ροδόπης. Βγήκε να πει πάλι για προδότες και μειοδότες».

- Μα δικοί σας άνθρωποι είχαν καταγγείλει τις σχέσεις του υποψηφίου σας με το τουρκικό προξενείο. Τέλος πάντων. Ο Μητσοτάκης όμως περίπου υιοθετεί τη δική σας ρητορική περί του συστήματος υγείας.

«Το να λες ότι ενδιαφέρεσαι για το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά την ίδια στιγμή να το απομειώνεις, να μην το στηρίζεις την περίοδο της πανδημίας, να μην κάνεις προσλήψεις σε μόνιμο προσωπικό, αυτό δεν είναι πολιτική κεντρώα. Και αυτό το κάνει πολύ συχνά ο κ. Μητσοτάκης, να λέει επικοινωνιακές ατάκες οι οποίες δεν έχουν πολιτικό περιεχόμενο, εννοώ εφαρμοσμένη πολιτική».

- Επανέρχομαι στην ακροδεξιά πολιτική και εκτιμώ ότι η πορεία του Μητσοτάκη είναι προς το Κέντρο με χαρακτηριστικά Κώστα Σημίτη.

«Τρία κεντρικά στελέχη του προέρχονται από την Ακροδεξιά».

- Ναι, αλλά έχει και στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα. Και στήριξε τα λαϊκά στρώματα με τα επιδόματα που έδωσε.

«Δεν τα στήριξε, διότι στην πραγματικότητα τους αφαιρούσε μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους διά της έμμεσης φορολογίας. Κρατούσε μία τροφοδότηση πολύ υψηλών κερδών σε πολύ συγκεκριμένες εταιρείες με συνειδητό τρόπο, χωρίς να βάζει ούτε πλαφόν στις τιμές, ούτε να μειώνει τους έμμεσους φόρους, και εμφανιζόταν να μοιράζει μέρος αυτών των εσόδων του κράτους σε επιδόματα, τα οποία δεν ελάφρυναν τελικά τους πολίτες γιατί ξανακατέληγαν στις ίδιες εταιρείες που συσσώρευαν υπερκέρδη. Αρα ήταν ένας φαύλος κύκλος μείωσης του εισοδήματος και τροφοδότησης υπερκερδών, μια εικόνα μεγάλης οικονομικής ανισότητας».

Σκηνή 3: Κυρίως κόμμα κυβερνητικό

- Εσείς τι κόμμα θέλετε να κάνετε; Ενα κόμμα αριστερό, διαμαρτυρίας ή ένα κόμμα κυβερνητικό;

«Ενα κόμμα κυβερνητικό, αυτό είναι σαφές. Αυτό απαιτεί τη μέγιστη δυνατή επιρροή στην κοινωνία».

- Ωραία, αν δεν πάρετε όμως το Κέντρο, δεν μπορείτε να κυβερνήσετε. Το Κέντρο είναι περίπου ένα 30% που πηγαίνει πότε από δω, πότε από κει.

«Δεν συμφωνώ στο εξής: δεν βλέπω ότι η πολιτική υπερίπταται και από κάτω υπάρχουν έτοιμες κοινωνικές ταμπέλες. Δεν βλέπω έτσι την πολιτική. Η πολιτική είναι μέσα στην κοινωνία. Υπάρχουν κινήσεις μέσα στην κοινωνία, δεν υπάρχουν έτοιμες προκατασκευασμένες ταμπέλες. Διαμορφώνει η πολιτική και διαμορφώνεται. Οι άνθρωποι σήμερα μπορεί να ενστερνίζονται αυτές τις απόψεις, μπορεί μέσα από συγκεκριμένες τάσεις, συζητήσεις, κινήσεις να αποδεχθούν κάτι άλλο. Αρα δεν μου αρέσει να γίνεται η συζήτηση με όρους ταμπέλας, γιατί δεν είναι προκάτ ούτε οι άνθρωποι ούτε οι πολιτικές αντιλήψεις».

- Εσείς δεν χάσατε τις εκλογές επειδή χάσατε το Κέντρο;

«Οι ερμηνείες είναι πολλές εδώ. Αλλοι λένε ότι χάσαμε την Αριστερά, γι’ αυτό χάσαμε τις εκλογές. Η άποψή μου είναι η εξής: όταν επιδιώκεις να είσαι κόμμα διακυβέρνησης πρέπει να επιδιώξεις και τη μέγιστη δυνατή επιρροή, προφανώς. Και η δική μας επιρροή πού επιδιώκει να είναι; Από τη Ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι το Προοδευτικό Κέντρο».

- Τι πάει να πει Προοδευτικό Κέντρο, αυτό είναι λίγο περίεργο.

«Είδατε που κι εσάς δεν σας αρέσουν οι ταμπέλες;».

- Είπατε πριν για το θέμα της Ακροδεξιάς. Εδώ βλέπουμε ότι ο Μητσοτάκης κέρδισε στις λαϊκές συνοικίες, κέρδισε τη νεολαία, κέρδισε παντού.

«Ισχύει αυτό, απολύτως».

- Αυτοί δεν κατάλαβαν ότι είναι ακροδεξιός και το καταλάβατε εσείς; Δεν προσβάλλετε τον κόσμο όταν το λέτε αυτό; Ψήφιζαν κόντρα στα συμφέροντά τους;

«Επ’ ουδενί είπα ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε κι εμείς καταλάβαμε. Με ρωτήσατε αν τα επιδόματα ήταν μια σοβαρή κοινωνική πολιτική και εξήγησα γιατί η οικονομική πολιτική του Μητσοτάκη είχε άλλα χαρακτηριστικά».

- Μήπως, τελικά, πολλοί είπαν «τι να κάνω, ανάμεσα σε όλους ο λιγότερο κακός είναι ο Μητσοτάκης»;

«Το ίδιο το αποτέλεσμα των εκλογών μάς βάζει σε βαθύτατο προβληματισμό, προφανώς. Γι’ αυτό κατά την άποψή μου -και αυτό εισηγούμαι και σε όλες τις περιοδείες- το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μία από τα κάτω κίνηση, δηλαδή να κατέβει στην κοινωνία ο όποιος πρόεδρός του, τα στελέχη του, να βρεθούν και να συνομιλήσουν παντού, στους επαγγελματικούς φορείς, στους συλλόγους, με τους εργαζόμενους, με τα λαϊκά στρώματα, στις γειτονιές. Εκεί να γίνει μία σοβαρή από τα κάτω κινητοποίηση, όπου θα συνομιλούμε με τους ανθρώπους, θα καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συμβαίνει, θα βλέπουμε κι εμείς πού το χάσαμε, γιατί είναι προφανές ότι το χάσαμε, τι τους απασχολεί, πώς διαμορφώνουμε νέες θέσεις. Αρα απολύτως συμφωνώ ότι εδώ έχει υπάρξει μία απόσταση του ΣΥΡΙΖΑ από τα κοινωνικά στρώματα που θέλει να εκπροσωπεί και πρέπει αυτή την απόσταση να την καλύψει γρήγορα με τον τρόπο που περιγράφω. Υπάρχει όμως και μία πολιτική εκτίμηση δικιά μου. Ο κ. Μητσοτάκης επενδύει σε μια κοινωνία χαμηλών ή μηδενικών προσδοκιών. Δείτε τι έχουμε βιώσει αυτό το καλοκαίρι από την ημέρα της εκλογής του. Πυρκαγιές που κατακαίνε τον τόπο και φαίνεται ότι δεν υπήρχε καμία πολιτική προστασία πρόληψης και χάνονται ανθρώπινες ζωές και χάνονται και περιουσίες, και αυτό δεν μπορεί να ελεγχθεί από πουθενά, άρα ένα κράτος το οποίο φαίνεται ότι δεν λειτουργεί. Εργασιακές συνθήκες άθλιες. Και ακραία βία. Μιλάω για το περιστατικό με τους χούλιγκαν που ήρθαν και δολοφόνησαν έναν άνθρωπο στη Νέα Φιλαδέλφεια, μιλάω για τις διαρκείς γυναικοκτονίες. Ο κ. Μητσοτάκης έπεισε ότι οποιαδήποτε άλλη επιλογή δημιουργεί κίνδυνο, ανασφάλεια. Και αυτό το εμπέδωσαν οι πολίτες και επέλεξαν τελικά τη Νέα Δημοκρατία όχι γιατί ήταν ικανοποιημένοι με την πολιτική τους, αλλά γιατί φοβήθηκαν την οποιαδήποτε αλλαγή».

- Ας πάρουμε τις φωτιές. Εγώ θυμάμαι, χρόνια τώρα, το ίδιο πράγμα να συμβαίνει. Είμαστε στο ίδιο έργο θεατές.

«Επιδεινώνεται η κατάσταση».

- Επιδεινώνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής. Εδώ στη Χαβάη χάθηκε ένα νησί.

Σκηνή 4: O Πολάκης και οι κανόνες του κόμματος

- Να πούμε για εσάς τώρα. Αναλαμβάνετε την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνετε; Θα τηρήσετε ισορροπίες; Θα προσπαθήσετε να διαχειριστείτε τις διάφορες συνιστώσες; Θα αναλάβετε πραγματικά ηγετικό ρόλο; Θα αλλάξετε πράγματα, θα συγκρουστείτε ή όχι;

«Νομίζω ότι δεν είναι καλή ιδέα η πολιτική του μέσου όρου, για να την πω έτσι. Και εντέλει μπορεί να βγάζει και ένα μη καθαρό στίγμα στην κοινωνία και άρα μια εικόνα έλλειψης σταθερότητας, στιβαρότητας και σοβαρότητας. Αυτό στο οποίο εγώ βλέπω ανάγκη είναι μια μεθοδολογία δουλειάς. Τι σημαίνει αυτό; Σταθερές δομές, άρα σταθερός τρόπος λήψης αποφάσεων. Κανόνες που θα ισχύουν για όλους: από τον πρόεδρο ή την πρόεδρο του κόμματος μέχρι το μέλος που μπορεί να μπήκε χθες».

- Για να μιλάμε συγκεκριμένα τώρα, ο Πολάκης τι θα γίνει, θα βγαίνει κάθε τόσο και θα κάνει τοξικές δηλώσεις; Αυτό ήταν απωθητικό για τους κεντρώους. Δεν πρέπει να φύγει έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ ο πολακισμός; Ή θα συνυπάρξετε μαζί του;

«Εγώ θα ήθελα τα ζητήματα να τα σκεφτόμαστε από τη θετική τους πλευρά. Δηλαδή άπαξ και είμαι εγώ πρόεδρος του κόμματος, οι κανόνες θα τηρούνται απ’ όλους. Προφανώς μπορεί να υπάρχει εσωτερικός διάλογος, αλλά άπαξ και λαμβάνεται μια απόφαση, αυτή η απόφαση θα μας δεσμεύει και θα πρέπει να γίνεται σεβαστή απ’ όλους. Θα υπάρχουν δομές, δεν θα υπάρχουν πρόσωπα, σχέσεις, φιλίες, ομάδες, παρέες. Δομές οι οποίες θα είναι σταθερές και θα λειτουργούν ανεξάρτητα από το αν εκεί είναι η Αχτσιόγλου ή όχι».

- Θα καταργηθούν δηλαδή οι συνιστώσες;

«Οι τάσεις; Οι τάσεις ως ρεύματα ιδεών είναι ένας εξαιρετικός πλούτος. Ως ρεύματα ιδεών, όχι ως μηχανισμοί νομής εξουσίας και μικροεξουσιών. Να σας ρωτήσω κάτι, στη Νέα Δημοκρατία θεωρείτε ότι υπάρχει ιδεολογική ομοιομορφία;».

- Οχι.

«Τεράστιες διαφορές σε μείζονα ζητήματα, πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε εμάς δεν υπάρχουν βαρονίες, ούτε τζάκια. Είναι ρεύματα ιδεών. Αυτό που είναι απαραίτητο στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να υπάρχει μια κουλτούρα παράταξης, μια κουλτούρα ενιαίας παράταξης. Για μένα αυτό είναι το αναγκαίο για να προχωρήσουμε».

Σκηνή 5: «Από τεσσάρων έκανα χορό»

- Να κάνω μια παρένθεση; Είχατε ποτέ σκεφτεί να ασχοληθείτε με το μόντελινγκ, εννοώ πώς διατηρείστε έτσι;

«Οχι. (γέλια) Ημουν χορεύτρια. Κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό».

- Αλήθεια, πού;

«Μέχρι τα 25 μου, στη Θεσσαλονίκη, εκεί ήμουν, πήγαινα σε σχολή. Από 4 ετών έκανα χορό».

- Και ακολουθείτε και μια συγκεκριμένη διατροφή κάθε μέρα.

«Είμαι vegan».

- Βλέπω ότι ντύνεστε πολύ κομψά, περιποιείστε πολύ τον εαυτό σας.

«Οχι τόσο όσο νομίζετε».

- Ετσι φαίνεται.

«Η κομψότητα είναι στο πνεύμα, που λένε και οι Γαλλίδες».

- Μπράβο. Και απ’ ό,τι διάβασα, και στις σπουδές σας είχατε αριστεύσει.

«Ναι, είχα καλές επιδόσεις».


- Διαβάζατε πολύ δηλαδή;

«Ναι, πάρα πολύ. Είμαι πολύ εργατικός άνθρωπος και στοχοπροσηλωμένος. Δεν το λέω περιαυτολογώντας, είναι βασικό χαρακτηριστικό μου».

- Είστε εργασιομανής;

«Ναι, είμαι πολύ εργατική και με μεθοδολογία δουλειάς. Θέλω να φτιάχνω ομάδες, να παραδίδουν έργο. Είμαι αυστηρή στη δουλειά, γιατί στο τέλος της μέρας, και όσο περισσότερο ανεβαίνει το επίπεδο της ευθύνης, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι αυτή η αυστηρότητα δεν είναι ζήτημα χαρακτήρος, είναι ζήτημα δέσμευσης προς τους ανθρώπους. Δηλαδή, όταν είσαι υπουργός δεν δικαιούσαι να μην είσαι αυστηρός ως προς τη δουλειά σου, γιατί στο τέλος της ημέρας δεν έχεις να κάνεις με το αν η επιχείρησή σου θα πάει καλά ή όχι. Εκεί έχεις να κάνεις με τη χώρα, με τους πολίτες, με τους εργαζόμενους. Αρα όσο περισσότερο ανεβαίνει το επίπεδο της ευθύνης και από τη στιγμή που είμαστε στην πολιτική, θεωρώ ότι αυτή η αυστηρότητα ως προς τη δουλειά και το παραγόμενο αποτέλεσμα ξεπερνά την ατομικότητά μας. Και γι’ αυτό είμαι πολύ κάθετη σε αυτό».

- Και οι συνεργάτες σας;

«Κυρίως νέοι άνθρωποι».

- Είναι και ο Μαραντζίδης μέσα, δεν είναι;

«Ο Μαραντζίδης βοηθάει, με συμβουλεύει αυτή την περίοδο της καμπάνιας».

- Είναι ο Χαρίτσης;

«Είναι ο Αλέξης Χαρίτσης, ο Νάσος Ηλιόπουλος, είναι η Μάνια Καββαθά, μια νέα γυναίκα που είμαστε χρόνια μαζί και στο υπουργείο και είναι πάρα πολύ λειτουργική, είναι ο Δημήτρης Λυρίτσης, ένας εξαιρετικός δικηγόρος Αθηνών, πολύ μορφωμένος και έμπειρος άνθρωπος, ιδίως στα νομικά ζητήματα. Είναι όμως και άλλοι άνθρωποι λιγότερο γνωστοί, ας το πω έτσι, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί επιστήμονες».

Σκηνή 6: «Θα άφηνα στην άκρη τις ταμπέλες»

- Δηλαδή κάνετε ένα άνοιγμα και στους τεχνοκράτες, ας πούμε, σε ανθρώπους που ξέρουν τη δουλειά τους πολύ καλά.

«Θεωρώ αναγκαία την τεχνική γνώση. Δεν θα σου πει ο τεχνοκράτης τι να κάνεις, αλλά θα σου πει πώς αυτό που πολιτικά θες να κάνεις θα το κάνεις με τον πιο σωστό τρόπο. Θεωρώ ότι πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη βαρύτητα στην επιστημονική γνώση και στην τεχνική δουλειά».

- Αισθάνεστε να σας τραβάνε την καρέκλα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι τρίτοι, να σας υπονομεύουν; Ας πούμε έχω ακούσει «τι είναι αυτή τώρα; Επειδή είναι ωραία; Πουλάει εικόνα;».

«Νομίζω πως έχω μια πορεία, δεν εμφανίστηκα χθες. Εχω δώσει δείγματα γραφής και ως υπουργός, έχω βρεθεί σε απαιτητικές θέσεις, έχω δείξει αν έχω περιεχόμενο ή όχι. Δεν νιώθω ότι πρέπει να δώσω διαπιστευτήρια σε κανέναν».

- Αισθάνεστε όμως ότι σας υπονομεύουν.

«Δεν θα έδινα τόσο μεγάλη βαρύτητα. Πράγματα λέγονται πάντα για τους ανθρώπους που βγαίνουν μπροστά. Οι γυναίκες το έχουμε συνηθίσει να λέγονται και μερικά παραπάνω για μας, δεν θεωρώ ότι πρέπει να τα αφήνουμε να πέφτουν κάτω».

- Και ο Τσακαλώτος, με αυτά που λέει, περιορίζει τον ΣΥΡΙΖΑ στο 10%, στο 8% όταν περιχαρακώνεται γύρω από την Αριστερά. Και τι είναι Αριστερά σήμερα; Αυτό είναι ένα πρόβλημα μεγάλο.

«Γι’ αυτό σας είπα εξαρχής ότι εγώ θα άφηνα για λίγο στην άκρη τις ταμπέλες, γιατί είναι πιο ρευστές έννοιες, και θα ήθελα να μιλάμε για το περιεχόμενο της πολιτικής».

- Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.

«Ετσι ίσως είναι και πιο κατανοητό και στον πολίτη τι τελικά εκφράζεις. Αρα συγκεκριμένες πολιτικές για συγκεκριμένα προβλήματα, για τον κόσμο που θες να εκπροσωπείς».