- Κι όμως, ο πρωταγωνιστής ενός μονόπρακτου που θα μπορούσε να θεωρηθεί -ήδη- ιστορικής σημασίας, φυσιογνωμικά μοιάζει έντονα στον Αλέξη Τσίπρα. Σαν να είναι αυτός ο επικρατέστερος «σωσίας»/διάδοχος του Αλέξη σε κάποιο φανταστικό κάστινγκ, κατά την κρίση μιας, εξίσου φανταστικής επιτροπής κριτών. Θα έλεγε κανείς επιπλέον ότι η μορφή του Στέφανου Κασσελάκη, όπως εμφανίζεται στη μικρή οθόνη του «X» (Twitter), μπορεί να έχει προκύψει από επεξεργασία πλάνων του τέως ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ με εργαλεία Τεχνητής Νοημοσύνης.
Κάπως σαν να επενέβη ο πλάστης και δημιουργός του «Ερμή», του πρώτου ψηφιακού παρουσιαστή της ΕΡΤ, στο 3D μπούστο του κ. Τσίπρα. Υπ' αυτό το πρίσμα, ο Στέφανος Κασσελάκης σαν εκδοχή του ξανθού και γαλανομάτη «μετα-Αλέξη», αποτελεί υπόδειγμα προϊόντος εξωραϊσμού και απαλειφής ιχνών του γήρατος μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης. Συμβολικά, δηλαδή, εξυπηρετεί άριστα το κεντρικό μήνυμα του κ. Κασσελάκη, εξεικονίζοντας απαράμιλλα τα περί «αναγέννησης».
- Η μουσική υπόκρουση του βίντεο, με την ατέρμονη λούπα ψευδο-επικών μοτίβων, ταιριάζει σε εταιρική εκδήλωση, απολογισμό έργου, κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας με μια καθιερωμένη αναδρομή στα επιτεύγματα της χρονιάς, επετειακή βεγγέρα και επιτυχή επιχειρηματική επέκταση ή συγχώνευση κ.λπ. Οπότε, ο θεατής βλέπει ήδη τον κ. Κασσελάκη,υποσυνείδητα, σαν κάτι μεταξύ CEO (Τσέο) και ποπ-σταρ αλα Ρίκι Μάρτιν (επ' αυτού περισσότερα παρακάτω).
- Η όλη παρουσία, το επικοινωνιακό ύφος, η θεματολογία και η φρασεολογία του κ. Κασσελάκη, εντελώς και επιμελώς αποκομμένη από ό,τι θα περίμενε να ακούσει ο τακτικός -έστω και νοήμων- ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, εμμέσως παραπέμπει στο «μοντέλο Κούγια»: Ο σεβάσμιος και πασίγνωστος ποινικολόγος, όπως έχει αποδείξει με την πορεία του ως αθλητικού παράγοντα, αναλαμβάνει πρόθυμα την προεδρία οποιουδήποτε συλλόγου, αρκεί να υπάρχει κενό στην ύπατη θέση. Το χρώμα της φανέλας είναι αμελητέο -τι Παναχαϊκή, τη Λάρισα, τι Ηρακλής κ.λπ. Υπ' αυτή την έννοια, ο κ. Κασσελάκης, με ελάχιστες τροποποιήσεις στο λόγο του, θα μπορούσε να διεκδικεί εξίσου, όπως για τον ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα φάση, την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, του ΜέΡΑ 25, του ΚΟΔΗΣΟ, της ΕΔΗΚ, της ΕΔΑ, της Ένωσης Κέντρου ή -γιατί όχι;- ακόμη και της Νέας Δημοκρατίας.
- Ψάχνοντας πρόχειρα στο διαδίκτυο για κάποιο «εγχειρίδιο» γυρίσματος παρόμοιων βιντεο-μηνυμάτων με αυτό του κ. Κασσελάκη, ειδικά από υποψηφίους στο πεδίο της πολιτικής, μπορεί κανείς εύκολα να αποκωδικοποιήσει το γιατί πχ ο Στέφανος Κασσελάκης φορά ό,τι φορά, γιατί εμφανίζεται μέσα από το μαύρο σκοτάδι, γιατί μιλά με σύντομες προτάσεις (και διαβάζει auto-cue), γιατί προσπαθεί να δώσει κίνηση στα χέρια του κατόπιν σκηνοθετικής παρότρυνσης, γιατί κοιτάζει ίσια στο φακό, γιατί η μουσική διακόπτεται όταν εκφωνεί a capella τους βασικούς άξονες του προγράμματός του κ.λπ.
Στο YouTube και υπό τον τίτλο «The Best Way to Introduce Yourself as a Political Candidate» (https://www.youtube.com/watch?v=gOhm3PJCkQE), οι βασικές αρχές εκτίθενται ελεύθερα και δωρεάν προς πάντα ενδιαφερόμενο.
Στο δε speakeasypolitical.com, τυχαία, διαβάζουμε τον εξής πεντάλογο της επιτυχίας ενός βίντεο πολιτικού περιεχομένου: 1. Γράψε ένα σύντομο κείμενο. 2. Χρησιμοποίησε τον σωστό (φθηνό) εξοπλισμό και τουλάχιστον έναν εθελοντή να σε βοηθήσει στο γύρισμα. 3. Διάλεξε το κατάλληλο σημείο και σκηνικό. 4. Να είσαι περιποιημένος, σε στιλ business casual, με μονόχρωμα ρούχα, ξυρισμένος, φρεσκοκουρεμένος και καλοχτενισμένος. 5. Να εκπέμπεις αυτοπεποίθηση. Να θυμάσαι ότι ο τρόπος που επικοινωνείς είναι εξίσου σημαντικός με το περιεχόμενο όσων θέλεις να μεταφέρεις με την επικοινωνία σου. Αυτή δεν είναι η στιγμή να βγεις εκτός εαυτού ή να εκπέμπεις αρνητισμό. Σύστησε τον εαυτό σου και μοιράσου το όραμά σου με αυτοπεποίθηση -και να είσαι σίγουρος ότι οι ψηφοφόροι θα λάβουν το μήνυμα».
- Πρόχειρη αποκωδικοποίηση της εικόνας, λοιπόν: Το βίντεο εκκινεί από τη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης αναδύεται μέσα από τα αδιαπέραστα σκότη, όχι επειδή είναι ο Εωσφόρος (αν και ετυμολογικά είναι ακριβώς αυτό, εφόσον ευαγγελίζεται ότι φέρνει το φως της αυγής για μια νέα εποχή), αλλά επειδή ο ίδιος επιδιώκει να τονίσει πως δεν έχει κομματικό παρελθόν, εξαρτήσεις, δουλείες, χρέη -σαν να γεννιέται σήμερα, ερχόμενος από το πουθενά, άμωμος, άσπιλος και αμόλυντος.
Και η όποια επένδυση με πλάνα διαφορετικού τύπου εκτός από το «αμερικάνικο» της εισόδου του (σσ: κάδρο από το κεφάλι ως τα γόνατα) ή το σταθερό γκρο πλαν στο κεφάλι του, στο βίντεο του Στέφανου Κασσελάκη εμφανίζονται κυρίως φωτογραφίες από το προσωπικό και οικογενειακό άλμπουμ, μερικά ντροπαλά ενσταντανέ με τον σύντροφό του, από τη διαδρομή της ζωής του (τσολιαδάκι στο δημοτικό, λυκειόπαις και φοιτητής στις ΗΠΑ, επιχειρηματίας, δίπλα στον πρόεδρο Τσίπρα κ.α.)
Η ένθετη κινούμενη εικόνα περιορίζεται σε συναντήσεις του κ. Κασσελάκη με το «λαό» κατά την πρόσφατη περιοδεία του ανά την Ελλάδα, καθώς και σε μια ναΐφ σκηνή, όπου ο Στέφανος Κασσελάκη διασχίζει ένα καλλιεργημένο καταπράσινο χωράφι που -ας μας συγχωρεθεί η αμαρτωλή σκέψη- θυμίζει φευγαλέα χασισοφυτεία.
- Στο παιχνίδι της μνημονικής ταυτοποίησης («ρε, να δεις ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει, εδώ το 'χω» κ.λπ), εντελώς προσωπικά και με κάθε σεβασμό, η ομοιότητα με τον Ρίκι Μάρτιν είναι χτυπητή. ΟΣτέφανος Κασσελάκης θα μπορούσε να είναι κάλλιστα ο χαμένος αδελφός του ποπ σούπερ-σταρ Ρίκι Μάρτιν, «Livin' la vida loca» κ.ο.κ. Με μια επιβεβλημένη διευκρίνιση: Σε αυτή τη σύγκριση δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψιν ο δεδηλωμένος σεξουαλικός προσανατολισμός, είτε του κ. Κασσελάκη, είτε του Ρίκι Μάρτιν.
Ο δεύτερος, εξάλλου, εν αντιθέσει με τον νεοφώτιστο πρωταγωνιστή της ελληνικής πολιτικής σκηνής, δεν αποτόλμησε το outing προτού φτάσει στη συγγραφή της αυτοβιογραφίας του. Ενώ μεσουρανούσε ήδη, σαν παγκόσμιο ποπ ίνδαλμα, από δεκαετίας και πλέον. Για την ιστορία, το «Livin' la vida loca» κυκλοφόρησε το 1999. Ο Ρίκι Μάρτιν παραδέχτηκε δημοσίως ότι είναι ομοφυλόφιλος το 2011. Απεναντίας, ο κ. Κασσελάκης ουδέποτε απέκρυψε ότι είναι γκέι, περνώντας στην αντεπίθεση, σαν εντελώς ακομπλεξάριστος, κάτι που δηλώνεται με ένταση και έμφαση στο τελευταίο του βίντεο.
- Σε μια χαρακτηριστική αποστροφή του μονολόγου του στο βίντεο, ο κ. Κασσελάκης καταγγέλλει, με αρκετή θυμική ένταση, ίσως και περιφρόνηση, τον κ. Μητσοτάκη σαν «πρωθυπουργό του Γκρίνμπεργκ». Η αναφορά, προφανώς, γίνεται στον Σταν Γκρίνμπεργκ, φερόμενο ως ιθύνοντα νου και επιμελητή της δημόσιας παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. ΟΚ, αλλά και ο κ. Κασσελάκης δεν τράβηξε σέλφι-βίντεο. Εκτός εάν η συνδρομή του, καταξιωμένου και πολύπειρου Νίκου Σούλη είναι ανάξια λόγου. Ή, εκτός και εάν ισχύει ότι «ο δικός μου σκηνοθέτης είναι Έλληνας και είναι καλύτερος από αυτόν του Μητσοτάκη».
Στο γενικότερο τόνο του «ας μετρηθούμε: Εγώ μιλάω καλύτερα αγγλικά, δεν παλεύομαι στα μαθηματικά και σας έχω όλους σε οποιονδήποτε διαγωνισμό, έχω καλύτερους και περισσότερους τίτλους σπουδών στην Αμερική, έχω περισσότερα ένσημα κ.λπ». Σε αυτή την, ομολογουμένως αγοραία και μάλλον εφηβικού τύπου αναμέτρηση, ο κ. Κασσελάκης μοιάζει να έχει σταματήσει μια ανάσα πριν διακηρύξει -βάσει δικής μας υπόθεσης- «είμαι και πιο Κρητικός από εσάς, και πιο φίλος του Παύλου Πολάκη, είμαι και πιο ευρύστερνος και μυώδης, δεινότερος κολυμβητής/ορειβάτης/μάουντεν μπάικερ» κ.ο.κ.
- Αυτό με το ερώτημα που απευθύνει το κ. Κασσελάκης στους θεατές του «θέλετε να βάλετε απέναντι στους δήθεν άριστους ένα άτομο που μιλάει καλύτερα αγγλικά από αυτούς» έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κατ' αρχάς διότι δίνει συνέχεια, αν και στο πεδίο της γλωσσομάθειας, της χαρακτηριστικής διχαστικής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ και σήμα-κατατεθέν του Αλέξη Τσίπρα.
Από την άλλη όμως, βάσει λογικών συνεπαγωγών, το κοινό θα πρέπει να συμπεράνει ότι, εφόσον ο κ. Κασσελάκηςμιλά καλύτερα αγγλικά από τον κ. Μητσοτάκη, αυτομάτως μιλά καλύτερα αγγλικά από τον Στέφανο Τζουμάκα, τον Νίκο Παππά, την Έφη Αχτσιόγλου -άρα είναι καταλληλότερος για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ από τους ανθυποψηφίους του. Προβληματάκι τι εντοπίζεται στη σύγκριση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο -αν και παρακάμπτεται με κριτήριο την προφορά (Πενσυλβάνιας ο Κασσελάκης, Οξφόρδης ο Ευκλείδης). Όσο για τον Αλέξη, αυτός είναι εκτός συναγωνισμού, εφόσον η δική του προσέγγιση στα αγγλικά ήταν εντελώς sui generis.
- Ως προς το λεξιλόγιο και τη φρασεολογία, πάντως, το πρόβλημα του κ. Κασσελάκη, κατά πάσα πιθανότητα, δεν είναι τα αγγλικά του, αλλά τα ελληνικά του: «Το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου στα φτηνά», «ΚΑΙΡΟΣ να αναγεννηθούμε. ΚΑΙΡΟΣ ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει και πάλι νικητής. ΚΑΙΡΟΣ η σύγχρονη Αριστερά να γίνει πράξη. ΚΑΙΡΟΣ να κάνουμε τον κάθε πολίτη υπερήφανο».
Τι ακριβώς σημαίνει «στα φτηνά»; Και ποιος είναι ο κατά Κασσελάκη καταλληλότερος «καιρός»; Αίθριος προς μετρίως νεφελώδης με σποραδικές κατά τόπους βροχές; Άσε εκείνο το «ο Τάιλερ [σσ: ο σύντροφος] ξαγρυπνούσε δίπλα στους ασθενείς, ενώ έκανε το διδακτορικό του με το φως της ημέρας». Εάν ο κ. Τσίπρας μιλούσε αγγλικά με ελληνικές λέξεις («γουί έιτ δε κάμελ εν νάου γουί χέβ δε κιού» κ.λπ), ο επίδοξος διάδοχός του μιλά ελληνικά αλλά, προφανώς, σκέφτεται αγγλικά.
- Ο πιστός αναγνώστης του protothema.gr έχει ήδη διαβάσει αναλύσεις αξίων συναδέλφων για το καθαυτό περιεχόμενο και την ερμηνεία των πολιτικών μηνυμάτων, προς πάσαν κατεύθυνσιν, τα οποία εξέπεμψε ο Στέφανος Κασσελάκης με το βίντεο-κλιπ για την υποψηφιότητά του. Μια επιπλέον παρατήρηση, εξ ιστορικής επόψεως θα μπορούσε να είναι η εξής: Ο κ. Κασσελάκης αναφέρεται στην προσωπική περιπέτειά του, από την ευμάρεια στη φτώχεια και κατόπιν στην ανάσταση και την επιτυχία, με όρους οι οποίοι, κατά βάθος και κατ' ουσίαν, είναι χαρακτηριστικά εμφυλιοπολεμικοί -με την πλέον κυριολεκτική έννοια.
Ας παρακολουθήσουμε τη διήγησή του, προσθέτοντας την, απολύτως προσωπική πάντα, δική μας ερμηνεία: «Το παραδικαστικό κύκλωμα χτύπησε τους γονείς μου και τους πήρε ό,τι είχαν και δεν είχαν». Μετάφραση σε εμφυλιακή ορολογία: «Οι Ταγματασφαλίτες παρακρατικοί, οι ληστοσυμμορίτες/ΜΑΥδες κ.λπ. μας πήραν ό,τι είχαμε και δεν είχαμε». Παρακάτω: «Έτσι, στα 14 μου βρέθηκα μόνος μου στην Αμερική. Όχι για πολυτέλεια. Από ανάγκη». Μετάφραση: «Παιδομάζωμα ή παιδοσώσιμο; Φροντίδα του ΚΚΕ και του ΔΣΕ για τα παιδιά του εμφυλίου που φυγαδεύτηκαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες ή στα ιδρύματα προνοίας της Φρειδερίκης;»
Αλλά, μια στιγμή: Ο κ. Κασσελάκης βρέθηκε στην Αμερική, όχι στο Μπούλκες ή, έστω, σε ισραϊλινό κιμπούτζ. Κατόπιν: «Το 2009, στα 21 μου και εν μέσω οικονομικής κρίσης, βρήκα δουλειά στην Goldman Sachs και είδα από κοντά τι είναι κεφάλαιο. Το να αγοράζεις τον κόπο του άλλου στα φτηνά. Το πόση αλαζονεία φέρνει το χρήμα». Μάλιστα. Τουλάχιστον ο ξεριζωμός του κ. Κασσελάκη δεν τον οδήγησε σε κάποια σχολή κομματικών λεγεωναρίων στην ΕΣΣΔ, δεν έγινε «Κούτβης», ή, όψιμος νοσταλγός του Υπαρκτού όπως κάποιοι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ που παραμένουν στοιχισμένοι στο κόμμα, ενώ κρυφίως μοιράζονται τις ίδιες απόψεις με τον αποσχισθέντα Παναγιώτη Λαφαζάνη.
Τουλάχιστον ο ξεριζωμός του Στέφανου Κασσελάκη, η δύστηνος ορφάνια του στις ΗΠΑ, επέφερε κάτι χρήσιμο: Μυήθηκε στα σα εκ των σων του σκληρού καπιταλισμού, εκτελώντας μυστική αποστολή στις γραμμές του ταξικού εχθρού, αυτομολώντας δήθεν, στην Goldman Sachs. Σατανικό: Με τέτοια εμπειρία, κανείς άλλος εκτός από τον κ. Κασσελάκη δεν δικαιούται να ισχυριστεί ότι ξέρει πώς θα ανατρέψει το σύστημα από μέσα και με τα δικά του όπλα.