«Θα είμαι παρών» δήλωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος προαναγγέλλοντας το νέο του βήμα στην πολιτική, μετά την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ.
Ο πρώην υπουργός και βουλευτής αυτοπροσδιορίζεται ως Κεντρώος Μεταρρυθμιστής πολιτικός, ασκεί κριτική στο Νίκο Ανδρουλάκη αλλά και στον Χάρη Δούκα, παρουσιάζει τις θέσεις του για μείζονα ζητήματα, αλλά αποφεύγει επί του παρόντος να αποκαλύψει αν θα ιδρύσει Κίνηση ή αν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ, όπως του έχουν προτείνει πολιτικοί του φίλοι.
Στην αποψινή ανοιχτή εκδήλωση στην κατάμεστη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων, ο κ. Λοβέρδος ξεκίνησε την ομιλία του με αναφορά στην πολύχρονη πορεία του εντός του ΠΑΣΟΚ, στα «χτυπήματα» που δέχθηκε «όσο κανείς άλλος και στην αποχώρησή του, την οποία χαρακτήρισε «επιβεβλημένη και μια βαθύτατα πολιτική κίνηση». «Τους ξέρετε και τους ξέρω εκείνους που προσπάθησαν να με βγάλουν έξω από την πολιτική. Και δεν ήταν μόνο από ένα κόμμα!!!», υποστήριξε ο κ. Λοβέρδος για να προσθέσει ότι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ, ουδέποτε όμως από την πολιτική.
Δείτε την ομιλία του Ανδρέα Λοβέρδου:
Επαναλαμβάνοντας ουκ ολίγες φορές τη λέξη «Εμπρός» και τονίζοντας ότι για εκείνον «η πολιτική δεν είναι ούτε αξιώματα, ούτε τίτλοι, είναι η βαθιά πίστη σε ιδέες, που μπορούν να αναμορφώσουν την πατρίδα και να εξυπηρετήσουν το συμφέρον των συμπολιτών μου» περιέγραψε 8 βασικές του θέσεις για:
-Τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή στη Λωρίδα της Γάζας. «Τα μέλη της Χαμάς δεν είναι ούτε μαχητές, ούτε αγωνιστές. Τα όπλα τους δεν είναι όπλα αντίστασης. Τα όπλα τους σκοτώνουν αθώο κόσμο. Παιδιά, γυναίκες, υπερήλικες. Είναι τρομοκράτες και η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση», επεσήμανε μεταξύ άλλων και έκανε εμσέσως πλην σαφώς επίθεση (και) στον κ. Ανδρουλάκη λέγοντας ότι: «Σήμερα, που συνταράσσεται το παγκόσμιο γίγνεσθαι στη Μέση Ανατολή, κανένας πολιτικός που θέλει να θεωρείται σοβαρός δεν μπορεί να κρύβεται, να λέει μισόλογα, να είναι και από δω, να είναι και από εκεί. Τι πάει να πει «είμαστε με τον Άνθρωπο»; Το είπαμε και ξεμπερδέψαμε; Όλοι είμαστε με τον άνθρωπο! Από εκεί και πέρα τι γίνεται όμως! Περισσεύει η υποκρισία πίσω από αυτά και ο αντισημιτισμός που σηκώνει κεφάλι και δυστυχώς στη χώρα μας συνδέεται αυτές τις μέρες πρωτίστως με την Αριστερά». Μάλιστα χειροκροτώντας την απόφαση της Ελλάδας να απέχει από το ψήφισμα των Αραβικών Χωρών στον ΟΗΕ για τη Γάζα (διαφώνησε το ΠΑΣΟΚ) υπογράμμισε ότι: «Τα μεγάλα θέματα απαιτούν καθαρές θέσεις. Και όσο πιο σημαντικό είναι ένα ζήτημα, τόσο πιο καθαρή πρέπει να είναι η θέση. Εκείνος που δειλιάζει εμπρός στις καθαρές θέσεις, δεν αξίζει να είναι πολιτικός, γιατί δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα. Γι’ αυτό και υπήρξα σαφής από την πρώτη στιγμή». Όσοι βλέπουν – πρόσθεσε- την εξωτερική πολιτική ως ευκαιρία αντιπολίτευσης και καταλήγουν να τοποθετούνται άκριτα σε ζητήματα που απαιτούν υπευθυνότητα, λογική και ενίοτε τόλμη, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πατρίδας.
-Μεταναστευτικό. «Είμαι από τους πρώτους που είχα το θάρρος να πω δημοσίως, πως υπάρχει δίπολο παράτυπης μετανάστευσης-τρομοκρατίας», δήλωσε ο Ανδρέας Λοβέρδος και συμπλήρωσε ότι: «Όταν τα έλεγα αυτά με αποκαλούσαν ακροδεξιό. Αγνοώντας πως οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες έγιναν κυβέρνηση όταν συμμερίστηκαν αυτές τις θέσεις. Προφανώς κι αυτοί ακροδεξιοί είναι!!! Θυμίζω, επίσης, πως και οι Σουηδοί κατέβασαν στρατό στους δρόμους για το θέμα αυτό. Και μάλιστα πριν μπουν οι ακροδεξιοί στην κυβέρνηση. Και ο Πρόεδρος Μακρόν;;; Ακροδεξιός κι αυτός;;; Είναι να γελάει κανείς!!!».
-Δημόσια Ασφάλεια. «Είτε ψηφίζει ΚΚΕ, είτε ψηφίζει Νέα Δημοκρατία, ό,τι και να ψηφίζει, ο πολίτης θέλει να νιώθει ασφαλής. Και να είναι ασφαλής», είπε και σημείωσε: «Γι΄αυτό και κανένας πολιτικός δεν μπορεί να αντιτίθεται στη μέγιστη δυνατή προστασία του πολίτη. Ασφάλεια χρειάζεται παντού. Στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους. Και ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω την ιδεοληψία που συνδέει a priori την ασφάλεια με τον αυταρχισμό». Αναφερόμενος στη θέση που διατύπωσε πρόσφατα ο νεοεκλεγμένος Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας για τις κάμερες εξέφρασε τη διαφωνία του: «Τι πάει να πει «δεν θέλω κάμερες στους δρόμους, ή οι κάμερες δεν είναι προτεραιότητα»; Είναι πρώτα απ’ όλα δημοκρατικό το αίτημα για ασφάλεια. Είναι πρωταρχική ευθύνη του κράτους να προστατεύει τον πολίτη.». Στη συνέχεια τάχθηκε στο πλευρό του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη για την προσπάθεια που κάνει και θύμισε ότι ήταν ο μοναδικός βουλευτής του τότε κόμματός μου και συνολικά της τότε αντιπολίτευσης που ψήφισε τους ποινικούς κώδικες.
«Έλεγα στην προηγούμενη Βουλή πως ακούς Βουλευτές της Αντιπολίτευσης να μιλούν και, αν δεν τους γνωρίζεις, δεν καταλαβαίνεις σε ποιο κόμμα ανήκουν. Αλήθεια έλεγα!», κατέληξε σχετικά με το θέμα.
Κλείσιμο
-Την Οικονομική Κατάσταση. Ως πολιτικός των έργων, όπως είπε, αναφέρθηκε στα όσα έχει πετύχει από θέσεις ευθύνης. «Μου έλεγαν όταν αποφάσισα να κάνω την ηλεκτρονική συνταγογράφηση όντας τότε υπουργός υγείας «Είσαι τρελός; Τι πας να κάνεις; Θα ανοίξουν κεφάλια». Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έγινε, όπως έγινε ο ΕΟΠΥΥ και τόσα άλλα!!! Η σπατάλη περιορίστηκε και αυτό ισχύει ακόμη και σήμερα.», ισχυρίστηκε.
-Μεταρρυθμίσεις: «Πιστεύω βαθιά ότι σε όλες τις εκφάνσεις του κυβερνητικού έργου η πυξίδα πρέπει να είναι η μεταρρύθμιση. Δεν ξεμπερδεύει πολιτικά ένα κόμμα της αντιπολίτευσης με παροχικές υποσχέσεις γιατί οι πολίτες δεν τα πιστεύουν αυτά. Εμείς, οι έργω μεταρρυθμιστές, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι εύκολο πάντα και ούτε αρεστό να προσπαθήσεις να αλλάξεις ένα καθεστώς ετών, ή μια ριζωμένη στραβή νοοτροπία».
-Γραφειοκρατία. Ανέφερε τα Τέμπη και τις διαχρονικές παθογένειες που πρέπει να αντιμετωπιστούν. «Κινδυνεύω να χαρακτηριστώ εμμονικός γι΄αυτά τα ζητήματα αλλά δυστυχώς η καθημερινότητα με αναγκάζει σε αυτή την επιμονή. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Δεν μπορεί να θρηνούμε θύματα γιατί ένα έργο λόγω γραφειοκρατίας κάνει επτά-οκτώ χρόνια να μελετηθεί», επεσήμανε ο πρώην υπουργός.
-Αξιολόγηση. Λέει «ναι» χωρίς αστερίσκους, όπως και για την
-Δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.
Η ομιλία του Ανδρέα Λοβέρδου με τίτλο «Εμπρός» έχει ως εξής:
«Κυρίες και Κύριοι,
Φίλες και φίλοι,
Είναι πρωτόγνωρα, το συναίσθημα και η επίγνωση, ότι εμάς, σήμερα, εδώ, μας ενώνει η εμπιστοσύνη του ενός προς τον άλλο, χωρίς περιορισμούς της πολιτικής μας ελευθερίας. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο απηύθηνα αυτό το προσκλητήριο. Για να μιλήσουμε για πολιτικές Θέσεις και για τη στάση που πρέπει να κρατήσουμε. Γιατί από τα πολλά, ο πολιτικός πρέπει να ξεχωρίζει εκείνο που είναι απαραίτητο να κάνει.
Έφυγα από το κόμμα στο οποίο αφιέρωσα ολόκληρες δεκαετίες από τη ζωή μου και από την αρχή, στην πρώτη γραμμή. Στις καλές και στις κακές μέρες. Στην ακμή και την παρακμή. Και όλοι θυμούνται πως στην φάση της παρακμής, ήμουν από τους δύο-τρεις που το κρατήσαμε όρθιο. Και Χτυπήθηκα όσο κανείς άλλος. Η κίνηση μου να φύγω ήταν επιβεβλημένη και βαθύτατα πολιτική. Δεν έφυγα όμως από την ίδια την πολιτική. Και σήμερα κάνω το πρώτο μου βήμα.
Σήμερα, λοιπόν, με αυτό το πρώτο μου βήμα που κάνω, θα μιλήσω για τις θέσεις μου, τις βασικές θέσεις μου. Ας δούμε μαζί τι μας ενώνει για την πατρίδα. Άλλωστε αυτό ήταν πάντα το μέλημά μας. Η Ελλάδα!!!
Έχοντας αυτό το πρόταγμα κατά νου, δεν θα διολισθήσω σε ζητήματα που δεν το υπηρετούν. Δεν θα κάνω κανένα απολύτως πισωγύρισμα.
Τους ξέρετε και τους ξέρω εκείνους που προσπάθησαν να με βγάλουν έξω από την πολιτική. Και δεν ήταν μόνο από ένα κόμμα!!!
Όμως σήμερα είμαι εδώ και είμαι μαζί σας. Για να μιλήσουμε για την ουσία της πολιτικής. Και η πολιτική για μένα είναι, όπως προείπα, πρώτα απ’ όλα ιδέες και πολιτικές θέσεις. Δεν είναι ούτε αξιώματα, ούτε τίτλοι. Είναι η βαθιά πίστη σε ιδέες, που μπορούν να αναμορφώσουν την πατρίδα και να εξυπηρετήσουν το συμφέρον των συμπολιτών μου. Απ’ αυτές τις ιδέες δεν κάνω ούτε ένα βήμα πίσω. Όπως και να τις χαρακτηρίσει ο οποιοσδήποτε. Γιατί ποτέ στην πολιτική μου διαδρομή δεν έκανα πίσω από τα πιστεύω μου. Ποτέ δεν φοβήθηκα, Ποτέ δεν δείλιασα, Ποτέ δεν υπολόγισα το πολιτικό κόστος μπροστά στο κοινό καλό.
Φίλες και φίλοι,
I. Ξεκινάω με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, στη Λωρίδα της Γάζας.
Τίτλος;
Ξεκάθαρος:
Τα μέλη της Χαμάς δεν είναι ούτε μαχητές, ούτε αγωνιστές.
Τα όπλα τους δεν είναι όπλα αντίστασης. Τα όπλα τους σκοτώνουν αθώο κόσμο. Παιδιά, γυναίκες, υπερήλικες.
Είναι τρομοκράτες και η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση.
Η Χαμάς δεν είναι η Παλαιστίνη, αλλά και η Παλαιστίνη δεν είναι η Χαμάς.
Σήμερα, που συνταράσσεται το παγκόσμιο γίγνεσθαι στη Μέση Ανατολή, κανένας πολιτικός που θέλει να θεωρείται σοβαρός δεν μπορεί να κρύβεται, να λέει μισόλογα, να είναι και από δω, να είναι και από εκεί. Τι πάει να πει «είμαστε με τον Άνθρωπο»; Το είπαμε και ξεμπερδέψαμε; Όλοι είμαστε με τον άνθρωπο! Από εκεί και πέρα τι γίνεται όμως! Περισσεύει η υποκρισία πίσω από αυτά και ο αντισημιτισμός που σηκώνει κεφάλι και δυστυχώς στη χώρα μας συνδέεται αυτές τις μέρες πρωτίστως με την Αριστερά.
Με συνθήματα όμως και με την υποκρισία δεν προχωράμε μπροστά.
Άλλο παράδειγμα υποκρισίας: περίπου οι ίδιοι άνθρωποι καλούσαν τον Ζελένσκι να υποχωρήσει αφού οι Ρώσοι θα νικούσαν, να μην θυσιάσει δηλαδή αθώους ανθρώπους. Αλλά την Χαμάς δεν την κάλεσαν να κάνει το ίδιο, αφού κι αυτή θα έχανε!!!
Τα μεγάλα θέματα απαιτούν καθαρές θέσεις. Και όσο πιο σημαντικό είναι ένα ζήτημα, τόσο πιο καθαρή πρέπει να είναι η θέση. Εκείνος που δειλιάζει εμπρός στις καθαρές θέσεις, δεν αξίζει να είναι πολιτικός, γιατί δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα. Γι’ αυτό και υπήρξα σαφής από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό και χειροκρότησα την απόφαση της Ελλάδας να απέχει από το ψήφισμα των Αραβικών Χωρών στον ΟΗΕ για τη Γάζα. Γιατί, μεταξύ άλλων, δεν έπρεπε να πούμε ναι σε ένα ψήφισμα που δεν ξεκαθάριζε ότι η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση.
Ασφαλώς και δεν παραβλέπουμε την απώλεια των αμάχων.
Ασφαλώς και μας συγκλονίζει η ύπαρξη θυμάτων και από την άλλη πλευρά.
Ασφαλώς και έχουμε πολύ ψηλά στο πολιτικό μας «ΕΙΝΑΙ» το ανθρωπιστικό Διεθνές Δίκαιο.
Ασφαλώς και είμαστε υπέρ των ουσιαστικών πρωτοβουλιών για τον περιορισμό αυτών των απωλειών και την αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Αλλά,
Κυρίες και κύριοι, αυτό δεν μπορεί να συμπαρασύρει τα πάντα.
Είμαι πολύ σαφής:
όσοι βλέπουν την εξωτερική πολιτική ως ευκαιρία αντιπολίτευσης και καταλήγουν να τοποθετούνται άκριτα σε ζητήματα που απαιτούν υπευθυνότητα, λογική και ενίοτε τόλμη, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της πατρίδας.
Προσωπικά, ποτέ δεν μέτρησα το πατριωτικό συμφέρον με το κομματικό ή το προσωπικό ζύγι. Είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι τα μίση και τα πάθη πρέπει να μένουν έξω από την εξωτερική πολιτική. Εκεί μία πρέπει να είναι η πυξίδα μας: όλοι και όλα για την Ελλάδα. Κατά κυριολεξία. Και όχι όλα μεν για την Ελλάδα, αλλά μέσω του εαυτού μας. Όλα για την Ελλάδα χωρίς περιστροφές και πονηριές.
II. Μεταναστευτικό.
Είμαι από τους πρώτους που είχα το θάρρος να πω δημοσίως, πως υπάρχει δίπολο παράτυπης μετανάστευσης-τρομοκρατίας. Προφανώς και όλοι οι μετανάστες δεν είναι τρομοκράτες. Και προφανώς όλοι τρομοκράτες δεν είναι μετανάστες. Υπάρχει, όμως, σύνδεση τρομοκρατίας-μετανάστευσης. Στην Ευρώπη σε όλες τις επιθέσεις ανεξαιρέτως επιβεβαιώνεται αυτή η σύνδεση.
Γι’ αυτό και διαχρονικά επαναλαμβάνω: σε αυτή τη σύνδεση είναι το πρόβλημα, εκεί θα είναι και η όποια λύση.
Φίλες και φίλοι,
Έλεγα γι΄αυτό το ζήτημα το 2017, ότι οι φραστικές καταδίκες δεν αρκούν. Οι λαοί της Ευρώπης νιώθουν απροστάτευτοι. Η ισλαμική τρομοκρατία είναι εχθρός του πολιτισμένου κόσμου, των ελευθεριών των λαών και των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Λυπάμαι που είμαι υποχρεωμένος να επαναλάβω αυτολεξεί τις φράσεις μου. Έπρεπε να είχαν αναληφθεί σοβαρές πρωτοβουλίες. Γιατί η παράτυπη μετανάστευση είναι ένα μείζον πρόβλημα που συνδέεται άρρηκτα και αντανακλάται απολύτως:
Α. στη δημόσια ασφάλεια
Β. στην κοινωνική συνοχή
Γ. στην εθνική κυριαρχία
Δ. στην πολιτισμική ταυτότητα
Ε. στην πρόκληση φόβου
ΣΤ. στη μείωση της ανοχής
Ζ. στην πρόκληση αλληλοσυγκρούσεων.
Κυρίες και κύριοι,
Όταν τα έλεγα αυτά με αποκαλούσαν ακροδεξιό. Αγνοώντας πως οι Δανοί σοσιαλδημοκράτες έγιναν κυβέρνηση όταν συμμερίστηκαν αυτές τις θέσεις. Προφανώς κι αυτοί ακροδεξιοί είναι!!! Θυμίζω, επίσης, πως και οι Σουηδοί κατέβασαν στρατό στους δρόμους για το θέμα αυτό. Και μάλιστα πριν μπουν οι ακροδεξιοί στην κυβέρνηση. Και ο Πρόεδρος Μακρόν;;; Ακροδεξιός κι αυτός;;; Είναι να γελάει κανείς!!!
Ας μην εθελοτυφλούμε όμως. Η παράτυπη μετανάστευση είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του 21ου αιώνα πλάι στην καταστροφή του περιβάλλοντος που είναι απολύτως συνδεδεμένη με το ενεργειακό. Όσο οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ κοιτούν και απλώς καταδικάζουν χωρίς να πράττουν, τόσο οι πολίτες θα απομακρύνονται από τους πολιτικούς και την πολιτική.
III. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθώ στη δημόσια ασφάλεια της χώρας μας.
Θεωρώ αδιανόητο να υπάρχει μικροκομματική διάσταση σε ένα από τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα καθολικά αιτήματα της κοινωνίας.
Ποιος θέλει να περπατά στο δρόμο, ακόμη και μέρα μεσημέρι σε ορισμένες περιοχές για παράδειγμα της Αθήνας, και να νιώθει φόβο;
Ποιος θέλει να καρδιοκτυπά το βράδυ, επειδή το παιδί του βγήκε μια βόλτα;
Ποια γυναίκα θέλει να φορά το σακίδιό της μπροστά και όχι στην πλάτη γιατί εάν δεν το βλέπει μπορεί να την κλέψουν;
Ποιος θέλει να αναγκάζεται να παίρνει παλιά τηλεφωνική συσκευή όταν κυκλοφορεί νύχτα, για να μην του βγάλουν μαχαίρι και του πάρουν την κανονική του;
Ποιος μικροκαταστηματάρχης θέλει να υποχρεώνεται να βάζει κάμερες στα είκοσι τετραγωνικά μαγαζί του για να αποτρέπονται οι επίδοξοι ληστές που μπουκάρουν ακόμη και πρωί ζητώντας με απειλή τις εισπράξεις;
Κανείς, φίλες και φίλοι. Καμία και κανείς. Είτε ψηφίζει ΚΚΕ, είτε ψηφίζει Νέα Δημοκρατία, ό,τι και να ψηφίζει, ο πολίτης θέλει να νιώθει ασφαλής. Και να είναι ασφαλής.
Γι΄αυτό και κανένας πολιτικός δεν μπορεί να αντιτίθεται στη μέγιστη δυνατή προστασία του πολίτη. Ασφάλεια χρειάζεται παντού. Στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους.
Και ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω την ιδεοληψία που συνδέει a priori την ασφάλεια με τον αυταρχισμό.
Τι πάει να πει «δεν θέλω κάμερες στους δρόμους, ή οι κάμερες δεν είναι προτεραιότητα»;
Είναι πρώτα απ’ όλα δημοκρατικό το αίτημα για ασφάλεια. Είναι πρωταρχική ευθύνη του κράτους να προστατεύει τον πολίτη.
Και είναι προσωπική ευθύνη του κάθε πολιτικού να το αποδεικνύει αυτό εμπράκτως. Δεν αρνήθηκα ποτέ τη στήριξή μου σε κανέναν υπουργό, σε κανένα νομοσχέδιο, σε καμία πρωτοβουλία που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Κι αυτό αφορά και τον νυν Υπουργό Προστασίας του Πολίτη που πρέπει να στηριχθεί από όλους μας όταν προσπαθεί να κάνει κάτι καλό.
Ποτέ δεν σκέφτηκα τί λέει το αντίπαλο κόμμα για να βρω κάτι να εναντιωθώ από τυπική υποχρέωση.
Εάν η πρόταση είναι προς το συμφέρον του πολίτη, για την προστασία του πολίτη, την στηρίζω διαχρονικά και ανεπιφύλακτα.
Ανακαλώ στη μνήμη σας, για σχετικό θέμα, τη διαφοροποίησή μου τότε για τους ποινικούς κώδικες. Ήμουν ο μοναδικός βουλευτής του τότε κόμματός μου και συνολικά της τότε αντιπολίτευσης που είπα ναι στην αυστηροποίησή τους χωρίς δεύτερη σκέψη. Τι πάει να πει ποιος το φέρνει; Σημασία έχει τι φέρνει.
Θέλω να είμαστε συνεννοημένοι σε αυτό.
Η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, μου ήταν πάντοτε όχι απλώς αδιανόητη, αλλά και τελικά απεχθής.
Δεν μπορείς να βάζεις το κόμμα πάνω απ’ τον πολίτη.
Είναι μίζερο, είναι ανήθικο και σε επίπεδο τελευταίας ανάλυσης είναι και ανώφελο. Τα είδαμε τα αποτελέσματα αυτής της νοοτροπίας.
Τέσσερις φορές στήθηκαν κάλπες από τον Μάιο έως σήμερα και στις τέσσερις το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Ένα μεγάλο κυβερνητικό κόμμα και επτά μικρά, ΜΗ κυβερνητικά. Εκεί οδήγησε η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση.
Έλεγα στην προηγούμενη Βουλή πως ακούς Βουλευτές της Αντιπολίτευσης να μιλούν και, αν δεν τους γνωρίζεις, δεν καταλαβαίνεις σε ποιο κόμμα ανήκουν. Αλήθεια έλεγα!
Αυτό είδαν οι πολίτες και γύρισαν την πλάτη σε όσους τους υποτίμησαν για χάρη μιας πλαστικής σημαίας.
Και εκείνοι που δεν ήθελαν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία, έσπασαν την ψήφο τους διά επτά!!!
Φίλες και φίλοι,
Είμαι πολύ βέβαιος ότι έπραξα το σωστό, φεύγοντας τον Ιούλιο του 2023, από το κόμμα που ανήκα.
Καμία θέση δεν είχα και ούτε καταδεχόμουν να έχω μέσα στο πολιτικό αντιπολιτευτικό κομφούζιο, που αρνείται να δει την πραγματικότητα και ζει στον δικό του κόσμο.
Είμαι πολιτικός των έργων. Αυτό κανείς δεν μπορεί πειστικά να μου το αρνηθεί.
Δεν δίστασα σε κρίσιμες στιγμές να πάρω αποφάσεις δύσκολες, αλλά αναγκαίες που αποδείχθηκαν σωτήριες.
Με κόστος ναι. Αλλά για τις οποίες σήμερα είμαι υπερήφανος.
Μετά από αυτή μου τη διαδρομή,
Όχι αγαπημένες και αγαπημένοι μου,
Δεν θα καταδεχόμουν ποτέ να πετάω πέτρες σε αλεξίσφαιρα τζάμια. Είναι πολύ πιο σπουδαία η πολιτική για μένα από αυτό. Και ακούμε σήμερα φωνές, που κάνουν λόγο για σύμπλευση και συνεργασία των «προοδευτικών δυνάμεων».
Αρκετά με τις γενικότητες. Αρκετά με τις αοριστίες. Αρκετά με τα κρυμμένα λόγια.
Να μας πούνε όσοι το υποστηρίζουν αυτό, πρώτα απ΄όλα ποιες είναι αυτές οι «προοδευτικές» δυνάμεις. Με ονόματα να μιλήσουν για συνεργασίες.
Γιατί προφανώς και δεν αναφέρονται στους νεφελίμ.
Στον ΣΥΡΙΖΑ αναφέρονται. Ή έστω σε κάποια από τα κομμάτια του.
Αλλά ούτε αυτοί τολμούν να πούνε το όνομα και θέτουν μία ομπρέλα που τάχα υπάρχει.
Εγώ τολμώ. Ως πολιτικός του Κέντρου προφανώς και λέω όχι σε συνεργασία με όσους αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί, αλλά μας απέδειξαν πως είναι μαύρο σκοτάδι.
Τι σχέση έχει το Κέντρο με όλα όσα ζήσαμε, αλλά και βλέπουμε σήμερα να συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Φίλες και φίλοι,
IV. Η καλή οικονομική κατάσταση στην οποία υποτίθεται πως προσβλέπουν όλες οι κυβερνήσεις σημαίνει:
Αύξηση εισοδημάτων, έλεγχος κερδοσκοπίας, συγκράτηση δημοσίων δαπανών που τελικά ο πολίτης τις πληρώνει μέσω φορολογίας.
Έκανα ως υπουργός τα πάντα στον τομέα της μείωσης σπατάλης/διαφθοράς. Εκεί μετρήθηκα και νίκησα. Έδωσα πίσω στους πολίτες ετησίως δις ευρώ.
Δεν περιαυτολογώ, απλώς θυμίζω ποιος είμαι.
Φίλες και φίλοι,
Επέλεξα σήμερα να αναφερθώ συγκεκριμένα και διεξοδικά σε εκείνα τα ζητήματα που αξιολογώ ως σημαντικότερα στον ενεστώτα χρόνο.
Και για ορισμένα από αυτά ως υπουργός έβαλα τη σφραγίδα μου με ανεξίτηλο αποτύπωμα.
Σήμερα το κόστος ζωής έχει ξεφύγει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των πολιτών (λάδι, ηλεκτρικό ρεύμα, …). Δεν αρκεί, όμως, να το λες αυτό. Πρέπει και να πράττεις τα δέοντα. Και σε αυτόν τον τομέα κυρίες και κύριοι εγώ τις εξετάσεις μου τις πέρασα με επιτυχία.
V. Και η σφραγίδα μου είναι οι μεταρρυθμίσεις.
Αυτοπροσδιορίζομαι ως κεντρώος-μεταρρυθμιστής πολιτικός. Από την πρώτη στιγμή.
Πιστεύω βαθιά ότι σε όλες τις εκφάνσεις του κυβερνητικού έργου η πυξίδα πρέπει να είναι η μεταρρύθμιση. Δεν ξεμπερδεύει πολιτικά ένα κόμμα της αντιπολίτευσης με παροχικές υποσχέσεις γιατί οι πολίτες δεν τα πιστεύουν αυτά. Εμείς, οι έργω μεταρρυθμιστές, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι εύκολο πάντα και ούτε αρεστό να προσπαθήσεις να αλλάξεις ένα καθεστώς ετών, ή μια ριζωμένη στραβή νοοτροπία.
Είναι όμως επιβεβλημένο, εάν θέλεις να καμαρώνεις για ένα πολιτικό επίτευγμα. Χρειάζεται πολιτική βούληση, χρειάζεται αποφασιστικότητα, χρειάζεται τεχνογνωσία για να κάνεις μεταρρυθμίσεις.
Τι δεν χρειάζεται;
Ευχολόγια,
υπεραναλύσεις και διανοητικοί περίπατοι,
φοβικότητα.
Το συμφέρον του πολίτη και η τσέπη του πρέπει να είναι προστατευμένοι από το κράτος. Αλλά για να γίνει αυτό οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να σχεδιάζονται και να υλοποιούνται. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αλλαγές, όταν αυτές είναι για την ευημερία των πολιτών και την καλύτερη λειτουργία του κράτους. Πρέπει να τις αποζητούμε και να τις στηρίζουμε. Μόνο έτσι πηγαίνουν οι κοινωνίες εμπρός.
Μου έλεγαν όταν αποφάσισα να κάνω την ηλεκτρονική συνταγογράφηση όντας τότε υπουργός υγείας «Είσαι τρελός; Τι πας να κάνεις; Θα ανοίξουν κεφάλια». Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έγινε, όπως έγινε ο ΕΟΠΥΥ και τόσα άλλα!!! Η σπατάλη περιορίστηκε και αυτό ισχύει ακόμη και σήμερα.
Ο μεταρρυθμιστής δεν πτοείται. Ο πραγματικός μεταρρυθμιστής τραβάει εμπρός.
Γι΄αυτό και είμαι σήμερα εδώ. Για να συνδέσω το έργο μου με όσα πρέπει να γίνουν για τη χώρα. Σε όλες τις μάχες που έδωσα είχα πάντα στο νου την τσέπη του πολίτη. Όταν μειώσαμε τις δημόσιες δαπάνες για την Υγεία, ούτε ένα ευρώ δεν επιβαρύνθηκε κανείς. Ούτε ένα σεντ.
Αλλά τις αποφάσεις τις πήρα, τις τομές τις έκανα. Και βοήθησα τη χώρα μου να ορθοποδήσει.
Θα μου επιτρέψετε τώρα να κάνω μία ειδική αναφορά, η οποία κρίνω πως επιβάλλεται. Δεν την επιβάλλει ο ρητορικός ρυθμός, ούτε οι προσωπικές μου φιλοδοξίες. Την έχουν επιβάλει τα γεγονότα. Θυμίζω το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ως το πιο χαρακτηριστικό και θλιβερά μοιραίο παράδειγμα.
VI. Γραφειοκρατία και Αξιολόγηση.
Κινδυνεύω να χαρακτηριστώ εμμονικός γι΄αυτά τα ζητήματα αλλά δυστυχώς η καθημερινότητα με αναγκάζει σε αυτή την επιμονή. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.
Δεν μπορεί να θρηνούμε θύματα γιατί ένα έργο λόγω γραφειοκρατίας κάνει επτά-οκτώ χρόνια να μελετηθεί.
Η γραφειοκρατία είναι για την πατρίδα μας το τέρας. Τα έχω ξαναπεί και τα επαναλαμβάνω αυτούσια γιατί συνεχίζω να τα πιστεύω. Η γραφειοκρατία πλήττει την αξιοπρέπεια αλλά και το πορτοφόλι των ανθρώπων, τα δημόσια, τα περιφερειακά, τα δημοτικά έργα, τις αδειοδοτήσεις των πολιτών που δεινοπαθούν για να κάνουν μια δουλειά. Αυτό το τέρας παραμένει ανίκητο διακόσια χρόνια τώρα.
Δεν είναι η λύση ο συμβιβασμός με την ύπαρξή του.
Ποτέ δεν θα συμβιβαστώ με αυτή την ιδέα.
Και όσοι δεν με ακούτε σήμερα για πρώτη φορά, γνωρίζετε ότι τα λέω και τα ξαναλέω. Ναι, για μένα είναι βασική στρατηγική το τσάκισμα της γραφειοκρατίας.
VII. Όπως και η αξιολόγηση,
Για την οποία λέω ναι. Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς καθυστέρηση. Χωρίς θωρητικές, φιλοσοφικές και ιδεοληπτικές αγκυλώσεις. Τρόποι υπάρχουν. Παντού στον δυτικό κόσμο οι εργαζόμενοι αξιολογούνται. Να μην αδικηθούν. Προφανώς. Αλλά από αυτό έως την παντελή έλλειψή της ή την προσχηματική αξιολόγηση, υπάρχει πολύς δρόμος που οφείλουμε ως κράτος και ως κοινωνία να διανύσουμε.
Σωστή αξιολόγηση σημαίνει καλύτερη εξυπηρέτηση όλων.
Ποιος δεν το θέλει αυτό; Αφού το θέλουμε αυτό το αίτημα κοινής λογικής, πρέπει και να το τολμήσουμε. Αυτό είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τις μεταρρυθμιστικές πόρτες: η τόλμη,
φίλες και φίλοι.
Πριν κλείσω θεωρώ ότι θα ήταν σαν να κρύβομαι, και δεν το θέλω, να υπογραμμίσω τη θέση μου για ένα ζήτημα που επίσης τίθεται αυτό τον καιρό στο δημόσιο διάλογο.
VIII. Σε ό,τι αφορά τη δημιουργία μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.
Λέω ναι. Είναι σωστό, είναι δίκαιο, είναι συμφέρον, είναι μεταρρυθμιστικό. Και πολύ το αργήσαμε. Ας μην αργήσουμε κι άλλο. Διατύπωσα τις θετικές μου απόψεις στην Αναθεώρηση του Συντάγματος το 2019, καθώς και στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» μαζί με δύο άλλους πρώην υπουργούς Παιδείας, την κυρία Διαμαντοπούλου και τον κύριο Αρβανιτόπουλο, λίγο μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Φτάνει πια με τις υποκριτικές κραυγές. Άνθρωποι που σπούδασαν οι ίδιοι και στέλνουν και τα παιδιά τους στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, παριστάνουν τους δήθεν φιλολαϊκούς και αντιστέκονται στην πραγματική πρόοδο.
Βεβαίως και είναι πρόοδος να μπορούν τα παιδιά μας να μην μεταναστεύουν και να σπουδάζουν σε μη κρατικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα.
Γι΄αυτό και στηρίζω αυτή τη μεταρρύθμιση.
Κυρίες και κύριοι,
Σε πρόσφατη ομιλία μου στην Κύπρο, όπου μου έκανε την τιμή το κόμμα της ΕΔΕΚ και ο πρόεδρός του Μαρίνος Σιζόπουλος, να είμαι ο μοναδικός ομιλητής στο μνημόσυνο του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη, είπα ότι εάν θέλεις να είσαι χρήσιμος για την πατρίδα σου πρέπει να μπορείς να βλέπεις μέσα στην καταχνιά ποιος είναι ο δρόμος του καλού. Να βλέπεις όσα οι πολλοί δεν βλέπουν. Και να προχωράς. Αυτό έκανα πάντοτε, αυτό κάνω και τώρα.
Σταματώ εδώ το θεματολόγιο της πολιτικής. Μπορώ να μιλώ ώρες.
Παρέλειψα σκοπίμως άλλωστε μεγάλα ζητήματα όπως το ασφαλιστικό που γνωρίζετε πολύ καλά πόσο έχω ασχοληθεί και πόσα έχω κάνει γι΄αυτό. Ζητήματα για τα οποία θα μου δοθεί η ευκαιρία να μιλήσουμε σε επόμενη φάση.
Μίλησα ενδεικτικά. Έδωσα το δείγμα της πολιτικής μου γραφής και τον δείκτη της επόμενης πορείας μου.
Για να συνεννοηθούμε.
Γι΄αυτό και διαχρονικά υποστηρίζω, ότι ο πολιτικός δεν είναι απλώς για να αισθάνεται. Είναι για να πράττει. Ο φόβος δεν αποτελεί πολιτική επιλογή. Ο πολιτικός δεν μπορεί να φοβάται. Σήμερα ήρθα εδώ απολύτως ελεύθερος, έχοντας πλήρη συναίσθηση του χρέους που με βαραίνει απέναντι στην παντοτινή δέσμευσή μου με την πολιτική. Σας μίλησα για κάποια από αυτά που μας απασχολούν, με θάρρος και ειλικρίνεια.
Κύριες και κύριοι,
Φίλες και φίλοι,
Πιστεύω στους πολιτικούς που δίνουν τη μάχη ως το τέλος από την έπαλξη και τα πιστεύω που διάλεξαν.
Εγώ λοιπόν αυτή την έπαλξη και αυτά μου τα πιστεύω δηλώνω, ότι δεν τα εγκαταλείπω. Αυτός είμαι και σας δίνω λόγω τιμής: αυτές τις θέσεις θα τις υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις με πίστη και αφοσίωση. Θα είμαι παρών για να συνδράμω στις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες προς όφελος της πατρίδας και του λαού. Θα είμαι παρών στο χώρο του Κέντρου της πολιτικής. Θα είμαι παρών σε κάθε περίπτωση.
Μου διατυπώνετε τρεις προτάσεις για τα επόμενα βήματά μου. Αλλοι ζητούν να προσχωρήσω στη Νέα Δημοκρατία. Άλλοι να κάνω κόμμα. Άλλοι να φτιάξω μία Κίνηση. Θέλω οι αποφάσεις μου να είναι προϊόν διαβούλευσης με όλους εσάς. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα αποφασίσω.
