Έσπασε ο Σύριζα και όλοι θέλουν τα κομμάτια: Το νέο σκηνικό στην Κεντροαριστερά και οι χρησμοί Τσίπρα

Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει τη γαλλική παροιμία: tout passe, tout lasse, tout casse, ήγουν όλα περνάνε, όλα ξεθωριάζουν, όλα χαλάνε. Το κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα για τεσσεράμισι χρόνια, έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια και για μία δεκαετία πρωταγωνιστούσε στον πολιτικό βίο της, οδηγείται στο περιθώριο και την εξαέρωση. Oπως πιστοποιούν και οι δημοσκοπήσεις, η μπογιά του πέρασε, δεν αρέσει πια ούτε στους ψηφοφόρους του. Η νέα του ηγεσία, αντί να του προσδώσει δυναμική, το ξεθώριασε.

Oχι μόνο η δημόσια εικόνα του, αλλά και η φυσιογνωμία του χάλασε. Πλέον δεν είναι κόμμα της Aριστεράς, αλλά, κι αυτό είναι το χειρότερο, δεν ξέρει τι θέλει να είναι. Κεντρώο; Κεντροαριστερό; Κεντροδεξιό; Oπως το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ; Τίποτε απ’ όλα αυτά επειδή είναι ξεπερασμένα; Ουδείς γνωρίζει. Ενδεχομένως ούτε και ο αρχηγός του, ο οποίος μάλλον προτιμά να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ψηφιακή πλατφόρμα με διαχειριστή τον ίδιο. Eνα προσωπικό κόμμα μάλλον θέλει να κάνει.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι μιλάνε για «κόμμα Κασσελάκη», όχι για ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά μετά τη διπλή διάσπαση, με την αποχώρηση της «Ομπρέλας» και της ομάδας των «6+6». Μέχρι τις ευρωεκλογές η διάχυτη εντύπωση για το «κόμμα Κασσελάκη» θα γίνει βεβαιότητα. Και αμέσως μετά θα γίνει πραγματικότητα. Επισήμως. Και με τη βούλα του συνεδρίου. Τον Φεβρουάριο θα έχουμε ένα ακόμη διαρκές συνέδριο, όπως αυτό του Σεπτεμβρίου, και το οποίο θα είναι αφενός μια φιέστα για αποθέωση του αρχηγού και αφετέρου για να συζητηθεί η τρίμηνη προεκλογική τακτική μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Βεβαίως, στον χρόνο που απομένει μέχρι τις ευρωεκλογές μπορεί να συμβούν πολλά. Και θα συμβούν. Κάνει λάθος ο Stefanos αν νομίζει πως η εσωστρέφεια στον ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε. Ο Γιάννης Δραγασάκης δεν έφυγε ακόμη. Ούτε ο Διονύσης Τεμπονέρας. Το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Τσίπρα το πιθανότερο είναι να κουνήσει το μαντίλι του αποχωρισμού με αιχμηρό πολιτικό κείμενο, πριν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, στις 9-10 Δεκεμβρίου.

Στοχοποιήθηκε

Σημειώνουμε ότι ο Δραγασάκης στοχοποιήθηκε εξαρχής από τους kasselistas, όταν τάχθηκε υπέρ της Eφης Αχτσιόγλου και είπε καλά λόγια για τους άλλους τρεις υποψηφίους (Παππά, Τζουμάκα, Τσακαλώτο), ενώ για τον Κασσελάκη είπε ότι δεν τον γνωρίζει και μάλιστα ήταν ο πρώτος που εξέφρασε, εμμέσως, την αντίθεσή του να είναι υποψήφιος ο Stefanos. Είχε πει χαρακτηριστικά: «Στην Αριστερά είχαμε μια κουλτούρα “γεια σας, πώς μπορώ να προσφέρω;”. Οπότε με ξενίζει το “γεια σας, πώς μπορώ να γίνω πρόεδρος;”».

Από τότε ο Κασσελάκης τού κρατάει μούτρα και μάλιστα ούτε καν του απάντησε όταν του έστειλε επιστολή για τα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που πρέπει να υπάρξουν προκειμένου να αποφευχθεί η διάσπαση. Οσοι γνωρίζουν καλά τον Δραγασάκη υποστηρίζουν πως, επειδή είναι θεσμικός και έχει εμπειρία από τις οδύνες που συνοδεύουν τις κομματικές διασπάσεις, πριν φύγει θα επιδιώξει να συζητήσει, μετά τον Τσακαλώτο και την Αχτσιόγλου, και με τον Τσίπρα, τον Φάμελλο, αλλά και επιφανή στελέχη με σημαντική διαδρομή στην ιστορία της Αριστεράς.

Αμέσως μετά τον Δραγασάκη, το πιθανότερο είναι να αποχαιρετήσει τους συντρόφους του και ο Διονύσης Τεμπονέρας μαζί με την ομάδα των στελεχών που έχουν τις ίδιες απόψεις με τον νεαρό εργατολόγο. Ενδεικτική των προθέσεών του ήταν αφενός η άρνησή του να συμμετάσχει στο Πολιτικό Κέντρο που ήθελε να φτιάξει ο Κασσελάκης και αφετέρου η θέση του να γίνει το συνέδριο τον Ιανουάριο και να είναι κανονικό και όχι μια φιέστα, όπως είναι η πρόθεση των kasselistas. Και δεν είναι μόνο ο Δραγασάκης και ο Τεμπονέρας. Aποχώρησαν τα 36 από τα 51 μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συνεχίζεται το κύμα μαζικών αποχωρήσεων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Φυγόκεντρες τάσεις

Πάντως, το πιο δυσάρεστο και καθοριστικό για την πολιτική και εκλογική υπόσταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η αιμορραγία σε επίπεδο βουλευτών μάλλον δεν πρόκειται να σταματήσει στους 11 που αποχώρησαν και τις αμέσως επόμενες ημέρες θα συγκροτήσουν, υπό τον Αλέξη Χαρίτση, Κοινοβουλευτική Ομάδα. Οσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνεχή υποχώρηση τόσο θα μεγαλώνει η γκρίνια και η εσωστρέφεια.

Ακόμα κι αν κάνει διπλή διεύρυνση με Κατερίνα Παπακώστα εκ δεξιών και Νίκο Κοτζιά εξ ευωνύμων, όπως λέγεται. Αν μάλιστα ο νέος φορέας που κυοφορείται αρχίζει και εμφανίζεται με καλές επιδόσεις στις δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί κάτω και από το ΚΚΕ τότε θα ενισχυθούν οι φυγόκεντρες τάσεις. Κάποιοι από τους βουλευτές μπορεί είτε να ακολουθήσουν τους 11 στον νέο φορέα που ετοιμάζεται και ο οποίος θα εμφανιστεί με ψηφοδέλτιο στις ευρωεκλογές, είτε να ανεξαρτητοποιηθούν και στη συνέχεια να ενταχθούν στο ΠΑΣΟΚ. Στην περίπτωση αυτή ο Σωκράτης Φάμελλος θα παραχωρήσει τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Νίκο Ανδρουλάκη. Μετά τις αποχωρήσεις των 11 βουλευτών ο ΣΥΡΙΖΑ αριθμεί 36 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 32. Αρκεί η αλλαγή «κατοικίας» μόλις τριών βουλευτών για να αλλάξει το κοινοβουλευτικό στάτους των κομμάτων. Αυτό δεν είναι απλώς κάποιο ενδεχόμενο, αλλά κυκλοφορεί εντόνως στα πολιτικά παρασκήνια και μάλιστα αναφέρονται ονόματα και εκλογικές περιφέρειες.

Σημειώνουμε ότι οι περισσότεροι από τους βουλευτές γνωρίζουν τι ποσοστό χρειάζεται το κόμμα τους για να εκλεγούν. Για παράδειγμα, κάποιος με 17%-18% βγαίνει βουλευτής, με 10%-11% δεν βγαίνει. Στα πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια που θα καθορίσουν τη συμπεριφορά (με ποιους θα πάνε και ποιους θ’ αφήσουν) ορισμένων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολιτευτών και ειδικά όσων δεν έχουν μεν αποχωρήσει, αλλά και δεν αισθάνονται ιδιαίτερα βολικά με τον Stefano και τους kasselistas προστίθεται εφεξής και η ιδιοτέλεια. Μεταξύ αυτών που δεν αισθάνονται βολικά με τη νέα πραγματικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμφίβολα και οι εναπομείναντες πιστοί στον Αλέξη Τσίπρα.

Η Oλγα Γεροβασίλη, ο Αλέκος Φλαμπουράρης, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ο Κώστας Ζαχαριάδης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, η Ράνια Σβίγκου, ο Γιώργος Βασιλειάδης και όσοι άλλοι δεν συμφωνούν με αυτούς που έφυγαν, αλλά ούτε και με τα καμώματα της νέας ηγετικής ομάδας βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Και ενδεχομένως -μετά τις ευρωεκλογές, χωρίς να αποκλείεται και νωρίτερα- θα βρεθούν κι αυτοί απέναντι στον Stefano αν το παιχνίδι στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να το κάνουν ο Πολάκης, η Τζάκρη, ο Γιώργος Τσίπρας και η στενή ομάδα των kasselistas.

Σε κάθε περίπτωση, το στοίχημα όσων μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και ομνύουν στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα και της παρακαταθήκης του είναι οι ευρωεκλογές και ο πήχης του 17,8%, το ποσοστό δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πέσει κάτω από αυτό το ποσοστό θα είναι η «ομάδα Τσίπρα» αυτή που θα θέσει θέμα Κασσελάκη. Ενδέχεται όμως να είναι αργά.

Και οπωσδήποτε δεν θα είναι ανατάξιμη η κατάσταση, ειδικά εάν επαληθευτούν οι αναλυτές και δημοσκόποι που διατείνονται πως το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές (λαμβάνοντας υπόψη τη χαλαρότητα της ψήφου και την παρουσία του νέου φορέα με επικεφαλής τον Αλέξη Χαρίτση) θα είναι μονοψήφιο. Για να είναι πάντως μονοψήφιο το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει ο νέος φορέας να λάβει ένα ικανοποιητικό ποσοστό που δεν θα του εξασφαλίζει απλώς παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά θα εκληφθεί και ως ένα καλό διαβατήριο για το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Αυτός εξάλλου είναι και ο στόχος των 11 βουλευτών, των «6+6», της «Ομπρέλας» και όσων άλλων ενταχθούν στο φόρουμ διαλόγου, στο «κάτι σαν κόμμα» που θα φτιαχτεί το επόμενο διάστημα. Και το οποίο θα κατέβει στις ευρωεκλογές με τη «λίστα για μια άλλη Ευρώπη» και φυσικά για τη «νέα και διαφορετική Ελλάδα», που θα έχουν ως στόχο και πρόταγμα τη συμμαχία των αριστερών, οικολόγων, σοσιαλδημοκρατών, την οποία θα προσπαθήσει να εκφράσει ο νέος φορέας.

Αλέξης Χαρίτσης στο Πρώτο Θέμα: «Δεν είμαστε με τους νοικοκυραίους, αλλά με τους προοδευτικούς ανθρώπους»

Οπως υποστηρίζει και ο Αλέξης Χαρίτσης, στις συζητήσεις με τον υπογράφοντα και στη δήλωσή του στο «ΘΕΜΑ» αντίπαλος του νέου φορέα είναι «η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και όχι το κόμμα του κ. Κασσελάκη». Και η προσπάθειά τους θα είναι με «ρεαλιστικές και σύγχρονες πολιτικές» να μετατρέψουν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε πολιτική πλειοψηφία και μάλιστα «σε συνεννόηση με άλλες δυνάμεις» και «με συμμαχίες όπου χρειάζεται».
Αναλυτικά η δήλωση του κ. Χαρίτση:

«Δεν είμαστε με τους “νοικοκυραίους” γενικά και αόριστα, είμαστε με τους προοδευτικούς ανθρώπους της εποχής μας. Δεν θέλουμε να γυρίσουμε στο παρελθόν, αλλά να σερφάρουμε στο μέλλον. Θέλουμε σύγχρονες και ρεαλιστικές πολιτικές που να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και να λύνουν τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών, των εργαζομένων, της νεολαίας, των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Θα προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε τη διάχυτη κοινωνική δυσαρέσκεια σε πολιτική πλειοψηφία. Με συμμαχίες όπου χρειάζεται. Σε συνεννόηση με άλλες δυνάμεις. Ο τόπος χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση. Προοδευτική.

Μια κυβέρνηση που να νοιάζεται πρωτίστως για τους πολλούς, να προστατεύει τους αδύναμους, να θωρακίζει τη δημοκρατία μας. Ο κόσμος έχει γονατίσει από την ακρίβεια. Ο αγώνας μας θα είναι να σηκωθεί, να ξανασταθεί στα πόδια του και να επιστρέψουν η αξιοπρέπεια και το χαμόγελο.

Αντίπαλός μας δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, είναι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Είναι η Δεξιά. Μ’ αυτή θα συγκρουστούμε, αυτή θέλουμε να κερδίσουμε. Εξυπακούεται πως οι πόρτες μας είναι ανοιχτές. Και πρωτίστως για τους νέους. Για όσους θέλουν να χτίσουμε μαζί το μέλλον. Για μια κοινωνία ανθρώπινη, με ευημερία και ανάπτυξη για όλους».

«Αριστερά» όχι «ριζοσπαστική»

Η πορεία προς τις ευρωεκλογές και η προσπάθεια για ίδρυση νέου φορέα δεν θα είναι φυσικά εύκολη, ούτε χωρίς εντάσεις. Ενα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν έχει μέλλον, ενώ εκλογικά το θερμόμετρο θα δείχνει κάτω από το όριο του 3%. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Ακόμη και τα στελέχη της «Ομπρέλας». Κατά συνέπεια, ο νέος φορέας θα έχει στον τίτλο του το «Αριστερά» χωρίς όμως τον προσδιορισμό «ριζοσπαστική». Εξάλλου και οι «6+6» από την Αριστερά προέρχονται, όμως θέλουν να «σερφάρουν στο μέλλον» και να απαντήσουν, όπως μας λένε, στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής που φέρνουν η κλιματική κρίση, οι εντυπωσιακές τεχνολογικές εξελίξεις, οι νέες εργασιακές σχέσεις, οι μεταναστευτικές ροές, η ακροδεξιά στροφή της Ευρώπης.

Για να μπορέσει να ευδοκιμήσει ο νέος φορέας, θα πρέπει να ξεχάσει τις παλαιοκομμουνιστικές προσεγγίσεις. Θα πρέπει να παρουσιάσει ένα νέο ελκυστικό αφήγημα για το μέλλον της χώρας και ένα ρεαλιστικό και πειστικό σχέδιο για τις οικονομικές, θεσμικές και πολιτικές αλλαγές που θέλουν να κάνουν. Και φυσικά νέα πρόσωπα. Με φρέσκες και προοδευτικές ιδέες. Τεχνοκρατική επάρκεια. Καινοτόμες προτάσεις. Και κοινωνική ευαισθησία. Αν αναλωθούν σε μάχες για το παρελθόν, θα έχουν την κακή τύχη που είχαν σχεδόν όλες οι διασπάσεις στον χώρο της Αριστεράς.

Πυροβολεί τον Τσίπρα

Το ερώτημα είναι αν θα υπερασπιστεί και την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ επειδή έχουμε το εξής παράδοξο: Αυτοί που έφυγαν υπερασπίζονται τη διακυβέρνηση Τσίπρα, ενώ ο Κασσελάκης (στο κόμμα του οποίου παραμένει βουλευτής ο Τσίπρας) με δηλώσεις του αρχίζει και «πυροβολεί» τη διακυβέρνηση Τσίπρα. Από το μαξιλάρι των 37 δισ. μέχρι τους 600.000 ψηφοφόρους που χάθηκαν επειδή δεν υπήρχε κυβερνητική πρόταση και από τον Βαρουφάκη, τον Κατρούγκαλο και τον Τσακαλώτο, που ο ίδιος δεν θα έκανε υπουργούς. Βεβαίως, αποφεύγει να ονοματίσει απευθείας τον Τσίπρα.

Ακολουθεί την τακτική... τα λέω στη νύφη για να τ’ ακούσει η πεθερά. Πάντως, μετά και την αποχώρηση των «6+6», ο Τσίπρας εμφανίζεται απογοητευμένος.

Πίστευε ότι τα «πολιτικά παιδιά» του, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης, Ηλιόπουλος, Τζανακόπουλος θα τον άκουγαν και θα παρέμειναν μέχρι τις ευρωεκλογές στο κόμμα. Θεωρεί ότι είναι λάθος τους «να χαρίσουν το κόμμα» όταν δεν υπάρχει ισχυρό διακύβευμα. Η γνώμη του είναι πως στις ευρωεκλογές θα κριθούν τα πάντα.

Στον ίσκιο της ευρωκάλπης θα μετρήσουν όλοι το μπόι τους. Και ο Κασσελάκης, και αυτοί που έφυγαν, αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Και τούτο επειδή το αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, θα καταγράψει και τη μεγάλη εικόνα και, κυρίως, την κατάσταση στην Κεντροαριστερά.

Θα είναι διαφορετικές οι εξελίξεις αν ο Κασσελάκης πάρει 12% και το νέο κόμμα 4%. Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑΣΟΚ. Αλλες εξελίξεις θα έχουμε με το ΠΑΣΟΚ στο 17%-18% και άλλες αν λάβει 13%-14%. Το αίτημα ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς ανάλογα με τα αποτελέσματα θα έχει και διαφορετικό περιεχόμενο. Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας διαμηνύει ότι διαφωνεί με την αποχώρηση των σαραντάρηδων, όχι όμως και της «Ομπρέλας», ενώ δεν θέλει κανείς, και ιδιαίτερα ο Κασσελάκης και οι kasselistas, να χρησιμοποιεί το όνομά του για να επιτίθεται στον Χαρίτση και την Εφη, ακόμη και στον Ευκλείδη και τον Φίλη.

Τους το απαγόρευσε και μάλιστα με απόλυτο τρόπο και γι’ αυτό ίσως η ανακοίνωση της Κουμουνδούρου για την αποχώρηση των 9 βουλευτών και την πρόθεσή τους να φτιάξουν ξεχωριστή Κοινοβουλευτική Ομάδα ήταν μια οκτάβα πιο κάτω σε επιθετικότητα απ’ ό,τι θα ήθελε ο Πολάκης και το φαν κλαμπ του...