Επιχείρηση Survivor για τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και τη Νέα Αριστερά

Χειρότερος και από τον αγράμματο είναι ο ημιμαθής. Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν ανήκει σε καμία από τις δύο αυτές κατηγορίες. Και εγγράμματος είναι. Και μορφωμένος. Και τζίνιους. Και τις χάρες όλες έχει. Και τον Μητσοτάκη θα κερδίσει στις ευρωεκλογές. Και ο Χαρίτσης θα φάει τη σκόνη του. Και πολλά ακόμη και. Απλώς μερικές φορές κάνει κάποια λάθη. Το τελευταίο; Για να απαντήσει στην απαξιωτική, είναι η αλήθεια, ρήση του Δημήτρη Κουτσούμπα για το πρόσωπό του («πού το βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το φιντάνι;») επικαλέστηκε τη ρήση του Μάο: «Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν».

Το γεγονός ότι ο Μάο δεν είπε «όλα τα λουλούδια», αλλά «100 λουλούδια ν’ ανθίσουν» και οι «100 σχολές σκέψης να ανταγωνιστούν» είναι μικρής σημασίας. Επίσης μικρή σημασία έχει αν κάποιος γνωρίζει ότι η προτροπή του Μάο για την ανθοφορία των λουλουδιών έγινε για να ξεκινήσει η «Πολιτιστική Επανάσταση». Εχει όμως κάποια αξία, αφού επικαλείσαι τα «100 λουλούδια», να γνωρίζεις πού οδήγησαν.

Αν ο Stefanos γνώριζε, είμαι σίγουρος ότι θα διάλεγε κάποια άλλη ρήση του Προέδρου Μάο. Iσως αυτή που λέει ότι «η τροφή του πραγματικού επαναστάτη είναι η κόκκινη πιπεριά» και όχι το σούσι. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση ο Stefanos να κοιμόταν έχοντας στο μαξιλάρι του το Κόκκινο Βιβλιαράκι του Προέδρου Μάο και να παίζει στα δάχτυλά του την Πολιτιστική Επανάσταση. Σε αυτή την περίπτωση επικαλέστηκε την ανθοφορία των λουλουδιών όχι επειδή δεν γνώριζε τα τραγικά αποτελέσματα της Πολιτιστικής Επανάστασης, αλλά επειδή οδήγησε στην προσωπολατρία του Μάο.

Προσωπολατρία

Να αναδείξει την αναγκαιότητα της προσωπολατρίας ως βασικό στοιχείο της πολιτικής ήθελε ο Stefanos και όχι να στοχαστούμε για το... προτσές της επανάστασης που φαντασιώνεται ο σύντροφος Κουτσούμπας όταν τον χαρακτηρίζει «φιντάνι» και καλεί τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψουν την Κουμουνδούρου και να μετακομίσουν στον Περισσό. Και είναι αλήθεια ότι η προσωπολατρία κερδίζει συνεχώς έδαφος ανάμεσα στους kasselistas.

«Τι σχέση έχουμε εμείς με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους αριστερούς;», μας έλεγε προβεβλημένος βουλευτής που ανήκει στον λεγόμενο σκληρό πυρήνα των συνεργατών του Κασσελάκη. Και συμπλήρωσε: «Πρέπει να φτιάξουμε ένα κόμμα του Κασσελάκη, ένα προσωπικό κόμμα». Και η αλήθεια είναι ότι το χρειάζεται το προσωπικό κόμμα ο Κασσελάκης.

Θα είναι η μόνη απάντηση που θα έχει την επομένη των ευρωεκλογών. Γνωρίζει ότι στο παρασκήνιο εξυφαίνονται σενάρια απομάκρυνσής του εάν το αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο απογοητευτικό όσο προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις. Μόνο εφόσον καταφέρει να δημιουργήσει ένα κόμμα των kasselistas μπορεί να διασωθεί. Είτε παραμένοντας στην ηγεσία του πολυτραυματία ΣΥΡΙΖΑ, είτε φτιάχνοντας το δικό του κόμμα. Με απλά λόγια, το προσωπικό κόμμα Κασσελάκη είναι μονόδρομος για τον ίδιο εάν δεν θέλει να επιστρέψει στο Μαϊάμι. Είναι η άμυνά του απέναντι σε όσους θα θελήσουν να τον ανατρέψουν στις 10 Ιουνίου.

Η μόνη περίπτωση να μην αμφισβητηθεί ο Κασσελάκης, όπως ομολογούν και κορυφαία στελέχη των παλαιών προεδρικών, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει στη δεύτερη θέση. Θα μπορούσε επίσης να μην αμφισβητηθεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ λάμβανε ποσοστό 15%-16% και το άθροισμα με το ποσοστό που θα λάβει η Νέα Αριστερά φτάνει ή και ξεπερνά το 17,8%, το ποσοστό δηλαδή που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές με επικεφαλής τον Τσίπρα. Εάν το ποσοστό είναι στο 11%-12%, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ή ακόμη χειρότερα κάτω από το ΚΚΕ και μονοψήφιο, όπως αρκετοί προφητεύουν, τότε ο Stefanos θα μείνει μόνο με τους kasselistas.

Και την εντολή «ξηλώστε τον» θα τη δώσει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος βλέπει τον διάδοχό του να προσπαθεί συνεχώς να απαξιώσει την κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αντιπολιτευτική του πορεία μέχρι τη διπλή βαριά ήττα στις εκλογές του 2023. Τελευταίο καρφί του Κασσελάκη στον Αλέξη, η προκαταβολή φόρου. Οταν ρωτήθηκε προσφάτως ποιο πρώτο μέτρο θα έπαιρνε εάν γινόταν πρωθυπουργός, απάντησε: «Θα καταργούσα την προκαταβολή φόρου».

Θυμίζουμε ότι επί διακυβέρνησης Τσίπρα η προκαταβολή φόρου για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το 55% πήγε στο 100%. Φυσικά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και την περίπτωση ο Κασσελάκης να το αγνοεί, αφού εκείνη την περίοδο βρισκόταν στις ΗΠΑ και ασχολούνταν με το shipping. Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, είναι σωστή η «πατροκτονία» που επιχειρεί ο Κασσελάκης.

Εάν εμφανίζεται ως η συνέχεια του Τσίπρα δεν έχει καμία τύχη, αφού και ο Αλέξης και η Κουμουνδούρου αποδοκιμάστηκαν τετράκις από τους ψηφοφόρους. Την απλή αυτή διαπίστωση την ενστερνίζονται και στελέχη που στη θυελλώδη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (2012-2023) ήταν εξ απορρήτων του Τσίπρα και τώρα βρίσκονται με το όπλο παρά πόδα δίπλα στον Κασσελάκη.

Αυτά τα στελέχη προβλέπουν πως για να υπάρξουν εξελίξεις στην ευρύτερη Κεντροαριστερά -στις οποίες τα ίδια προσβλέπουν- θα πρέπει ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να λάβουν παραπλήσια ποσοστά (15%-16%).

Στην περίπτωση αυτή θα καταδειχθεί ότι τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την κυβερνητική πρωτοκαθεδρία της Νέας Δημοκρατίας και ο μόνος τρόπος για να μην κερδίσει και την επόμενη -και τρίτη συνεχόμενη- εκλογική αναμέτρηση ο Μητσοτάκης είναι να υπάρξει συνεργασία των δύο όμορων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Εάν το ΠΑΣΟΚ αφήσει στη δεύτερη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ και το ποσοστό του φτάσει κοντά στο 20% η πιθανότητα συνεργασίας των δύο κομμάτων παύει να υφίσταται ακόμη και ως ενδεχόμενο του πολιτικού sudoku, τη λύση του οποίου αναζητούν αρκετοί παράγοντες και κέντρα συμφερόντων, τα οποία, για διαφορετικούς λόγους, δεν βολεύονται με την υφιστάμενη κατάσταση ή το εικαζόμενο μέλλον της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, τα ποσοστά που θα λάβουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές καθώς και το ύψος της διαφοράς από τη Ν.Δ. είναι αυτά που θα καθορίσουν τις εξελίξεις και το μέλλον του Κασσελάκη.

Ανώμαλη προσγείωση

Τα στελέχη της Κουμουνδούρου μέχρι να βγουν οι πρώτες δημοσκοπήσεις τοποθετούσαν στην εξίσωση και τη Νέα Αριστερά. Η ανώμαλη προσγείωση του Χαρίτση και των συντρόφων του από τις Τάσεις της MRB -και μάλιστα σε ποσοστό κάτω και από το όριο του 3%- ανακούφισε τα στελέχη που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Ο Παππάς, ο Πολάκης, η Γεροβασίλη, η Τζάκρη, ο Σπίρτζης, ο Γιώργος Τσίπρας, η Μαριλίζα μπορεί να ανακουφίστηκαν, όμως δεν συνέβη το ίδιο και με τον Τσακαλώτο, την Αχτσιόγλου, τον Φίλη, τον Σκουρλέτη.

Η πρώτη δημοσκοπική καταγραφή της Νέας Αριστεράς όχι μόνο δεν ήταν η αναμενόμενη, αλλά και τους σόκαρε. Περίμεναν ότι το ποσοστό τους θα ήταν τουλάχιστον κοντά στο 4,76% που απαιτείται για να πάρει κάποιος έδρα στην Ευρωβουλή, χωρίς να μπλέξει με τη... ρουλέτα των υπολοίπων προς διάθεση εδρών. Μόνη τους παρηγοριά το γεγονός ότι είναι νωρίς για την πραγματική αποτύπωση της δύναμης του νέου φορέα, η μετεξέλιξη του οποίου σε κόμμα δεν πρόκειται να γίνει πριν τα τέλη Φεβρουαρίου.

Τότε θα πραγματοποιηθεί η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, η οποία, εκτός από αντίπραξη στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, θα πάρει και τις τελικές αποφάσεις για το νέο κόμμα και τις συμμαχίες που θα επιδιωχθούν εν όψει και των ευρωεκλογών. Η δεύτερη παρηγορητική σκέψη του Χαρίτση και των συντρόφων του είναι το εύρημα της MRB, σύμφωνα με το οποίο στην ερώτηση «Πόσο πιθανό είναι να ψηφίσετε το κόμμα των 11 βουλευτών που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ» η απάντηση είναι «3,1% πολύ πιθανό» και «8% μάλλον πιθανό».

Κατά συνέπεια, λένε, το ακριβές ποσοστό της Νέας Αριστεράς θα το μάθουμε αργότερα. Και οπωσδήποτε θα είναι συνάρτηση της ευρύτερης πολιτικής ρευστότητας που υπάρχει. Ρευστότητα η οποία δεν περιορίζεται μόνο στα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, αλλά και στο σύνολο της συντηρητικής παράταξης, με το κυβερνητικό κόμμα, τη Ν.Δ., να πιθανολογείται πως θα έχει σημαντικές απώλειες, αφενός λόγω της συνεχιζόμενης ακρίβειας, της φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών, του γάμου και της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών και αφετέρου επειδή στις ευρωεκλογές είθισται η ψήφος να είναι χαλαρή και να κατευθύνεται προς μικρότερα ή νέα κόμματα.

Το πρόβλημα πάντως με τη Νέα Αριστερά είναι ότι δεν έχει πρόσωπο. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ή και να αποστρέφεται τον Κασσελάκη, στο πρόσωπό του όμως αναγνωρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, στο πρόσωπο του Χαρίτση δεν αναγνωρίζεται η Νέα Αριστερά. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Το πρόσωπο της Νέας Αριστεράς ήταν η Εφη Αχτσιόγλου. Αυτή διεκδίκησε και ήταν το φαβορί για τη διαδοχή του Τσίπρα, αυτή ήταν το αντίπαλο δέος του Κασσελάκη, αυτή πήρε το 45% των ψήφων, η «ομάδα Αχτσιόγλου» ήταν αυτή που έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ και έφτιαξε την Κοινοβουλευτική Ομάδα των 11 της Νέας Αριστεράς.

Μέχρι ο Χαρίτσης να γίνει το πρόσωπο της Νέας Αριστεράς χρειάζεται σίγουρα χρόνος, απαιτούνται όμως και ενέργειες που να τον καθιστούν αναγνωρίσιμο αρχηγό. Δεν αρκεί να είσαι μετριοπαθής πολιτικός, χρειάζεται περισσότερο νεύρο, τσαγανό και λαϊκότητα για να βάλεις τη σφραγίδα σου. Και για να ξεχωρίσεις πρέπει να αναλάβεις πρωτοβουλίες και να δημιουργήσεις γεγονότα σε θέματα που «καίνε» τους πολίτες και έχουν απήχηση στην κοινωνία. Διαφορετικά θα σε φάνε λάχανο τα λιγκόνια. Οι πολιτικοί δεν κρίνονται από τα λόγια, αλλά από τις πράξεις. Δεν αρκούν οι διακηρύξεις, χρειάζονται και έργα. Καλή η αγόρευση στον Προϋπολογισμό, οι αγορεύσεις όμως δεν φτιάχνουν ηγέτες, αλλά ρήτορες. Και από ρήτορες η Ελλάδα έχει πληθωρισμό.

Σκληρή υπόθεση

Στη Νέα Αριστερά αρχίζουν σιγά-σιγά να καταλαβαίνουν ότι οι διασπάσεις είναι πολύ σκληρή υπόθεση για να τη διαχειριστούν και δεν αρκούν τα μεταξωτά βρακιά για να διακριθείς - χρειάζεται να είσαι και καλλίπυγος. Το γεγονός ότι δεν έχουν βρει ακόμη γραφεία, δεν έχουν φτιάξει κεντρικό επιτελείο, δεν έχουν συγκροτηθεί τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα καθυστερήσουν να φτιάξουν πολλαπλασιαστές που να μπορούν να δικαιολογήσουν την αποχώρησή τους από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λόγους ύπαρξής τους. Και η καθυστέρηση βλάπτει μόνο τους ίδιους, ενώ η χαμηλή δημοσκοπική πτήση αποθαρρύνει όσους (επιστήμονες, κοινωνικά και πολιτικά στελέχη, συλλογικότητες) θα ήθελαν να συμπορευτούν μαζί τους.

Τυχόν εκλογική αποτυχία της Νέας Αριστεράς στις ευρωεκλογές όμως δεν αναμένεται να ευνοήσει το κόμμα του κ. Κασσελάκη. Το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα του Βαρουφάκη, ενδεχομένως και της Ζωής Κωνσταντοπούλου ίσως να είναι αυτά που θα ωφεληθούν, έστω και κατά μικρά ποσοστά της μονάδας. Εκλογική αποτυχία της Νέας Αριστεράς μάλλον θα μεγαλώσει την αποχή και θα ενισχύσει έτι περαιτέρω τη ρευστότητα του πολιτικού συστήματος.

Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση χαμηλών εκλογικών επιδόσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς δικαιωμένος, εκ των πραγμάτων, θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας που υποστήριζε ότι θα πρέπει να δοθεί στον Κασσελάκη ο χρόνος, μέχρι τις ευρωεκλογές, να αποδείξει αν μπορεί να ηγηθεί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αν αποδειχθεί «μάπα το καρπούζι» να τον αλλάξουν την επομένη. Βέβαια, με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά στα τάρταρα στον «κάτω κόσμο» θα πάει και ο Τσίπρας.

Στο εξωτερικό

Φαίνεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός το έχει συνειδητοποιήσει και γι’ αυτό δραστηριοποιείται ολοένα και περισσότερο στο εξωτερικό. Αξιοποιεί τη συμμετοχή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης για να καλλιεργήσει επαφές με παράγοντες και κόμματα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Το ευρωπαϊκό βήμα διαλόγου που θέλει να αποκτήσει ο Αλέξης μπορεί, όπως μας λέει παλιός του συνεργάτης που τώρα βρίσκεται εκτός ΣΥΡΙΖΑ, να τον καταστήσει έναν «VIP πολιτικό», όμως δεν πρόκειται -όπως κάποιοι αθεράπευτοι Τσιπριστές φαντασιώνονται- να του φιλοτεχνήσει το προφίλ του πολιτικού που θα επανέλθει για να αναστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, να ενοποιήσει την πληθυντική Αριστερά και να οδηγήσει την Προοδευτική Παράταξη εκ νέου στην κυβερνητική εξουσία.

Εφόσον πέσουν Κασσελάκης και Χαρίτσης, θα συμπαρασύρουν και τον Τσίπρα στην πτώση τους. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και θα πρέπει ο πρώην πρωθυπουργός, εάν όντως θέλει μετά από κάποια χρόνια να επανέλθει σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο κομματικό σύστημα, να την αποδεχθεί και να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Εξάλλου, γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει ότι εκείνος που αντέχει ως το τέλος είναι αυτός που θα σωθεί. Και ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι να εκτιμάς αυτό που έχεις και όχι να καταγγέλλεις αυτά που δεν έχεις.

Μετά από τόσα χρόνια στην πολιτική θα έπρεπε τουλάχιστον να έχει μάθει την ατάκα του Κέβιν Σπέισι στο «House of Cards»: «Η εξουσία είναι σαν τα ακίνητα. Το παν είναι η τοποθεσία. Οσο πιο κοντά είσαι στην πηγή, τόσο μεγαλύτερη η αξία σου». Καθώς επίσης και τη διαχρονική αλήθεια ότι ο χαρακτήρας κάποιου δεν κρίνεται από το πώς απολαμβάνει τη νίκη, αλλά από το πώς υπομένει την ήττα...

ΦΩΤΟΓΡΑΦIΑ: EUROKINISSI