Τεμπονέρας: Δεν διεκδικήσαμε καρέκλες και οφίτσια, αν χρειαστεί, να κάνουμε στην άκρη για το κοινό καλό

«Το πιο σημαντικό δεν είναι το «ποιος» θα είναι ο επικεφαλής, αλλά το «πώς και για ποιους» θα δώσουμε τη μεγάλη μάχη» ανέφερε κατά την ομιλία του ο Διονύσης Τεμπονέρας, προσθέτοντας πως «η στιγμή αυτή δεν αφορά πρόσωπα, αλλά ιδέες, αξίες, αρχές και πολιτικά σχέδια». Η ομιλία του κ. Τεμπονέρα έγινε μετά τη συνάντησή του στη Βουλή με την Όλγα Γεροβασίλη, η οποία φέρεται ως η πιθανότερη να διεκδικήσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στον νυν πρόεδρο.


«Οι δικές μου “ρίζες”, είναι στέρεες και διαχρονικές. Δεν έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση» απάντησε εμμέσως στον Στέφανο Κασσελάκη και συνέχισε, λέγοντας πως «καρέκλες και οφίτσια αν και μας προσφέρθηκαν, δεν τα διεκδικήσαμε ποτέ». «Ούτε και τα χρειαζόμαστε γιατί μας μάχες μας τις δίνουμε με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση χωρίς να ζητάμε μερτικό, μέσα στην κοινωνία», σημείωσε.

«Υπηρετούμε οργανωμένα την υπόθεση της Αριστεράς και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε σαν απλοί στρατιώτες, εμπνευσμένοι από το μεγάλο σκοπό. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Δεν φοβόμαστε και δεν υποχωρούμε γιατί είμαστε αριστεροί και οι αριστεροί μαθαίνουν στη ζωή τους από μικροί, να μην φοβούνται» παρατήρησε, ενώ υπογράμμισε με νόημα πως «σεβόμαστε απολύτως την βούληση των μελών και των φίλων του κόμματος, χωρίς να «κυνηγάμε χίμαιρες».

«Μάθαμε όμως να συμμετέχουμε και όχι να εξουσιοδοτούμε» σχολίασε για την «αδιαμεσολάβητη» σχέση ηγεσίας – μελών, ενώ «βλέπω απέναντί μου συντρόφους και όχι αντιπάλους. Αντίπαλός μου είναι μόνο τα προβλήματα του κόσμου», όπως τόνισε.

«Χρειαζόμαστε πρόσθεση για να νικήσουμε και όχι αφαίρεση. Χρειαζόμαστε συλλογικότητα, συντροφικότητα, ανιδιοτέλεια και διάθεση για προσφορά» δήλωσε και συμπλήρωσε ότι «η Αριστερά δεν παράγει μεσσίες και ήρωες. παράγει κοινωνικά υποδείγματα».



Αναλυτικά, η ομιλία:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Προοδευτικοί και δημοκρατικοί πολίτες του τόπου,

το 4ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι μια κορυφαία στιγμή Δημοκρατίας και Πολιτικής. Η στιγμή αυτή δεν αφορά πρόσωπα, αλλά ιδέες, αξίες, αρχές και πολιτικά σχέδια.

Η στιγμή αυτή δεν αφορά μόνο την οργανωμένη εκλογική βάση και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, τους καημούς και τις ελπίδες της.

Σήμερα μας κοιτούν από ψηλά, όσοι πάλεψαν για δικαιοσύνη και προκοπή, όσοι έδωσαν τη ζωή τους για να μπορούμε σήμερα να συλλογιόμαστε ελεύθερα.

Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους απογοητεύσουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

η συγκυρία είναι ιδιαίτερα δύσκολη για την Αριστερά και τον δημοκρατικό-προοδευτικό χώρο. Η παγκόσμια κοινότητα με ελάχιστες εξαιρέσεις, υφίσταται μια ακραία συντηρητική «στροφή».

Η μεταπολιτική, ο νεοφιλελευθερισμός και η ακροδεξιά κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη και στον κόσμο. Οι πολυεπίπεδες και διαδοχικές κρίσεις, ενισχύουν τις αντιδραστικές αντιλήψεις και τον απολίτικο λαϊκισμό. Οι κατακτήσεις του κινήματος, οι δικές μας κατακτήσεις, διέρχονται περίοδο έντονης αμφισβήτησης. Η κοινωνία μας βιώνει μια άνευ προηγουμένου κρίση αρχών και αξιών.

Στην Ελλάδα, η ρευστοποίηση του πολιτικού περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την επικράτηση των δεξιών πολιτικών, ενισχύουν την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ, που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά ιδεολογικής ηγεμονίας. Πρόκειται για μια «καχεκτική ισορροπία» του πολιτικού συστήματος, που πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί.

Την ώρα που η Ν.Δ. στήνει συνθήκες ολοκληρωτικού κεντροδεξιού μετώπου, η άλλη πλευρά τρώει τις σάρκες της και βουλιάζει στην «πολιτική μιζέρια».

Οι συνέπειες αυτής της συνθήκης είναι πρωτοφανείς. «Γαλάζια» αλαζονεία, διαφθορά, ταξική μεροληψία υπέρ των λίγων και οικονομικά ισχυρών, βαθιά κρίση θεσμών και δημοκρατίας, είναι μερικά μόνο από τα συμπτώματα, που συσσωρεύονται στην οικονομικά ταλαιπωρημένη, από την ακρίβεια και τις δεξιές πολιτικές, ελληνική κοινωνία.

Η αγωνία του δημοκρατικού κόσμου είναι πρωτοφανής.

Υπάρχει άλλος δρόμος; Μπορεί ο προοδευτικός κόσμος να μιλήσει μεταξύ του;

«Βρείτε τα», «συνεννοηθείτε», «κάντε αντιπολίτευση όλοι μαζί και διώξτε τον Μητσοτάκη» είναι φράσεις που ακούς σε κάθε καφενείο, σε κάθε σπίτι, σε κάθε παρέα.

Και σε αυτήν την δημοκρατική αγωνία, πως απαντούν οι δημοκρατικές δυνάμεις;

Στοιβαγμένοι δημοσκοπικά στη ζώνη του 10%-12% διαγκωνίζονται ορισμένοι, για το ποιος θα είναι δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος. Λες και θα αλλάξει η ζωή του απλού πολίτη, που στενάζει, αν δεν προκύψει προοδευτική διακυβέρνηση, που να λύσει τα μεγάλα προβλήματα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

πριν μερικές ημέρες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα οι αγρότες, λίγο μετά οι φοιτητές. Ήταν εκκωφαντική η απομαζικοποιημένη παρουσία των κομμάτων του προοδευτικού χώρου. Οι αγρότες, οι φοιτητές, τα παιδιά μας αλλά και ο άνθρωποι που βάζουν το φαγητό στο τραπέζι μας, έψαχναν κάπου να πιαστούν, όχι ως ψηφοφόροι, αλλά ως μια οργανωμένη κοινωνία των πολιτών, που ψάχνει να βρει φως στο τούνελ. Οι «μάζες» στο Σύνταγμα και στην Πανεπιστημίου δεν είδα να κραδαίνουν την κομματική τους ταυτότητα.

Αιτήματα είχαν και «ξεχείλιζαν» από αγωνία.

Ο κόσμος της εργασίας, ο κόσμος της δημιουργίας, η κοινωνία των πολιτών, ήδη «αυτενεργεί» και αυτοοργανώνεται και ξεπερνά τα υφιστάμενα κόμματα. Συμμαχεί στην πράξη και στήνει δειλά δειλά το δικό του «Μέτωπο Δημοκρατίας». Το γεγονός αυτό δεν αθωώνει τις ηγεσίες των κομμάτων του προοδευτικού χώρου. Αντιθέτως τις επιφορτίζει με επιπλέον ευθύνες, τις οποίες αν δεν αντιληφθούν έγκαιρα, είναι βέβαιο ότι θα τις ξεπεράσει ο λαός. Η ανάγκη για ένα δημοκρατικό κοινωνικό μέτωπο, δεν είναι μια άσκηση στο χάρτη. Είναι το εργαλείο της ώσμωσης, είναι ο τόπος της μεγάλης δημοκρατικής συνάντησης, είναι η ανάγκη που έρχεται από τα σπλάχνα της κοινωνίας. Είναι η λύση, στο μεγάλο πρόβλημα.


Συντρόφισσες και σύντροφοι,

φίλες και φίλοι,

Δεν έχουμε δικαίωμα να αρνηθούμε την ευθύνη. Οφείλουμε να γίνουμε εμείς, μέρος της «απάντησης της Ιστορίας».

Χρειαζόμαστε ένα πολιτικό σχέδιο που θα απαντάει στα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικογένειας.

Το πιο σημαντικό δεν είναι το «ποιος» θα είναι ο επικεφαλής, αλλά το «πως και για ποιους» θα δώσουμε τη μεγάλη μάχη.

Οφείλουμε συνεπώς να πάρουμε θέση.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

ο κόσμος της δουλειάς, περνάει πολύ δύσκολα. Τα χαμηλά μεροκάματα, η ανασφάλεια, η δουλειά-λάστιχο, η αβεβαιότητα, ο εξευτελισμός, η «τηλε-σκλαβιά» είναι πια ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Εμείς πρέπει να επαναφέρουμε τις Σ.Σ.Ε., να χτίσουμε ένα ισχυρό ΣΕΠΕ, να ξαναδώσουμε δύναμη στο συνδικάτο και στην απεργία, να προστατέψουμε τους εργαζόμενους από τις νέες προκλήσεις της τεχνολογίας, που δημιουργούν ένα άλλο τοπίο ανασφάλειας στην αγορά εργασίας. Πρέπει να είμαστε εμείς εκείνοι, που θα κάνουμε τους εργαζόμενους να νιώσουν ξανά ασφαλείς.

Οι έμποροι και οι βιοτέχνες, οι αγρότες μας, ο κόσμος της δημιουργίας και της παραγωγής, δεν είναι ταξικός μας αντίπαλος. Είναι οι νοικοκύρηδες του τόπου, που παλεύουν να σταθούν όρθιοι απέναντι στις τράπεζες, στο μεροληπτικό εις βάρος τους Κράτος αλλά και στους ευνοημένους επιχειρηματικούς κολοσσούς, που με τις κυβερνητικές πλάτες, τους παίρνουν το φαΐ από το τραπέζι. Αρκετά πλήρωσαν οι μικρομεσαίοι. Να πληρώσουν τώρα αυτοί που θησαύρισαν και θησαυρίζουν, οι τράπεζες, οι εταιρίες ενέργειας, τα σούπερ μάρκετ, οι κατασκευαστικές εταιρίες και τα «Real Estate». Θέλουμε πολιτικές στήριξης της μικρομεσαίας παραγωγής και της αγροτιάς, με υποχρέωση των τραπεζών να παρέχουν διευκολύνσεις, με το Κράτος δίπλα στους μικρομεσαίους με ενεργές πολιτικές και ισχυρή κρατική παρέμβαση, για να σταματήσει το σπιράλ της αισχροκέρδειας και της λεηλασίας, που πλήττει και τις επιχειρήσεις αλλά και τους καταναλωτές.

Είμαστε με τη νεολαία που σε συνθήκες δύσκολες δίνει την μάχη της υπεράσπισης του Συντάγματος και του δημοσίου Πανεπιστημίου. Είμαστε ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Θέλουμε να χτίσουμε ένα άλλο δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, μακριά από τις παθογένειες του παρελθόντος. Θέλουμε να απαλλάξουμε την ελληνική οικογένεια από τον βραχνά των φροντιστηρίων, να σταματήσουν οι αυταρχικές πολιτικές της δεξιάς στην παιδεία, να αντιμετωπίσουμε με σεβασμό τον εκπαιδευτικό, που μαθαίνει γράμματα στα παιδιά μας. Για εμάς η μόρφωση είναι δικαίωμα για όλους και όχι προνόμιο για λίγους.

Απορρίπτουμε την προϊούσα ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και απαιτούμε χρηματοδότηση και στήριξη του ΕΣΥ, στελέχωση, μόνιμες προσλήψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές και υποδομές για να εξασφαλίσουμε την ισότιμη πρόσβαση των πολιτών στο δικαίωμα της υγείας.

Η αριστερή-δημοκρατική παράταξη δεν μπορεί να βλέπει τα «κοράκια» των funds να «κλέβουν» τα σπίτια των ανθρώπων. Θα προστατέψουμε τη λαϊκή κατοικία με σχέδιο και θα δώσουμε τη δυνατότητα οι πολίτες να έχουν το δικό τους σπιτικό, με αξιοπρέπεια και περηφάνεια. Είμαστε απέναντι στα funds και στις τράπεζες χωρίς αστερίσκους, χωρίς παρακάλια και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Ο πολίτης που μάτωσε, που στερήθηκε, που αδικήθηκε από τις δεξιές πολιτικές, πρέπει να έχει το δικαίωμα στην αξιοπρεπή στέγη.

Θα υπερασπιστούμε το δικαίωμά μας να ζήσουμε σε ένα καλύτερο περιβαλλοντικά κόσμο, σε ένα κόσμο που η κλιματική κρίση απειλεί όχι μόνο την ποιότητα ζωής αλλά την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των νέων και των παιδιών μας. Συγκροτούμε μέτωπο στη βάση της δίκαιης, πράσινης, συμπεριληπτικής μετάβασης, ώστε το κύριο βάρος να σηκώσουν οι έχοντες και κυρίως όσοι ευνοήθηκαν οικονομικά από την ενεργειακή κρίση και όχι τα νοικοκυριά και τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Με σχεδιασμό και μέτρα πρόληψης, με κρατικές υποδομές, που θα προστατεύουν την ζωή και την περιουσία των πολιτών.

Συγκροτούμε δημοκρατικό μέτωπο στη βάση της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και της οικονομικής ανεξαρτησίας της χώρας, μακριά από την «μαύρη» περίοδο των μνημονίων και των αποτυχημένων πολιτικών τους. Συγκροτούμε μέτωπο στη βάση της προστασίας του «υλικού και άυλου πλούτου της πατρίδας», στην απεμπλοκή της χώρας από τις επιδιώξεις υπερεθνικών οργανισμών, που δεν σέβονται την ειρήνη και την ασφάλεια στη εύθραυστη περιοχή της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Συγκροτούμε ένα πατριωτικό μέτωπο για την αλλαγή της πολιτικής του δεδομένου συμμάχου, με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, καθιστώντας την Ελλάδα «γέφυρα» φιλίας, σταθερότητας, ειρήνης και ανάπτυξης στη περιοχή.

Το φωνάζουμε δυνατά: Είμαστε με το λαό της Παλαιστίνης, μέχρι την λευτεριά.

Είμαστε ενάντια στο πελατειακό-κομματικό κράτος και στην κομματικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Είμαστε ενάντια σε όσους έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη» και μαζί με όσους θέλουν αξιοκρατία, διαφάνεια και αμεροληψία στην λήψη των αποφάσεων.

Είμαστε με τους ανθρώπους του λόγου και της τέχνης, με την διανόηση, με τον κόσμο του πολιτισμού ως εθνικό συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, που μπορεί να αποτελέσει σημαντικό πυλώνα ανάπτυξης και ευημερίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

προοδευτικοί και δημοκρατικοί πολίτες,

Οι δικές μου «ρίζες», είναι στέρεες και διαχρονικές. Δεν έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση.

Στη ζωή μας μάθαμε να παλεύουμε για τις ιδέες και τις αρχές μας κοιτώντας τους ανθρώπους κατάματα. Ότι έχουμε να πούμε, το λέμε με το πρόσωπό μας καθαρό.

Καρέκλες και οφίτσια αν και μας προσφέρθηκαν, δεν τα διεκδικήσαμε ποτέ. Ούτε και τα χρειαζόμαστε γιατί μας μάχες μας τις δίνουμε με ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση χωρίς να ζητάμε μερτικό, μέσα στην κοινωνία.

Το δικό μας «Εγώ» το προσφέρουμε πάντα με χαρά στο μεγάλο «Εμείς», το προσφέρουμε στη μεγάλη αυτή υπόθεση της Αριστεράς, που στέκεται πάνω από θέσεις και αξιώματα.

Πέσαμε στη μάχη μεταξύ πρώτων και δεύτερων εκλογών, στην πρώτη γραμμή όταν όλα τα σκιαζε η φοβέρα, και αναλάβαμε την ευθύνη.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Προερχόμαστε από τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας, από το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, από την καθημερινή βιοπάλη στη δουλειά, μέσα στην στέρηση και στην αδικία, όμως μάθαμε σε όλη μας τη ζωή να υπερασπιζόμαστε το δίκιο των ανθρώπων.

Υπηρετούμε οργανωμένα την υπόθεση της Αριστεράς και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε σαν απλοί στρατιώτες, εμπνευσμένοι από το μεγάλο σκοπό. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Δεν φοβόμαστε και δεν υποχωρούμε γιατί είμαστε αριστεροί και οι αριστεροί μαθαίνουν στη ζωή τους από μικροί, να μην φοβούνται.

Εμείς άλλωστε το μάθαμε πιο νωρίς από τους άλλους.

Σεβόμαστε απολύτως την βούληση των μελών και των φίλων του κόμματος, χωρίς να «κυνηγάμε χίμαιρες». Δεν έχουμε πολιτικές ανασφάλειες και είμαστε γεμάτοι αγάπη για τον συνάνθρωπο και ήδη πολύ πλούσιοι από τις εμπειρίες του αγώνα. Μάθαμε όμως να συμμετέχουμε και όχι να εξουσιοδοτούμε.

Συντρόφισσές και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Βλέπω απέναντί μου συντρόφους και όχι αντιπάλους. Αντίπαλός μου είναι μόνο τα προβλήματα του κόσμου.

Αντιλαμβάνομαι το ρόλο μου στην Ιστορία, σαν ένα μικρό, ελάχιστο κρίκο που θα φέρει πιο κοντά το όνειρο για μια κοινωνία αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η χώρα και ο λαός μας δεν χρειάζεται άλλους διχασμούς. Εμείς προσκαλούμε τους ανθρώπους δεν τους διώχνουμε. Χρειαζόμαστε πρόσθεση για να νικήσουμε και όχι αφαίρεση. Χρειαζόμαστε συλλογικότητα, συντροφικότητα, ανιδιοτέλεια και διάθεση για προσφορά.

Συντρόφισσές και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

η Αριστερά δεν παράγει μεσσίες και ήρωες. παράγει κοινωνικά υποδείγματα.

Έχουμε χρέος να κρατήσουμε την υπόθεση αυτή ζωντανή. Αν χρειαστεί για να προχωρήσει η υπόθεση αυτή, να κάνουμε στην άκρη για το κοινό καλό, θα το κάνουμε με χαρά γιατί έτσι μεγαλώσαμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

κάθε γενιά, έχει έναν αγώνα να δώσει. Ο αγώνας της δική μου γενιάς, όπως τον αντιλαμβάνομαι, είναι να συμβάλει δημιουργικά και αποφασιστικά, στην ενίσχυση της δημοκρατικής παράταξης.

Δεν θα αφήσουμε να μπει η Αριστερά στο περιθώριο.

Δεν θα χαρίσουμε ούτε μια σπιθαμή δημοκρατίας στους φασίστες.

Δεν θα αφήσουμε να μας νικήσει η αποχή και η αδράνεια.


Θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι, θα γίνουμε ένα παλλαϊκό Μέτωπο Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης, που θα δώσει διέξοδο, ανάσα και ελπίδα στην ελληνική κοινωνία.