Γιώργος Καρατζαφέρης στον Δανίκα: «Εχω μια ατάκα για όλα τα παιδιά μου»

Αν υπάρχει ένας πολιτικός που τα λέει έξω από τα δόντια, αυτός είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Αν υπάρχει ένας πολιτικός που δηλώνει πως είναι της «συντηρητικής Δεξιάς» και ταυτόχρονα τόσο μα τόσο φανατικά αντιαμερικανός, αυτός είναι ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού (ΛΑΟΣ).

Να συνεχίσω; Αν μπείτε στον κόπο να συναντηθείτε με την ποταμιαία αφήγησή του, ε, τότε θα απολαύσετε περιγραφές, σχόλια, επαίνους, αλλά και χλεύη για πλήθος επώνυμων πολιτικών ανδρών.

Περιττές οι συστάσεις. Περιττό το βιογραφικό του, πληρέστατο σε πληθώρα περιστατικών. Περιττή η αναφορά στη διαδρομή του. Ενα μόνο πράγμα πρέπει ως υστερόγραφο να τονίσω: με τις περιγραφές, την άνεση και την αμεσότητά του θα μπορούσε να γεμίσει ολόκληρο το «Πρώτο Θέμα». Ατελείωτος, πολυδιάστατος, απολαυστικός. Αντε, διαβάστε, θα σας φτιάξει τη μέρα!

Σκηνή 1η: «Η καλή και η κακή πλευρά»

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Εχεις δει το θρυλικό έργο του Αρθουρ Μίλερ «Ηταν όλοι τους παιδιά μου»;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Φοβερό έργο.

Δ.Δ.: Είναι όλοι τους παιδιά σου;

Γ.Κ.: Δυστυχώς.

Δ.Δ.: Γιατί δυστυχώς;

Γ.Κ.: Γιατί υπάρχει μια καλή πλευρά, που είναι ο Αδωνις, ο Θάνος, ο Μάκης. Και υπάρχει και μια άλλη πλευρά για την οποία δεν είμαι και πολύ περήφανος.

Δ.Δ.: Ποια άλλη πλευρά, για πες μου.

Γ.Κ.: Ο Στίγκας.

Δ.Δ.: Δικός σου ήταν κι αυτός;

Γ.Κ.: Τον είχα διώξει από το κόμμα το 2010 λόγω του ότι ήταν λίγο τσαμπουκάς. Ο Βελόπουλος.

Δ.Δ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τον Βελόπουλο;

Γ.Κ.: Για να γίνει κάποιος αρχηγός πρέπει να έχει τα συστατικά του Π.Ε.Χ.Η.: Παιδεία, Ευφυΐα, Χαρακτήρα, Ηθος. Ο Βελόπουλος έχει το ένα από αυτά, την ευφυΐα. Δεν έχει τα άλλα, ως εκ τούτου δεν κάνει γι’ αυτό τον ρόλο.

Σκηνή 2η: «Είμαι ο μόνος που έδειξα φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα στη Βουλή»

Δ.Δ.: Ποιος είναι ο χώρος ο δικός σου, πρόεδρε.

Γ.Κ.: Η συντηρητική Δεξιά.

Δ.Δ.: Τι ακριβώς σημαίνει αυτό για τον Καρατζαφέρη;

Γ.Κ.: Είμαι ένα περίεργο κράμα. Εγώ ήμουνα πάντα ροκάς. Ξεκίνησα και μεγάλωσα με Ελβις, με Beatles, με Rolling Stones. Ηταν οι εκπομπές μου, αυτό ήμουνα, η συνέχεια του Μαστοράκη. Και από ροκάς έγινα πολιτικός. Εκεί λοιπόν κράτησα κάποιες αρχές και αξίες, επηρεασμένος από πολλά μηνύματα. Η πρώτη μου επιρροή ήταν ο Χριστόδουλος, που γνωριστήκαμε στην εκκλησία του Φαλήρου όταν είχε έρθει το ’68 και συνδεθήκαμε.

Δ.Δ.: Ναι, είχε πει πολλά καλά για σένα. Οτι δεν είσαι ακροδεξιός, είσαι καλός πολιτικός.

Γ.Κ.: Με φάγανε και είδαν τι σημαίνει Ακροδεξιά. Οσο ήμουν εγώ, κρατούσα ένα επίπεδο. Αν πας στα πρακτικά, δεν θα δεις καμία προσφώνηση προς τον Τσίπρα «ο αξιότιμος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ». Ετσι μίλαγα εγώ, αυτό έχει χαθεί. Ημουν ο πυροσβέστης. Αυτό ενόχλησε. Και τώρα, με την απόσταση του χρόνου, τι ενόχλησε: ένα σύστημα το οποίο έχει επιβάλει μια παγκόσμια δουλεία. Είναι αυτό που λένε νέα τάξη πραγμάτων, προεξαρχούσης της Αμερικής. Αυτό εμένα με ενοχλεί πάρα πολύ. Εκεί αισθάνομαι μια συγγένεια, όχι ιδεολογική αλλά επαναστατική -και σε παρακαλώ μη γελάσεις- με τον Τσε Γκεβάρα. Και είμαι ο μόνος που έβγαλα τη φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα μέσα στη Βουλή και την έδειξα.

Δ.Δ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τον Κυριάκο.

Γ.Κ.: Ο Μητσοτάκης είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει τώρα. Δεν βρίσκω άλλον. Δηλαδή, πες ότι ο Μητσοτάκης ερωτεύεται και φεύγει, και πάει, ξέρω γω, στη Μάλαγα. Μετά, τι; Ποιον; Να πάμε στον Κασσελάκη; Εχει περισσή φαιδρότητα, που δεν του χρειάζεται. Να πάμε στον Ανδρουλάκη; Είναι σαν να έχει έρθει σε μια λάθος εποχή. Να βάλουμε την Κωνσταντοπούλου; Ανοήτως κραυγάζουσα. Για τον Βελόπουλο σου είπα. Ο Νατσιός αισθάνεται ότι έχει το Αγιο Πνεύμα επί της κεφαλής του. Δεν υπάρχει κάτι για να δούμε την επόμενη μέρα, εάν ο Μητσοτάκης για κάποιον λόγο φύγει - που το θεωρώ πολύ πιθανό.

Δ.Δ.: Να φύγει;

Γ.Κ.: Να πάει στην Ευρώπη. Το θέλει και η Αμερική αυτό, το θέλει και ένα νέο σχήμα που έχει γίνει φέτος - γιατί μέχρι τώρα ήτανε αρραβωνιασμένος με τον Μακρόν. Τώρα ο Μακρόν και ο Σολτς έχουν αρχίσει και θέλουν περισσότερη εξουσία από αυτή που σήμερα φαίνεται να έχει διανεμηθεί - βλέπε Ορμπαν, βλέπε Μητσοτάκη, βλέπε Μελόνι από την άλλη πλευρά, κάνουν έναν καινούριο άξονα. Εν πάση περιπτώσει, αν πάει στην Ευρώπη, τότε στη Νέα Δημοκρατία θα γίνουν διάφορες διεργασίες.

Δ.Δ.: Δένδιας;

Γ.Κ.: Το πιο πιθανό. Ο Δένδιας πολύ έξυπνα προστατεύει τον εαυτό του∙ σε καμία μάχη που χρειάστηκε να δώσει η Νέα Δημοκρατία δεν μπήκε μπροστά, σε καμία. Είναι ο Χατζηδάκης, ως ο πλέον οικείος του Μητσοτάκη και Κρητικός, και εν συνεχεία έχω την αίσθηση ότι κάποιος από την πτέρυγα την πιο δεξιά, με πιθανότερο τον Βορίδη, θα είναι ο τρίτος. Αυτή είναι η μάχη. Μετά δεν βλέπω κάτι άλλο.

Σκηνή 3η: «Είναι σαν να βάζαμε τη Φαίη Σκορδά αρχηγό της αντιπολίτευσης»

Δ.Δ.: Για τον Βορίδη ποια η γνώμη σου;

Γ.Κ.: Ο Βορίδης σήμερα, όσο κι αν κάποιοι δεν το δέχονται, είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτή η παράταξη. Είναι έξυπνος, είναι μεθοδικός.

Δ.Δ.: Ο Αδωνις;

Γ.Κ.: Ο Αδωνις είναι ένας εξαιρετικός σολίστ, άνευ του οποίου και ο καλύτερος μαέστρος δεν πιάνει το μάξιμουμ που επιθυμεί με την ορχήστρα του. Στο σόλο εκπληκτικός. Αλλά έχω την αίσθηση ότι καλύτερος μαέστρος θα είναι ο Μάκης.

Δ.Δ.: Για τον Κασσελάκη ποια είναι η γνώμη σου; Δεν είναι σταρ;

Γ.Κ.: Είναι ακριβώς αυτό. Είναι σαν να βάζαμε, ξέρω γω, τη Φαίη Σκορδά να γίνει αρχηγός της αντιπολίτευσης. Δεν του χρειάζεται η φαιδρότητα. Γιατί και ο Κασσελάκης είναι έξυπνος. Εχει περάσει κάποια σχολεία - με τη βοήθεια βέβαια της μητέρας του, η οποία ήταν καθηγήτρια. Σαφώς είναι σταρ, αλλά πολλή φαιδρότητα. Η εικόνα που βλέπω αυτές τις ημέρες, να πηγαίνει μπροστά ο Κασσελάκης, με ό,τι σηματοδοτεί, και από πίσω ένας ναύαρχος με ένα στρέμμα γαλόνια και μια γειτονιά παράσημα να κάνει την ορντινάντσα, ε, είναι για πλάκα. Δεν μου αρέσει ως εικόνα. Ο Κασσελάκης ήρθε από το πουθενά, δηλαδή ήρθε να κάνει διακοπές το καλοκαίρι και βρήκε ένα κόμμα. Αν του πει ο Τάιλερ «να φύγουμε ξανά στην Αμερική», μετά ποιος είναι; Ο Πολάκης; Δεν υπάρχει συνέχεια. Ενώ στη Νέα Αριστερά, όλοι μπορεί να είναι αρχηγοί.

Δ.Δ.: Και θα γίνει πρωθυπουργός;

Γ.Κ.: Βλέπω ότι του ανοίγουν τον δρόμο να γίνει πρωθυπουργός.

Σκηνή 4η: «Εγώ είχα δει αλχημεία στις εκλογές του 2000»

Δ.Δ.: Πιστεύεις ότι σήμερα είναι συγκεχυμένα τα όρια μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς;

Γ.Κ.: Δεν υπάρχουν πια όρια. Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να κάνει εύκολα η Νέα Δημοκρατία και είναι της Αριστεράς. Και υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσε να κάνει η Αριστερά, από αυτά που κάνει η Νέα Δημοκρατία.

Δ.Δ.: Μήπως η εποχή μας είναι προς τα δεξιά και τελικά όλοι πηγαίνουν προς τα δεξιά. Δηλαδή, επί της ουσίας, ποιες είναι οι διαφορές των Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ;

Γ.Κ.: Είναι δυσδιάκριτα τα όρια. Αυτό που εμένα με προβληματίζει είναι ότι κερδίζει χώρο το απολιτίκ. Ιδίως στις νέες γενιές, οι οποίες δεν γνωρίζουν τίποτε απ’ όλα αυτά του παρελθόντος, την ιστορία, τις διαδρομές των κομμάτων. Δεν έχουν καμία σχέση. Ο γιος μου, ο οποίος, όπως ξέρεις, είναι άριστος αθλητικογράφος, δεν δέχτηκε να μπλέξει καθόλου με την πολιτική. Εγώ του έλεγα «έλα να πας ευρωβουλευτής», τότε που είχα δύο έδρες, που έβγαλα την Τζαβέλλα και τον Σαλαβράκο, και μου έλεγε «μη μ’ ανακατεύεις». Τώρα ο εγγονός μου, ο οποίος είναι φοιτητής, 18 ετών, μην του πεις για πολιτική ποτέ. Φεύγουνε, δεν υπάρχει αυτό το οποίο υπήρχε κάποτε. Και ευτυχώς δηλαδή, γιατί ένα μαράζι είναι κι αυτός ο νεποτισμός, ο οποίος ναι μεν άλλες φορές είναι επιτυχής, άλλες φορές δεν είναι τόσο. Υπήρξε επιτυχής με τον Μητσοτάκη, ενδεχομένως και με τον Κώστα τον Καραμανλή. Δεν υπήρξε επιτυχής με τον Κωστάκη τον Καραμανλή».

Δ.Δ.: Για τον Καραμανλή, τον μεσαίο, τι έχεις να πεις;

Γ.Κ.: Κοίταξε, μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα.

Δ.Δ.: Γιατί σε διέγραψε;

Γ.Κ.: Θα σου πω την αλήθεια. Εγώ είχα δει ότι είχε γίνει αλχημεία στις εκλογές του 2000. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ.

Δ.Δ.: Τότε που βγήκε ο Σημίτης.

Γ.Κ.: Ναι, τότε. Που κέρδιζε μέχρι τις 8 η ώρα η Νέα Δημοκρατία με 2 μονάδες, κατά το CNN, και τελικά λέει ο Λαλιώτης ότι η νύχτα είναι μακριά ακόμα και ήρθε τούμπα το αποτέλεσμα. Ε, διαφώνησα εγώ τότε.

Δ.Δ.: Ο Δρυμιώτης έλεγε τότε ότι δεν είχαν μετρηθεί ακόμα οι ψήφοι της Β’ Αθηνών.

Γ.Κ.: Εντάξει τώρα, ο κ. Δρυμιώτης είναι ο μεγαλύτερος εκλογομάγειρας. Μπορεί να χαρίσει έναν αέρα σε κάποιο κόμμα τουλάχιστον 10%.

Σκηνή 5η: «Εάν δεν είσαι πουλέν των ΗΠΑ, δεν προχωράς»

Δ.Δ.: Μα, όλα αυτά είναι ψηφιακά, πώς μπορεί να γίνει το μαγειρείο;

Γ.Κ.: Η δική μου εκτίμηση είναι ότι, πρώτα-πρώτα, τα αποτελέσματα επηρεάζονται από ξένα μαγειρεία και εδώ κάποιοι τα μεθοδεύουν. Δηλαδή μπορεί να επηρεάσει η Αμερική τις εκλογές της Ελλάδος ανετότατα. Θυμάμαι το ’09, όταν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, είχαν έρθει οι Αμερικανοί σύμβουλοι, είχαν εγκατασταθεί στον 10ο όροφο του «Hilton» και επέλεγαν ποιοι θα γίνουν υπουργοί.

Δ.Δ.: Δηλαδή αυτοί καθόρισαν την κυβέρνηση του 2009.

Γ.Κ.: Οχι μόνο τότε. Και τώρα, εάν δεν είσαι πουλέν των Αμερικανών, δεν προχωράς. Ακου να σου πω ένα σκηνικό. Μόλις πας στην Ουάσινγκτον, σε γυρίζουνε, πας στη Βιβλιοθήκη, στο Κογκρέσο, σε πάνε στον πρέσβη και το βραδάκι σού λένε «έλα να πιούμε ένα ουισκάκι». Μόλις απολαύσεις ένα ουισκάκι, δεύτερο ουισκάκι, στο τρίτο σε χτυπάν στον ώμο και σου λένε «η Αμερική προσβλέπει πολύ σε σένα». Εσύ το παίρνεις πάνω σου και δεν ρωτάς τι μπορείς να κάνεις. Σκέφτεσαι τι τους ικανοποιεί, κι αυτό κάνεις.

Δ.Δ.: Μα θα μπορούσε να κάνει μια άλλη πολιτική η Ελλάδα, μια μικρή χώρα που έχει απέναντι την Τουρκία; Να πάει κόντρα στην Αμερική, να κάνει ανεξάρτητη πολιτική;

Γ.Κ.: Οχι, δεν μπορεί να το κάνει. Οποιος τολμήσει να το κάνει αυτό, θα φαγωθεί σε μια μέρα.

Δ.Δ.: Αυτός θα φαγωθεί ή θα φαγωθούν και μερικά νησιά από τους Τούρκους;

Γ.Κ.: Και το δεύτερο.

Σκηνή 6η: «Η Ν.Δ. πάντα στήριζε το KKΕ και το KKΕ τη Ν.Δ.»

Δ.Δ.: Απάντησέ μου, λοιπόν, τι να κάνει ένας Ελληνας πολιτικός; Δηλαδή ο Κουτσούμπας, αν ήτανε πρωθυπουργός, τι θα έκανε;

Γ.Κ.: Μου μιλάς τώρα για τον Κουτσούμπα, που είναι στην Αμερική αυτή τη στιγμή. Περίμενες ποτέ γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος να κάνει περιοδεία στην Αμερική;

Δ.Δ.: Λένε ότι το ΚΚΕ στηρίζει τον Μητσοτάκη πλαγίως.

Γ.Κ.: Μα η Νέα Δημοκρατία πάντα στήριζε το KKΕ και το KKΕ πάντα στήριζε τη Νέα Δημοκρατία.

Σκηνή 7η: «Τα πολιτικά μου λάθη»

Δ.Δ.: Πες μου κάτι που έχεις μετανιώσει στη ζωή σου. Ολα σωστά τα έχεις κάνει;

Γ.Κ.: Οχι, σαφώς έκανα λάθη.

Δ.Δ.: Δεν μετανιώνεις για τη χούντα;

Γ.Κ.: Εγώ είπα μετά από 50 χρόνια «εντάξει, ρε παιδιά, αφήστε το».

Δ.Δ.: Νόμιζα ότι θα μου έλεγες «Δημήτρη, έκανα λάθος». Ποια είναι τα λάθη στη ζωή σου; Πες μου και τα πολιτικά και τα προσωπικά.

Γ.Κ.: Τα πολιτικά μου λάθη ήταν δύο. Το πρώτο είναι ότι μπήκα στην κυβέρνηση του Παπαδήμου το ’11, αλλά ήταν σωτήρια πράξη. Πώς έγινε αυτό: είχα μια πολύ στενή σχέση με τον Παπούλια. Στη Βουλή του 2000 ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας. Πλην του ΚΚΕ, όλοι οι άλλοι ήτανε φιλοαμερικανοί. Ολοι! Εγώ, ο Παπούλιας και ο Σήφης Βαλυράκης ήμασταν κατά των Αμερικανών. Ετσι λοιπόν κάναμε μια τριπλέτα.

Σκηνή 8η: «Πώς πρότεινα Παπαδήμο αντί Πετσάλνικου»

Δ.Δ.: Πάμε λοιπόν στην τριανδρία Καρατζαφέρης, Παπούλιας, Βαλυράκης. Ο ακροδεξιός μαζί με τους Πασόκους, τους σοσιαλδημοκράτες. Σπάνια συμμαχία αυτή.

Γ.Κ.: Πρόσεξε, εγώ ψήφισα Παπούλια. Πώς είμαι ακροδεξιός όταν ψηφίζω Παπούλια;

Δ.Δ.: Για Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ολοι τον ψήφισαν τότε.

Γ.Κ.: Θα μπορούσα να πω όχι. Λοιπόν, άκουσε. Είχαμε συνδεθεί πολύ. Με φώναζε συχνά και πήγαινα στο Προεδρικό Μέγαρο. Με παίρνει λοιπόν τηλέφωνο και μου λέει «έλα πάνω. Με αυτούς τους δύο δεν μπορώ να συνεννοηθώ».

Δ.Δ.: Ποιους δύο;

Γ.Κ.: Σαμαρά και Παπανδρέου. «Θα έρθεις επάνω, θα μπεις στην κυβέρνηση», μου λέει. Του λέω «Πρόεδρε, θα χάσω το κόμμα». «Καλύτερα είναι να χαθεί η Ελλάδα;» μου λέει. «Αμάν», του λέω, «πατάς κάλο. Εντάξει, πάμε πάνω». Με παίρνει ύστερα από λίγο ο Παπανδρέου. Μου λέει «Γιώργο, τα βρήκαμε με τον Αντώνη. Θα πάμε σε μια θεσμική λύση». «Δηλαδή, πρόεδρε;» του λέω. «Θα πάμε στο νούμερο τρία».

Δ.Δ.: Ποιο είναι το νούμερο τρία;

Γ.Κ.: Ο Πετσάλνικος!

Δ.Δ.: Συμφώνησε τότε ο Σαμαράς σε αυτό;

Γ.Κ.: Ναι, άκου τη συνέχεια. Σηκώνομαι και φεύγω όπως έφυγα, πομπωδώς, από το Μέγαρο φωνάζοντας «εγώ φεύγω, αυτοί συνωμοτούν και μπλέκουν και τον Πρόεδρο». Αυτό έγινε. Και αρχίζουν τα τηλέφωνα, παίρνει ο Παπούλιας, «βρε Γιώργο, τι έκανες, έλα σε παρακαλώ, γύρνα πίσω».

Δ.Δ.: A, εσύ το ματαίωσες αυτό.

Γ.Κ.: Ναι, και του λέω «εγώ θα ’ρθω, αλλά με μία πρόταση: Παπαδήμος».

Δ.Δ.: Αυτά που λες είναι σίγουρα 100%, μήπως μας τα διαψεύσουν;

Γ.Κ.: Κανένας δεν θα τα διαψεύσει. Το βράδυ ήμουν προσκεκλημένος στο σπίτι της νούμερο ένα οικογένειας, οικονομικής.

Δ.Δ.: Ποιας; Αγγελόπουλος; Βαρδινογιάννης;

Γ.Κ.: Ασε τώρα. Δεν είναι εκεί το θέμα. Και είναι μια καλή παρέα, υπουργοί, διοικητές τραπεζών και άλλοι τέτοιοι. Λέω σε έναν διοικητή τραπέζης «έχεις το τηλέφωνο του Παπαδήμου;». «Το ‘χω». «Δώσ’ το μου». Βγαίνω έξω στην αυλή, τον παίρνω και του λέω «δεν μπορεί παρά να γίνεις πρωθυπουργός». Μου λέει «καμιά κουβέντα μαζί τους», για Σαμαρά - Παπανδρέου. «Δεν τους έχω σε καμία υπόληψη, με βρίζουν, με κάνουν...». Του λέω «κύριε διοικητά, στο χωριό μου λένε, όταν πιάνεις έναν λαγό, πρώτα τον βάζεις σε τσουβάλι και μετά μετράς πόσα πόδια έχει. Γιατί αν τα μετρήσεις απέξω έφυγε ο λαγός». Επιμένω εγώ. Το πρωί πάω στη συνάντηση.

Δ.Δ.: Με Σαμαρά και Παπανδρέου.

Γ.Κ.: Παπανδρέου, Σαμαράς, εγώ, Παπούλιας, τέσσερις.

Δ.Δ.: Εσύ τι δύναμη κοινοβουλευτική είχες;

Γ.Κ.: 15. Ή μάλλον 16, είχε έρθει και ο Κιλτίδης τότε. Δεν ήταν θέμα πόση δύναμη είχα. Ηξερα ότι ήμουνα ο πόλος συνεννοήσεως, εκ των πραγμάτων. Τι με θέλανε εμένα αυτοί, είχαν 200. Αλλά με θέλανε μέσα σαν συγκολλητική ουσία. Και άρχισε ο Παπανδρέου να μιλάει εναντίον του Παπαδήμου: «Αυτός που είναι έτσι, που είναι αλλιώς». Ακουγα εγώ. Μετά περνάει ο Σαμαράς: «Τον άκουσα το πρωί στον Παπαδάκη που έλεγε αυτά, δεν το συζητώ καθόλου, κ.λπ.». Ακουγα εγώ. Παίρνει ξανά ο Παπανδρέου τον λόγο: «Προτείνω την Ελσα Παπαδημητρίου». «Τι προτείνεις;» λέω και σηκώνομαι και ξαναφεύγω. Και έρχονται και με πιάνουν στην πόρτα. «Ελα πίσω». «Δεν έρχομαι, εγώ εχθές έφυγα και νόμιζα ότι βάλατε μυαλό, τι μου λέτε τώρα Ελσα Παπαδημητρίου». Λένε «εντάξει». Ακου τώρα τα ευτράπελα. «Να τον πάρουμε τηλέφωνο», λέει ο Παπούλιας, «φέρτε ένα κινητό». Δεν έπιαναν τα κινητά στην αίθουσα αυτή. Λέει «φέρτε ένα τηλέφωνο από αυτά τα αστικά». Δεν υπήρχε ασύρματο εκεί, οπότε λοιπόν κολλάμε στο πώς θα τον ειδοποιήσουμε. Λέω «κύριε Πρόεδρε, προτείνω κατά δύναμη κομμάτων, να πηγαίνει ένας στο διπλανό γραφείο να του μιλάει και να ’ρχεται. Πάει πρώτα ο Παπανδρέου. Χρονομετρώ εγώ πόση ώρα κάνει, έκανε κάνα δεκάλεπτο. Ερχεται. Πάει ο Σαμαράς. Εγώ ζητάω να πάω τουαλέτα. Δεν ήθελα να κατουρήσω, ήθελα να πιάσω έξω από την πόρτα τον Σαμαρά και να του πω «ρε μαλάκα, μη χάσουμε την ευκαιρία τώρα να φύγει ο Παπανδρέου, ευκαιρία είναι». Οπότε τελικά συμφωνούμε στον Παπαδήμο. Εγινε κι αυτή η ιστορία, και άρχισε μετά το τι θα πάρει ο καθένας.

Δ.Δ.: Το πρώτο μνημόνιο το ψήφισες.

Γ.Κ.: Κανένα δεν έχω ψηφίσει. Το πρώτο άρθρο ψήφισα, όχι στο σύνολό του. Το νομοσχέδιο ψηφίζεται στο σύνολό του. Το πρώτο άρθρο ψήφισα, να πάρουμε λεφτά.

Δ.Δ.: Να πάρεις λεφτά χωρίς όρους, τίποτα; Ανευ όρων;

Γ.Κ.: Οι όροι συζητιούνται. Οταν λοιπόν ήρθαν οι όροι, λέω «δεν τους ψηφίζω». Εφυγα γιατί είχα μια διαφωνία έντονη. Ελεγαν να πάρουμε τα λεφτά από τα Ταμεία όλα για το PSI». Και λέω «παιδιά, ναι, να τα πάρουμε, αλλά θα δώσουμε μετοχές. Θα πάρω, ξέρω γω, 500 εκατ. από το τάδε Ταμείο, αλλά θα τους δώσω μετοχές της Εθνικής ή μετοχές της άλλης τράπεζας». Ε, εκεί διαφώνησαν και μου είπαν «όχι, δεν θα δώσουμε τίποτα». Ε, τότε, γεια χαρά, φεύγω. Αυτή ήταν η διαφωνία μου κι έφυγα. Τώρα για φαντάσου όλα αυτά τα Ταμεία να είχαν μετοχές τραπεζών που έχουν ανέβει. Θα είχαν σωθεί.

Δ.Δ.: Τι άνθρωπος είναι ο Γιώργος;

Γ.Κ.: Καλό παιδί. Αυτό που θέλεις να του δώσεις την κόρη σου ή την αδερφή σου. Είναι εμφανέστατη η επιρροή της μάνας του. Εχει μεγαλώσει ένα καλό παιδί, μπράβο στη Μαργαρίτα!

Σκηνή 9η: «Πιστεύω πως η Ν.Δ. θα πιάσει τα αποτελέσματα του 2019»

Δ.Δ.: «Με τη «δεξιά πολυκατοικία» σήμερα τι γίνεται; Βάζουν τρικλοποδιές στον Κυριάκο; Ο Σαμαράς τι ρόλο παίζει;

Γ.Κ.: Εγώ είμαι πολύ ντόμπρος άνθρωπος. Δεν μπορώ τους προδότες. Του Σαμαρά τού είχα πει στη Βουλή και του το κόλλησα: Απαξ προδότης, πάντα προδότης. Αυτός πρόδωσε την παράταξη, μας έριξε. Περάσαμε 11 χρόνια πολιτικής κακουχίας μέχρι να επανέλθουμε, εξαιτίας του. Δεν τον γουστάρω. Λοιπόν, σήμερα ο Σαμαράς διεκδικεί ρόλο, «δώσε μου κι εμένα κάτι να έχω». Σε πρώτη φάση ζήτησε και τον κάνανε τοπάρχη. Δηλαδή βάλανε τον κολλητό του, τον Πτωχό, στη Μεσσηνία και έγινε περιφερειάρχης Πελοποννήσου. Εχει αντικείμενο καλό, ελέγχει».

Δ.Δ.: Δεν του αρκεί αυτό όμως.

Γ.Κ.: Οχι, θέλει το κατιτί του παραπάνω. Ακόμα το μυαλό του πάει μήπως και γίνει πρόεδρος.

Δ.Δ.: Γιατί τον έφερε Καραμανλής τον Σαμαρά ξανά μέσα στη Νέα Δημοκρατία; Για να χτυπήσει την Ντόρα;

Γ.Κ.: Το 2003 είχε ακόμα πολλή δύναμη ο Μητσοτάκης ο επίτιμος. Δεν μπορούσε να τον βάλει στο ψηφοδέλτιο και τον έβαλε στην Ευρωβουλή, τον έφερε από την πίσω πόρτα. Τον έφερε για να υπάρχει τραμπάλα.

Δ.Δ.: Τραμπάλα με την Ντόρα εννοείς.

Γ.Κ.: Με την Ντόρα.

Δ.Δ.: Είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος μετακινεί τη Νέα Δημοκρατία προς το Κέντρο, προς τη σοσιαλδημοκρατία;

Γ.Κ.: Δεν ξέρω για σοσιαλδημοκρατία, αλλά πάει προς το Κέντρο σαφέστατα. Και γι’ αυτό υπάρχουν διάφορες απομακρύνσεις κάποιων δεξιών και βλέπεις τον Βελόπουλο, ξέρω γω, να φλερτάρει με το 10%, που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν στο 3%.

Δ.Δ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τα ποσοστά στις ευρωεκλογές;

Γ.Κ.: Πριν από έναν μήνα ο Μητσοτάκης είχε φτάσει στο ναδίρ. Ηταν στο 6 ο δείκτης του ρολογιού, τώρα γυρίζει κι ανεβαίνει προς τα πάνω.

Δ.Δ.: Θα πάει στο 35% δηλαδή;

Γ.Κ.: Οχι, δεν πιάνεται αυτό. Φλέρταρε με το 27%-28%, τώρα είναι πάνω από 30%. Πιστεύω ότι μπορεί να πιάσει τα αποτελέσματα του ’19.

Δ.Δ.: Των ευρωεκλογών του ’19 λες, να πάρει 33%. Ανεβαίνει όμως και ο Κασσελάκης ή όχι;

Γ.Κ.: Δεν ξέρω πόσο θα ανέβει. Τον άκουσα σήμερα να λέει ότι θα περάσει το 20%.

Επίλογος: «Διαφωνώ με τον γάμο ομοφυλόφιλων, αλλά...»

Δ.Δ.: Τι σου έμεινε απ’ όλη αυτή την περίοδο, την εποχή τη δική σου; Πες μου τρία μεγάλα γεγονότα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ σου.

Γ.Κ.: Την πίεση την οποία εδέχθην από τους Αμερικανούς...

Δ.Δ.: Στη ζωή σου ερωτεύτηκες πολύ;

Γ.Κ.: Πάρα πολύ. Είμαι με την ίδια γυναίκα 55 χρόνια.

Δ.Δ.: Αντέχεις, μπαγάσα! Με τον νόμο για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια συμφωνείς;

Γ.Κ.: Η άποψή μου είναι ότι μπορούσε να επεκτείνει τον υπάρχοντα νόμο. Δεν χρειαζόταν να κάνει όλο αυτό το νταβαντούρι.

Δ.Δ.: Πολλοί ιερωμένοι δεν είναι όμως έτσι; Που βγαίνουν και φωνάζουν, τι είναι κάποιοι από αυτούς;

Γ.Κ.: Αδερφέ, μη σε τρομάξω, υπήρξαν και αρχηγοί της Αστυνομίας και αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι ήταν του κλαμπ. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να γίνει κανόνας.

Δ.Δ.: Δεν έχει η Εκκλησία πολλούς τέτοιους ιερωμένους;

Γ.Κ.: Κανείς ιερωμένος δεν μπορεί να αποκλείσει κανέναν από την Εκκλησία.

Δ.Δ.: Δηλαδή με τον νόμο για τους ομοφυλόφιλους διαφωνείς;

Γ.Κ.: Διαφωνώ, αλλά έπρεπε να προχωρήσει.

Κοιτάω το ρολόι μου, μία ολόκληρη ώρα. Πώς θα χωρέσουν τόσες λέξεις; Σηκώθηκα και προτού φύγει τον ρώτησα: «Θα ασχοληθείς πάλι με την πολιτική;». «Ποτέ μη λες ποτέ».