O Πέτρος Κόκκαλης στον Δανίκα: Δεν μου ταιριάζει ο Κασσελάκης, είμαι Πράσινος με κατακόκκινη ψυχή
Ο επικεφαλής του κόμματος Κόσμος μιλά για την υποψηφιότητά του στις ευρωεκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ, τον καπιταλισμό και τη βαριά οικογενειακή ιστορία
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Δεν τον ήξερα. Μόνο το όνομά του γνώριζα. Οταν λοιπόν διάβασα και μελέτησα το βιογραφικό του, έμεινα εντυπωσιασμένος: και ιστορικός, με πτυχίο από πρωτοκλασάτο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Και επιχειρηματίας. Και αντιπρόεδρος του κόκκινου Θρύλου. Και πολιτικοποιημένος μέχρι την τελευταία τρίχα της κεφαλής του. Και παθιασμένος με την πράσινη ανάπτυξη. Και Δον Κιχώτης ως επικεφαλής ενός ευρωψηφοδελτίου με την ονομασία Κόσμος. Και περικυκλωμένος από αγαπημένα πρόσωπα του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι.
Αλλά και γόνος δύο εκ διαμέτρου αντίθετων οικογενειών. Που άφησαν τα αποτυπώματά τους στην Ιστορία, τόσο της επιστήμης και των κομμουνιστών όσο και της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ. Από τη μία ο Πέτρος Κόκκαλης, ο μέγιστος της Χειρουργικής και μέλος της Κυβέρνησης του Βουνού. Και από την άλλη, η ρίζα του Σπύρου Σκούρα της Σκούρας Φιλμ και της Twentieth Century Fox.
Αν κοντά σε όλα αυτά προσθέσω την ευτυχία του ως νιόπαντρου με τη Δήμητρα Ματσούκα, αλλά και τα δύο παιδιά του, τη Σοφία και τον Σωκράτη, που διάγουν δημιουργικό βίο, στη ζωγραφική η κόρη του και στην επιχειρηματική δραστηριότητα ο γιος του, ε τότε ο ίδιος πρέπει να ζηλεύει τον εαυτό του! Για να αντιληφθείτε πάθος οικολογικό και πράσινο απ’ αυτόν τον βαμμένο, ποδοσφαιρικά, κόκκινο, ένα πράμα θα σας πω: στα πέντε χρόνια της πρώτης του θητείας ως ευρωβουλευτή υπήρξε εισηγητής 45 νομοσχεδίων στην Ευρωβουλή.
Από την άλλη, συγκριτικά, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με δύο θητείες στην ίδια Ευρωβουλή, με το ζόρι υπήρξε εισηγητής μόλις 14 νομοσχεδίων. Τα νούμερα καταλυτικά. Για να δούμε λοιπόν αναλυτικά ποιος είναι και τι σόι πράμα είναι ο Πέτρος Κόκκαλης.
Σκηνή 1η: Κόκκινη η φανέλα του Θρύλου
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Βαριά η κληρονομιά σου. Από τον παππού σου Πέτρο Κόκκαλη και από τον άλλον παππού σου, τον Σκούρα, της Σκούρας Φιλμ - στην Αμερική είχε διαπρέψει αυτός. Εχω διαβάσει επίσης ότι ένας από τους προγόνους σου ήταν πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ: Ναι, στο Χάνι της Γραβιάς έχουμε πολεμήσει, και ο άλλος του σογιού εκείνης της εποχής ήταν ένας από τους ανθρώπους που υπέγραψαν το Σύνταγμα της Τροιζήνας για να φέρουν τον Καποδίστρια.
Δ.Δ.: Ενα πράγμα μου κάνει εντύπωση με σένα: κάνεις κάτι και μετά το εγκαταλείπεις. Ησουν αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού, έφυγες, με τον αθλητισμό, έφυγες, πήγες στις επιχειρήσεις, έφυγες. Πήγες στον ΣΥΡΙΖΑ, έφυγες. Σπούδασες Ιστορία, τελείωσες, έφυγες. Είσαι συνεχώς μέσα κι έξω.
Π.Κ.: Αυτό ίσως να έχει να κάνει με τις πολλές ευκαιρίες που είχα στη ζωή. Το πρώτο πράμα που έκανα στον Ολυμπιακό ήταν το αρχείο του. Είχα μόλις τελειώσει Ιστορία και πρώτη μου δουλειά ήταν να μπω σε ένα δωμάτιο με 45 κούτες με την Ιστορία του Ολυμπιακού από το ’25 μέχρι το ’40. Επιμελήθηκα το αρχείο, ήταν το πρώτο σωματείο που εξέδωσε αρχείο, και μετά κάναμε το μουσείο. Και δεν είναι ακριβώς ότι φεύγω, γιατί εμένα μου αρέσει να κάνω πράματα τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς εμένα. Και έχω κάνει αρκετά τέτοια στη ζωή μου.
Κλείσιμο
Σκηνή 2: «Δεν ταιριάζω με τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ»
Δ.Δ.: Γιατί έφυγες από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Π.Κ.: Είχα πάει στον ΣΥΡΙΖΑ το 2019, όταν ο Αλέξης Τσίπρας με προσέγγισε λέγοντάς μου ότι θέλει να κάνει μια διεύρυνση προς την Κεντροαριστερά - η οποία δυστυχώς δεν έγινε. Εγώ από τότε είχα συμφωνήσει αν εκλεγώ να πάω στους Πράσινους. Γιατί εμένα αυτή είναι η πολιτική μου βάση.
Δ.Δ.: Το 2019 εκλέγεσαι με 145.000 σταυρούς.
Π.Κ.: Υπηρέτησα στην Αριστερά, υπηρέτησα στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, στην Επιτροπή Αγροτικών Υποθέσεων, στην Επιτροπή Προϋπολογισμού και στην Επιτροπή Αλιείας, και σε μια σειρά από άλλα εξωκοινοβουλευτικά θέματα. Και όταν άλλαξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, συναντήθηκα με τον καινούριο πρόεδρο, είδα ότι δεν ταίριαζαν καθόλου τα χνώτα μας και έπαψα τη συνεργασία μου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και είχα τη μεγάλη τιμή να γίνω αποδεκτός με ομόφωνη απόφαση της Ευρωομάδας των Πρασίνων. Και σήμερα πια, με τον Κόσμο, να έχουμε την επίσημη στήριξη του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.
Δ.Δ.: Κατεβαίνεις μόνος σου.
Π.Κ.: Δεν κατεβαίνω μόνος μου, κατεβαίνω με ένα καινούριο κόμμα, τον Κόσμο, ο οποίος έχει τη συνεργασία με τους Πράσινους - Οικολογία, που είναι το νέο σχήμα που προέκυψε από τον υπαρκτό οικολογικό χώρο, μαζί με το Βολτ Ελλάδος, που είναι το μέρος του Πανευρωπαϊκού Κόμματος Βολτ. Ο Κόσμος είναι η ελπίδα να αποκτήσει η ελληνική πραγματικότητα ένα κανονικό πράσινο κόμμα, όπως υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη με προτάσεις διακυβέρνησης και όχι διαμαρτυρίας, με τάσεις συνεργασίας με όλο το δημοκρατικό τόξο και προσήλωση στα πραγματικά δεδομένα. Να παρέχουμε πραγματικές λύσεις, οι οποίες θα μας προστατέψουν από την κλιματική κρίση, αλλά και θα μας επιτρέψουν να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που ανοίγει η πράσινη μετάβαση.
Δ.Δ.: Υπάρχουν ελπίδες να εκλεγείς;
Π.Κ.: Απ’ ό,τι βλέπω εγώ, ναι. Το ελπίζω.
Δ.Δ.: Δεν αισθάνεσαι λίγο σαν Δον Κιχώτης; Μόνος εναντίον όλων;
Π.Κ.: Επαναλαμβάνω, δεν είμαι καθόλου μόνος. Εχουμε ένα καταπληκτικό ψηφοδέλτιο, αρκετά πληρέστερο και πιο συγκροτημένο από ψηφοδέλτια μεγάλων κομμάτων. Με ρεκόρ συμμετοχής των γυναικών 58%.
Δ.Δ.: Η στροφή στην Ελλάδα δεν είναι προς τα δεξιά; Ή μάλλον προς την Ακροδεξιά;
Π.Κ.: Η στροφή πανευρωπαϊκά είναι προς τα δεξιά και την Ακροδεξιά. Αλλά και σε όλο τον κόσμο έχουμε μια αναγέννηση του αυταρχισμού και μια υποχώρηση της δημοκρατίας. Κι αυτός είναι και ο βασικός εκλογικός στόχος των Πρασίνων, να αντισταθούν σ’ αυτό. Και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο Πούτιν εντοπίζει τους Πράσινους ως τον μεγάλο του αντίπαλο. Διότι είναι ξεκάθαρο στην Ευρώπη ότι το προοδευτικό σήμερα είναι το πράσινο. Πάνω σε αυτό στηρίζεται η μεγάλη συνεργασία των Σοσιαλιστών και των αριστερών με τους Πράσινους. Σκηνή 3η: Ο εφιαλτης της υπερθέρμανσης
Δ.Δ.: Το πράσινο δεν υποκρύπτει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα;
Π.Κ.: Είναι γελοίο να συζητάμε ότι το πράσινο υποκρύπτει συμφέροντα όταν όλη η οικονομία στηρίζεται πάνω στην τεράστια βιομηχανία του πετρελαίου, τα μεγαλύτερα συμφέροντα είναι αυτά. Θέλουμε να καταργηθούν όσο το δυνατόν συντομότερα τα ορυκτά καύσιμα γιατί η χρήση τους φέρνει την υπερθέρμανση και η υπερθέρμανση φέρνει ζημιές, απώλειες, δυστυχία και πόνο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λειτουργεί με τη βεβαιότητα ότι στο καλύτερο πιθανό σενάριο η θερμοκρασία στην Ευρώπη θα σκαρφαλώσει συν τρεις βαθμούς. Τώρα είναι στον συν ενάμιση και έχουμε χάσει ήδη τη Θεσσαλία, έχουμε χάσει ήδη τον Εβρο, έχουμε χάσει ήδη τη νότια Ρόδο.
Δ.Δ.: Εννοείς με τις φωτιές και με τις πλημμύρες.
Π.Κ.: Μιλάμε για ολόκληρες περιφέρειες οι οποίες είναι σε καθεστώς καταστροφής, έχουν κλιματικούς πρόσφυγες. Μιλάω γυρνώντας από τη δομή προσφύγων στο Κουτσόχερο Λάρισας, όπου ακόμα και σήμερα μένουν σε κοντέινερ πάνω από 100 συμπολίτες μας μαζί με άλλους συνανθρώπους μας από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Την προηγούμενη εβδομάδα διακόπηκε η σίτισή τους - όχι επειδή η χώρα μας έχει πρόβλημα να προσφέρει 100 μερίδες φαγητό σε ανθρώπους οι οποίοι δεν αποζημιώθηκαν και δεν εργάζονται, αλλά επειδή δεν έχει βρει τον κατάλληλο γραφειοκρατικό τρόπο να το αντιμετωπίσει. Η Θεσσαλία, κατά τη γνώμη του πρωθυπουργού, έπαθε 3,5 δισ. ζημιές. Αυτό είναι 1,5% του ΑΕΠ, το οποίο είναι διπλάσιο από το ποσοστό του πλεονάσματος, για το οποίο ήμασταν υποχρεωμένοι από το μνημόνιο. Και θα το ξαναπάθουμε, διότι καμία περιφέρειά μας δεν είναι θωρακισμένη. Κι εμείς είμαστε ενάντια σε μια κυβερνητική πολιτική η οποία επί 30 χρόνια έχει επιλέξει να αγνοεί την επιστημονική βεβαιότητα αυτού που θα συμβεί. Σκηνή 4η: Ο μαρξισμός και ο καπιταλισμός
Δ.Δ.: Μα για να αλλάξει το μοντέλο, όπως λες, πρέπει να περιοριστεί η κατανάλωση. Να αγοράζει κανείς λιγότερα.
Π.Κ.: Δεν λέμε αυτό. Λέμε όμως να μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο με τον οποίο να αγοράζει κανείς τρόφιμα τα οποία να είναι φθηνά και να μην του προκαλούν καρκίνο.
Δ.Δ.: Μα τα οικολογικά τρόφιμα είναι πανάκριβα.
Π.Κ.: Σήμερα έχουμε τρόφιμα τα οποία είναι μη οικολογικά και τα αγοράζουμε ακριβά.
Δ.Δ.: Πάμε τώρα παραδίπλα στο μανάβικο να δεις πόσο κάνει η φράουλα η βιολογική και πόσο η κανονική. Το κοτόπουλο το βιολογικό κάνει 9 με 10 ευρώ. Το απλό, το πλαστικό, κάνει πολύ φθηνότερα. Πώς θα το αγοράσει η οικογένεια;
Π.Κ.: Και θα ταΐζουμε τον κόσμο πλαστικό κοτόπουλο; Είναι αυτό λύση; Υπνοβατούμε προς μια κοινωνική καταστροφή, μια εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους. Τρώμε σήμερα εσύ κι εγώ μία πλαστική τράπουλα τον χρόνο. Κι αυτό ξέρεις τι μας κάνει; Παθαίνουμε καρκίνο.
Δ.Δ.: Μα αφού δεν μπορούν, δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν το κανονικό.
Π.Κ.: Ας πάμε λοιπόν στην ωραιότατη, αγαπημένη Αμερική, όπου υπάρχουν ολόκληρες έρημοι φαγητού, όπου οι άνθρωποι είναι μαύροι, φτωχοί και αναγκασμένοι να αγοράζουν μόνο συσκευασμένο φαγητό. Οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι να τρώνε φαγητό, το οποίο τους στέλνει να πεθαίνουν νωρίτερα.
Δ.Δ.: Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεν μεγαλώνει, το κεφάλαιο θα καταστρέφεται. Για να αυξηθεί, πρέπει να γίνει κατανάλωση.
Π.Κ.: Αυτή είναι μια παιδαριώδης ανάλυση της οικονομίας. Θα σου εξηγήσω γιατί. Διότι ο καπιταλισμός, όπως και ο μαρξισμός ως κριτική του καπιταλισμού, δημιουργήθηκαν σε μια περίοδο όπου ακόμα υπήρχαν μέρη του πλανήτη να αναπτυχθούν. Πλέον βρισκόμαστε σ’ όλον τον πλανήτη, πλέον υπάρχουν 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πλανητικά όρια. Πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε το σύστημα με ένα άλλο για να μην πεθαίνουν άνθρωποι.
Δ.Δ.: Να αλλάξουμε τον καπιταλισμό εννοείς.
Π.Κ.: Προφανώς.
Δ.Δ.: Να τον κάνουμε τι;
Π.Κ.: Να τον κάνουμε σοσιαλισμό.
Δ.Δ.: Ο υπαρκτός σοσιαλισμός αυτοδιαλύθηκε.
Π.Κ.: Ο υπαρκτός καπιταλισμός, όμως, διαλύει και τις κοινωνίες μας και την υγεία μας και την οικονομία μας. Αρα αυτή τη στιγμή αν δεν αλλάξουμε το σύστημα, δεν θα επιβιώσουμε. Σκηνή 5η: «Αλλάξτε το σύστημα»
Δ.Δ.: Πώς ένας τόσο μεγάλος επιχειρηματίας σαν τον Κόκκαλη, γόνος μιας μεγάλης οικογένειας, μιλάει για τον σοσιαλισμό και εναντίον του καπιταλισμού, μέσα στον οποίο έβγαλε λεφτά και κέρδισε η επιχείρησή του;
Π.Κ.: Μίλησες νωρίτερα και για άλλους Κοκκαλαίους και για άλλους ανθρώπους. Δεν είναι απαραίτητο ότι ένας άνθρωπος ο οποίος λειτουργεί μέσα σε ένα σύστημα δεν μπορεί να δει πού είναι τα αδιέξοδά του και πώς αυτό μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή όλων μας. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι φτωχός ή πλούσιος για να καταλάβει ότι αν δεν είμαστε όλοι ασφαλείς, δεν θα είναι κανένας ασφαλής. Δεν είναι απαραίτητο όταν κάποιος είναι πλούσιος να θέλει να ζει σε έναν κόσμο «Mad Max», να του αρκεί να ζει σε μια περιφραγμένη περιοχή, όπου απέξω οι άνθρωποι θα καίγονται. Εάν στην Αθήνα έχουμε φέτος τη θερμοκρασία που είχαμε πέρσι, που θα την έχουμε και θα έχουμε και πολύ χειρότερη, και θα έχουμε 45 βαθμούς για 20 μέρες, και οι άνθρωποι παίρνουν 834 ευρώ μισθό και δεν μπορούν να φύγουν από την Αθήνα, και δεν μπορούν να πληρώσουν air condition, τι να τον κάνω εγώ τον πλούτο;
Δ.Δ.: Μα λόγω του πλούτου αναπτύσσεται η κάθε χώρα. Ετσι λειτουργεί το σύστημα.
Π.Κ.: Θα σου υπενθυμίσω για μία ακόμη φορά ότι το εκλογικό σύνθημα των Πρασίνων τα τελευταία 15 χρόνια είναι «Aλλάξτε το σύστημα και όχι το κλίμα». Είναι η μόνη πολιτική δύναμη η οποία θέλει να αλλάξει το σύστημα με έναν ριζοσπαστικό, εφικτό και επιστημονικό τρόπο, ο οποίος να βασίζεται πρώτα απ’ όλα στη δικαιοσύνη και δευτερευόντως στην ευημερία. Το σύστημα θέλουμε να το αλλάξουμε επειδή βλέπουμε ότι μας πάει στα βράχια. Βλέπουμε ότι η χώρα είναι στην αμαξοστοιχία 62 και πάει προς τα Τέμπη. Είναι «πάμε κι όπου βγει». Οταν στην Ελλάδα σήμερα τινάζονται τα πυρομαχικά σε ένα οχυρό του ΝΑΤΟ, σε μια πόλη με τέλεια ρυμοτομία, χωρίς δέντρα, ξέρουμε ότι κανένας δεν είναι ασφαλής πουθενά. Κι αν δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ευημερία, ούτε ανάπτυξη, ούτε κατανάλωση.
Δ.Δ.: Σήμερα δεν αισθάνεσαι πιο ασφαλής, με τους εξοπλισμούς που έγιναν;
Π.Κ.: Προφανώς η χώρα μας είναι αναγκασμένη εδώ και δεκαετίες να έχει μεγάλους εξοπλιστικούς προϋπολογισμούς, χωρίς ταυτόχρονα να έχει καταφέρει να αναπτύξει μια εγχώρια αμυντική βιομηχανία, ούτως ώστε αυτά τα τεράστια χρήματα να βοηθάνε και την ανάπτυξη της οικονομίας. Και είναι και θετικό ότι στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας οι αμυντικές δαπάνες εξαιρούνται από τον Προϋπολογισμό του ελλείμματος. Θα έπρεπε να εξαιρούνται και οι κλιματικές δαπάνες και οι κλιματικές καταστροφές. Τα 3,5 δισ. που ανέφερα πριν, τα οποία είναι ζημιά σε δημόσιες υποδομές, που είναι 1,5% του ΑΕΠ, θα πρέπει να έρθουν από τις δημόσιες επενδύσεις γιατί δεν υπάρχει καμία εταιρεία που μπορεί να πάει να φτιάξει αντιπλημμυρικά από μόνη της.
Δ.Δ.: Δεν υπάρχει υποκειμενικός παράγοντας; Οταν χτίζει ο άλλος πάνω στα ρέματα, δεν φταίει; Οταν φράζουν οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες; Αυθαιρεσίες δεν υπάρχουν;
Π.Κ.: Μισό λεπτό. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη για τη Θεσσαλία, η οποία δέχτηκε αυτή τη βροχή ως αποτέλεσμα κλιματικής καταστροφής. Υπάρχει συλλογική κυβερνητική ευθύνη, εγκληματική αμέλεια 30 ετών, όπου δεν έκαναν αυτό που έπρεπε να κάνουν. Δεν φταίνε οι Θεσσαλοί γι’ αυτό που τους συνέβη.
Δ.Δ.: Χτίζουν αυθαίρετα και μετά έρχεται η κάθε κυβέρνηση και τα νομιμοποιεί. Αυτό δεν είναι εναντίον του κλίματος, δεν είναι εναντίον του πράσινου;
Π.Κ.: Οτιδήποτε δεν είναι σωστά σχεδιασμένο, σωστά μετρημένο δεν είναι ικανό να μας προστατεύσει από το κλιματικό χάος που έρχεται.
Δ.Δ.: Τολμάει όμως ένας πολιτικός να πει στον πολίτη ότι «έχεις κι εσύ ευθύνη πάνω σ’ αυτό»; Οτι «για να με ψηφίσεις πρέπει να σου χαρίσω το αυθαίρετο»;
Π.Κ.: Εχει όμως ένα όριο αυτό. Δεν μπορούμε να γυρνάμε στον πολίτη την ευθύνη πάντα. Το ζήτημα της ευθύνης είναι κρίσιμο. Στην Ελλάδα σήμερα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, το 50% των εκπομπών εκλύονται από το 10% των πλουσιότερων. Και είναι οι φτωχότεροι εκείνοι που δεν έχουν λεφτά να μονώσουν τα σπίτια τους, να πληρώσουν το air condition στη ζέστη.
Δ.Δ.: Εάν δεν υπάρξει παραγωγή και εξαγωγές, δεν έχεις οικονομία.
Π.Κ.: Η Ελλάδα έχει ξανά μια μεγάλη ευκαιρία να γίνει Δανία του Νότου. Ή θα την κάνουμε με έναν τρόπο σχεδιασμένο ή o σώζων εαυτόν σωθήτω, άτακτα, όπως κάναμε στην πανδημία. Η Ελλάδα λοιπόν έχει μια ευκαιρία να γίνει Δανία του Νότου, αλλά γίνεται Αίγυπτος του Βορρά. Γιατί θα έχουμε θερμοκρασίες και σκόνη της Αιγύπτου. Και έχουμε και μια πτώση του επιπέδου της δημοκρατίας, όπως έχει και η Αίγυπτος. Αρα εμείς θέλουμε να πάμε προς τον Βορρά και όχι προς τον Νότο. Σκηνή 6η: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. μας έχουν φέρει εδώ
Δ.Δ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ; Είναι αριστερό κόμμα, σοσιαλδημοκρατικό, φιλελεύθερο;
Π.Κ.: Δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι ένα κόμμα το οποίο γίνεται όλο και πιο προσωποκεντρικό. Είναι ένα κόμμα το οποίο υιοθετεί απόψεις εθνικιστικές και κοινωνικές που δεν είχε νωρίτερα. Είναι ένα κόμμα που αλλάζει με έναν τρόπο που δεν είναι σίγουρα προς τα αριστερά.
Δ.Δ.: Πάει προς τα δεξιά;
Π.Κ.: Νομίζω ότι πάει σαφώς προς τα δεξιά με έναν τρόπο ταχύτατο. Ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα μπορέσει να λειτουργήσει στο Ευρωκοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Eυρωπαϊκής Αριστεράς.
Δ.Δ.: Με τον Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ; Δεν έχεις καμιά επαφή μ’ αυτό το κόμμα, καμιά συνάφεια; Δεν θα μπορούσες να συνεργαστείς μαζί τους;
Π.Κ.: Η δική μου παρουσία μού είναι αδιάφορη. Εγώ δεν είμαι στην πολιτική ούτε για να κάνω καριέρα, ούτε για να βγάλω λεφτά.
Δ.Δ.: Η παρουσία σου είναι απαραίτητη για να προωθήσεις αυτές τις θέσεις που έχεις.
Π.Κ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ των εξορύξεων, το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ των εξορύξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι τα κόμματα που μας έχουν φέρει εδώ. Εγώ, λοιπόν, στη θητεία μου στην Ευρωβουλή είδα ότι το προοδευτικό στον 21ο αιώνα είναι το πράσινο, είναι το νέο κόκκινο, είναι η κανονική Αριστερά, είναι οι άνθρωποι που στήριξαν το κράτος δικαίου, στήριξαν το ευρωομόλογο, στήριξαν όλες αυτές τις μεγάλες αλλαγές και γύρω από αυτούς χτίστηκε το προοδευτικό αφήγημα, το οποίο πρέπει να χτιστεί και στην Ελλάδα για να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Εχω λοιπόν την ευθύνη να το κάνω.
Δ.Δ.: Και το ΚΚΕ;
Π.Κ.: Τι να πω για το ΚΚΕ; Εχω μια βιωματική σχέση με το ΚΚΕ, όπως και με το ΚΚΕ Εσωτερικού. Από εκεί και πέρα έχω μεγάλες διαφωνίες, ειδικά στα θέματα της πράσινης ανάπτυξης. Δυστυχώς το ΚΚΕ συγκαταλέγεται στους αρνητές της κλιματικής αλλαγής κι αυτό είναι μια κόκκινη γραμμή. Σκηνή 7η: «Είμαι ερωτευμένος, είμαι νιόπαντρος»
Δ.Δ.: Για να τελειώνουμε αυτή την ωραία κουβέντα, πώς αισθάνεσαι στα προσωπικά σου; Είσαι ευτυχισμένος, ερωτευμένος;
Π.Κ.: Ερωτευμένος είμαι, νιόπαντρος είμαι. Είμαι πολύ τυχερός στα προσωπικά μου. Και αισθάνομαι και μια μεγάλη ευθύνη να βοηθήσω κι εγώ να έρθει και στην Ελλάδα αυτό που λείπει από την ελληνική πολιτική σκηνή και που στην Ευρώπη πια οι Πράσινοι μετέχουν σε εφτά κυβερνήσεις, διοικούν 500 δήμους και δίνουν μια απάντηση στο αδιέξοδο της Κεντροαριστεράς. Επίλογος: Οι σπουδαίοι πρόγονοι
Ορίστε και μερικές πληροφορίες, σχεδόν άγνωστες, για το παρελθόν του παππού του Πέτρου Κόκκαλη και για τη συγγένειά του με τον Σπύρο Σκούρα της Fox.
Π.Κ.: Ο Σκούρας, ως ο μεγαλύτερος και σπουδαιότερος ομογενής της γενιάς του στο Χόλιγουντ -και επικεφαλής ουσιαστικά του Χόλιγουντ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που ήταν το βασικό εργαλείο της αμερικανικής πολιτικής- είχε δημιουργήσει μια επιτροπή για να αντιμετωπίσουν τον λιμό στην Αθήνα, όπου πέθαιναν χιλιάδες από την πείνα το 1941-1942.
Ο Σκούρας συντόνισε την Ελληνοαμερικανική Επιτροπή Βοήθειας. Και σε συνεννόηση με τον Τσόρτσιλ νοίκιασαν πλοία από τη Σουηδία και φέρανε το στάρι που έσωσε τον κόσμο εδώ από τον λιμό. Αυτό έκανε τον παππού μου τον Πέτρο κομμουνιστή. Γιατί ήταν διευθυντής νοσοκομείου σε μια πόλη όπου πέθαναν 60.000 άνθρωποι σε δύο μήνες. Εκεί ο Κόκκαλης ριζοσπαστικοποιήθηκε. Και μετά τον Πόλεμο, ο παππούς που ήταν στην Κυβέρνηση του Βουνού την πρώτη, στην Αντίσταση, στη δεύτερη ξαναπήγε στον Εμφύλιο, πήγε στην Πρέσπα.
Και ήταν ο άνθρωπος ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την εκπαίδευση και τη σίτιση και τη φροντίδα των παιδιών που απομακρύνθηκαν από τις περιοχές εκείνες, όπως απομακρύνθηκαν και από την πλευρά του Εθνικού Στρατού. Παιδομάζωμα το ένα, παιδουπόλεις το άλλο. Και η γιαγιά μου, η Νίκη, η γυναίκα του Πέτρου ήταν δασκάλα στα παιδιά αυτά. Η γιαγιά μου η Ισμήνη, από τη μητέρα μου, η Σκούρα, έκανε φιλανθρωπικό έργο στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Και γι’ αυτό δεν συμπαθιόντουσαν καθόλου μετά.
Και τη στιγμή που έφευγε πρόλαβε να συμπληρώσει:
Π.Κ.: Το 1953, ο παππούς ο Πέτρος επιστρέφει στην Ιατρική και δέχεται την πρόσκληση των συμφοιτητών του Ανατολικογερμανών επιστημόνων γιατρών και δημιουργείται ένα πειραματικό Ινστιτούτο Χειρουργικής στο Βερολίνο. Εκεί λοιπόν τεκμηριώνεται πλέον η ευθεία σχέση της πρώτης μεταμόσχευσης καρδιάς που έγινε σε σκύλο (Κόκκαλης - Ντεμίχοφ) με τη μεταμόσχευση καρδιάς του Μπάρναρντ, του Νοτιοαφρικανού. Ο οποίος ως νεαρός ήταν στην ΚΝΕ Νοτίου Αφρικής και πήγε στη Μόσχα και βρήκε τον Ντεμίχοφ και πήρε τα αρχεία από αυτήν την τεκμηρίωση. Την ίδια ώρα, βέβαια, έχει σημασία και η ιστορία του Κόκκαλη στην Κατοχή, όπου αρνείται την πρόταση άλλου συμφοιτητή του τότε, ο οποίος ήταν επικεφαλής του ιατρικού της Βέρμαχτ, να συνεργαστεί.
Φεύγοντας, είπα μέσα από την καρδιά μου, αν κάποιες τηλεπερσόνες και ποδοσφαιριστές εκλεγούν και ο Πέτρος Κόκκαλης μείνει απέξω, αυτό θα καταδείξει για μία ακόμα φορά το επίπεδο μιας χώρας που τραμπαλίζεται μεταξύ Δυτικής Ευρώπης και Αφρικής!
