Λούλης στον Δανίκα: Ο Κασσελάκης… τα ξέρει όλα, ο Ανδρουλάκης είναι ο «κ. Τίποτα», άρα ο Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλο

Ο Γιάννης Λούλης, από τους κορυφαίους στην πολιτική επικοινωνία. Γνωστό αυτό. Οι πελάτες του απ’ όλο το φάσμα το πολιτικό. Θα πρέπει να πω ότι είναι λάθος η γενικευμένη εντύπωση πως υπήρξε συνεργάτης του Στέφανου Κασσελάκη. Για πολλούς λόγους και κυρίως για την εμπειρία του, τον επισκέφτηκα στον δροσερό Αλιμο.

Οι ατάκες που είπε για Κασσελάκη, για τον «κύριο Τίποτα» Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά και για πολλούς άλλους, ανάμεσά τους ο Αρης Σπηλιωτόπουλος, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συγγραφή βιβλίου. Για του λόγου το αληθές, αντιγράφω μια μαγνητοφωνημένη συνομιλία μετά τα εκλογικά αποτελέσματα. Με την επωδό: ουδείς αξιόπιστος αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη!

Σκηνή 1η
Οι ανοησίες του Αρη

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Είχες σκεφτεί ποτέ ότι θα πάρει ο Κυριάκος 28-30 και ο Κασελάκης 15;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΥΛΗΣ: Εκεί γύρω στο 30 τον έβλεπα τον Κυριάκο. Και τον Κασσελάκη δεν τον έβλεπα πάνω από 15, με τίποτα. Το σύστημα του Κασσελάκη είναι προβληματικό.

Δ.Δ.: Δηλαδή;
Γ.Λ.: Δεν ακούει. Εχει πάρει δίπλα του τον Σπηλιωτόπουλο που λέει ανοησίες. Είπε εκείνο το περιβόητο ότι «δεν χρειάζεται επικοινωνία ο Κασσελάκης γιατί είναι εξαιρετικός στην επικοινωνία από μόνος του». Κάνανε κάτι focus groups και τέτοια - τα κάνει ο συνεταίρος μου, εγώ δεν έχω ανακατευτεί. Του ’πα «Γιάννη μου, κάνε ό,τι θέλεις».

Δ.Δ.: Ποιος είναι αυτός;
Γ.Λ.: Γιάννης Δημάκης. Ηταν ο συνεταίρος μου όλα αυτά τα χρόνια στην Κύπρο. Του το ζήτησε ο Αρης, γιατί δεν έχει ιδέα απ’ αυτά. Και πήγε να τον βοηθήσει, αλλά τι να το κάνεις. Τις περισσότερες φορές δεν πήγαινε καν ο Κασσελάκης - και όταν πάει, απλά κάθεται και ακούει. Αφού πιστεύει ότι τα ξέρει όλα! Αυτό είναι το πρόβλημά του.

Δ.Δ.: Αυτό πού το αποδίδεις;
Γ.Λ.: Θα σου πω. Οταν κάποια στιγμή είχα ξεμπερδέψει από την Κύπρο, το σκέφτηκα για μια στιγμή, μου φάνηκε ενδιαφέρων τύπος και τον φώναξα εδώ.

Δ.Δ.: Και τι κατάλαβες;
Γ.Λ.: Κατάλαβα ότι δεν θα με ακούει, ποτέ.

Δ.Δ.: Γιατί όμως;
Γ.Λ.: Γιατί έχει πάρα πολύ ισχυρό Εγώ! Και το Εγώ κάνω τη στρατηγική, Εγώ παίρνω τις αποφάσεις, Εγώ βγάζω τα μηνύματα. Εσείς κάνετε μια βοηθητική δουλειά. ΟΚ, θα μου κάνετε focus groups, καλά, καλά. Οταν όμως σου κάνει ο άλλος focus groups, θα σου πει «αυτό είναι το μήνυμα». Εχει μήνυμα;

Δ.Δ.: Με τον Κασσελάκη υπήρξε focus group;
Γ.Λ.: Ναι, έκανε ο Δημάκης, εγώ δεν συμμετείχα.

Δ.Δ.: Και τι σου είπε;
Γ.Λ.: Δεν βγάλανε συμπέρασμα. Συμπαθής μεν, αλλά τίποτα παραπάνω. Θέλει πολύ σφιχτό ερωτηματολόγιο, και να το παρακολουθείς. Και το πιθανότερο είναι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει στίγμα. Δεν αισθάνονται ότι έχει στίγμα. Είναι ωραίος, είναι συμπαθής, είναι star, όλα καλά, αλλά...

Δ.Δ.: Δεν τον εμπιστεύονται.
Γ.Λ.: Οχι, δεν τον εμπιστεύονται. Και δεν κάνει τίποτα. Ο Σπηλιωτόπουλος πήγε και είπε σε κάποιο κανάλι ότι είναι σύμβουλός του, κι εκείνος έγινε έξαλλος. Και βγήκε μετά ο Σπηλιωτόπουλος και είπε: «Εγώ δεν είμαι σύμβουλος, δεν έχει ανάγκη από σύμβουλο ο Κασσελάκης γιατί είναι εξαιρετικά επικοινωνιακός. Εγώ είμαι αναλυτής». Τι θα πει αναλυτής, βρε;

Δ.Δ.: Ο Σπηλιωτόπουλος δεν έχει καμία εμπειρία πάνω σε αυτό;
Γ.Λ.: Οχι βέβαια! Τώρα πήγε και χώθηκε εκεί μέσα να πάρει κάνα μισθό, να τα μοιραστούν με τον Δημάκη. Εντάξει, ο συνεταίρος μου είναι, του είπα «κάνε ό,τι νομίζεις».

Σκηνή 2η
Κανένα χάρισμα ο Ανδρουλάκης

Δ.Δ.: Οταν γνώρισες τον Κασσελάκη τι σου έκανε εντύπωση; Είπες ότι ήρθε εδώ.
Γ.Λ.: Ηρθε, κοίταξε τη βιβλιοθήκη. «Τα έχετε διαβάσει τα βιβλία;» μου λέει.

Δ.Δ.: Τα γνωστά, κοινοτοπίες.
Γ.Λ.: «Ναι, αρκετά», του λέω. «Τι νομίζετε;» με ρωτάει. «Νομίζω ότι πρέπει να σχεδιάσετε κάποια στρατηγική η οποία να είναι ξεκάθαρη και να έχετε πάρει τα δεδομένα που θα σας βοηθήσουν να την κάνετε». «Καλά, ξέρω, ξέρω, έχω συνέχεια επαφή με τον κόσμο», άρχισε να μου λέει κάτι τέτοια. Του λέω του Δημάκη: «Αν τον θέλεις, πάρ’ τον».

Δ.Δ.: Δεν έχει καμία ελπίδα δηλαδή;
Γ.Λ.:«Καμία, καμία τύχη».

Δ.Δ.: Θα πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα ανεβαίνει;
Γ.Λ.: Οχι, δεν θα πέφτει, γιατί δεν υπάρχει άλλος. Και οι δύο είναι χάλια, είναι εξαιρετικά τυχερός ο Μητσοτάκης.

Δ.Δ.: Γιατί είναι χάλια ο Ανδρουλάκης;
Γ.Λ.: Ο Ανδρουλάκης δεν έχει κανένα χάρισμα. Ο Κασσελάκης έχει χάρισμα. Για τον Κασσελάκη θα σου πουν πέντε καλά. Δεν είναι κάτι ουσιώδες όμως. Αλλά αν το θέμα είναι ποιος μπορεί λίγο πολύ να χειριστεί τα πράγματα, δεν υπάρχει άλλος. Μόνο ο Μητσοτάκης είναι.

Δ.Δ.: Και ο Ανδρουλάκης τι είναι;
Γ.Λ.: Τίποτα. Ο κύριος Τίποτα. Εχει ένα καλό αστέρι, που είναι το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ του έδωσε τα ποσοστά του.

Δ.Δ.: Και αν υπήρχε άλλος αρχηγός, μπορεί να είχε πάρει 18;
Γ.Λ.: Ναι. Και αν ήταν και μια ωραία, ενδιαφέρουσα γυναίκα, κάτι καινούριο...

Δ.Δ.: Ποιος μπορεί να πάρει τη θέση του;
Γ.Λ.: Δεν ξέρω αν είναι καλή αυτή η κοπέλα που πάει να τον αμφισβητήσει.

Δ.Δ.: Η Νάντια Γιαννακοπούλου;
Γ.Λ.: Ναι, δεν έχω ιδέα.

Δ.Δ.: Από αυτούς που έχεις δει στην τηλεόραση, υπάρχει κάποιος που να μπορεί να το διεκδικήσει; Που να έχει χάρισμα;
Γ.Λ.: Δεν τους βλέπω. Γράφω το βιβλίο μου τώρα, σιγά μην κάτσω να ασχολούμαι μαζί τους. Από αυτούς που βγαίνουν κατά καιρούς στον ΣΚΑΪ δεν έχω δει κανέναν σούπερ ταλαντούχο. Αν υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζει και τον βάλουν αρχηγό, μπορεί να χτιστεί ο αρχηγός αυτός. Δεν ξέρω αν θα προλάβει να υπερκεράσει τον Μητσοτάκη, γιατί ο Μητσοτάκης θα συνέλθει.

Σκηνή 3η
Ο Κυριάκος ακούει

Δ.Δ.: Αρα ο Μητσοτάκης είναι τυχερός επειδή έχει δύο χορηγούς, που λέει και ο Μήτσος ο Κουτσούμπας. Οι μεγάλοι χορηγοί του είναι ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης.
Γ.Λ.: Πολύ σωστά τα λέει ο Μήτσος, έχει απόλυτο δίκιο.

Δ.Δ.: Τι προβλέπεις για τον Κυριάκο μετά τις εκλογές;
Γ.Λ.: Κοίταξε να δεις, η μεγάλη επιτυχία του Κυριάκου είναι ότι εν πάση περιπτώσει έκανε αυτό για την ισότητα των φύλων, το οποίο έπρεπε να γίνει γιατί είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα, έλεος πια. Και πήρε το κόστος. Νόμιζε ότι το κόστος μπορούσε να το ελέγξει πλήρως. Ε, δεν γινόταν, είμαστε και μια χώρα κάφρων. Ενα κομμάτι είναι αυτό που είναι. Δεν έπαθε καταστροφή - το κακό είναι ότι κανένας δεν το περίμενε, ούτε εγώ το περίμενα. Και ξέρεις γιατί; Δεν είναι αξιόπιστες οι δημοσκοπήσεις.

Δ.Δ.: Tι πρέπει να κάνει;
Γ.Λ.: Ακόμα και δύσκολα να γίνουν τα πράγματα...

Δ.Δ.: Πιο δύσκολα από ό,τι είναι τώρα;
Γ.Λ.: Μπορεί να γίνουν και πιο δύσκολα. Το ζήτημα είναι ποιος χειρίζεται τη δυσκολία. Μην το υποτιμούμε αυτό. Αν δεν είναι κάτι καταστροφικό για να πάθει ο άλλος σοκ και να πει «άι στο διάολο, θα σε μαυρίσω οπωσδήποτε». Αν αισθανθεί ότι είναι μια δύσκολη κατάσταση και παντού στην Ευρώπη υπάρχει πρόβλημα και πίεση και βγει ένας τύπος οργανωμένος -πιο οργανωμένος από τους άλλους- και πει «πράγματι, γύρω μας έχουμε τοξίνες, χρειάζεται σοβαρότητα να τις αντιμετωπίσουμε», δηλαδή να του φτιάξουν την εικόνα ότι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα και τον συγκρίνουν με τους άλλους, ε, τότε εντάξει. Ο Ανδρουλάκης είναι σε θέση να αρθρώσει πέντε κουβέντες σε τέτοια ζητήματα; Τίποτα. Ο άλλος πού είναι; Ο άλλος είναι παντού. Πότε-πότε λέει κάτι καλό, μετά το χαλάει, μετά χάνεται. Εχει ένα μήνυμα;

Δ.Δ.: «Καλύτερη ζωή».
Γ.Λ.: Για πες μου, σημαίνει τίποτε «καλύτερη ζωή»; Ποια είναι τα στοιχεία σου, ποια είναι τα πλεονεκτήματά σου; Τι ξέρεις εσύ παραπάνω από όλους εμάς;

Δ.Δ.: Τα οικονομικά δεν είναι ένα πρόβλημα μεγάλο;
Γ.Λ.: Βέβαια, αυτά υπάρχουν. Μ’ αυτά παραμένει κυρίαρχος ο Μητσοτάκης. Αν δεν είχε κάνει την ιστορία με τον ισότιμο γάμο, το πιθανότερο είναι να πήγαινε πολύ κοντά στο 33%.

Δ.Δ.: Αρα δεν υπάρχει αμφισβήτηση για τον Κυριάκο. Υπήρξε ένας σεισμός τον οποίο θα απορροφήσει.
Γ.Λ.: Και τι σεισμός, στην ουσία πάρα πολύς κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει. Κι αυτοί που ψήφισαν κατά τεκμήριο είχαν και τις γκρίνιες τους, και ο καθένας τις κατέγραψε.

Σκηνή 4η
Σιχαίνομαι τον Βελόπουλο, αλλά είναι καλός

Δ.Δ.: Η άνοδος της Ακροδεξιάς;
Γ.Λ.: Υπήρξε άνοδος με την ιστορία τη θρησκευτική. Δεν είναι απαραίτητο ότι είναι ακροδεξιοί αυτοί. Είναι οι κολλημένοι. Αυτός ο Θεσσαλονικιός, για να σου πω την αλήθεια, στο δικό του πεδίο είναι πολύ καλός.

Δ.Δ.: Ο Βελόπουλος;
Γ.Λ.: Ναι. Τη δουλειά του την κάνει καλά. Τον σιχαίνομαι, αλλά είναι καλός. Θα πιάσει αυτούς τους ανθρώπους. Εχει έναν πολιτικό λόγο, κινδυνολογικό, ψευτοπατριωτικό της κατάρας, αλλά εν πάση περιπτώσει έχει μήνυμα. Αυτός που είχε περισσότερο μήνυμα, πήγε και καλύτερα. Ο Κουτσούμπας είναι συμπαθής, ένας γλυκύς άνθρωπος. Αλλο αστέρι δεν υπάρχει. Αν κοιτάξεις το πολιτικό προσωπικό στο εξωτερικό η γύμνια είναι απόλυτη, παντού. Ακόμη και των Εργατικών ο ηγέτης που θα κερδίσει είναι μετριούλης. Στην Αμερική, δυο τύποι αδιανόητοι διεκδικούν την ηγεσία. Υπάρχει πουθενά αστέρι; Στη Γαλλία θα χάσει ο Μακρόν και μπορεί να κάνει και μεγάλη γκάφα με την ιστορία που πάει σε εκλογές. Στη Γερμανία, άσ’ τα να πάνε με τον Σολτς, ξαφνικά η Ακροδεξιά έχει ξεπεταχτεί. Υπάρχει μια γύμνια στο προσωπικό.

Δ.Δ.: Δηλαδή θα έλεγες ότι ο Μητσοτάκης σε σχέση με όλους αυτούς δεν είναι και η χειρότερη περίπτωση. Μάλλον καλύτερη, θα έλεγα.
Γ.Λ.: Ναι, και ο πρόεδρος της Πολωνίας, ο Ντούντα, είναι πολύ καλός, πολύ σοβαρός. Υπάρχουν δυο-τρεις τέτοιοι, αλλά είναι ελάχιστοι. Δεν υπάρχει τίποτα.

Δ.Δ.: Ο Κυριάκος θα στραφεί προς τα δεξιά;
Γ.Λ.: Ο Κυριάκος θα ξαναπάει στο Κέντρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει από το Κέντρο. Ακόμα και ο Δένδιας, ας πούμε, που έχει τις φιλοδοξίες του, δεν θα τολμήσει να του πει τέτοιο πράγμα. Δεν νομίζω ότι θα του πει κανείς να πάει δεξιά. Θα μείνει στο Κέντρο. Οσο ήταν να ενοχλήσει τους δεξιούς, τους ενόχλησε με αυτό το νομοσχέδιο. Αυτό τελείωσε.

Δ.Δ.: Δηλαδή δεν εκτιμάς πως αν η οικονομία χειροτερεύσει το επόμενο διάστημα, μπορεί κάποια στιγμή να πει ο κόσμος «άι σιχτίρ, ας ψηφίσω και τον Κασσελάκη, έστω αυτόν, για να εκδικηθώ τον Μητσοτάκη»;
Γ.Λ.: Οχι. Οχι ότι θα συμπαθήσουν τον Μητσοτάκη. Αλλά να πάνε πού με τον Κασσελάκη; Δεν ξέρει τι του γίνεται. Καλός είναι, τρέχει δεξιά κι αριστερά, κάθε τόσο κάτι λέει, μιλάει συνέχεια. Ενα μήνυμα όμως δεν έχει περάσει.

Δ.Δ.: Ρισκάρεις να κάνεις μια πρόβλεψη για την πορεία του Κασσελάκη;
Γ.Λ.: Κοίταξε, αν η κυβέρνηση αρχίσει να φθείρεται λίγο παραπάνω, θα ανέβει κι αυτός λίγο παραπάνω. Αυτό μόνο.

Δ.Δ.: Δεν κινδυνεύει από το κόμμα του;
Γ.Λ.: Οχι, δεν κινδυνεύει, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο. Εδώ η λύση κάποια στιγμή -αν όμως μπορεί να γίνει στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς- είναι ένας άλλος Τσίπρας. Αλλά όχι ο Τσίπρας ο προηγούμενος. Με τον Τσίπρα είχα μια κουβέντα τριών ημερών, δεν καταλάβαινε. Του είχα πει ότι πάει για καταστροφή, ότι πρέπει να ταρακουνήσει τα πράγματα.

Δ.Δ.: Για το 2019, λες τώρα.
Γ.Λ.: Ναι, εκείνη την εποχή. Αυτός έπρεπε να ξαναχτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με την πρώτη του ήττα. Ο,τι ήθελε έκανε. Να τον ξαναχτίσει, να του δώσει άλλο τόνο, να φτιάξει μια καινούρια εικόνα, κι ας χάσει τις εκλογές. Θα τις έχανε με μικρή διαφορά και θα ήταν ένα μεγάλο κόμμα ξανά. Αλλά δεν το έκανε.

Δ.Δ.: Γιατί όμως; Και οι δύο περιπτώσεις που μου είπες, ο Κασσελάκης και ο Τσίπρας, δεν ακούνε.
Γ.Λ.: Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ τους. Ο Κασσελάκης νομίζει ότι τα ξέρει όλα, ο Τσίπρας απλά είχε σηκώσει τα χέρια. Ηταν σαν απονεκρωμένος. Κι εμένα μου ήταν συμπαθής σαν άνθρωπος.

Σκηνή 5η
Τι είπα στον Τσίπρα

Δ.Δ.: Συνεργάστηκες με τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα;
Γ.Λ.: Οχι. Εγώ είμαι φίλος με τον Θανάση τον Καρτερό και με είχε φωνάξει και μου είπε: «Κοίταξε, θα πάει τώρα στη ΔΕΘ, μπορούμε να του δώσουμε κάτι;». Του λέω: «Θα του πω κάποια πράγματα, δεν θα τα κάνει, ας πάρει τον Δημάκη να του κάνει μερικά focus groups και τελείωσε, δεν θα μπλέξω εγώ». Πήγα, του μίλησα, δεν έκανε τίποτα. Μια μέρα πριν φύγω διακοπές τον είχα δει, είχαμε μιλήσει και του είπα: «Μην κάνεις καμιά μαλακία και παραιτηθείς, δεν υπάρχει τίποτε από πίσω. Μείνε να ξαναστήσεις την εικόνα σου». «Ναι, ναι», μου είπε. Εφυγα, και την επόμενη μέρα παραιτήθηκε.

Δ.Δ.: Θα επανέλθει αυτός κατά τη γνώμη σου; Εχει περιθώρια;
Γ.Λ.: Περιθώρια έχει, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Δεν θα είναι ο παλιός του εαυτός.

Δ.Δ.: Δεν έχει φθαρεί πολύ ο Τσίπρας;
Γ.Λ.: Βεβαίως έχει φθαρεί, αλλά εκείνη την εποχή εικάζεις ότι θα έχει φθαρεί και ο Μητσοτάκης. Να σου πω όμως κάτι άλλο; Μπορεί και να ξανακερδίσει ο Μητσοτάκης και να μην πάρει αυτοδυναμία, ο Τσίπρας να είναι πολύ κοντά του. Ο Τσίπρας, αν οργανωθεί, θα πάρει ένα αξιοπρεπές ποσοστό - γιατί υπάρχει μια γυμνή Κεντροαριστερά.

Δ.Δ.: Μα είναι αριστεροί αυτοί; Τι πάει να πει αριστερός σήμερα;
Γ.Λ.: Ελα ντε.

Δ.Δ.: Ενδιαφέρει κανέναν το αριστερός - δεξιός; Δεν θέλει συγκεκριμένες λύσεις ο κόσμος;
Γ.Λ.: Θέλει συγκεκριμένες λύσεις και να αισθάνεται ότι είσαι πιο προοδευτικός, ότι είσαι πιο κοντά στον κόσμο, ότι καταλαβαίνεις ορισμένα πράγματα, ότι θα κάνεις κάποια πράγματα, ότι έχεις μάθει από τα λάθη σου. Απλά πράγματα, ανθρώπινα. Οχι αυτό το στυλάτο του άλλου του τύπου που βγαίνει και λέει διάφορα και δεν μπορούν να τον πάρουν στα σοβαρά.

Δ.Δ.: Κάτι σαν σόουμαν είναι ο Κασσελάκης.
Γ.Λ.: Αυτή είναι η λέξη, μπράβο. Σόουμαν. Είναι εξαιρετικός. Μα γι’ αυτό τον παίρνουν και τον βγάζουν και τον παρακολουθούν όλοι.

Δ.Δ.: Εχει φοβερή δημοσιότητα.
Γ.Λ.: Τρομερή... Είδες, το κενό του σόουμαν; Ναι μεν όλοι τον βλέπουν, αλλά...

Δ.Δ.: ...δεν τον ακολουθούν.
Γ.Λ.: Περνάνε καλά, χαλαρώνουν.

Δ.Δ.: Του έκανε ζημιά το «πόθεν έσχες»;
Γ.Λ.: Δεν νομίζω, αθροιστικά είναι όλα. Είναι η κεντρική εικόνα η οποία του κάνει ζημιά. Δεν τον παίρνουν στα σοβαρά, ρε παιδάκι μου. Δεν τον φαντάζονται πρωθυπουργό.

Σκηνή 6η
Ο Μητσοτάκης έχει και σπονδυλική στήλη

Δ.Δ.: Είναι μια άλλη εποχή όμως, Γιάννη, έτσι δεν είναι; Υπάρχει σύγχυση. Είναι και το θέμα των φύλων, το θέμα της σεξουαλικότητας. Ολα αυτά είναι θολά. Αρα ο Κασσελάκης είναι μέσα στην εποχή του.
Γ.Λ.: Ναι, αλλά όχι ως πολιτικός. Αν ο αντίπαλός του ήταν πάρα πολύ αδύναμος, μπορεί να λέγανε «πάει στην ευχή, ας το δοκιμάσουμε κι αυτό». Ομως ο άλλος, όπως και να το κάνεις, συγκροτημένος είναι, οργανωμένος είναι, μεθοδικός είναι. Οχι ότι σκίζει. Για μένα ο πελάτης μου ο Καραμανλής ήταν επικοινωνιακά καλύτερος. Ο Μητσοτάκης έχει και σπονδυλική στήλη όμως. Θέλει να κάνει αυτό που κάνει. Δεν είναι «σπρώξτε με να γίνω αρχηγός». Το άρπαξε.

Δ.Δ.: Για πες μου για τον Καραμανλή που ήσουν τόσα χρόνια μαζί του; Τι άνθρωπος ήταν;
Γ.Λ.: Κοίταξε, προς το τέλος ήταν ένας άλλος Τσίπρας κατά κάποιον τρόπο, είχε σηκώσει τα χέρια κι αυτός. Δεν είχε αντοχές ο Καραμανλής. Θυμάσαι που του έφτιαξε ο Βαρβιτσιώτης τους «30» για να βγει αρχηγός;

Δ.Δ.: Δεν ήθελε να γίνει αρχηγός;
Γ.Λ.: Δεν το πολυήθελε. Ενώ ο Μητσοτάκης το ήθελε, φουλ.

Δ.Δ.: Ποια ήταν η αχίλλειος πτέρνα του Καραμανλή;
Γ.Λ.: Του έλειπε μια σκληράδα που έπρεπε να έχει, όπως κατά κάποιον τρόπο έχει ο Μητσοτάκης. Τον Αλογοσκούφη έπρεπε να τον είχε βγάλει από το υπουργείο Οικονομικών σε κάποια φάση. Και έπρεπε να ψάχνει για υπουργό Οικονομικών. Κατ' αρχάς κανείς δεν καταλάβαινε τι έλεγε ο Αλογοσκούφης.

Δ.Δ.: Είναι αλήθεια ότι δεν εργαζόταν;
Γ.Λ.: Οχι, δεν είναι αλήθεια. Ούτε τεμπέλης ήταν. Κατ' αρχάς είχε τρομερή αντίληψη, ήταν πάρα πολύ γρήγορο το μυαλό του. Απλώς ήταν ένας άνθρωπος που έδινε την εντύπωση ότι ήταν χαλαρός. Δεν ήταν χαλαρός. Αλλά δεν το ’χε, ρε παιδί μου.

Σκηνή 7η
Της πλάκας και πολλά στελέχη του Τσίπρα

Δ.Δ.: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός ηγέτη από την εμπειρία που έχεις;
Γ.Λ.: Συνήθως ο ηγέτης είναι αυτό που ονομάζουν οι Αγγλοσάξονες «killer». Ο Καραμανλής δεν ήταν killer.

Δ.Δ.: Θα έλεγες ότι ο Κασσελάκης πάσχει από ναρκισσισμό;
Γ.Λ.: Σίγουρα πάσχει. Εχει έντονο ναρκισσισμό, ο οποίος στη φάση αυτή είναι τεράστια πολυτέλεια. Κάνε το κομμάτι σου, αλλά σοβαρέψου.

Δ.Δ.: Μήπως το εφαλτήριο γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι το κόμμα του είναι γυμνό από στελέχη;
Γ.Λ.: Σάμπως είχε ο Τσίπρας σπουδαίο υλικό; Τώρα τους ξέρουμε, ήταν της πλάκας οι περισσότεροι. Γενικά δεν υπάρχει πάρα πολύ καλό υλικό. Ο Κυριάκος έχει κάνει μια προσπάθεια. Eίναι μεθοδικός, είναι ο μόνος που είναι οργανωμένος αυτή τη στιγμή.

Δ.Δ.: Γι’ αυτό λέω, το γεγονός ότι ο Κασσελάκης δεν έχει κάποιον να τον απειλήσει μέσα στο κόμμα διογκώνει τον ναρκισσισμό του.
Γ.Λ.: Την Ολγα Γεροβασίλη, που βγήκε δεύτερη στη μάχη του συνεδρίου, πρέπει να την έχει δίπλα του. Αυτή είναι μια σοβαρή γυναίκα. Φαίνεται πολύ συγκροτημένη. Να δημιουργήσει μια αίσθηση ότι έχει κι άλλον έναν άνθρωπο που τον ακούει, ότι είναι ομαδικός.

Δ.Δ.: Δηλαδή αυτός τι θα κάνει τώρα, θα κάνει ένα κόμμα σαν εταιρεία αμερικάνικη; Κασσελάκης Α.Ε.;. Τι βλέπεις εσύ;
Γ.Λ.: Εγώ νομίζω ότι τον εαυτό του θα επαναλάβει από τη στιγμή που δεν έχει δίπλα του μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι θα τον κοντράρουν και θα του πουν: «Είναι λάθος αυτό που κάνεις, πρόεδρε».

Σκηνή 8η
Αν σταματούσαν θα πάθαινε σοκ

Δ.Δ.: Γιατί επαναλαμβάνει συνέχεια το γεγονός ότι θα παντρευτεί τον Τάιλερ, το ότι είναι γκέι; Γιατί έχει αυτή την εμμονή;
Γ.Λ.: Αν υπήρχε κάποιος σοβαρός ψυχολόγος που να τον μελετούσε, μπορεί να ’βγαζε ένα συμπέρασμα. Δεν είμαι ειδικός σ’ αυτό. Αλλά νομίζω ότι είναι και μια μαγκιά. Και πιστεύει ότι ο κόσμος αυτό θα το εκτιμήσει. Οτι έχει τις απόψεις του, δεν υπολογίζει τίποτα.

Δ.Δ.: Εάν σταματούσαν όλοι να ασχολούνται με τον Κασσελάκη, τι πιστεύεις ότι θα συνέβαινε;
Γ.Λ.: Καλά, θα πάθαινε σοκ. Στερητικό σύνδρομο νούμερο ένα.

Δ.Δ.: Ναι, τρέφεται από αυτό. Και το αρνητικό τον τρέφει;
Γ.Λ.: Δεν το καταλαβαίνει ότι είναι αρνητικό. Μερικές φορές θα το καταλάβει, «καλά, ρε παιδί μου, έκανα και ένα λάθος, εντάξει». Aλλά γενικά αυτός συνέχεια θα λέει στον εαυτό του: «Κοίτα να δεις, εγώ ήρθα τελευταίος τροχός της αμάξης και έγινα ηγέτης. Και είμαι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν είναι κάποιος να αντικαταστήσει τον Μητσοτάκη, θα είμαι εγώ. Αρα, καλά έχω πάει». Υπάρχει κάποιος να του πει «όχι, πρόεδρε, δεν ισχύει αυτό»; Εγώ θα το έλεγα. Αν δεν το πεις, δεν είσαι σύμβουλος, κάτσε σπίτι σου.

Δ.Δ.: Τώρα τι βιβλίο ετοιμάζεις;
Γ.Λ.: Λέγεται «H τέχνη της επικοινωνίας - Μια ζωή σύμβουλος». Και τώρα έχω μπει σε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, στη μεγάλη μάχη του ’85, που είναι σούπερ συναρπαστική.

Δ.Δ.: Πες μου ποια ήταν η πιο σπουδαία εμπειρία στη ζωή σου;
Γ.Λ.: Για μένα μία είναι, γιατί αυτό ήταν το στοίχημα που είχα βάλει με τον εαυτό μου. Η εκλογή του Χριστόφια. Το δουλέψαμε τέλεια. Ακουγε ο Χριστόφιας. Βεβαίως μετά δεν ήθελε να με ξαναδεί, αλλά δεν έχει σημασία, δεν με ενδιέφερε.

Επίλογος:
Αυθαίρετη η εκτίμηση ψήφου

Πριν φύγω πρόλαβε να μου πει τα χειρότερα για δημοσκοπήσεις και δημοσκόπους: «Οι δημοσκοπήσεις δυστυχώς ήταν εντέλει είτε πολύ αναξιόπιστες είτε σχετικά αναξιόπιστες. Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματά τους ήταν η αυθαίρετη και μηχανιστική
λεγόμενη “εκτίμηση ψήφου”. Κακώς την έβαζαν. Στην περίπτωση αυτή όφειλαν να προσθέτουν ότι η διαβόητη εκτίμηση ψήφου δεν είναι ένα αξιόπιστο ποσοστό. Ολη αυτή η ιστορία κατέληξε σε ποσοστά ανασφαλή. Από εδώ και πέρα οφείλουν να σταματήσουν μια εκτίμηση που είναι ανασφαλής. Να μείνουν σε ένα καταγεγραμμένο ποσοστό και τίποτε άλλο».