Νάντια Γιαννακοπούλου στον Δημήτρη Δανίκα: Delete στην κλειστή καμαρίλα - Eκλογές για νέο αρχηγό το φθινόπωρο

Κάθε φορά, όταν την έβλεπα στα τηλεοπτικά τραπέζια, με αιφνιδίαζε και την άκουγα προσεκτικά. Είναι αυτό που λένε στο Χόλιγουντ «looks and brains». Ομορφιά και μυαλό. Το πακέτο που σκοτώνει. Επομένως, τώρα με όλο αυτό τον χαμό σχετικά με την επείγουσα ανάγκη ριζικής αλλαγής στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κατέληξα στη Νάντια Γιαννακοπούλου. 

Είναι η εποχή της γυναίκας. Είναι η εποχή των outsiders. Είναι η εποχή της Νάντιας. Τελεία και παύλα. Αν μπείτε στον κόπο να διαβάσετε αυτή τη συνέντευξη θα καταλάβετε.

«Είμαι γέννημα θρέμμα Βυρωνιώτισσα - Ηλιουπολίτισσα για την ακρίβεια, εκεί πήγα σχολείο, εκεί μεγάλωσα, εκεί συνεχίζω να ζω. Σε μια προσφυγική και ανταρτομάνα περιοχή. Ο πατέρας μου από Μεσσηνία, δικηγόρος, αυτοδημιούργητος, από μια αγροτική δεκαμελή οικογένεια, από το πιο φτωχό χωριό της Μεσσηνίας. Από το μηδέν, ξυπόλυτος, όπως όλη αυτή η γενιά, έγινε δικηγόρος και κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής Μεσσηνίας το ’93 με το ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2004, που σταμάτησε να εκλέγεται. Η μητέρα μου από Μεσολόγγι».

Και στην πολιτική; «Το 2005 εκλέγομαι στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ με τον Γιώργο Παπανδρέου που έκανε μια τεράστια ανανέωση τότε. Εγώ, η Νίνα Κασιμάτη και Ελλη Ντεντιδάκη ήμασταν τα τρία νεότερα στελέχη του. Εγώ η πιο νέα, μόλις 26 ετών. Και το 2007 κατεβαίνω πρώτη φορά υποψήφια βουλευτής». Τελικά, θα βάλει υποψηφιότητα; Δεν το λέει δημοσίως, όμως η φράση «όταν είναι να ξεκινήσει η όλη διαδικασία, μπορώ να γυρίσω όλη την Ελλάδα, από το Διδυμότειχο μέχρι τη νότια Κρήτη, μέχρι τη Γαύδο», σαν να λέμε τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια!

Σκηνή 1η: Κλακαδόρος η Κεντρική Επιτροπή

ΝΑΝΤΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ: Εχω τελειώσει Νομική και έχω κάνει δύο μεταπτυχιακά: το ένα στο Χρηματοοικονομικό Δίκαιο στο Μπρίστολ και το άλλο στο London School of Economics όπου έκανα Government. Δηλώνω αιώνια μαθήτρια. Μόνιμος στόχος μου να εξελίσσομαι, να βελτιώνομαι και κυρίως να ακούω.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ: Ο Ανδρουλάκης εξελίσσεται;
Ν.Γ.: Δεν το ξέρω, δεν μπορώ να πω κάτι.

Δ.Δ.: Μη μασάς τα λόγια σου. Ετσι έκανε η Αχτσιόγλου και είδες πού βρέθηκε.
Ν.Γ.: Εχω μια βασική αρχή: πρώτα θέλω να βλέπω εγώ τι κάνω. Και να μην κρίνω. Ο καθένας, ούτως ή άλλως, κρίνεται από τον κόσμο.

Δ.Δ.: Μα υπάρχει ένα περιβάλλον, ένας αρχηγός, ένα κόμμα.
Ν.Γ.: Νομίζω ότι το βασικό για το οποίο κρίνεται ένας πρόεδρος έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα στο να ενισχύει το κόμμα του. Και εδώ έχει ανοίξει μια κουβέντα γιατί αυτό, νομίζω, κρίθηκε, αυτό φάνηκε από τις εκλογές. Και αυτό το οποίο εκφράζω εγώ, αλλά και όλοι οι συνάδελφοί μου βουλευτές, είναι ένα πλειοψηφικό ρεύμα, είναι η κοινωνία, είναι ο κόσμος, τον οποίο ακούγαμε όλο αυτό τον καιρό και ακούμε και τώρα.

Δ.Δ.: Και τι λέει ο κόσμος; Οτι αυτός είναι ο κύριος Τίποτα, όπως είπε ο Γιάννης Λούλης. Μίλα μου ανοιχτά, ειλικρινά.
Ν.Γ.: Ειλικρινά θα πω ότι ναι, υπάρχει θέμα ηγεσίας.

Δ.Δ.: Το άκουγες από την κοινωνία αυτό προεκλογικά;
Ν.Γ.: Υπήρχε γκρίνια. Από την κοινωνία, από τη λαϊκή στην Ανθούπολη, στο Περιστέρι όπου πήγα, απ’ όλες τις λαϊκές όπου πήγα. Υπάρχει θέμα ηγεσίας.

Δ.Δ.: Τι λέγανε για τον Ανδρουλάκη οι άνθρωποι αυτοί; Γιατί εμένα μου λένε διάφορα. Πες τα κι εσύ, τι φοβάσαι να τα πεις;
Ν.Γ.: Δεν φοβάμαι να τα πω, αλλά δεν νομίζω ότι είναι πράγματα τα οποία μπορούν ή πρέπει να γραφτούν σε μια εφημερίδα. Αισθάνονται ότι δεν εκπροσωπούνται με τον τρόπο που πρέπει. Αισθάνονται ότι η αντιπολίτευση την οποία κάναμε δεν αφορούσε τους ίδιους και τη ζωή τους. Χρειάζονται μια πιο ισχυρή φωνή που να κάνει πιο σοβαρή αντιπολίτευση. Η οποία να μην είναι ισοπεδωτική, να μην είναι λαϊκίστικη, να μη θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ ή παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Να είναι μια σοβαρή, ξεκάθαρη, και με αντιπρόταση, η οποία θα εκφράζει τα λαϊκά στρώματα.

Δ.Δ.: Δεν έχω καμία εμπάθεια εναντίον του, αλλά ένας δεν έχει βρεθεί να μου πει κάτι καλό. Αυτό εσείς δεν το βλέπατε πριν;
Ν.Γ.: Βεβαίως και το βλέπαμε. Εγώ ανήκω στα στελέχη τα οποία πολιτικά διαφοροποιήθηκαν και του τα είπα στα όργανα πάρα πολλές φορές. Από το ζήτημα της επιστολικής ψήφου, όπου του είπα ότι δεν μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο το καταψηφίσαμε. Ασχέτως του αν έφερε αυτή την απαράδεκτη τροπολογία η απαράδεκτη κυρία Κεραμέως, εμείς είχαμε πει και είχε αποφασίσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα ότι θα υπερψηφίσει την επιστολική ψήφο. Και ξαφνικά μάθαμε ότι η γραμμή που είχε αποφασίσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα άλλαξε. Και του το είπα: «Πώς έγινε αυτό; Από μόνος σου την άλλαξες;». Οπως επίσης και με το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Του είπα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, που έγινε μία ημέρα προτού έρθει το νομοσχέδιο: «Τώρα τι ήρθες να μας πεις; Αφού μάθαμε τη γραμμή και την απόφασή σου από τις τηλεοράσεις και τα μίντια. Ηρθες δηλαδή απλά να σου πούμε ΟΚ σε μια απόφαση την οποία πήρες μόνος σου, μαζί με τους κολλητούς σου, κόντρα στη γραμμή του κόμματος, όπως υπήρξε διαχρονικά;».

Δ.Δ.: Ποια απόφαση είχατε πάρει για τα μη κρατικά πανεπιστήμια;
Ν.Γ.: Ηταν θέση συνεδρίου. Είναι θέση καταστατική του ΠΑΣΟΚ. Η οποία λέει ναι στα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, βεβαίως με προϋποθέσεις, με όρους. Εγώ δεν μπόρεσα λοιπόν πραγματικά να καταλάβω πώς ακριβώς έγινε αυτή η γραμμή, η οποία ουδέποτε συζητήθηκε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.

Δ.Δ.: Δεν είναι περίεργο που ο αρχηγός σας επικαλείται τα όργανα, τη στιγμή που καταστρατηγεί τις αποφάσεις τους;
Ν.Γ.: Αυτό είναι το μεγαλύτερο αστείο. Είναι αδιανόητο το ότι βγαίνουν στις τηλεοράσεις κάποιοι, συμπεριλαμβανομένης και της ηγεσίας, και λένε ότι «δεν θα έπρεπε να μιλάτε στα κανάλια, θα έπρεπε να έρθετε και να μιλήσετε στα όργανα», όταν τα όργανα δεν λειτούργησαν ποτέ. Η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ λειτούργησε μία ή δύο φορές μέσα σε έναν ολόκληρο χρόνο. Το Πολιτικό Συμβούλιο άλλες τόσες. Η Κεντρική Επιτροπή είναι ένας κλακαδόρος. Ερχεται να κάνει κάποιες ομιλίες ο πρόεδρος και να μη γίνεται ποτέ κουβέντα, απλά να τον χειροκροτεί. Αυτή είναι η αντίληψη, η κουλτούρα για τα όργανα;

Δ.Δ.: Αυτή είναι η δημοκρατία;
Ν.Γ.: Αυτή είναι η εσωκομματική δημοκρατία; Εγώ θέλω να σου θυμίσω ότι ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης έθετε αυτά τα ζητήματα επί αείμνηστης Φώφης Γεννηματά. Και έλεγε ότι, αν και όταν θα έρθει αυτός στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, θα τα άλλαζε όλα. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα, όπως φαίνεται, άλλαξαν επί τα χείρω, όχι επί τα βελτίω.


Δ.Δ.: Μήπως αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του; Οπως έγινε με τις παρακολουθήσεις, με τους κοριούς, που κόλλησε εκεί συνέχεια, επί έναν ολόκληρο χρόνο;
Ν.Γ.: Πολύ σημαντικό το ζήτημα των παρακολουθήσεων, και δίκιο έχει, και όλοι τον στηρίξαμε και τον στηρίζουμε σε αυτό. Είναι αδιανόητο θεσμικό ατόπημα.

Δ.Δ.: Ναι, αλλά κόλλησε η βελόνα.
Ν.Γ.: Από εκεί και πέρα, ο κόσμος μού έλεγε συνέχεια: «Παιδιά, ναι, πολύ σημαντικό είναι το θέμα αυτό, αλλά μιλήστε περισσότερο για την ακρίβεια, μιλήστε περισσότερο για την εγκληματικότητα». Ξέρεις, στη Δυτική Αθήνα όπου εγώ εκλέγομαι και είμαι συνέχεια στα πεζοδρόμιά της τα πρώτα θέματα είναι η ακρίβεια και η εγκληματικότητα, που δυστυχώς και εκεί πέρα δεν είδαμε να γίνεται τίποτε απολύτως από τη μεριά της Νέας Δημοκρατίας. «Μιλήστε για τα θέματα που μας απασχολούν, μιλήστε για τη δημόσια υγεία», όπου τα ράντζα στο «Αττικόν», στο Χαϊδάρι, είναι ατελείωτα. Σε κάθε εφημερία έχει 70, 80, 100 ράντζα. Δεν φάνηκε να είμαστε μέσα στην κοινωνία με παρεμβάσεις, να είμαστε στα νοσοκομεία, να είμαστε μέσα στα σχολεία, να είμαστε μέσα στους χώρους δουλειάς, να είμαστε στις λαϊκές, να μιλάμε με τον κόσμο, να κάνουμε τέτοιου είδους παρεμβάσεις. Ο πολιτικός, και ειδικά ο ηγέτης, οφείλει να είναι.

Δ.Δ.: Είναι αδιανόητο ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου αυτή τη στιγμή να είναι κάτω από το κόμμα του Κασσελάκη.
Ν.Γ.: Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να το δεχτώ, ούτε μπορώ να το καταπιώ.

Δ.Δ.: Το δέχεσαι όμως τελικά, το δέχεστε όλοι σας. Δύο μονάδες διαφορά έχετε, λίγο ακούγεται, αλλά δεν είναι καθόλου λίγο.
Ν.Γ.: Δεν είναι καθόλου λίγο, επί της ουσίας είναι κάτι που μας προβλημάτισε. Και βγήκα και το είπα, από το πρώτο βράδυ, και άκουσα τα εξ αμάξης. Οτι ήταν προσχεδιασμένο αυτό το οποίο είπα. Μια προσβολή που εγώ δεν μπορώ να ανεχτώ. Γιατί από παιδάκι είμαι στο ΠΑΣΟΚ και έδινα ανελλιπώς αγώνες στην πρώτη γραμμή από το 2007.

Σκηνή 2η: Το ΠΑΣΟΚ ήταν ανοιχτός πολιτικός πυρήνας ακόμα κι επί Ανδρέα Παπανδρέου

Δ.Δ.: Ξέρεις τι ακούω για σένα; Οτι είσαι «λαγός» της Νέας Δημοκρατίας.
Ν.Γ.: (γέλια) Δεν έχουν βαρεθεί να τα λένε όλα αυτά; Ξέρεις, επειδή δεν έχουν προφανώς να πουν κάτι άλλο, λένε αυτό. Η μεγαλύτερη προσβολή για εμένα.

Δ.Δ.: Κάποιος άλλος ξέρεις τι μου είπε; Θα σου πω το όνομά του off the record. Μου είπε ότι είσαι «λαγός» του Δούκα.
Ν.Γ.: Αυτά είναι αστειότητες. Δεν είμαι «λαγός» κανενός. Πρωτίστως, θέλω να απαντήσω για αυτή τη γελοιότητα περί «λαγού», δήθεν, της Νέας Δημοκρατίας. Δεν ανέχομαι κανέναν να μου κουνάει το δάχτυλο, όταν ήμουν και στο ΠΑΣΟΚ του 4,5%, δίνοντας τον αγώνα και τρώγοντας τη λέζα, κανονικότατα, στην πρώτη γραμμή στη Μεσσηνία, στα χωριά και στα λαγκάδια όπου έτρεχα ως υποψήφια βουλευτής, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να εκλεγώ, απλά και μόνο για το κόμμα. Δεν ήμασταν στο ΠΑΣΟΚ -εγώ και μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων που αυτή τη στιγμή μιλάμε- για τα υπουργεία, δεν ήμασταν στο ΠΑΣΟΚ του 45%, δεν ήμασταν στο ΠΑΣΟΚ για τα οφίκια ή ως καρεκλοκένταυροι. Ημασταν στο ΠΑΣΟΚ το οποίο παρέπαιε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας γιατί πλήρωσε δυσανάλογα το τίμημα της κρίσης. Αρα δεν ανέχομαι κανένας να μου λέει αυτή την αστειότητα περί δήθεν φλερτ με τη Νέα Δημοκρατία.

Δ.Δ.: Το περιβάλλον του Ανδρουλάκη.
Ν.Γ.: Νομίζω ότι το περιβάλλον του κ. Ανδρουλάκη και ειδικά κάποιοι διορισμένοι συνάδελφοι, οι οποίοι βγήκαν και χτύπησαν χυδαία εμένα την πρώτη μέρα μετά, θα πρέπει να κοιτάζουν λίγο περισσότερο τα δικά τους. Οταν είσαι το βράδυ των εκλογών σε ένα πάνελ, και ενώ περιμένεις το κόμμα σου να κάνει μια μεγάλη ανατροπή και να έχει μια ισχυροποίηση των δυνάμεών του, όταν λες -και ήταν απολύτως ρεαλιστικό- να είσαι δεύτερο κόμμα και να έχεις ισχυροποιήσει τα ποσοστά σου, και τελικά εκεί που χάνει 1,5 εκατομμύριο Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ μαζί, χάνεις κι εσύ άλλες 100.000, τι πρέπει να πεις; Πρέπει να κάνεις πάρτυ; Πρέπει να πεις: «Μπράβο, κερδίσαμε»;

Δ.Δ.: Οχι μόνο αυτό, στην Αττική βυθιστήκατε! Τέταρτοι ήρθατε.
Ν.Γ.: Τέταρτοι ήμασταν. Στο Περιστέρι το 2015 το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 2,8% και αυτή τη στιγμή είναι στο 10,2%.

Δ.Δ.: Πολύ πίσω από τον Κασσελάκη όμως.
Ν.Γ.: Ναι, γιατί στην Αττική ο κόσμος ψηφίζει κεντρικό πολιτικό αφήγημα και πρωθυπουργό.

Δ.Δ.: Αρα για την Αττική ο Ανδρουλάκης όχι μόνο για πρωθυπουργός δεν κάνει, αλλά ούτε για αρχηγός.
Ν.Γ.: Και όχι μόνο η Αττική. Η Θεσσαλονίκη; Γιατί δεν μπορεί να βάζουμε στο κάδρο μόνο την Αττική, πρέπει να βάλουμε όλα τα αστεράκια. Ο Πειραιάς; Ολα τα μεγάλα αστικά κέντρα ψηφίζουν το κεντρικό πολιτικό μήνυμα, το κεντρικό πολιτικό αφήγημα. Και επειδή θέλω πάντα να μιλάω πολιτικά, νομίζω ότι πρέπει πρωτίστως να κάνει κανείς την αυτοκριτική του. Κατηγορούμε τον Μητσοτάκη -και δικαίως- ότι αυτός δεν κάνει αυτοκριτική. Πολύ ωραία. Εμείς κάνουμε πραγματική αυτοκριτική; Ή θα λέμε: «Α, ήρθαμε πρώτοι σε αυτές τις περιφέρειες στην επαρχία, αν έλειπε όμως η Αττική, αν έλειπε η Θεσσαλονίκη, αν έλειπε ο Πειραιάς, θα ήμασταν δεύτεροι». Μα, συγγνώμη, εδώ πέρα πάμε να κυβερνήσουμε όλη την Ελλάδα, δεν πάμε να γίνουμε κυβερνήτες της Κρήτης ή της Αχαΐας, αν είναι δυνατόν.

Δ.Δ.: Πρέπει να φύγει τώρα γρήγορα ο Ανδρουλάκης;
Ν.Γ.: Θεωρώ ότι πρέπει να γίνουν άμεσες διαδικασίες και να τεθούν όλα στη βάση. Προφανώς -επειδή ακούστηκε και αυτό-, το να γίνουν τον Ιούλιο, αυτό θα απαξίωνε τη διαδικασία. Τον Ιούλιο δεν πάει να ψηφίσει κανείς. Εκτός άμα θέλει κάποιος να πάει μαζί με την παρέα του να ψηφίσει, προκειμένου να επανεκλεγεί. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε σαν να είμαστε φοιτητικοί σύλλογοι. Πότε θα γίνει αυτό; Οταν αποφασιστεί, και αν αποφασιστεί, στα όργανα. Αλλά εγώ θεωρώ ότι μέσα στο φθινόπωρο θα πρέπει να πάμε σε εκλογές για ανάδειξη ηγεσίας.

Δ.Δ.: Αλλά αυτός ο χρόνος θα πυροδοτήσει εσωστρέφεια.
Ν.Γ.: Τα κόμματα δεν μπορούν να λειτουργούν με κυνήγι μαγισσών, όπως βλέπουμε να γίνεται αυτή τη στιγμή. Εσωστρέφεια δεν δημιουργεί αυτός ο οποίος εκφέρει διαφορετική άποψη. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ νεκροταφείο ιδεών. Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα ένας ανοιχτός πολιτικός πυρήνας και κομματικός χώρος, όπου ακόμα και επί Ανδρέα Παπανδρέου υπήρχαν πολύ ισχυρές διαφορετικές θέσεις, διαφορετικές απόψεις, από πολύ σοβαρά, τεράστια στελέχη μας. Ομως γινόταν μια σύνθεση. Αυτή τη στιγμή τι θέλουμε να γίνει; Να επέλθει ένα συλλογικό, ένα μαζικό σιωπητήριο; Είναι αυτά πράγματα; Αυτό δεν ταιριάζει στην ιστορία, ούτε στο DNA και κυρίως δεν ταιριάζει στο μέλλον του ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται λοιπόν να ακουστούν οι διαφορετικές απόψεις, να γίνει κουβέντα όχι σε όργανα-μαϊμού, αλλά σε πραγματικά όργανα. Εγώ αυτό οραματίζομαι. Να πάμε λοιπόν σε ένα restart. Πρέπει το ΠΑΣΟΚ να πάει σε ένα ολιστικό restart. Πώς θα πείσουμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε τη χώρα, αν δεν αλλάξουμε τον εαυτό μας, αν δεν αλλάξουμε το κόμμα μας.

Δ.Δ.: Σωστό, όμως τα όργανα τα ελέγχει ο Ανδρουλάκης.
Ν.Γ.: Κλασικά, ένας κομματικός σωλήνας, μια λειτουργία και μια αίσθηση καμαρίλας η οποία δημιουργεί απέχθεια στην κοινωνία. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξουμε. Πάμε λοιπόν σε εκλογή αρχηγού από τη βάση. Εκεί πέρα ο κ. Ανδρουλάκης δεν έχει να φοβηθεί κάτι, ο λαός θα αποφασίσει. Ποτέ κανείς δεν μπορεί να φοβάται ποια είναι η βούληση και ποια είναι η κρίση του λαού. Και μετά πάμε -και αυτό είναι που εκφράζω εγώ- να αλλάξουμε το κόμμα από την αρχή. Πρέπει να βάλουμε ένα delete σε όλα αυτά που μας έχουν πληγώσει: τα όργανα-μαϊμού, την κλειστή καμαρίλα που υπάρχει, όλη αυτή τη μούχλα η οποία αναδύεται. Νομίζω ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους η κοινωνία μάς γύρισε την πλάτη έχει να κάνει και με αυτό. Με τους κομματικούς καρεκλοκένταυρους, με όλη αυτή την κλειστή ιστορία, θέλουμε κόμμα ανοιχτό. Για να αλλάξουμε τη χώρα, πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι πρώτοι. Αυτό είναι που πρεσβεύω και αυτό θέλω να δω.

Σκηνή 3η: Πυροβολώ στο δόξα πατρί και πετυχαίνει

Δ.Δ.: Εκτιμώ ότι η Νάντια Γιαννακοπούλου θα πρέπει να κατέβει, να βάλει τον εαυτό της στη δοκιμασία.
Ν.Γ.: Ολα αυτά και θα φανούν και θα γίνουν την ώρα που πρέπει, όταν πρέπει. Δεν θα βάλω αυτή την κουβέντα αυτή τη στιγμή. Θα το βάλω όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.

Δ.Δ.: Μα πότε είναι η κατάλληλη ώρα; Τι φοβάσαι;
Ν.Γ.: Δεν φοβάμαι τίποτε και κανέναν και ποτέ. Και το έχω αποδείξει πάρα πολλές φορές.

Δ.Δ.: Ποιον θα ψήφιζε κανείς, τον Ανδρουλάκη ή εσένα;
Ν.Γ.: Αυτό θα το αποφασίσει ο κόσμος. Σ’ το ξαναλέω όμως, αυτή τη στιγμή δεν θα βάλω το κάρο μπροστά από το άλογο. Ναι, είναι όλα πράγματα τα οποία πρέπει να τα δω, και να τα δούμε, και να τα συζητήσουμε. Αυτή τη στιγμή όμως για εμένα το βασικό είναι να γίνει κουβέντα και να πάμε σε διαδικασία. Να οριστεί λοιπόν η διαδικασία και, πίστεψέ με, θα είσαι ο πρώτος που θα το μάθει.

Δ.Δ.: Μα είμαι σίγουρος ότι θα κατέβεις. Τι σε κρατάει; Δεν έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου;
Ν.Γ.: Εχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου και γι’ αυτό άλλωστε έκανα το άλμα και από τη Μεσσηνία ήρθα στην Αθήνα. Η κάθε κίνησή μου είναι πάντα πολύ μελετημένη και πάντα στοχεύω, βαράω και πυροβολώ στο δόξα πατρί και μέχρι στιγμής πετυχαίνει. Οταν θα είναι να κάνω λοιπόν μια κίνηση, πίστεψέ με, θα την κάνω.

Δ.Δ.: Μήπως με την πολλή μελέτη και την πολλή εξέταση και την πολλή έρευνα και τον πολύ συλλογισμό φτάσουμε στο άλλο άκρο, με το μήλο που πέφτει κάτω. Τι λέει το ένστικτό σου;
Ν.Γ.: Πιστεύω ότι στο κόμμα πρέπει να μπει κάτι το οποίο δεν θα έχει να κάνει με τον κλειστό κομματικό πυρήνα. Πρέπει να μπει λοιπόν μια έκφραση κοινωνική, ναι, χρειάζεται μια γυναικεία φωνή, η οποία θα μπορέσει να δώσει το δικό της στίγμα. Αλλά επιμένω και επαναλαμβάνω, δεν είναι τώρα η ώρα.



Δ.Δ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πέρασε τρομακτική ταλαιπωρία, που οι άνθρωποί του πήραν βαριοπούλες και γκρέμισαν το σπίτι τους, άντεξε και πήρε 14%-15%. Αυτό είναι τρομερό. Και εσείς, με μια τέτοια ιστορία να έχετε πάρει 12%-13%;
Ν.Γ.: Αυτή είναι η κριτική την οποία έκανα από την πρώτη μέρα. Οταν είχαμε κάθε δυνατότητα, όταν ήμασταν δεύτερο κόμμα. Από τον Νοέμβρη μέχρι και τον Γενάρη ήμασταν δεύτερο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Είχαμε κάθε δυνατότητα να είμαστε δεύτερο κόμμα στις κάλπες. Φαντάσου ένα ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή να είχε από 18% έως 20%. Οταν το έλεγα, με κατηγορούσαν, μπορούσαμε όμως. Και με τη Νέα Δημοκρατία αυτή τη στιγμή στο 28%, θα είχαμε τρία χρόνια για να κάνουμε την ανατροπή. Και έλεγαν: «Η Γιαννακοπούλου τα λέει εκ του πονηρού». Τι εκ του πονηρού; Βολεύει τον κ. Μητσοτάκη ένα ΠΑΣΟΚ και μια ηγεσία που το κρατάει στο 12,8%, στο 13%, στο 14%. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανοίξει τα φτερά του.

Δ.Δ.: Τα γυναικεία φτερά του.
Ν.Γ.: Ναι, τα όποια φτερά του. Και υπηρεσία στον κ. Μητσοτάκη προσφέρει αυτός ο οποίος λέει «μια χαρά τα κάναμε όλα» και ωραιοποιεί την κατάσταση και θέλει το ΠΑΣΟΚ εκεί, στο 12,8%. Οχι εγώ που λέω ή όλοι οι άλλοι που βγαίνουμε και λέμε: «Ρε παιδιά, είναι δυνατόν να ωραιοποιούμε την κατάσταση;». Εμείς θέλουμε ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ, εμείς θέλουμε να τον νικήσουμε.

Δ.Δ.: Στην πραγματικότητα, ο Ανδρουλάκης είναι σύμμαχος του Μητσοτάκη με αυτά που κάνει.
Ν.Γ.: Σίγουρα, άμα θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ καθημαγμένο και στο 12,8%, στο 13%, υπηρεσία τού προσφέρουμε.

Δ.Δ.: Τεράστια. Αυτό που είπε ο Κουτσούμπας, ότι οι χορηγοί του Μητσοτάκη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Ν.Γ.: Γι’ αυτό θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ δυνατό και ανανεωμένο, αναγεννημένο, διαφορετικό, όχι άλλον ξύλινο λόγο, όχι άλλο να παίρνει την απόφαση ο πρόεδρος με δύο κολλητούς του.

Δ.Δ.: Ποιοι είναι αυτοί οι κολλητοί του, πες για να καταλάβω κι εγώ.
Ν.Γ.: Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να καταλάβουμε το πώς γίνεται. Οι βουλευτές δεν κληθήκαμε να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε και να συζητήσουμε σε διαδικασίες. Αντιστοίχως, δεν κλήθηκε η Κεντρική Επιτροπή, αντιστοίχως το Πολιτικό Συμβούλιο, οι νομαρχιακές και τοπικές μας οργανώσεις είναι αποστεωμένες, δεν έχουν λειτουργήσει ποτέ. Τις θυμόμαστε μόνο πριν από τις εθνικές εκλογές ή πριν από τις αυτοδιοικητικές. Είναι αυτό κατάσταση; Δεν αρμόζει αυτό στο κόμμα.


Σκηνή 4η: Λοβέρδος και Παπανδρέου

Δ.Δ.: Για το αφήγημα περί σύμπραξης, συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως και της Νέας Αριστεράς για ένα κεντροαριστερό ρεύμα, ποια είναι η γνώμη σου;
Ν.Γ.: Εγώ δεν βλέπω αυτή τη στιγμή πάνω σε ποια προγραμματική βάση, ποια προγραμματική σύγκλιση μπορούμε να συζητήσουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη. Πάνω σε τι ακριβώς; Γιατί, ξέρεις, ακούγεται πάρα πολύ ωραίο το «η ευρύτερη Κεντροαριστερά». Αυτό όμως τι πρεσβεύει; Πάνω σε ποιο πρόγραμμα; Επάνω στο τραμπικό ύφος του κ. Κασσελάκη, ο οποίος μιλάει με έναν τρόπο που εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ότι έχει καμία σχέση με την έννοια της Κεντροαριστεράς. Εγώ δεν βλέπω να υπάρχει κάποια τέτοια δυνατότητα. Και νομίζω ότι, αν κάθε κόμμα δεν λύσει τα του οίκου του, όλο αυτό θα καταλήξει ένα εφεύρημα το οποίο βολεύει τις ηγεσίες ως μια διέξοδος, για να μην κοιτάξουν τα προβλήματα που έχουν μέσα στο κόμμα τους κατάματα.

Δ.Δ.: Δεν μπορείτε να τα καταφέρετε, όπως και ο Κασσελάκης, μόνοι σας. Είναι διασπασμένες οι δυνάμεις. Αυτό βοηθάει τη Νέα Δημοκρατία, δεν έχει αντίπαλο.
Ν.Γ.: Το ΠΑΣΟΚ είχε τη μεγαλύτερη δυνητική ψήφο από όλα τα άλλα κόμματα. Από 35% έως 40%.

Δ.Δ.: Είχε, τώρα δεν έχει.
Ν.Γ.: Είχε στις πρόσφατες εκλογές. Σε όλες τις μετρήσεις το 35%-40% του κόσμου που ερωτόνταν έλεγε: «Ναι, μπορεί να ψηφίσω, θα μπορούσα να ψηφίσω και ΠΑΣΟΚ». Αυτό δείχνει τη δυναμική που έχει το ΠΑΣΟΚ, και γι’ αυτό λέω ότι δεν μπορούμε να κοντύνουμε το μεγαλύτερο brand name που έχει δημιουργηθεί από τη Μεταπολίτευση και μετά στο ύψος των τωρινών συνθηκών. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Δεν μπορεί να μικρύνουμε το ΠΑΣΟΚ και τη δυναμική του στο ύψος των περιστάσεων των σημερινών. Δεν μπορεί να ταυτίζουμε την τωρινή δυνατότητα, όπως εκφράστηκε, με τη δυνατότητα την οποία έχει το ΠΑΣΟΚ συνολικά. Εγώ αυτό το πιστεύω και δεν υποστέλλω τη σημαία. Θέλω να ξαναγυρίσει ο κόσμος στο ΠΑΣΟΚ. Οχι να πάω και να συμφωνήσω με τον κ. Κασσελάκη ή με τον κ. Χαρίτση ή με την κυρία Αχτσιόγλου και να βολευτούν πέντε στελέχη και να πούμε ένα και ένα κάνει δύο. Γιατί στην πολιτική ένα και ένα δεν κάνει δύο, μπορεί να κάνει και μισό.

Δ.Δ.: Θεωρείς ότι ο βασικός παράγοντας που περιορίζει την ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ είναι ο αρχηγός;
Ν.Γ.: Θεωρώ ότι οι πολιτικές αποφάσεις και το πώς κινηθήκαμε μέχρι στιγμής ήταν απόφαση της ηγεσίας, ενός κλειστού κύκλου ηγεσίας. Αρα θεωρώ βεβαίως ότι υπάρχει ευθύνη, και ότι αυτή η ευθύνη πρέπει να κριθεί. Λίγη σημασία έχει το τι πιστεύει η Νάντια Γιαννακοπούλου προσωπικά. Σημασία έχει τι πιστεύει ο κόσμος, και γι’ αυτό λέμε: Κριτής ο κόσμος, διαδικασίες άμεσες. Τελεία.

Δ.Δ.: Με τον Λοβέρδο αρχηγό θα ήταν καλύτερα τώρα;
Ν.Γ.: Δεν το πιστεύω, όχι. Ο Λοβέρδος -και θέλω να το πω ευθέως αυτό το πράγμα- απέδειξε με το ότι έφυγε το καλοκαίρι τόσο εύκολα, κούνησε μαντίλι στο ΠΑΣΟΚ, έδειξε ότι όχι, δεν θα ήταν πιο καλά τα πράγματα τώρα μαζί του. Και αυτό ήταν μια απογοήτευση, χαρακτηριστικό τελικά μιας πορείας που κι εγώ όφειλα να την είχα δει. Και κάνω κι εγώ την αυτοκριτική μου.

Δ.Δ.: Τον είχες στηρίξει.
Ν.Γ.: Τον είχα στηρίξει στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο είχα στηρίξει κι εγώ τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Δ.Δ.: Με τον Γιώργο Παπανδρέου;
Ν.Γ.: Δεν ξέρω, θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αναζητήσει καλύτερες μέρες στο παρελθόν του. Και ότι πρέπει να κοιτάξει για λύσεις μέσα από το πιο φρέσκο στελεχιακό δυναμικό του. Θεωρώ ότι έχουμε τον καλύτερο πάγκο από νέα στελέχη που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα.

Δ.Δ.: Πες μου μερικά
Ν.Γ.: Ολα αυτά τα νέα παιδιά. Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης είναι μια πολύ καλή περίπτωση.

Δ.Δ.: Ο Χρηστίδης;
Ν.Γ.: Επίσης μια καλή περίπτωση. Εγώ θέλω να ακούω βέβαια προτάσεις από τη νέα γενιά, όχι στρογγυλέματα. Θέλω να βλέπω αιχμές. Οχι απλά και μόνο χαριτωμένες προσεγγίσεις, αλλά ισχυρές πολιτικές τοποθετήσεις, με αιχμές. Αυτό είναι το χρέος μου, και αυτό υπηρετώ.

Δ.Δ.: Μα εσύ που λες για αιχμές, όταν σε ρωτάω αν θα κατέβεις, μου λες: «Θα το σκεφτώ, θα δω...».
Ν.Γ.: Με αδικείς με αυτό που λες. Πολιτικά πάντα έχω βγει και έχω συγκρουστεί όταν είχα διαφορετική θέση και άποψη. Ομως δεν θα επιτρέψω αυτή τη στιγμή σε μια κουβέντα η οποία γίνεται, και δεν ξέρουμε εν τέλει και ποια θα είναι η κατάληξή της, να βγούνε κάποιοι κακεντρεχείς και να πούνε -επειδή αυτό θα αδικήσει τη δική μου την προσπάθεια και αυτό το οποίο εγώ πιστεύω- ότι όλα αυτά γίνονται για να γίνω αρχηγός. Οχι. Γιατί δεν είναι και η λύση το να πω: «Φύγε εσύ, για να έρθω εγώ». Το θέμα είναι «φύγε εσύ με ό,τι έχεις εκφράσει και με τις πολιτικές που έχεις εκφράσει και τη φυσιογνωμία που έχεις, για να έρθω εγώ που πιστεύω κάτι διαφορετικό από αυτό το οποίο εσύ εξέφρασες».


Δ.Δ.: Ωραία τα λες. Μια γυναίκα, νέα, γοητευτική, που τα περιγράφει τέλεια όλα αυτά. Γιατί η ίδια δεν θέλει να εκτεθεί και να πει: «Βάζω υποψηφιότητα εγώ και θέλω να γίνω αρχηγός για να τα αλλάξω όλα»; Τι σε κρατάει πίσω;
Ν.Γ.: Εχεις καταπληκτικό τρόπο να εκμαιεύεις αυτό που θέλεις, όμως εγώ ως γυναίκα απέναντί σου και με τον τρόπο που έχω, I’ll say no, και no is no, το όχι είναι όχι! (γέλια)

Δ.Δ.: Θα μας το ανακοινώσεις δηλαδή κάποια στιγμή όταν αρχίσουν οι διαδικασίες.
Ν.Γ.: Οταν έρθει η κατάλληλη ώρα.

Δ.Δ.: Ποια είναι η κατάλληλη ώρα;
Ν.Γ.: Αυτή που θα ορίσω εγώ. (γέλια)

Δ.Δ.: Πολύ ωραίο, πολύ γυναικείο. Πάρα πολύ γυναικείο και πολύ πονηρό βέβαια, με μια φοβερή αμφισημία.
Ν.Γ.: Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό και θα σου πω κάτι: το θάρρος που δείχνουν πολλές γυναίκες στην πολιτική και η γενναιότητα και η καθαρότητα της ομιλίας τους είναι πολύ περισσότερα από πολλών ανδρών που έχω δει μέχρι στιγμής.

Δ.Δ.: Το πιστεύω αυτό που λες.
Ν.Γ.: Εγώ θέλω να δω γυναίκες στα ανώτατα κλιμάκια μιας χώρας για να υπάρξει και να δούμε αυτή τη διαφορετικότητα. Είχαμε την τιμή να έχουμε τη Φώφη Γεννηματά, η οποία μπόρεσε με την ενσυναίσθησή της να ενώσει το ΠΑΣΟΚ, μπόρεσε να βάλει το συναίσθημα στην πολιτική.

Δ.Δ.: Σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Ν.Γ.: Δεν μπορούσε κανείς άλλος να το κάνει αυτό, μόνο η Φώφη. Αυτό λοιπόν χρειάζεται ακόμα περισσότερο τώρα. Χρειάζεται αυτή η ενσυναίσθηση. Πιστεύω ακράδαντα ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε δυνατότητα, με σαρωτικές αλλαγές, να γίνει η επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Μα, και τώρα μπορούσε να ήταν 18%-20%, με τον Μητσοτάκη στο 28%, είχε τις προϋποθέσεις. Και ο κόσμος θέλει να γυρίσει στο ΠΑΣΟΚ. Απλά θέλει να μπορέσει να ξαναβρεί τη γοητεία και την ελκυστικότητα του ΠΑΣΟΚ και κυρίως την πειστικότητα, την αξιοπιστία.

Δ.Δ.: Μίλησες για γοητεία και ελκυστικότητα, αυτό είναι το γυναικείο στοιχείο.
Ν.Γ.: Η σχέση του πολίτη με την πολιτική δεν είναι μόνο πολιτική, είναι κάτι πολύ πιο διευρυμένο. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο πιο γοητευτικός πολιτικός άνδρας που έχει ποτέ περάσει. Εβλεπες τον Ανδρέα και έκοβες τις φλέβες σου. Πέρα από το τεράστιο intellect που είχε και τη δυναμικότητά του. Ηταν ένας άνθρωπος που εξέπεμπε. Ηταν μαγικός. Πέρα από τη διανοητικότητά του, ήταν ένας άνθρωπος που σε μάγευε πραγματικά. Η πολιτική είναι μια πολύπλευρη τέχνη. Ανδρέα δεν μπορούμε να ξαναέχουμε, αλλά ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.


Επίλογος: Είμαι πουρναρόριζα

Ν.Γ.: Οταν είναι να ξεκινήσει η όλη διαδικασία, μπορώ να γυρίσω όλη την Ελλάδα, από το Διδυμότειχο μέχρι τη νότια Κρήτη, μέχρι τη Γαύδο. Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο ο Ανδρουλάκης να μην έχει γυρίσει νομό-νομό, χωριό-χωριό. Από το 2007, που ήμουν υποψήφια, δεν υπάρχει χωριό στη Μεσσηνία, οικισμός, στάνη που να μην πήγα, το καταλαβαίνεις; Εχω πάει εκεί πέρα που δεν έφταναν αμάξια για να βρω και να μιλήσω σε έναν κτηνοτρόφο, σε έναν άνθρωπο.

Δ.Δ.: Και ήσουν και πιο ελαφριά, πιο αδύνατη.
Ν.Γ.: Τώρα είμαι 57, τότε ήμουν 45-46 κιλά. Φαντάσου, ήμουν ένα κοριτσάκι, πήγαινα εγώ μπροστά, σου λέω, μες στα πανηγύρια, σε έναν-έναν: “Γεια σας, είμαι η Νάντια Γιαννακοπούλου. Θα είμαι υποψήφια βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Θέλω να με ψηφίσετε». Εναν-έναν σε κάθε τραπέζι. Από πίσω ήταν η αδερφή μου, που μοίραζε τις κάρτες, και ο θείος μου ο Σταύρος, που οδηγούσε το αυτοκίνητο. Αυτοί ήμασταν. Και ξαφνικά θυμάμαι σε ένα πανηγύρι του Χανδρινού ήμουν εγώ μόνη, ολομόναχη και μπαίνει μέσα ο Σαμαράς με 30-40 ακολούθους. Κι εγώ ήμουν μόνη.

Δ.Δ.: Δεν είσαι δηλαδή βελουδόκωλη.
Ν.Γ.: Οχι, δεν είμαι καθόλου βελουδόκωλη. Οπως λένε στο χωριό μου, το Ξεροκάσι, που είναι μόνο πέτρα και πουρνάρι, είμαι πουρναρόριζα. Κατάλαβες; Πουρναρόριζα, σκληραγωγημένη. Ο πατέρας μου μού είπε: «Ποτέ μην ξεχνάς ότι ξεκινήσαμε από το Ξεροκάσι», και αυτό για μένα είναι το πιο βασικό. Τελεία.

Φεύγοντας πρόλαβα να την τσιγκλίσω για τα προσωπικά της, δηλαδή τη ζήλια της.

Δ.Δ.: Εχω ακούσει πως απαγόρευες στον σύζυγό σου να φιλάει στις παραστάσεις την παρτενέρ του (σ.σ.: πρόκειται για τον Μάξιμο Μουμούρη με τον οποίο έχει τρία κορίτσια, η μεγαλύτερη 16 ετών και η μικρότερη 10 ετών).
Ν.Γ.: Πράγματι το έκανα. Μάλιστα στο «Δεσποινίς Τζούλια» ούτε μισό φιλί. Τώρα όμως του κάνω κριτική και του λέω: «Αγάπη μου, πρέπει να φιλάς με πάθος την παρτενέρ σου».


Ειδήσεις σήμερα:

Πόλεμος στον ΣΥΡΙΖΑ για το μαύρο χρήμα: Στελέχη καλούν Κασσελάκη – Αποστολάκη να προσφύγουν στον εισαγγελέα

Νεκρός 20χρονος ελληνικής καταγωγής στη Γερμανία έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό - Συγκλονίζει ο πατέρας του

Ευρωπαϊκή Ένωση: Τρεις γυναίκες, ένας άντρας στο τιμόνι και το παράπονο της Μελόνι