ΣΥΡΙΖΑ: Οι 7+1 υποψήφιοι που... θέλουν να γίνουν αρχηγοί
Όλα τα ονόματα που συζητούνται στο παρασκήνιο - Οι 3 δρόμοι που έχει μπροστά του ο Κασσελάκης - Πώς οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ συνδέονται με τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Μπορεί να καθαίρεσαν τον Κασσελάκη όμως δύσκολα μπορεί να υπάρξει, σε προβλεπτό χρόνο, ανάταξη του ΣΥΡΙΖΑ Η κρίση θα βαθύνει και θα δούμε πολλά επεισόδια ακόμη. Θέσεις, πολιτικές συμμαχιών, οργανωτικές δομές, προτεραιότητες και προγράμματα, στα οποία να συμφωνήσουν, μπορεί να βρεθούν. Δεν υπάρχει όμως η ισχυρή προσωπικότητα που να αναλάβει, με επιτυχία, την αναδιοργάνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και το κυριότερο να της δώσει κυβερνητική προοπτική.
Τα πρόσωπα, τα οποία εμφανίζονται, τουλάχιστον προσώρας, ως πιθανοί διάδοχοι του Κασσελάκη -ο Πολάκης, ο Φάμελλος, η Γεροβασίλη, ο Παππάς, ο Φαραντούρης, ο Γκλέτσος, μέχρι και η Δούρου έχει ακουστεί- δεν εκπέμπουν την ελκυστική εικόνα και προπαντός την ηγετική στιβαρότητα που χρειάζεται για να κερδίσει κάποιος τον Μητσοτάκη. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Να βρεθεί το γκεσέμι που θα τους οδηγήσει στην κυβέρνηση.
Από αριστερά η Ελενα Ακρίτα, η Κατερίνα Νοτοπούλου, η Ολγα Γεροβασίλη και ο Χρήστος Σπίρτζης
στο επεισοδιακό συνέδριο του περασμένου Φεβρουαρίου. Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα διάσπαση
Κλείσιμο
Ο Κασσελάκης απεδείχθη τραγικά ανεπαρκής. Τον ένα χρόνο που έμεινε στην ηγεσία της Κουμουνδούρου έμοιαζε περισσότερο με τηλευαγγελιστή παρά με πολιτικό. Αντί να ενώσει τον ΣΥΡΙΖΑ, τον δίχασε. Αντί να αυξήσει τα ποσοστά της Κουμουνδούρου, τα μείωσε. Αντί να ρίξει τον Μητσοτάκη, όπως διαλαλούσε, τον ενίσχυσε και τον κατέστησε κυρίαρχο. Γι’ αυτό και η πρόταση μομφής εις βάρος του συγκέντρωσε άνετη πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή.
Ο Κασσελάκης τελείωσε. Ακόμη κι αν θέσει πάλι υποψηφιότητα δεν πρόκειται να κερδίσει. Και δεν πρόκειται να κερδίσει επειδή τυχόν επανεκλογή του θα βύθιζε την Κουμουνδούρου ακόμη περισσότερο στην ανυποληψία, τη γκρίνια, τους φραξιονισμούς και τις διαιρέσεις. Από τη στιγμή που έχασε τη δύναμη της αρχηγίας θα δει να μειώνονται και οι υποστηρικτές του. Οι σύμμαχοι που τον έφεραν στην ηγεσία του γύρισαν την πλάτη. Ο Πολάκης τον «μαχαίρωσε» και ο Παππάς το πιθανότερο είναι να του κουνήσει κι αυτός μαντήλι. Ακόμη και kasselistas, και ειδικά όσοι βουλευτές έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της επιβίωσης, θα του γυρίσουν την πλάτη.
Ο Stefanos εμετρήθη και εζυγίσθη ως αντίπαλο δέος του Μητσοτάκη και ευρέθη ελλειπής. Μπορεί να φτιάξει δικό του κόμμα, θα έλεγε κάποιος. Ναι, θα μπορούσε. Όμως τώρα είναι αργά. Τώρα δεν είναι πρόεδρος. Τώρα έχει καθαιρεθεί. Δύσκολα θα βρει 10 βουλευτές για να φτιάξει κοινοβουλευτική ομάδα. Αν είχε επιλέξει την ανανέωση της εντολής από τη βάση, διώχνοντας ταυτόχρονα τους διαφωνούντες, θα του αρκούσαν μόνον πέντε βουλευτές για να έχει κοινοβουλευτική ομάδα.
Επίσης, υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Τώρα που καθαιρέθηκε δεν μπορεί να πει φτιάχνω δικό μου κόμμα και παίρνω και βουλευτές. Στην περίπτωση αυτή θα κατηγορηθεί ότι είναι αυτός που κάνει αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ και φυσικά όλοι θα του λένε πως είναι «κλέφτης εδρών». Αυτά που έλεγε μέχρι τώρα (για τη Νέα Αριστερά ή για να καταστήσει ανυπόληπτους τους αντιφρονούντες) θα γυρνούσαν σε βάρος του. Εκεί που έφτυνε θα έγλυφε.
Φυσικά οι μεταμορφισμοί είναι, όπως έχει πλειστάκις αποδειχθεί, ίδιον του ανδρός. Σήμερα μπορεί να λέει άλφα, αύριο βήτα και μεθαύριο κάτι άλλο. Μπορεί λοιπόν να φτιάξει κόμμα, ελπίζοντας ότι με τις επικοινωνιακές του ρεβεράντζες θα καταφέρει να ξεπεράσει τα όποια αρνητικά του εγχειρήματος, εμφανιζόμενος ως το θύμα των σκοτεινών κομματικών μηχανισμών και των γραφειοκρατών του «καθεστώτος Τσίπρα». Εξάλλου, στον ένα χρόνο παρουσίας του έχει αποκτήσει φαν κλαμπ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε πολιτική γελοιογραφία, αλλά ο Stefanos έγινε τηλεοπτική και ιντερνετική περσόνα.
Φυσικά, υπάρχει και μια τρίτη επιλογή: Να επιστρέψει στο Μαϊάμι. Ούτε αυτή μπορεί να αποκλειστεί. Ενδέχεται μάλιστα και να την επιλέξει, λένε κάποιοι, αφού όταν δοθούν στη δημοσιότητα τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών μπορεί να μην έχει, το στάτους του αρχηγού κόμματος ούτε και την θερμή συνηγορία του, υπό νέα ηγεσία, ΣΥΡΙΖΑ.
H Πολιτική Γραμματεία
Κατά τα λοιπά, αύριο η Πολιτική Γραμματεία θα αποφασίσει για τα επόμενα βήματα, με πρώτο την ερχόμενη Κυριακή να συνεδριάσει εκ νέου η Κεντρική Επιτροπή για να ορίσει τον χρόνο και το περιεχόμενο του συνεδρίου. Το καταστατικό συνέδριο της 6ης Οκτωβρίου, εκ των πραγμάτων, ακυρώνεται. Το θέμα είναι αν θα αντικατασταθεί από έκτακτο ή τακτικό συνέδριο. Οι γνώμες διχάζονται. Άλλοι λένε πως δεν θα πρέπει να επαναληφθεί το λάθος του περσινού συνεδρίου, όταν έγινε εκλογή αρχηγού χωρίς να συζητηθούν πρόγραμμα και πολιτικές θέσεις.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αναδειχθούν νέοι σύνεδροι ώστε ο/η νέος/α αρχηγός να μην εκλεγεί από τους συνέδρους που (επαν)εξέλεξαν το 2022, με σταλινικό ποσοστό (99,12%), τον Αλέξη Τσίπρα και το 2023 προτίμησαν για αρχηγό τον Κασσελάκη και όχι την Έφη Αχτσιόγλου. Εάν επιλέξουν να κάνουν πρώτα προγραμματικό συνέδριο και μετά να εκλέξουν αρχηγό τότε τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα την μάθουμε τον Δεκέμβριο, παραμονές της συζήτησης του προϋπολογισμού στη Βουλή, ενδεχομένως και μετά από αυτή, με το Νέον Έτος.
Στον μαγικό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ όλα παίζουν, τίποτε δεν αποκλείεται. Στο ενδιάμεσο θα έχει εκλεγεί και η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Κάτι που το θέλουν αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ. Και πρωτίστως, όσοι έχουν ως προτεραιότητα την εκλογική συμπαράταξη της πληθυντικής Κεντροαριστεράς προκειμένου να ηττηθεί ο Μητσοτάκης και να άλλαξει η βάρδια στο γκουβέρνο.
Ο Πολάκης θέλει να εκμεταλλευθεί τη δυναμική που απέκτησε η υποψηφιότητά του, λόγω της σύγκρουσης με τον Κασσελάκη, και γι’ αυτό προτείνει στις 6 Οκωβρίου να γίνει κανονικά το συνέδριο και αντί για καταστατικές αλλαγές να εκλέξει πρόεδρο. Οι «87» θα πρέπει πρώτα να καταλήξουν στο πρόσωπο του υποψηφίου, που μπορεί τελικά να μην είναι ο Φάμελλος, αλλά κάποιος/α που θα δεχθεί να «θυσιαστεί», υπέρ κάποιου άλλου, μεγαλύτερης ακτινοβολίας και ευρύτερης αποδοχής, προσώπου εφόσον προχωρήσει η υπόθεση της ενότητας της Κεντροαριστεράς.
Ο Αλέξης Τσίπρας
Και επειδή πολλοί αναρωτιούνται αν στο κάδρο των εξελίξεων βρίσκεται ή πρόκειται, συντόμως, να βρεθεί ο Αλέξης Τσίπρας, η απάντηση συνεργατών και διαχρονικών συνομιλητών του πρώην πρωθυπουργού είναι μονότονα η ίδια: Όσοι εμπλέκουν τον Αλέξη σε σενάρια επιστροφής στον ΣΥΡΙΖΑ σφάλλουν και η πραγματικότητα θα συνεχίσει να τους διαψεύδει. Ούτε δηλώσεις θα κάνει ούτε συνεντεύξεις θα δώσει ούτε θα εμπλακεί, δίνοντας «γραμμή» στην εκλογή νέας ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα ενδιαφέρεται, αλλά δεν έφυγε από αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει ομαδάρχης. Ούτε οι «87» ούτε κάποιος άλλος μπορεί εμφανίζεται ως μέλος κάποιας δήθεν φρουράς του. Ούτε θρησκευτικός ηγέτης είναι για να έχει πιστούς. Απλά και ξάστερα. Ψάξτε τον διάδοχο του Κασσελάκη μακριά από τον Τσίπρα.
Ο τυχερός της υπόθεσης πάντως είναι ο Νίκος Παππάς. Πήρε τη θέση του Φάμελου στην ηγεσία της κοινοβουλευτικής ομάδας και τώρα, απόντος του Κασσελάκη, θα μιλήσει, ως προεδρεύων του ΣΥΡΙΖΑ, στη ΔΕΘ, ενώ θα αντιπαρατεθεί και στον Κυριάκο Μητσοτάκη στην πρώτη συζήτηση, σε επίπεδο αρχηγών, που θα γίνει στη Βουλή. Όχι άσχημα για έναν πολιτικό, τον οποίον αρκετοί από τους συντρόφους του, μετά την καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο, και το γλίσχρο 8,7% που έλαβε ως υποψήφιος για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πέρσι τον Σεπτέμβριο, τον θεωρούσαν τελειωμένο.
Το λάθος του Κασσελακη
Να σημειώσουμε πως ο Παππάς, όταν είπε πως «στη ΔΕΘ θα μιλήσει ο Κασσελάκης εφόσον δεν έχει εκπέσει», το πιθανότερο είναι να γνώριζε για την επερχόμενη ήττα του Κασσελάκη. Άλλωστε κάποια στελέχη δικής του επιρροής είχαν μετακινηθεί στους «87». Γνώση της υπάρξεως πλειοψηφίας υπέρ της μομφής είχαν και ο Πολάκης και οι «87» από την Παρασκευή και περίμεναν το λάθος του Κασσελάκη για να τη βάλουν σε ψηφοφορία. Ο Κασσελάκης αρνήθηκε να προσφύγει μόνος του στη βάση. Κι αυτό ήταν το πρώτο του λάθος.
Το δεύτερο και ολέθριο λάθος του ήταν όταν δέχθηκε να ψηφίσουν τηλεφωνικά 74 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής. Η πρώτη ψηφοφορία, το Σάββατο, επί των παρόντων ήταν 122 -90. Οι αντιφρονούντες είχαν την πλειοψηφία, όχι όμως και το 50+1 των μελών της Κ.Ε. (148 στους 295 δηλαδή) που χρειαζόταν για να καθαιρεθεί ο Κασσελάκης. Αν δεν ψήφιζαν τηλεφωνικά οι 74 η πλειοψηφία του 50+1 δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί. Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάστηκε. Ο Stefanos νόμιζε ότι μαζί με τα στελέχη του Παππά ελέγχει την Κεντρική Επιτροπή.
Επίσης, απεδείχθη ότι η Σβίγγου, η Δούρου, ο Ρήγας, ο Σκορίνης, ο Βουλγαράκης και όσοι άλλοι του έλεγαν «η πρόταση μομφής δεν περνάει» δεν είναι καλοί στην αριθμητική. Και τώρα τρέχει και δεν φθάνει. Μπορεί δε να φτάσει στον πλήρη εξευτελισμό αν βάλει υποψηφιότητα και πάει στο δεύτερο γύρο με τον Πολλάκη και χάσει. Κάτι που δεν αποκλείεται αφού ανάμεσα στον πανελίστα Κασσελάκη και τον αψύ Πολλάκη μάλλον οι συλνεδροι θα προτιμήσουν, ως λιγότερο κακό, τον δεύτερο. Ασχέτως του τι θα συμβεί στη συνέχεια στην Κουμουνδούρου.
Σε κάθε περίπτωση, το …πανηγύρι στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται. Μετά τον Πολάκη μαινόμενο, τη Λινού δακρυροούσα, τον «δεν μου σηκώνει το τηλέφωνο» Τσίπρα, το γαμήλιο ξεφάντωμα στα Χανιά, τον Σπίρτζη στο Πειθαρχικό, την καρατόμηση του Φάμελου, την πισίνα-βόθρο στις Σπέτσες και την αλλαγή ονόματος από ΣΥΡΙΖΑ σε ΣΥΣΑ φτάσαμε στους «κουκουλοφόρους» της Κεντρικής Επιτροπής και την δολοφονία του παλληκαριού Stefanos. Κι ακόμη δεν τα έχουμε δει όλα. Περιττεύει να πούμε πως τα «καραγκιοζιλίκια» που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, επί Κασσελάκη, είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβερνήσεως, των κομμάτων της αντιπολίτευσης και πρωτίστως του ΠΑΣΟΚ.
Και σε κάθε περίπτωση, η σχέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα κοινωνικά αιτούμενα και τους προβληματισμούς νοικοκυριών και επιχειρήσεων είναι αντίστοιχη με τη σχέση που έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που όχι μόνον οι πολίτες, αλλά και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ λένε, ολοένα και πιο έντονα στους πρωταγωνιστές αυτής της όπερας μπούφα: «Μας έχετε κουράσει». Και η αλήθεια αυτή είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον κουράζει. Και η κούραση στην πολιτική είναι χειρότερη και από το γέλιο…
