Μητσοτάκης στη Ρηγίλλης: Να χαρίσουμε στη ΝΔ τρεις συνεχόμενες κυβερνητικές θητείες

Στην ιστορική της έδρα, στην οδό Ρηγίλλης επέστρεψε η Νέα Δημοκρατία για τη συμπλήρωση 50 χρόνων ζωής.

Ο πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης απηύθυνε ομιλία για τα γενέθλια της γαλάζιας παράταξης, μπροστά από το νεοκλασικό κτίριο που επί δεκαετίες φιλοξένησε τα γραφεία της ΝΔ.

«Τα γενέθλια της ΝΔ δεν γινόταν να τιμήσουμε παρά μόνο εδώ. Στη Ρηγίλλης 18 που επέλεξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και συνδέθηκαν με την ιστορία της Ελλάδας» ανέφερε ο κυριάκος Μητσοτάκης όταν ανέβηκε στο βήμα. 

Δείτε βίντεο

«Από αυτά τα γραφεία ξεδιπλώθηκαν οι μεγάλες στιγμές της κομματικής μας ιστορίας», είπε επίσης ο κ. Μητσοτάκης και πρόσθεσε ότι «η ΝΔ αποδεικνύεται η πιο ανθεκτική παράταξη της μεταπολίτευσης η οποία στάθηκε πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας και απέναντι στο σαράκι του διχασμού».

«Αυτό το κόμμα έρχεται από μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά για να οδηγεί την πατρίδα μας πάντα μπροστά κάνοντας αναφορές στον Ιδρυτή  Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Γεώργιο Ράλλη, τον Ευάγγελο Αβέρωφ, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαράς. «Σήμερα τιμούμε όλους αυτούς παρόντες και απόντες» σημείωσε.

Αυτήν την ημέρα της γιορτής, πρέπει να απαντήσουμε και εμείς στην παράταξη και σε όσα μας έχει προσφέρει. «Πρέπει να της χαρίσουμε και εμείς τρεις συνεχόμενες κυβερνητικές θητείες».

Ο κ. Μητσοτάκης έκανε εκτενείς αναφορές στις αρχές του Κωνσταντίνου Καραμανλή λέγοντας ότι ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτός που έβαλε τη ΝΔ στο δρόμο μιας αδιάκοπης εξέλιξης.

Τόνισε, ότι ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ενεργούσε χωρίς να επιδιώκει να κολακεύει την κοινή γνώμη και ότι παγίως επέλεγε να συνεργαστεί με τους ικανότερους. Αναφερόμενος, εμμέσως πλην σαφώς, στη διεύρυνση, που επιχειρεί τα τελευταία χρόνια η Νέα Δημοκρατία ο πρωθυπουργός επεσήμανε με νόημα ότι «η ζωή έχει αποδείξει πως όσο πλατύτερα απλώνονται τα κλαριά της ΝΔ τόσο δικαιώνουν την ισχύ που έχουν οι ρίζες της. Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στους λίγους, που θέλουν μία περιχαρακωμένη παράταξη, κλειστή και τελικά ηττοπαθή».

Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι επί δικής του θητείας η Νέα Δημοκρατία επικράτησε σε όλες τις μάχες και μάλιστα, όπως είπε χαρακτηριστικά, στην τελευταία πήρε μεγαλύτερο ποσοστό από την προηγούμενες. Σχετικά με την κατεύθυνση της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μητσοτάκης σημείωσε πως «δεν κοιτά ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, παρά μόνο μπροστά».

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε και στη σημερινή θέση της Ελλάδος, που πλέον, όπως είπε, φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της ανάπτυξης στην Ευρωπαική Ένωση, ενώ τόνισε ότι ο Οδικός Χάρτης για την Ελλάδα του 2027 έχει στον πυρήνα της μία χώρα με ανάπτυξη 3%, με πληθωρισμό 2%, με ανεργία 8%, με μέσο μισθό τα 1.500 ευρώ και με βασικό τα 950 ευρώ.

«Στα 50 μας χρόνια η κυριαρχία μας είναι αδιαμφισβήτηση. Η κρίση στην αντιπολίτευση δεν είναι ανεξάρτητη από τη δική μας ρεαλιστική πολιτική. Εμείς σπάσαμε ιδεολογικές αγκυλώσεις και δόγματα. Ακυρώσαμε τα θεμέλια που στέκονταν για πολλά χρόνια οι αντίπαλοί μας» σημείωσε ο πρωθυπουργός.

«Η Ελλάδα αλλάζει και προχωρά και θα συνεχίσει να προχωρά. Το δώρο που μας ζητά η ΝΔ στα γενέθλιά της είναι να χτίσουμε πιο γρήγορα το αύριο. Σε αυτό το κτίριο μπήκα ως ΟΝΝΕΔίτης και σήμερα στέκομαι μπροστά του ως πρωθυπουργός. Και δεν ξεχνώ ότι είμαι πρωθυπουργός επειδή είμαι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας...».

Ειδική αναφορά έκανε ο πρωθυπουργός και στην επιλογή να πραγματοποιηθεί η αποψινή εκδήλωση στα ιστορικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, στην οδό Ρηγίλλης. «-Η επιλογή του ιστορικού κτιρίου της Ρηγίλλης δεν έγινε τυχαία: στα γραφεία αυτά ξετυλίχτηκαν χαρούμενες, αλλά και στενάχωρες στιγμές της κομματικής ζωής, ωστόσο αυτές οι στιγμές δεν βρήκαν ποτέ τους Νεοδημοκράτες υποταγμένους ή παραιτημένους. Η Νέα Δημοκρατία μπόρεσε να μετουσιώσει την κάθε εμπειρία σε νέα αφετηρία και γι' αυτό και αποδεικνύεται η πιο ανθεκτική της Μεταπολίτευσης», σημείωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος σε όλα τα απλά κομματικά μέλη.

«Το πραγματικό σπίτι του κόμματός μας όμως είναι ένα: Η καρδιά της Νεοδημοκράτισσας και του Νεοδημοκράτη». Τα 50 χρόνια μας καλούν σε μια νέα συστράτευση ελπίδας. Εχουμε μπροστά μας μια τριετία καθαρού πολιτικού χρόνου για να κάνουμε πράξη το όραμα μας». Γιορτάζουμε από τη Ρηγίλλης, ξεκινάμε ξανά από τη Ρηγίλλης και προχωράμε ενωμένοι. Τα καλύτερα έρχονται» είπε καταλήγοντας ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

50 χρόνια στη σωστή πλευρά της ιστορίας 

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή στις γιγαντοοθόνες ενός βίντεο με δηλώσεις στελεχών για τη Νέα Δημοκρατία η οποία όπως επεσήμαναν επί πενήντα χρόνια βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Ακολούθησε ένα επετειακό βίντεο για την ιστορία του κόμματος το οποίο περιέχει σημαντικές στιγμές και πρόσωπα, από τον Οκτώβριο του 1974 μέχρι και σήμερα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο Κώστας Καραμανλής, ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο Γιάννης Πλακιωτάκης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζονται στο βίντεο.

Από το ραντεβού στη Ρηγίλλης απουσίαζαν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς για τους οποίους ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τηλεοπτική του συνέντευξη στο Mega σχολίασε ότι ο ίδιος έκανε το καθήκον του και τους προσκάλεσε, προσθέτοντας πως η σημερινή, είναι μία μέρα γιορτής για τους Νεοδημοκράτες.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν οι: Παύλος Μαρινάκης, Μαρία Συρεγγέλα, Βασλιλης Κικίλιας, Γιώργος Μυλωνάκης, Ζέττα Μακρή, Κώστας Μπακογιάννης, Διονύσης Σταμενίτης, Βασίλης Υψηλάντης, Περικλής Μαντάς, Μαρία Κεφάλα, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Θανάσης Κοντογεώργης, Βασίλης Γιόγιακας, Θάνος Πλεύρης, Νικήτας Κακλαμάνης, Δημήτρης Καλογερόπουλος, Δημήτρης Τσιόδρας, Νίκος Ρωμανός, Χρήστος Δερμεντζόπουλος, Σταύρος Καλαφάτης, Ειρηνη Αγαπηδάκη, Θανάσης Μπούρας, Γιάννης Καλλιάνος, Μάκης Βορίδης,  Γιώργος Καλαντζής, Χρήστος Μπουκώρος, Χαράλαμπος Αθανασίου, Διονύσης Χατζηδάκης, Θεόδωρος Λιβάνιος, Στέλιος Κουτνατζής.

Δείτε φωτογραφίες από τη Ρηγίλλης

Αναλυτικά η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκδήλωση για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας


Χρόνια μας πολλά Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες της Αθήνας, χρόνια πολλά στη μεγάλη μας παράταξη.

Σήμερα είμαστε όλοι το ίδιο χαρούμενοι, σήμερα είμαστε όλοι το ίδιο συγκινημένοι, σήμερα είμαστε όλοι το ίδιο υπερήφανοι, γιορτάζουμε τα 50 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας μας.

Και βέβαια, δεν γινόταν παρά να τα τιμήσουμε μόνο εδώ, στην οδό Ρηγίλλης 18, μπροστά στο πρώτο σπίτι του κόμματος που διάλεξε ο ιδρυτής μας, Κωνσταντίνος Καραμανλής. Είναι ένας χώρος ιστορικός, που συνδέθηκε με την πορεία μας, αλλά συνδέθηκε και με τη διαδρομή ολόκληρης της Ελλάδος.

Σε μία συνάντηση όπως αυτή, όμως, διαφορετική όπως διαπιστώσατε, ο λόγος ανήκει πρώτα σε εσάς και στο ηχηρό «παρών» το οποίο δίνετε. Γι’ αυτό και σήμερα θα είμαι όσο πιο σύντομος μπορώ. Άλλωστε, τις πολιτικές κατευθύνσεις τις έχει ήδη προσδιορίσει το συνέδριό μας.

Εκείνο, όμως, το οποίο σήμερα έχει σημασία, είναι αυτές τις στιγμές να τιμήσουμε τις αναμνήσεις της καθεμιάς και του καθενός ξεχωριστά, αλλά να αντλήσουμε και συμπεράσματα που αυτές μας δίδαξαν αυτά τα 50 χρόνια.

Το ξέρετε και το ξέρω, για πολλούς από μας -ίσως όχι για τους πολύ-πολύ νεότερους- αυτά τα γραφεία ήταν το περιβάλλον όπου ξετυλίχτηκαν αλησμόνητες στιγμές της κομματικής μας ζωής.

Ίσως οι παλαιότεροι ΟΝΝΕΔίτες να θυμούνται αυτά τα γραφεία, εμείς πάντως, που είμαστε για πάντα ΟΝΝΕΔίτες, σίγουρα τα θυμόμαστε.

Είναι στιγμές που άλλοτε μας βρήκαν χαρούμενους, άλλοτε μας βρήκαν στεναχωρημένους, ποτέ όμως υποταγμένους ή παραιτημένους. Αυτή η παράταξη μπορεί να μετουσιώνει την κάθε εμπειρία της σε μία νέα αφετηρία. Γι’ αυτό και αποδεικνύεται η πιο ανθεκτική παράταξη της μεταπολίτευσης.

Η επιλογή, λοιπόν, δεν είναι τυχαία. Εδώ γεννήθηκαν διαχρονικές αξίες μας, αυτές που πρώτες χάραξαν τον εθνικό δρόμο τις τελευταίες δεκαετίες: την τροχιά της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου, της ελεύθερης οικονομίας, του κοινωνικού κράτους, της ανοιχτής δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, σε αντίθεση με τα αδιέξοδα άκρα. Πάντοτε στο πλευρό του πολίτη.

Έτσι, άλλωστε, μας ζήτησε εξ αρχής να βαδίσουμε η ιδρυτική μας διακήρυξη, αυτό το κείμενο-θεμέλιο στο οποίο αναφερόμαστε πολλές φορές. Αξίζει τον κόπο, όμως, να θυμόμαστε ότι αυτό το κείμενο λέει ότι η παράταξή μας «συντηρεί από την παράδοση μόνο όσα ο χρόνος απέδειξε σωστά και χρήσιμα». Ενώ «προχωρά με τολμηρά και ασφαλή βήματα στις νέες συνθήκες», υπηρετώντας το έθνος, όπως προφητικά γράφει, «πέρα από τις παραπλανητικές ετικέτες της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς».

Αυτές οι εντολές στάθηκαν πυξίδα για τη Νέα Δημοκρατία επί μισό αιώνα, πετυχαίνοντας -προσέξτε- οι μεγάλες επιλογές της Νέας Δημοκρατίας να γίνουν τελικά θέσεις ακόμα και των πιο σκληρών αντιπάλων της. Κυρίως, όμως, μένοντας πάντα με σταθερότητα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, με ενωμένους τους Έλληνες, μόνιμα απέναντι στο σαράκι του διχασμού και στο δηλητήριο του λαϊκισμού.

Και βλέπω γύρω μου πολλούς βετεράνους αγωνιστές. Βλέπω ώριμα στελέχη αλλά βλέπω και νέους συμμαχητές. Αναλογίζομαι και αναλογιζόμαστε όλοι παλιούς πρωτεργάτες που δεν βρίσκονται σήμερα μαζί μας. Όμως, διακρίνω και καινούργιους φίλους και συνειδητοποιώ ότι πράγματι αυτό το κόμμα έρχεται από πολύ μακριά και πηγαίνει πολύ μακριά. Είναι προορισμένο να είναι ένα με την πατρίδα, έχοντας ιερή αποστολή να οδηγεί την κοινωνία μόνο μπροστά.

Ξανά λοιπόν στη Ρηγίλλης, στις πηγές μας και στη δύναμη που αυτές αναβλύζουν.

Μιλάω για τις αρχές του ιδρυτή μας, για την ευγένεια του Γεώργιου Ράλλη, για το σφρίγος του Ευάγγελου Αβέρωφ, για την αλήθεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για την ορμή του Μιλτιάδη Έβερτ, για τη συνέπεια του Κώστα Καραμανλή, όπως μιλώ και για το αίσθημα ευθύνης του Αντώνη Σαμαρά και τη μαχητικότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Σήμερα σας ζητώ να τιμήσουμε όλους τους αρχηγούς μας. Όλους, παρόντες και απόντες.

Και δεν είναι σύμπτωση ότι η Νέα Δημοκρατία γεννήθηκε ταυτόχρονα με την επιστροφή στην ομαλότητα. Ήταν εκείνη που θεμελίωσε τη δημοκρατία στη χώρα, ήταν εκείνη που έλυσε με ωριμότητα το πολιτειακό πρόβλημα, ήταν εκείνη που έδωσε την ευρωπαϊκή κατεύθυνση.

Ήταν η παράταξη που ταυτίστηκε με ένα εξαιρετικά προοδευτικό Σύνταγμα, με τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, αλλά και με τον αρχικό σχεδιασμό μεγάλων έργων, που έμελλαν να αλλάξουν την εικόνα του τόπου.

Πρόκειται για χαρακτηριστικά που φάνηκαν ανάγλυφα στη μεγάλη περιπέτεια της πτώχευσης και των μνημονίων, όταν μαζί με ένα πλατύ μέτωπο αντισταθήκαμε. Και, ναι, εμείς ήμασταν η παράταξη που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη, πληρώνοντας κομματικό τίμημα για να επιτελέσουμε το εθνικό μας καθήκον.

Εμείς είμαστε η παράταξη που το 2019 λυτρώσαμε τον τόπο και στη συνέχεια δώσαμε ένα τέλος στο ψέμα και στην καθήλωση. Είναι μία αναγεννητική προσπάθεια. Ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2019, διαρκεί μέχρι τις μέρες μας. Σας διαβεβαιώνω, θα διαρκέσει για πολύ ακόμα.

Σκέφτομαι, λοιπόν, πως αυτή η παράταξη μας έδωσε πολλά και ότι η μέρα της γιορτής της είναι η πιο κατάλληλη για να ανταποδώσουμε αυτή την προσφορά, προσθέτοντας και η δική μας γενιά τη δική της πνοή στην πορεία της. Αλλά και -γιατί όχι;- απαντώντας στο δικό της ρεκόρ, στο ρεκόρ της παράταξής μας, με ένα δικό μας. Όπως εκείνη μας χάρισε κατακτήσεις και χαρές επί πέντε δεκαετίες, έτσι να της χαρίσουμε και εμείς τρεις συνεχόμενες κυβερνητικές θητείες.

Φίλες και φίλοι, δεν είναι σήμερα η στιγμή μεγάλων πολιτικών απολογισμών. Δεν είναι η ώρα να θυμηθούμε πώς αμυνθήκαμε απέναντι στις μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο, πώς μείναμε όρθιοι στην πανδημία, πώς δημιουργήσαμε 500.000 νέες δουλειές, πώς αυξήσαμε στο μεταξύ μισθούς και συντάξεις, πώς θωρακίσαμε την εθνική μας άμυνα, πώς κάναμε γρήγορα ψηφιακό το κράτος μας.

Όλα αυτά η κοινωνία τα ξέρει. Μαζί, βεβαίως, με πρωτόγνωρες αλλαγές που κάποιοι έλεγαν ότι «δεν γίνονται» κι όμως γίνονται απ’ αυτή την κυβέρνηση: από το «112» και την Πολιτική Προστασία μέχρι την επιστολική ψήφο, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τις ψηφιακές συναλλαγές, το Κτηματολόγιο, την προστασία των ευάλωτων, τη μάχη της νομιμότητας παντού, στις συνοικίες, στα πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στις παραλίες.

Μία τέτοια αναδρομή, σύντομη, βοηθά να μη βλέπουμε απλώς το πού θέλουμε να φτάσουμε, βοηθάει να μας θυμίσει από πόσο πίσω ξεκινήσαμε και αντιλαμβανόμαστε έτσι το μέγεθος των δυσκολιών. Αλλά, παράλληλα, το μέτρο των αντοχών της χώρας.

Είναι όπλα απαραίτητα για να φτάσουμε στην Ελλάδα του 2027, με 2% πληθωρισμό, με ανεργία 8%, με μέσο μισθό 1.500 ευρώ, με κατώτατο μισθό 950 ευρώ. Αυτές είναι οι κεντρικές μας δεσμεύσεις και αυτές θα τις υλοποιήσουμε.

Τον οδικό χάρτη τον έχω ήδη περιγράψει αναλυτικά στη Θεσσαλονίκη: μέτρα στήριξης του εισοδήματος, της οικογένειας, της στέγης. Είναι ανακοινώσεις που ήδη βλέπετε κάθε μέρα να

γίνονται πράξη. Χωρίς ποτέ, όμως, να κρύβω την ανάγκη δημοσιονομικής ισορροπίας, ούτε και να δίνω υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, σε μία συνετή όσο και προοδευτική πολιτική που μετρά το μπόι των δυνατοτήτων μας και όχι τη σκιά τους.

Και είναι αυτή η παρακαταθήκη που μας άφησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σε μία από τις σπάνιες και άγνωστες συνεντεύξεις του, δημοσιεύθηκε πρόσφατα, ακούστε τι έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Δεν ήταν γνωστή αυτή η συνέντευξη, αλλά έχει αξία να την επαναλάβουμε. Έλεγε: «Εγώ δεν υπήρξα ούτε δεξιός, ούτε κεντρώος, ούτε αριστερός. Υπήρξα ανεπηρέαστος από δογματισμούς, ώστε να επιλέγω κάθε φορά τη λύση η οποία συμφέρει τον τόπο μου». Προσέξτε πόσο επίκαιρα είναι αυτά τα λόγια, γιατί ο ιδρυτής μας δημιούργησε ένα κόμμα αξιών και όχι άκαμπτων ιδεολογιών.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πραγματιστής πολιτικός, προέκρινε πάντα το αποτέλεσμα. Ήταν ευρωπαϊστής, ήταν πολιτικός που διάβαζε σωστά τα γεωπολιτικά δεδομένα. Ήταν πρώτα και πάνω απ’ όλα αντιλαϊκιστής, δεν κολάκευσε ποτέ την κοινή γνώμη. Ήταν ένας πολιτικός ανοιχτός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνεργάστηκε με τους ικανότερους, δίχως κομματικές ταμπέλες. Ήταν, όμως, και ένας πολιτικός ουσιαστικά προοδευτικός. Διεκδικούσε τον διαρκή εκσυγχρονισμό της χώρας.

Και αυτή η παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή είναι, πιστεύω, η καλύτερη απάντηση στους λίγους που θέλουν μία περιχαρακωμένη παράταξη, μια παράταξη κλειστή, μια παράταξη συμπλεγματική και τελικά ηττοπαθή. Οι παρωπίδες μπορεί να μετατρέπονται και σε αλυσίδες.

Η ζωή αποδεικνύει ότι όταν ανοίγουν τα «παράθυρα» της σκέψης, τότε μπορούμε να ανοίξουμε και τις πόρτες σε νέους συμμάχους. Και όσο πλατύτερα απλώνονται τα κλαδιά της Νέας Δημοκρατίας, τόσο δικαιώνουν την ισχύ που έχουν οι ρίζες τους.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο δρόμος της αδιάκοπης εξέλιξης που δίδαξε ο Καραμανλής. Και ίσως είναι η καλύτερη εξήγηση γιατί τελικά αυτή η παράταξη ήταν η μόνη η οποία επιβίωσε και δυνάμωσε στην διάρκεια των 50 ετών.

Αυτός ήταν και ο δικός μου προσωπικός δρόμος. Το 2016 πήρα μια εντολή από όλους σας: να ανανεώσω το κόμμα μας, να το κάνω πιο ευρύχωρο, καθώς στην πολιτική τα κενά καλύπτονται γρήγορα. Και βέβαια, να το θέσω στην καρδιά ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου, χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες. Με σημαίες τί; Το αυτονόητο, τη λογική, τον ρεαλισμό, την πρόοδο, τον εκσυγχρονισμό.

Έτσι και έγινε. Και αυτό το φιλελεύθερο μέτωπο επικράτησε τελικά σε όλες τις μάχες που δώσαμε, στις τελευταίες μάλιστα με μεγαλύτερο ποσοστό από τις προηγούμενες.

Μπορέσαμε και δείξαμε πώς η συλλογική ανάπτυξη, ναι, μπορεί να γίνει ατομική προκοπή, πώς μπορούμε να ενσωματώσουμε την παράδοση στην εξέλιξη αλλά και γνωρίζοντας πως όποιος γέρνει τελικά πέφτει.

Το βλέμμα μας δεν κοιτά ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, κοιτάει μόνο μπροστά. Μόνο μπροστά.

Στα 50 μας χρόνια, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία διαθέτει σήμερα και την ωριμότητα της ενηλικίωσης αλλά διαθέτει και την ορμή της πρώτης εκκίνησης. Και το δηλώνουν οι αναμετρήσεις στις οποίες οι πολίτες μας εμπιστεύτηκαν, η κυριαρχία μας, πια, στο πεδίο και των ιδεών και των αποτελεσμάτων, αλλά και η ίδια η «Βαβέλ» της αντιπολίτευσης.

Αυτή η κρίση της αντιπολίτευσης, προσέξτε, αν την αναλύσετε δεν νομίζω ότι είναι ανεξάρτητη από τη δική μας τολμηρή πολιτική. Διαφορετικά οι διαλυτικοί τριγμοί στα άλλα κόμματα θα είχαν εμφανιστεί νωρίτερα και με άλλες αφορμές. Εκδηλώνονται τώρα, γιατί;

Γιατί τώρα αποδεικνύεται ότι εμείς ως Νέα Δημοκρατία στερήσαμε από άλλα κόμματα το πολιτικό τους «οξυγόνο», σπάζοντας από τη μια πλευρά ιστορικές αγκυλώσεις και δόγματα ώστε να φέρει στο φως την ιδεολογική γήρανση και την κυβερνητική ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από την άλλη είναι οι δικές μας επιλογές που έχουν αποδείξει πια, έχουν καταστήσει φανερό, ότι το ΠΑΣΟΚ μόνο εκσυγχρονιστικό δεν είναι.

Με άλλα λόγια, είναι το κόμμα μας το οποίο ακύρωσε τα θεμέλια πάνω στα οποία στέκονταν για πολλά χρόνια οι αντίπαλοί μας.

Αυτό, λοιπόν, το μετέωρο κομματικό σκηνικό δεν εκπέμπει κάποια γενική και αόριστη κρίση -δεν κινδυνεύει η δημοκρατία μας από την αδυναμία της αντιπολίτευσης- όσο αντανακλά την κρίση εκείνων που τελικά δεν απαντούν στα ζητούμενα της χώρας.

Φίλες και φίλοι, όπως είπα και πριν από λίγο, η μέρα δεν ενδείκνυται για διακηρύξεις. Αυτή η μέρα δεν ανήκει σε εμένα, ανήκει σε εσάς. Ανήκει στις Νεοδημοκράττισες και τους Νεοδημοκράτες απ’ όλες τις γωνιές της Αθήνας, απ’ όλα τα μέρη της πατρίδας.

Από αυτούς που μίλησαν στο πρώτο βίντεο το οποίο είδαμε, από τους αγωνιστές της πρώτης γραμμής, από εσάς που δίνετε πνοή στα σύμβολά μας, από εσάς που διαχέετε τις ιδέες μας σε πόλεις και σε χωριά, σε γειτονιές, σε χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στα στέκια των νέων.

Ο στόχος μας είναι να κάνουμε υπερήφανους όσους θα γιορτάζουν την ίδρυσή μας και τα επόμενα 50 χρόνια. Γιατί οι νίκες μας ως σήμερα ήταν πολλές, αλλά τις νίκες -προσέξτε- δεν τις μετράμε μόνο με τις εκλογικές επιτυχίες, πρωτίστως τις μετράμε με τους ρυθμούς που η πατρίδα γίνεται καλύτερη. Και αυτό συμβαίνει. Η Ελλάδα αλλάζει και προχωρεί και θα συνεχίσει να προχωρεί.

Το δώρο, λοιπόν, που μας ζητά η Νέα Δημοκρατία στα γενέθλιά της είναι απλό: να χτίσουμε πιο γρήγορα το αύριο, αρχίζοντας την προσπάθειά και πάλι από εδώ, απ’ αυτό το κτίριο.

Το θυμάμαι καλά. Πρωτομπήκα ως ΟΝΝΕΔίτης, για να στέκομαι τώρα με σεβασμό μπροστά στο ιστορικό μας κτίριο ως Πρωθυπουργός για δεύτερη φορά. Και χωρίς να ξεχνώ ότι είμαι Πρωθυπουργός, γιατί είμαι Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Υπηρετώντας μία ευρύχωρη παράταξη, με ακτινοβολία πέρα από τα τείχη της, στην οποία -προσέξτε- κάποιες στιγμές δεν θα συμφωνούν προφανώς όλοι σε όλα, πάντοτε όμως θα συμφωνούν οι πολλοί στα πολλά και κυρίως στα κρίσιμα για την πατρίδα.

Αυτό είναι και το μήνυμα της ιστορικής Ρηγίλλης προς τα νέα γραφεία του Μοσχάτου, όπως και του πυρσού μας. Μπορεί να αλλάζει μορφή, αλλά μένει άσβεστος όποια εκδοχή κι αν παίρνει.

Σε αυτό το κτίριο, με τη βαριά κληρονομιά, πανηγυρίσαμε με πολλούς από εσάς και πανηγύρισα μεγάλες επιτυχίες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 μία φωτογραφία μου με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όταν τον είδα για πρώτη φορά αρχηγό και μετά Πρωθυπουργό, με ένα τεράστιο εκλογικό ποσοστό. Σε αυτό το κτίριο πρωτομπήκα ως νέος εκλεγμένος βουλευτής το 2004, πριν από είκοσι χρόνια.

Τα κτίρια, ωστόσο, αλλάζουν και οι συνθήκες αλλάζουν. Εκείνο που δεν αλλάζει, εδώ και μισό αιώνα, είναι ο κομβικός ρόλος του κομματικού μας κορμού. Γιατί πάνω σε αυτόν τον κορμό οι πολιτικές μας ταξιδεύουν καθημερινά σε όλη την επικράτεια, χωρίς να κρύβουμε τις αδυναμίες μας, αλλά και χωρίς να αφήνουμε τις μικρές σκιές να θολώνουν τη μεγάλη εικόνα προόδου της χώρας.

Το είδα και χθες αυτό, από πρώτο χέρι, στην επαφή που είχα με τους πολίτες του Έβρου. Αυτόν τον ακριτικό Έβρο τον οποίον η παράταξή μας έχει χρέος να θωρακίσει και να τον οδηγήσει σε αναπτυξιακό δρόμο.

Και πρώτα απ’ όλα εσείς, οι απλοί Νεοδημοκράτες, ξέρετε πολύ καλά πώς να ξεχωρίζετε τα σοβαρά από τα ασήμαντα. Να ξεχωρίζετε τα κουτσομπολιά που μπορεί μερικές φορές να απασχολούν ένα μικρό σύστημα πέριξ της πλατείας Κολωνακίου, από τις μεγάλες αλλαγές οι οποίες τελικά δρομολογούνται και που αλλάζουν τη μοίρα της πατρίδας.

Εσείς μπορείτε να μας βοηθάτε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να γινόμαστε καλύτεροι, με αδιαπραγμάτευτη την πίστη στην ενότητά μας και με διαρκή την αγωνία να συμβαδίζουμε με τους καιρούς, δίπλα στην Ελληνίδα, δίπλα στον Έλληνα, δίνοντας φωνή στη φωνή τους.

Η Ρηγίλλης, βέβαια, παραμένει παντοτινό σύμβολο σε αυτό το ταξίδι. Όμως, η αλήθεια είναι πως το πραγματικό σπίτι της παράταξής μας ήταν, είναι και θα είναι ένα: η καρδιά της Νεοδημοκράτισσας και του Νεοδημοκράτη. Όπως και το πιο σημαντικό αξίωμα, αυτό που τιμούμε σήμερα, ήταν, είναι και θα είναι η ιδιότητα του απλού κομματικού μας μέλους.

Σε αυτή την καρδιά, λοιπόν, και σε αυτή την ιδιότητα απευθύνομαι τούτες τις στιγμές, αλλά όχι μόνο. Έχουμε δίπλα μας εκατομμύρια πολίτες, έχουμε δίπλα μας όλους εκείνους που έφεραν μια χρεοκοπημένη χώρα στις πρώτες θέσεις της ανάπτυξης, πιο ισχυρή από ποτέ, με πολίτες να πληρώνουν λιγότερους φόρους, έχοντας περισσότερες δουλειές και καλύτερο εισόδημα. Πολίτες που δεν τους λείπουν, ασφαλώς, τα προβλήματα, αλλά που ξέρουν και νιώθουν ότι μόνο ο δικός μας δρόμος είναι αυτός που τελικά οδηγεί στο ξέφωτο.

Τα 50 χρόνια, λοιπόν, του μεγαλύτερου φορέα στην Ελλάδα, μας καλούν σε μια νέα συστράτευση ελπίδας και σε ένα ακόμα πιο δυναμικό άνοιγμα στην κοινωνία.

Έχουμε μπροστά μας μία τριετία καθαρού πολιτικού χρόνου να κάνουμε πράξη το όραμά μας. Και αυτή θα είναι η δική μας μικρή συμβολή στην ανεπανάληπτη και διαχρονική προσφορά της Νέας Δημοκρατίας στη χώρα.

Ένα θερμό χειροκρότημα για τη νεολαία μας, για τους ΟΝΝΕΔίτες και τις ΟΝΝΕΔίτισσες.

Αυτή η προσφορά διαρκεί και θα διαρκεί. Αυτά τα διδάγματα του τελευταίου μισού αιώνα είναι πια χαραγμένα στο DNA μας. Ενώ αυτή η σπουδαία κληρονομιά μας δεν βρίσκεται μόνο σε όσα έχουμε πετύχει αλλά και σε όσα εξακολουθούμε να διεκδικούμε. Με σίγουρο χέρι στο πηδάλιο του εθνικού σκάφους, με φάρο την προσδοκία ενός λαού που θα ευημερεί όλο και πιο πολύ, σε μία ισχυρή Ελλάδα που θα μεσουρανεί.

Γιορτάζουμε, λοιπόν, στη Ρηγίλλης, ξεκινάμε πάλι από τη Ρηγίλλης. Χρόνια πολλά στη Νέα Δημοκρατία, χρόνια πολλά στη δημοκρατία.

Τιμή σε όλους εκείνους που οικοδόμησαν τη μεγάλη μας παράταξη. Προχωράμε ενωμένοι. Τα καλύτερα έρχονται, είναι μπροστά μας.

Χρόνια μας πολλά.

Ειδήσεις σήμερα:

Βοιωτία: Βρέθηκε μία από τις μεγαλύτερες χασισοφυτείες στη χώρα με 8.000 δενδρύλλια και εκτιμώμενη αξία 15. εκατ. ευρώ

Αθηνά Ωνάση: Αγνώριστη σε νέα φωτογραφία που κυκλοφόρησε τρία χρόνια μετά την τελευταία της εμφάνιση

Αλέξης Κούγιας στην «Πρώτη Λέξη»: Πισπιρίγκου και Κορκονέας οι μεγαλύτερες ήττες στην καριέρα μου - Έκανα χημειοθεραπείες και πήγαινα στο δικαστήριο