Διαπληκτισμοί, υβρεολόγια και θερμά επεισόδια

Λένε ότι σε όλες τις μεγάλες διασπάσεις αριστερών και σοσιαλιστικών κομμάτων η πρόφαση, που φυσικά καλύπτει απλώς το ιδεολογικό και πολιτικό χάσμα μεταξύ των μελών, είναι σχεδόν πάντα τα διαδικαστικά θέματα και η εφαρμογή του καταστατικού. Στο ΠΑΣΟΚ έκαναν ό,τι είναι δυνατό για να φτάσουν σε διαπληκτισμούς, βρισιές και άκομψες αντιπαραθέσεις με αφορμή την εφαρμογή του καταστατικού στο θέμα των υποψηφιοτήτων για την αρχηγία. Αν μάλιστα δεν επικρατούσαν οι ψύχραιμοι και δεν επιδεικνυόταν στο τέλος μία κάποια διπλωματία θα μπορούσε να εξελιχθεί η συνεδρίαση του εθνικού συμβουλίου, που ενέκρινε τις υποψηφιότητες της 18ης Μαρτίου, σε γενικευμένη σύρραξη!

Η ιστορία άρχισε από ημέρες όταν το επιτελείο του Χρήστου Παπουτσή αντιλήφθηκε οριστικά ότι θα εξασφάλιζε τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών για να υποστηριχθεί η υποψηφιότητά του. Το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ αναφέρει επί λέξει στο άρθρο 41 παράγραφο 5 τα εξής: «Υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος προταθεί από το 1/4 τουλάχιστον των μελών του Εθνικού Συμβουλίου ή το 1/3 των Περιφερειακών Επιτροπών του Κινήματος ή το 10% τουλάχιστον του συνόλου των Μελών του Κινήματος. Κάθε Μέλος προτείνει μόνον έναν (1) υποψήφιο».
Το πολιτικό συμβούλιο σε μία από τις πρώτες συνεδριάσεις του όταν άρχισε η κούρσα της διαδοχής αποφάσισε ότι πρέπει κάθε υποψήφιος να προσκομίσει τουλάχιστον 94 υπογραφές, όσο είναι το ένα τέταρτο των 377 μελών του εθνικού συμβουλίου.

Τότε, ούτε η πλευρά του Ευάγγελου Βενιζέλου, ούτε εκείνη του Χρήστου Παπουτσή έβαλε θέμα αμφισβήτησης των υπογραφών. Μόνο ο Στέφανος Τζουμάκας, που γνώριζε εξαρχής ότι δεν έχει τόσες υπογραφές είθε θέσει θέμα πολιτικής απόφασης του εθνικού συμβουλίου, κατ΄ επανάληψη της διαδικασίας του 2007, όταν εγκρίθηκαν χωρίς υπογραφές οι υποψηφιότητες των Παπανδρέου, Βενιζέλου, Σκανδαλίδη. Μόνο που τότε είχε θεωρηθεί απλά περιττό  να προσκομιστούν υπογραφές, καθώς κρίθηκε ομόφωνα ότι και οι τρεις θα μπορούν να τις έχουν.

Όταν όμως η πλευρά Παπουτσή διαπίστωσε την αδυναμία της, έθεσε και εκείνη με τη σειρά της θέμα πολιτικής απόφασης και  επικαλούμενη ότι το καταστατικό δεν προβλέπει ρητά συλλογή υπογραφών, άρχισε να αμφισβητεί τη διαδικασία, αν και στο μεταξύ η πλειονότητα του εθνικού συμβουλίου είχε υπογράψει υπέρ του κ. Βενιζέλου!

Το τραγελαφικό είναι ότι επί πέντε και πλέον χρόνια οι γραμματείς του κόμματος και το εθνικό συμβούλιο δεν είχαν εκδώσει εφαρμοστικό κανονισμό για το συγκεκριμένο άρθρο του καταστατικού. Δεν προσδιορίστηκε ποτέ ρητά το πώς γίνεται η πρόταση μίας υποψηφιότητας. Εκεί πάτησαν οι επιτελείς του κ. Παπουτσή, όμως υπερέβησαν τα εσκαμμένα: Ζήτησαν πολιτική έγκριση, χωρίς κάτι τέτοιο να προβλέπεται από το καταστατικό!!! 

Έφτανε όμως η ασάφεια του καταστατικού για να ξεκινήσει ο καβγάς στο εθνικό συμβούλιο.

Ορθά η επιτροπή τήρησης του καταστατικού υπό τον Γιώργο Ανωμερίτη παρουσίασε τις δύο εμπρόθεσμες υποψηφιότητες των Βενιζέλου και Παπουτσή, ζητώντας από το αρμόδιο προεδρείο του συμβουλίου, να εφαρμόσει την πρόβλεψη με τις υπογραφές, αφού δεν υπάρχει κάποια άλλη πρόβλεψη. Όπερ και εγένετο, το προεδρείο ανακήρυξε ωε μόνη έγκαιρη την υποψηφιότητα του κ. Βενιζέλου, που συνοδευόταν από τις υπογραφές – προτάσεις (189 στον αριθμό).

Αμέσως άρχισε η αντιπαράθεση. Ο κ. Παπουτσής ζήτησε να εγκριθούν τόσο η δική του υποψηφιότητα, όσο και εκείνη του Στέφανου Τζουμάκα, γιατί συμμετείχαν στους αγώνες της μεταπολίτευσης. Το ίδιο και ο κ. Τζουμάκας, που το πήγε ακόμη πιο πίσω, θυμίζοντας ότι έχει κάνει φυλακή. Η Άσπα Παπαηλιού, πολιτική φίλη του κ. Παπουτσή και μέλος του πολιτικού συμβουλίου είπε περίπου χαζούς και ιδιοτελείς όσους υπέγραψαν υπέρ της υποψηφιότητας Βενιζέλου και ζήτησε να δοθεί ευθέως το χρίσμα στις δύο υποψηφιότητες, που δεν είχαν υπογραφές. Η ομιλία της προκάλεσε τη θυελλώδη αντίδραση της Βασιλικής Τσόνογλου, της οποίας όμως η παρέμβαση συνάντησε την απειλή από την Μαρία Ζερβάκη «κάτσε κάτω γιατί θα σε δείρουμε»!!!

Βενιζελικά στελέχη κάλεσαν την κυρία Ζερβάκη να ηρεμήσει και αν το έχει σκοπό να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ – τη θεωρούν ήδη με το ένα πόδι εκτός. «Εάν θέλετε να μείνετε από σήμερα μόνοι μπορεί και να φύγω» συνέχισε τις απειλές η κυρία Ζερβάκη σε έξαλλη κατάσταση.

Νωρίτερα είχε προκαλέσει αντιδράσεις ο Βασίλης Γιουματζίδης, που επίσης ζήτησε να μην ισχύσουν οι υπογραφές. Ο βουλευτής Πέλλας είχε προ ημερών αρχίσει να συλλέγει υπογραφές για να είναι ο ίδιος υποψήφιος και πληροφορίες αναφέρουν ότι είχε ξεπεράσει τις δέκα, όταν τον πληροφόρησαν ότι πρέπει να φτάσει στις 94. Τότε «απελευθέρωσε» τους υπογράφοντες, να κατευθυνθούν όπου θέλουν και στο εθνικό συμβούλιο ζήτησε να μην εφαρμοστεί το καταστατικό. Βουλευτές, που γνώριζαν όμως τις κινήσεις του, του φώναζαν ειρωνικά  από την αίθουσα «γίνε πρόεδρος», ζητώντας του να επιμείνει στις αρχηγικές του φιλοδοξίες. Η επιμονή του κ. Γιουματζίδη να κάνει τοποθέτηση επί των πάντων και όχι μόνο στο διαδικαστικό προξένησε την έντονη αντίδραση του Βαγγέλη Αργύρη, που του ζήτησε να «μην βραδιάσουμε εδώ πέρα». «Βλέπω πρόεδρε ότι ζορίζεσαι» του απάντησε ο κ. Γιουματζίδης για να συνεχίσει απτόητος τη διάλεξη περί αριστεράς.

Στη σύγχυσή του ο επιτελάρχης του κ. Παπουτσή, Θάνος Πατσέλος ζήτησε να εκλεγεί ο πρόεδρος από το εθνικό συμβούλιο για να ανέβει ξανά στο βήμα και να διευκρινίσει ότι ζήτησε να εγκριθούν πολιτικά οι υποψηφιότητες.
Στην αίθουσα επικρατούσε χάος όταν ανέβηκε στο βήμα ο Γιάννης Μίχας. Έμπειρος στα εσωκομματικά έκανε την εξής απλή ερμηνεία του καταστατικού, που δεν μπορούσε να αμφισβητήσει κανείς. Αφού η πρόβλεψη είναι για «πρόταση», τότε να δοθεί η δυνατότητα στα μέλη του εθνικού συμβουλίου να ψηφίσουν υπέρ της υποψηφιότητας που θέλει ο καθένας να προτείνει. Η συλλογή υπογραφών είναι δεκτή, αφού πρόκειται για πρόταση, και άρα ο κ. Βενιζέλος είχε λάβει ήδη την έγκριση, όμως υπήρχαν 188 μέλη του εθνικού συμβουλίου, που δεν είχαν υπογράψει και θα μπορούσαν να προτείνουν όποιον ήθελαν. Εάν μία υποψηφιότητα συγκέντρωνε 94 ψήφους θα ήταν αμέσως αποδεκτή και έγκυρη.

Την πρόταση Μίχα μετέφερε στον κ. Βενιζέλο, που δεν βρισκόταν στην αίθουσα ο Χρήστος Πρωτόπαπας, μέλος του προεδρείου, με τη συγκατάθεση του κ. Αργύρη. Υπήρξε δε μία μίνι σύσκεψη βενιζελικών (Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Τόνια Αντωνίου, Γιώτα Γαζή και άλλοι). Η βενιζελική πλευρά δεν εξέφρασε αντίρρηση και η πρόταση μπήκε σε ψηφοφορία. Αποδείχθηκε ότι υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Παπουτσή ήταν ανοιχτά, επώνυμα και γενναία μόνο 12 μέλη του οργάνου. Υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Τζουμάκα δεν κατέστη δυνατό να προσδιοριστεί ο αριθμός, δεν ξεπέρασαν πάντως το μονοψήφιο αριθμό τα χέρια που σηκώθηκαν, μεταξύ των οποίων όμως κάποια ανήκαν σε δημοσιογράφους, που δεν άντεχαν άλλον τη διαδικασία και έδωσαν ένα τόνο ευθυμίας.

Η σεμνή τελετή έληξε εκεί με τον κ. Παπουτσή να αναθεματίζει την  ώρα και τη στιγμή, που ο ίδιος διακήρυξε ότι πρέπει να εφαρμοστεί επακριβώς το καταστατικό για την εκλογή του νέου προέδρου (έτσι προέκυψε η επιμονή με τις κάλπες και το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τις 18 Μαρτίου). Αναθεμάτιζε όμως και την στιγμή που αποφασίστηκε προ εξαετίας η καταστατική ρύθμιση, που θέλει μία υποψηφιότητα να είναι έγκυρη μόνο όταν έχει το ένα τέταρτο των μελών του εθνικού συμβουλίου να τη στηρίζει. Μόνο που τη σχετική ρύθμιση την έβαλε στο καταστατικό η στενή του συνεργάτιδα και γραμματέας τότε του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.