ΣΥΡΙΖΑ: Η κυβέρνηση δεν έχει διαπραγματευτική τακτική

Για απουσία διαπραγματευτικής τακτικής στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, κατηγορούν την κυβέρνηση τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου, βουλευτής Β΄ Αθήνας, και Γιάννης Μηλιός, αρμόδιος για την οικονομική πολιτική του κόμματος, με χωριστές δηλώσεις τους.

Στα θετικά για την Ισπανία και την Ιταλία αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής, που «έδειξαν τι σημαίνει διαπραγμάτευση», αναφέρθηκε η Ρένα Δούρου, ενώ σχολιάζοντας την επιστολή του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά προς τους ηγέτες των κρατών- μελών της ΕΕ, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός δηλώνει απερίφραστα ότι "αποδέχεται", ότι "δεσμεύεται" και ότι θα... "επιταχύνει" την εφαρμογή του "προγράμματος", ενώ μόλις στην τελευταία παράγραφο αναφέρεται στην ανάγκη... "τροποποίησης" λόγω της ανεργίας και της ύφεσης, σε συνδυασμό όμως και πάλι με την "επίτευξη των στόχων" του προγράμματος λιτότητας».

Αποδεικνύεται έτσι εμπράκτως, τονίζει η κ. Δούρου, ότι δεν ήταν απλή παράλειψη η μη αναφορά στην επαναδιαπραγμάτευση το βράδυ των εκλογών της 17ης Ιουνίου από τον κ. Σαμαρά.

Από την πλευρά του, ο Γιάννης Μηλιός, αναφερόμενος στην απόφαση που δίνει τη δυνατότητα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας να δανείζει απευθείας τις τράπεζες της Ιταλίας και της Ισπανίας για την ανακεφαλαιοποίησή τους, χωρίς αυτός ο δανεισμός να επιβαρύνει το δημόσιο χρέος, επισημαίνει ότι «στις μέχρι τώρα επίσημες ανακοινώσεις δεν αναφέρεται ότι θα ισχύσει ακριβώς το ίδιο για την Ελλάδα» και τονίζει πως «μας προκαλεί έκπληξη αυτή η εξέλιξη και αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με το θέμα», σημειώνοντας ωστόσο ότι «ακόμη και αυτό το μέτρο δεν είναι αρκετό».

«Οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Μόντι και οι σημερινές της κ. Μέρκελ δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας.

Οι χώρες που θα μπαίνουν και σε αυτό τον μηχανισμό στήριξης θα πρέπει και πάλι να υπογράφουν "μνημόνια συνεννόησης", στα οποία θα αναφέρεται ρητά η δέσμευσή τους στις πολιτικές λιτότητας», λέει ο αρμόδιος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει: «Μόνο η συνολική αλλαγή της ακολουθούμενης πολιτικής, η δημιουργία αναδιανεμητικού ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, ο προσανατολισμός της πολιτικής προς την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, της ανάπτυξης και της απασχόλησης και ο δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος μπορούν να αποτρέψουν τη διάλυση της Ευρωζώνης και να οδηγήσουν σε μια διαφορετική πορεία την Ευρώπη, με προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου».