Λουκέτο σε 55 στρατόπεδα βάζει ο Παναγιωτόπουλος

Την «απενεργοποίηση», δηλαδή το κλείσιμο και την συγχώνευση 55 έως 57 στρατοπέδων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια έχει αποφασίσει ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Παναγιωτόπουλος.
 
Την λύση αυτή στηρίζει και η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων προκειμένου να εξοικονομηθούν περίπου 80 εκατ.ευρώ σε ετήσια βάση από τα λειτουργικά έξοδα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.   
 
Παραλλήλως, έχει ληφθεί απόφαση να μειωθούν σε 9 τα 21(!) κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων που λειτουργούν σήμερα σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
 
Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει ενημερώσει το υπουργείο Οικονομικών και για την απόφαση να μειωθεί κατά 15% ο αριθμός των ανωτάτων αξιωματικών. Παραλλήλως θα περιοριστεί κατά 30% ο αριθμός των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές, απόφαση η οποία θα έχει επίδραση στον αριθμό των αξιωματικών και υπαξιωματικών των ενόπλων δυνάμεων σε μια περίοδο 30-35 ετών.
 
Μαζί με την πρόταση για μείωση των δαπανών του υπουργείου Άμυνας που κατευθύνονται για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών το Πεντάγωνο εισηγήθηκε στο οικονομικό επιτελείο περικοπές σε εξοπλιστικά προγράμματα με σκοπό να εξοικονομηθούν 437 εκατ.ευρώ. Τα 333 εκατ.ευρώ σχεδιάζεται να μειωθούν από κούρεμα και επαναδιαπραγμάτευση συμβάσεων που έχουν υπογραφεί και εκτελούνται, ενώ ακόμη 104 εκατ.ευρώ προβλέπεται να εξοικονομηθούν από την ακύρωση προγραμμάτων για την αγορά όπλων που δεν έχουν ακόμη αρχίσει να παραλαμβάνονται από τις ένοπλες δυνάμεις.
 
Το «συμμάζεμα» αυτό, από το οποίο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπολογίζει ότι θα μειωθούν οι δαπάνες του κατα 517 εκατ.ευρώ συνολικά αναμένεται να προχωρήσει ακόμη κι αν η τρόικα δεν αποδεχθεί ότι οι μειώσεις αυτές είναι ισοδύναμες με το αποτέλεσμα που θα προέλθει από την μείωση του βασικού μισθού των στρατιωτικών κατά 7% και επιμείνει σε νέο κούρεμα των αποδοχών των ενστόλων.
 

Χρειάζεται η μείωση των μονάδων του στρατού;    

Η ανασυγκρότηση, αφορά κυρίως τον στρατό ξηράς, όπου εδώ και μια δεκαετία παρατηρείται ένα συνεχές ράβε-ξήλωνε.

Η προσπάθεια αλλαγής της δομής δυνάμεων είχε ξεκινήσει πριν από δέκα χρόνια, ακόμη όμως δεν έχει ολοκληρωθεί, άλλοτε λόγω της αλλαγής των κυβερνήσεων, και σε άλλες περιπτώσεις επειδή άλλαζε η άποψη των στρατιωτικών, ή λόγω του υποτιθέμενου πολιτικού κόστους και της αντίδρασης των τοπικών κοινωνιών.

Το παράδειγμα της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα είναι απολύτως ενδεικτικό. Τον Ιούλιο του 2003, το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε προτείνει την κατάργηση της Στρατιάς, άποψη που είχε υιοθετηθεί από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας το Νοέμβριο του ίδιου έτους.

Η απόφαση για οριστική κατάργηση της στρατιάς επιβεβαιώθηκε το Νοέμβριο του 2004. Το εντυπωσιακό είναι ότι στην προτεινόμενη αναθεώρηση της δομής δυνάμεων η κατάργηση της 1ης Στρατιάς είχε θεωρηθεί δεδομένη. Την πρόταση να μειωθούν οι μείζονες σχηματισμοί του στρατού ξηράς είχαν υπογράψει και στρατιωτικοί που στη συνέχεια τοποθετήθηκαν στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Άμυνας.

Οι ανώτατοι στρατιωτικοί, κυρίως αφού αποστρατευθούν, αναγνωρίζουν ότι ο στρατός πρέπει να εξορθολογιστεί. Πολλές φορές όμως, όσο είναι ακόμη εν ενεργεία επιχειρηματολογούν ότι ο στρατός δεν είναι εταιρεία υπό εκκαθάριση για να σταματήσουν την ανασυγκρότηση που θα σηματοδοτήσει και την μείωση του αριθμού των ανωτάτων αξιωματικών, άρα -κατά μία άποψη- θα αναγκάσει πολλούς ενστόλους να χάσουν προνόμια που θεωρούσαν δεδομένα.
 
Οι αλλαγές, εφ' όσον γίνουν με σχέδιο και συντεταγμένα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα στρατό του οποίου οι μονάδες θα ήταν συγκεντρωμένες σε λιγότερες περιοχές και με βάση την πραγματική απειλή, ένα στρατό ο οποίος θα μπορούσε να αναπτυχθεί με μεγαλύτερη ταχύτητα και θα ήταν λιγότερο δαπανηρός.

Η αναδιοργάνωση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την συγκέντρωση μεγαλύτερων δυνάμεων σε κρίσιμες περιοχές και να επιφέρει πολλαπλά οφέλη: οικονομικά, λόγω της μείωσης των εξόδων από την αναστολή χρήσης εγκαταστάσεων, επιχειρησιακά λόγω της εστίασης των δυνάμεων σε πραγματικά ευαίσθητες ζώνες αλλά και στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού αφού με την αύξηση της στελέχωσης των μονάδων οι στρατιωτικοί θα αρχίσουν να απολαμβάνουν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Κυρίως όμως, θα διευκολυνθεί η διοίκηση και θα βελτιωθεί ο χρόνος αντίδρασης από την στιγμή που ο μηχανισμός λαμβάνει την κρίσιμη πληροφορία.
 
Διότι στο στρατό και μόνο διατηρείται μια βαριά οργάνωση όπου το τάγμα πρέπει να ενημερώσει ιεραρχικά το σύνταγμα ή την ταξιαρχία, στη συνέχεια η πληροφορία να μεταδοθεί στην μεραρχία, να προχωρήσει στο σώμα στρατού, να μεταφερθεί στο ΓΕΣ και τελικώς να καταλήξει στο ΓΕΕΘΑ για να αποφασιστεί ο τρόπος αντίδρασης…