Γ. Παναγιωτακόπουλος: «Να τελειώσει η κωμωδία της συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση»

Την αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση, γιατί «το κόμμα της προόδου δεν μπορεί να ταυτίζεται με την παράταξη της υποτέλειας και με τα εν Ελλάδι καλά παιδιά των δανειστών» ζητά για μία ακόμη φορά ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, μέλος του πολιτικού γραφείου του Κινήματος.

Με μία δριμεία δήλωσή του ο κ. Παναγιωτακόπουλος επιτίθεται στην κυβέρνηση, με αφορμή την ψήφιση των μέτρων: «Για άλλη μία φορά οι κυβερνώντες εξάντλησαν το μένος τους στον απλό κόσμο, στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Γρήγορα θα αποδειχθούν κούφια λόγια τα περί τελευταίων μέτρων, περί ανάκαμψης και επανεκκίνησης της οικονομίας. Όπως αποδείχθηκαν πλάνη τα υπεσχημένα των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως αποδείχθηκαν ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

 

Όπως επισημαίνει ο κ. Παναγιωτακόπουλος «επάνω στα συντρίμμια μιας διαλυμένης κοινωνίας, το πείραμα της βίαιης φτωχοποίησης μπορεί να βαφτίζεται «σωτηρία», αλλά απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Οι καρποί αυτών των αποφάσεων και αυτών των επιλογών πολύ σύντομα θα αποτελέσουν τη βάση ενός νέου εφιαλτικού τοπίου για το λαό και τη χώρα».

Το ιστορικό στέλεχος του Κινήματος ασκεί σφοδρή κριτική για την τριετή πορεία του κόμματος: «Οι ηγετικές ομάδες από το 2009 μέχρι και σήμερα κώφευαν. Όσοι χάραξαν και υλοποίησαν πολιτικές, ακολούθησαν μονότονα το δρόμο που τους έδειξαν οι δανειστές. Συντρίμμια η χώρα, κουρέλια το ΠΑΣΟΚ. Το μίκρυναν, το προσάρμοσαν στα δικά τους πολιτικά μέτρα. Και το έφεραν ένα βήμα πριν το οριστικό πολιτικό του τέλος. Έκλεισε ο κύκλος αυτών των πολιτικών για το ΠΑΣΟΚ. Το φωνάζει η κοινωνία, το καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, το προβλέπουν όλοι: Αυτές οι πολιτικές, οι ασύμβατες με τις αρχές μας και τις κοινωνικές ανάγκες, αυτές οι πολιτικές των νεοσυντηρητικών «εγκεφάλων», πρέπει να τελειώσουν ΤΩΡΑ!».

Και προειδοποιεί: «Η σημερινή του ηγεσία οφείλει να αντιληφθεί το μέγεθος της ιστορικής της ευθύνης. Τα στελέχη του – όσα απέμειναν και αγωνιούν- πρέπει να αποφασίσουν αν θα διασώσουν όχι μόνο την ιστορική του κληρονομιά αλλά και ένα κίνημα που προσέφερε τα μέγιστα στη χώρα και ευτελίστηκε στο πείραμα της άσκησης νεοφιλελεύθερης πολιτικής με σοσιαλιστικό προσωπείο. Η μοναδική διέξοδος είναι ο επαναπροσδιορισμός του ΠΑΣΟΚ στον προοδευτικό χάρτη της χώρας. Η αποκοπή του από κάθε συμμετοχή σε αυτές τις νεοσυντηρητικές πολιτικές. Η έμπρακτη αναγνώριση των λανθασμένων πολιτικών επιλογών».

Ο κ. Παναγιωτακόπουλος τονίζει ότι αυτή η πορεία απαιτεί:

1.       Αποχώρηση από την Κυβέρνηση. Αυτή η κωμωδία πρέπει να τελειώσει. Το ΠΑΣΟΚ της προόδου δεν μπορεί να ταυτίζεται με την παράταξη της υποτέλειας και με τα εν Ελλάδι καλά παιδιά των δανειστών.

2.       Συγκρότηση Επιτροπής Σωτηρίας ΣΗΜΕΡΑ, συγκρότηση μιας διαφορετικής ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ με τη συμμετοχή όσων μπορούν σήμερα να προσφέρουν στη διαμόρφωση μιας προοδευτικής λύσης για την έξοδο από την ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική και στρατηγική του κρίση. Εδώ δεν υπάρχουν ρόλοι, ούτε βατήρες για την ανέλιξη σε άλλα αξιώματα. Μόνο η διάθεση και η θέληση για τη σωτηρία της παράταξης αλλά και η συμφωνία για την ανάδειξη νέων ανθρώπων που θα μπορούν να οδηγήσουν το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη ημέρα.

3.       Αναθεώρηση των πολιτικών επιλογών της τελευταίας διετίας και διαμόρφωση ενός στρατηγικού σχεδίου εξόδου από την κρίση μαζί με κάθε δημοκρατική και προοδευτική δύναμη του τόπου.

4.       Επαναπροσδιορισμός σε προοδευτική κατεύθυνση. Να τελειώσουν οι «αναζητήσεις» στα θολά νερά μιας υποτιθέμενης σοσιαλδημοκρατίας που χωρά τα πάντα και προσαρμόζεται κατά το δοκούν.

5.    Επαναπροσδιορισμός της προοδευτικής φυσιογνωμίας του κινήματος στο πλαίσιο των διαδικασιών ενός Δημοκρατικού – Συμμετοχικού –              Αντιπροσωπευτικού       Συνεδρίου, όπου θα  συζητηθούν τα πάντα, θα                 αποφασιστούν τα πάντα  και θα αποτελέσει την έναρξη της νέας  πορείας προς το λαό. Ένα Συνέδριο Αποφάσεων, Δράσεων αλλά και Απενοχοποίησης, από τα συντηρητικά σύνδρομα του                πρόσφατου παρελθόντος. Ένα Συνέδριο ανατροπής των νεοσυντηρητικών αντιλήψεων που οδήγησαν το κίνημα στο τέλος του.