Ακόμα και τώρα επιμένει στο «λεφτά υπάρχουν» ο Παπανδρέου

Την κυβέρνησή του υπερασπίστηκε στην ομιλία του στο Συμπόσιο του ΠΑΣΟΚ ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ενώ αίσθηση προκάλεσε η επιμονή του στη φράση που σχολιάσθηκε όσο καμία άλλη στην πολιτική του καριέρα, το περίφημο «λεφτά υπάρχουν». Ο πρώην πρωθυπουργός υπερασπίστηκε το «λεφτά υπάρχουν», που είχε γίνει σύνθημα στην προεκλογική περίοδο το 2009, δίνοντας εξηγήσεις: «Είχα πει "λεφτά υπάρχουν". Και όντως τα λεφτά υπήρχαν αν αντιμετωπίζαμε τη φοροδιαφυγή, αν βάζαμε τέλος στη σπατάλη».

Στην αρχή της ομιλίας του περιέγραψε το προφίλ των ψηφοφόρων τους οποίους θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να επαναπροσεγγίσει.

Κατά τον κ. Παπανδρέου πρόκειται για τους πολίτες που θέλουν μια παραγωγική χώρα, χωρίς δανειστές, που δεν θέλουν κρατικά μονοπώλια, ούτε ιδιωτικοποίηση των πάντων, που θέλουν αλλαγές στο κράτος και είναι υπέρ της επιχειρηματικής προσπάθειας και του τραπεζικού συστήματος με εποπτεία. Διαβάστε αναλυτικά εδώ

Η επίθεση Σημίτη σε Γιώργο

Την πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια νέα μεγάλη δημοκρατική παράταξη, εξέφρασε ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης.

Ασκώντας κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου, χωρίς να τον κατονομάσει, ο κ. Σημίτης είπε ότι εκείνη τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ θεώρησε ότι τα χρήματα μπορούν να βρεθούν, ότι άρχισε το δόγμα ότι ο προοδευτικός χώρος δεν έχει σχέση με τη σταθεροποίηση και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ότι δημιουργήσαμε την εντύπωση ότι είμαστε μάγοι, ότι πληρώσαμε τις φαντασιώσεις μας και τις πλήρωσε ο ελληνικός λαός.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Το ΠΑΣΟΚ μετά την 3η Σεπτέμβρη

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν μετά το διήμερο συμπόσιο για τον εορτασμό της 3ης Σεπτέμβρη:

Για πρώτη φορά μετά από καιρό το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας με μεγάλους πρωτοσέλιδους τίτλους, τουλάχιστον 60.000 άνθρωποι παρακολούθησαν, έστω και για λίγο, τις εργασίες του συμποσίου από το διαδίκτυο, ενώ κατατέθηκαν πολλές προτάσεις και ιδέες στο δημόσιο διάλογο, κάτι που είχε να πετύχει το Κίνημα εδώ και δύο χρόνια, ίσως και περισσότερα.

Η Χαριλάου Τρικούπη θέτει τώρα ως προτεραιότητα να κεφαλαιοποιήσει τα όποια οφέλη της εκδήλωσης και να χαράξει τα επόμενα βήματα. Οι συνεργάτες του Ευάγγελου Βενιζέλου μετρούν τα θετικά τα εξής:

Πρώτον, υπήρξε ένα μήνυμα ενοποίησης του χώρου, μετά από ένα διάστημα φυλλοροών και αποχωρήσεων. Η παρουσία και του Κώστα Σημίτη, αλλά και του Γιώργου Παπανδρέου εκπέμπουν μία διάθεση κοινής πορείας, τουλάχιστον των δυνάμεων, που έχουν απομείνει. Δεν υπάρχουν αυταπάτες περί απόλυτης ταύτισης των διαφορετικών τάσεων (πχ. Σημιτικοί, παπανδρεϊκοί κλπ), όμως φαίνεται να αποδέχονται όλοι ένα κοινό τόπο, ώστε να διασωθεί από την περαιτέρω συρρίκνωση το Κίνημα.

Δεύτερον, αναδεικνύεται το ΠΑΣΟΚ σε κυρίαρχο πόλο της κεντροαριστεράς, κάτι που αμφισβητούνταν έως πρόσφατα, εξαιτίας της πολυδιάσπασης, αλλά και της δυναμικής παρουσίας της ΔΗΜΑΡ στο χώρο. Και μόνο ότι προσωπικότητες της κεντροαριστεράς, χωρίς συγκεκριμένη ένταξη στο ΠΑΣΟΚ, μίλησαν στο συμπόσιο και βρίσκονται σε ανοιχτή συζήτηση με την ηγεσία είναι ενδεικτικό της τάσης, που παίρνουν τα πράγματα.

 

Διαφωνίες για το παρελθόν και το μέλλον

Βέβαια η συζήτηση, που υπήρξε στο συμπόσιο ανέδειξε και τις έντονες διαφωνίες και εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις για τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις βαθιές διαφορές στην απόδοση ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση του κόμματος.

Ο Κώστας Σημίτης απέδωσε καίριες ευθύνες στην ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου για την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας της μη έγκαιρης και ορθής αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Η επιρροή του κ. Σημίτη στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ είναι έντονη, κάτι το οποίο φάνηκε τόσο από την κατάμεστη αίθουσα όταν μιλούσε, όσο και από τη σύνθεση των ομιλητών, οι περισσότεροι των οποίων υπήρξαν στενοί συνεργάτες ή οπαδοί του «εκσυγχρονισμού».

Ο Γιώργος Παπανδρέου άδειασε όλους τους προκατόχους του, αποδίδοντας αλλού τις ευθύνες και υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους όλες τις κεντρικές επιλογές του. Η αγωνία του να μείνει αλώβητος και να αποφύγει το περιθώριο ήταν εμφανής κατά την εμφάνισή του στο συμπόσιο.

Η ψυχρότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές – σημιτική και παπανδρεϊκή - είναι εμφανής και αξεπέραστη κατά τα φαινόμενα, ενώ διαπερνά και όλο το σημερινό κομματικό σώμα του ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό ότι εκδηλώθηκαν ανοιχτές διαφωνίες από στελέχη, που υπερασπίστηκαν είτε τη μία, είτε την άλλη εκδοχή για την εξέλιξη των πραγμάτων. Για παράδειγμα ο Νίκος Χριστοδουλάκης, που υπήρξε υπουργός Οικονομίας επί Σημίτη έριξε όλη την ευθύνη στον κ. Παπανδρέου, ο δε Φίλιππος Σαχινίδης, παρότι άλλοτε στενός συνεργάτες του κ. Σημίτη, υπερασπίστηκε τον κ. Παπανδρέου, ρίχνοντας ευθύνες και στην περίοδο 1996-2004.

Από την άλλη υπάρχουν διαφωνίες και για τη στρατηγική κατεύθυνση του Κινήματος. Κώστας Σκανδαλίδης και Δημήτρης Ρέππας βλέπουν ως και κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η πλειονότητα, αλλά και η ηγεσία θεωρούν τη συμμαχία με τη ΝΔ ως τη μοναδική επιλογή του ΠΑΣΟΚ και της χώρας. Ενδιαφέρον σημείο του συμποσίου ήταν και το γεγονός ότι ενώ όλοι μιλούσαν για την κεντροαριστεράς, συμπεριλαμβάνοντας και τη ΔΗΜΑΡ, ο κ. Σημίτης απέκλεισε από τις διαδικασίες ανασυγκρότησης του χώρου το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, στο οποίο χρέωσε… αριστερό κονφορμισμό!

Ο Κώστας Λαλιώτης την ίδια ώρα σιώπησε. Όταν τον ρωτούν γιατί τηρεί αυτή τη στάση απαντά ότι δεν έχει νόημα να μιλάς, όταν οι άλλοι δεν είναι έτοιμοι να σε ακούσουν.

Ενώ ο Θεόδωρος Πάγκαλος απέφυγε να παραστεί στο συμπόσιο και χαρακτήρισε τους κυρίους Παπανδρέου και Σημίτη αποτυχημένους και ξεπερασμένους!

 

Η νέα και η παλιά γενιά

Ένα μεγάλο πρόβλημα που αναδείχθηκε από τη διήμερη διαδικασία στο Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού είναι το γεγονός ότι στην πλειοψηφία του το κοινό αποτελούνταν από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Στελέχη που πρωταγωνίστησαν τις περασμένες δεκαετίες, ακόμη και εκείνες του 70 και του 80, έδωσαν το δυναμικό παρών, σε αντίθεση με νεώτερες γενιές, που παραμένουν αυτή την ώρα απλή «γαρνιτούρα» στο ΠΑΣΟΚ. Η Χαριλάου Τρικούπη προβληματίζεται για τη σύνθεση του στελεχιακού δυναμικού – που απηχεί σε μεγάλο βαθμό και την κατάσταση στην εκλογική βάση – όμως έχει εξαιρετικά περιορισμένα περιθώρια. Η προσπάθεια που έγινε στο τελευταίο συνέδριο με την προώθηση 30άρηδων στην κεντρική επιτροπή ήταν φιλότιμη, αλλά όπως έδειξε και το συμπόσιο οι «παλιοί» παραμένουν στην πρώτη γραμμή.

Ταυτόχρονα είναι σαφές ότι κατά βάση το ΠΑΣΟΚ παραμένει και γίνεται όλο και περισσότερο ένα κόμμα αξιωματούχων του παλιού κράτους, χωρίς μεγάλες δυνάμεις ανανέωσης – αξιωματούχοι χωρίς «στρατό» μάλιστα. Η αλλαγή αυτού του σκηνικού είναι ένα από τα μεγάλα και ίσως το πιο δύσκολο από τα στοιχήματα του Ευάγγελου Βενιζέλου.

 

Το σχέδιο του Βενιζέλου

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεκαθάρισε πάντως πολλά από τη στρατηγική, που ο ίδιος έχει στο μυαλό του. Έκλεισε την πόρτα στον ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενος ότι υπάρχει έστω και το παραμικρό περιθώριο για μελλοντική κυβερνητική συνεργασία.

Οριοθέτησε τη σχέση με τη ΝΔ στο πεδίο της αναγκαίας κυβερνητικής συνεργασίας, διαμηνύοντας ότι αυτή είναι που εγγυάται αυτή την ώρα την απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα και ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Και φυσικά ξεδίπλωσε το σχέδιό του για την κεντροαριστερά, κάνοντας  άνοιγμα στη ΔΗΜΑΡ και σε άλλες δυνάμεις του χώρου.

Κεντρικός στόχος του κ. Βενιζέλου είναι να διαμορφωθεί μία «ελληνική ελιά», ένα σχήμα συνεργασίας των κεντρώων και κεντροαριστερών δυνάμεων, που θα εκφράσει το χώρο της παλιάς δημοκρατικής παράταξης, ανάμεσα στο νέο δίπολο δεξιάς – αριστεράς και θα κατέλθει στους εκλογικούς στίβους από κοινού, αρχής γενομένης από τις ερχόμενες ευρωεκλογές. Αντιλαμβάνεται πλήρως τους κινδύνους να συνθλιβεί όλος ο ενδιάμεσος της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ χώρος στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις και προτίθεται να επιμείνει με κάθε τρόπο στην πρόσκληση.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επανέλαβε την πρότασή του αυτή και θεωρεί ότι πλέον μπορεί να υπερασπιστεί από θέση ισχύος, πιέζοντας κυρίως τη ΔΗΜΑΡ και με στόχο δύο πράγματα: Είτε να πετύχει τελικά ένα σχήμα συνεργασίας, που θα διασώσει το χώρο από την πόλωση, που έρχεται, είτε να επανακτήσει δυνάμεις, που έφυγαν προς το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, προς άλλα σχήματα και προς την αποχή.

Βλέποντας δε ότι υπάρχουν διεργασίες για νέες κινήσεις προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις: Χώρος και μέλλον για μικρά σχήματα και αυτόνομα σχήματα δεν υπάρχουν, παρά μόνο μία μεγάλη ενιαία έκφραση, είναι το μήνυμά του. Το πόσο και πώς θα γίνει δεκτό ένα τέτοιο μήνυμα από τη ΔΗΜΑΡ, τη ΝΕΕΛ του Ανδρέα Λοβέρδου, τη Κοινωνική Δημοκρατική Κίνηση των συνδικαλιστών και άλλες κινήσεις παραμένει το μεγάλο ζητούμενο της επόμενης περιόδου. Ωστόσο ο κ. Βενιζέλος προτίθεται να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση.