Διαφωνούν εντός του ΣΥΡΙΖΑ για τον χειρισμό του χρέους

Όλο και περισσότερο εμφανείς γίνονται τις τελευταίες ημέρες οι διαφορετικές προσεγγίσεις, που υπάρχουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θα κινηθεί μία κυβέρνηση της αριστεράς για το χειρισμό του υπέρογκου χρέους, το οποίο έτσι κι αλλιώς θα βρεθεί στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών συζητήσεων, μετά τις γερμανικές εκλογές.

Η βασική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι απαιτείται διαγραφή τουλάχιστον του 50% του χρέους προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο και να μην ναρκοθετεί την πορεία και την ανάπτυξη της χώρας, με τις πολιτικές λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής, αποτελεί κοινό τόπο σχεδόν όλων των τάσεων. Ωστόσο οι διαφωνίες ξεκινούν από το πώς θα διεκδικηθεί η διαγραφή αυτή από τους δανειστές και τι θα κάνει μία αριστερή κυβέρνηση εφόσον το αίτημα δεν γίνει αποδεκτό. Εάν δηλαδή θα υπάρξουν έως και μονομερείς ενέργειες από την πλευρά της Ελλάδας.

Η συζήτηση φούντωσε από την περασμένη Κυριακή όταν ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του άφησε να διαφανεί ότι μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα εξετάσει και μονομερείς ενέργειες, όπως στάση πληρωμών, εάν δεν γίνουν δεκτές προτάσεις, όπως το πάγωμα των τόκων για μια τετραετία

«Οι μονομερείς ενέργειες δεν αποτελούν επιθυμία, αλλά αν μας εξωθήσουν σε αυτές δεν θα διστάσουμε προκειμένου να υπερασπιστούμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια του λαού μας» είχε τονίσει ο κ. Τσίπρας, αφήνοντας στο εσωτερικό του κόμματος και όχι μόνο την αίσθηση μίας «αριστερής στροφής», καθώς υπέρ των δυναμικών κινήσεων τάσσεται η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, των Παναγιώτη Λαφαζάνη, Δημήτρη Στρατούλη και Νίκου Χουντή.

Στον αντίποδα όμως αυτής της προσέγγισης υπήρξαν τις τελευταίες ημέρες δύο συνεντεύξεις στελεχών, οικονομολόγων μάλιστα, της λεγόμενης «ρεαλιστικής» τάσης, που προκρίνει πιο συμβιβαστικές κινήσεις.

Την αρχή έκανε ο Γιάννης Δραγασάκης, υπεύθυνος για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που απέρριψε με προσεκτικό τρόπο τη λογική των μονομερών ενεργειών, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είναι πανάκεια η διαγραφή του χρέους, αλλά η αντιμετώπιση των αιτιών, που παράγουν ελλείμματα.

Στέλνοντας ένα μήνυμα στους συντρόφους της αριστερής πτέρυγας ο κ. Δραγασάκης τόνιζε ότι «όταν υπάρχει η αυταπάτη των εύκολων και ανώδυνων λύσεων, τότε όταν κάποιος λέει πως "δεν υπάρχουν ούτε εύκολες ούτε ανώδυνες λύσεις" δεν ακούγεται ευχάριστα, και μάλιστα η αποκάλυψη της αυταπάτης ονομάζεται "δεξιά στροφή". Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα και ο λαός πρέπει να τη γνωρίζει».

Για να μην μείνει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ισχυρό ρεύμα στον ΣΥΡΙΖΑ κατά των ρήξεων, ήλθε και η συνέντευξη του Γιώργου Σταθάκη (στο ΑΠΕ), ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά για την πρόθεση του κόμματός του να προβεί σε μονομερείς ενέργειες: «Δεν νομίζω ότι μονομερώς θα προβεί σε μια τέτοια ενέργεια. Θέλει συμφωνία στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, θεωρεί ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να καταλήξουν και ότι η βάση για όλα αυτά είναι ότι αυτό, που προτείνεται από το μνημόνιο για το χρέος, δεν είναι βιώσιμο. Αυτός είναι κοινός τόπος. Το ίδιο το ΔΝΤ ζητάει, άλλωστε, τη διαγραφή κατά 40% του ελληνικού χρέους. Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ, που προκρίνει διαγραφή της τάξης περίπου κατά 50%, δεν είναι εκτός τόπου και χρόνου».

Εκφράζεται πάντως από κάποιες πλευρές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να πατά εσκεμμένα σε δύο βάρκες, ώστε να κερδίσει χρόνο: Είναι υπέρ της διαγραφής χρέους για να κερδίσει την οργισμένη με την τρόικα και τους δανειστές κοινωνία, αλλά διαβεβαιώνει την ίδια ώρα τους ευρωπαίους ότι θα ακολουθήσει το δρόμο της διαπραγμάτευσης. Στην πραγματικότητα είναι ακόμη νωρίς για να είναι σίγουρος κανείς, πού θα οδηγηθούν οι διεθνείς συζητήσεις για το ελληνικό χρέος (με δεδομένο ότι υπέρ της διαγραφής τάσσεται αναφανδόν ακόμη και το ΔΝΤ) και ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να τηρεί στάση αναμονής, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, ιδίως τώρα που απευθύνεται και σε διαφορετικά ακροατήρια.