Νίκη της Ελλάδας στις Βρυξέλλες για την ΑΟΖ

Θετικές υπήρξαν οι ειδήσεις για την Ελλάδα από τις Βρυξέλλες.

Πιο συγκεκριμένα, υιοθετώντας πλήρως τις ελληνικές θέσεις για θέματα αλιείας στη Μεσόγειο, η ΕΕ ανοίγει θέμα και για τις ΑΟΖ, τις οποίες βαπτίζει "κοινό θέμα" για την Ευρώπη, ενισχύοντας την ελληνική διαπραγματευτική πλευρά στο πρόβλημα που υπάρχει με την Τουρκία.

Πρόκειται για δικαίωση των θέσεων που πριν από ένα μήνα εξέφρασε ο Αντώνης Σαμαράς περί «ευρωπαϊκών ΑΟΖ», αλλά και της Ελληνίδας Επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη, που είχε εργαστεί γι' αυτό το θέμα.

Τι ακριβώς όμως προβλέπει η ευρωπαϊκή αυτή απόφαση; Ειδικότερα, τονίζεται πως ο ανταγωνισμός για μειωμένα επίπεδα αποθεμάτων θαλάσσιων πόρων ενδέχεται να αποτελέσει πηγή τριβής με τρίτες χώρες.

Προτρέπεται λοιπόν η ΕΕ και τα κράτη - μέλη να εργαστούν «από κοινού», προκειμένου να διασφαλιστούν η επαγρύπνηση, ο έλεγχος, η σταθερότητα και η ασφάλεια των ευρωπαϊκών παράκτιων και χωρικών υδάτων, οι αποκλειστικές οικονομικές ζώνες (ΑΟΖ), η υφαλοκρηπίδα, οι ναυτιλιακές υποδομές και οι θαλάσσιοι πόροι όπως είναι το αέριο ή το πετρέλαιο.

Η ευρωπαϊκή αυτή παρέμβαση επισημαίνει ότι η ΕΕ θα πρέπει να διατηρήσει υψηλό πολιτικό προφίλ ως προς τα ανωτέρω και ότι θα πρέπει να προσπαθήσει να αποτρέψει μια διεθνή διαφωνία.

Η απόφαση αυτή έχει ιστορική σημασία, καθώς η Ελλάδα δεν αφήνεται πλέον μόνη της να λύνει κομβικά προβλήματα στις σχέσεις της με την Τουρκία, όπως είναι η υφαλοκρηπίδα.

Με τον τρόπο αυτό η ΕΕ θεωρεί πως το ζήτημα αυτό είναι διμερές -μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας- και επί της ουσίας αναγορεύει τα ελληνικά σύνορα, σε σύνορά της.

Παράλληλα, το ψήφισμα αυτό προτρέπει την ΕΕ να χρησιμοποιήσει τη διπλωματία της, για να προαγάγει το διάλογο μεταξύ κρατών - μελών και τρίτων χωρών, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι θα εκτιμούν τις αρχές της Κοινής Αλιευτικής Πολιτικής της ΕΕ, και να παρακολουθεί τη συμμόρφωση με τους κανόνες της εν λόγω πολιτικής.

Επίσης, με ξεκάθαρο μήνυμα προς την τουρκική πλευρά, τονίζει ότι ιδίως οι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες θα πρέπει να τηρούν τις αρχές της αλιευτικής πολιτικής της ΕΕ, καθώς και το σχετικό ενωσιακό και διεθνές δίκαιο που ισχύει για τις αλιευτικές δραστηριότητες.

Ταυτόχρονα, επισημαίνει ότι, από τα 21 κράτη της Μεσογείου, τρία δεν έχουν ούτε υπογράψει ούτε κυρώσει την UNCLOS, αναφέροντας το ειδικό πρόβλημα της Τουρκίας και ζητώντας  από την Επιτροπή να παροτρύνει αυτές τις χώρες, ιδίως αυτές που είναι υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ, να προσχωρήσουν στη Σύμβαση και να εφαρμόσουν την UNCLOS ως αναπόσπαστο μέρος του κανονιστικού πλαισίου της ΕΕ για τις θαλάσσιες υποθέσεις.