Υμνοι για τον Αλέξη Τσίπρα από την ιταλική La Repubblica

«Το τηλέφωνο του “υπ’αριθμόν ένα εχθρού της Ευρώπης” (σύμφωνα με το Der Spiegel), κατά κόσμον Αλέξης Τσίπρας, αυτές τις ημέρες είναι καυτό. Οι εκκλήσεις από την Ιταλία πέφτουν βροχή από σειρά διανοούμενων (εκ των οποίων τον Αντρέα Καμιλέρι, την Μπάρμπαρα Σπινέλι, τον Μάρκο Ρεβέλι) που τον προτείνουν για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», κάπως έτσι ξεκινά το αποθεωτικό δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας La Repubblica για τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.

Το κείμενο που φέρει την υπογραφή του Έτορε Λιβίνι, κάνει λόγο για έναν 40χρονο ηγέτη, ο οποίος παρότι τρομοκρατεί την οικονομία, βρίσκεται στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, την ώρα που «η εξαιρετικά αδύναμη κυβέρνηση εθνικής ενότητας αναστατώνεται σε κάθε ψηφοφορία».

Αντιθέτως, ο Αλέξης Τσίπρας «το enfant prodige της ριζοσπαστικής Αριστεράς απολαμβάνει τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων που θέλουν το ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται σε περίπτωση πρόωρων εκλογών».

Με διάθεση ρομαντισμού ο συντάκτης πραγματοποιεί μία αναδρομή στο παρελθόν, όπου στην πλατεία Ελευθερίας 1, «ένα μικρό χωριό του Αστερίξ στην Ευρώπη της Τρόικας», ήταν η έδρα του «πιο εριστικού και κατακερματισμένου κόμματος της Αριστεράς στην Ευρώπη».

Τα μέτωπα, οι εσωκομματικές αντιδράσεις, η συνεχής μάχη με τα ποσοστά, όμως, σύμφωνα με τον Λιβίνι ανήκουν στο χθες.

«Σήμερα όλα έχουν αλλάξει. Οι προβλέψεις δίνουν στο κόμμα το ποσοστό του 32%, με αποτέλεσμα να δείχνει να προηγείται κατά πολύ της Νέας Δημοκρατίας. Στην Ευρώπη των αγορών και του λαϊκισμού της Δεξιάς, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση (θεωρητικά το 2016) το πρώτο και μοναδικό εναλλακτικό εργαστήριο απέναντι στο δόγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου», επισημαίνει ο συντάκτης.

Όπως αναφέρει, η μεγάλη αλλαγή και η στροφή του κόμματος καθώς και η επιτυχία του, δεν οφείλεται σε κανέναν άλλο από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος «με το μεταδοτικό χαμόγελό του, την χρόνια αλλεργία του στις γραβάτες, κατόρθωσε να αναστήσει την ελληνική ριζοσπαστική Αριστερά».

Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο, το δημοσίευμα αναφέρεται στην πορεία και την εξέλιξη του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ από τις παρεμβάσεις του κατά τα μαθητικά χρόνια του, στις διαμαρτυρίες του όσο ήταν φοιτητής, μέχρι τη στιγμή που ο Αλέκος Αλαβάνος τον πρότεινε για δήμαρχο Αθηναίων.

«Ξεκίνησε ως outsider, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις και έκτοτε δε σταμάτησε. Το 2008 διαδέχθηκε τον Αλαβάνο στην ηγεσία του κόμματος. Είδε να ανοίγει η μαύρη τρύπα του ελληνικού χρέους, συμμετείχε στην έλευση της Τρόικας και στη θέσπιση της πολιτικής δακρύων και αίματος που ορίστηκε από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ», αναφέρει το δημοσίευμα.

Παρά την επιτυχία του, πάντως, ο συντάκτης επισημαίνει ότι ο Αλέξης Τσίπρας «δεν έχει αλλάξει. Το στυλ του είναι πάντα το ίδιο. Προτιμά τις κομματικές συγκεντρώσεις από το Twitter και τα κοινωνικά δίκτυα».

Την ίδια ώρα, έριξε τους τόνους για το ευρώ τονίζοντας ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει στο κοινό νόμισμα, αλλά «εξακολούθησε τη σταυροφορία του κατά της Ευρώπης των αγορών και της Τρόικας».

Παρότι η Repubblica τονίζει ότι ο δρόμος για την προεδρία είναι ανηφορικός, επισημαίνει πως «η Βουλή στο Σύνταγμα βρίσκεται σε απόσταση ενός βήματος. Και η νίκη για τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανή».

Βέβαια, ο Λιβίνι υπενθυμίζει ότι το μοναδικό πρόβλημα θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας να διαχειριστεί τη νίκη, τη στιγμή που «ο ιός της διάσπασης δεν έχει πεθάνει, αλλά βρίσκεται εν υπνώσει. Και το 30% του κόμματός του ζητά και πάλι την επιστροφή στη δραχμή».