Η απάντηση του left.gr στον Θεοδωράκη για τους «κατσαπλιάδες του διαδικτύου»

Το twitter φαίνεται ότι αποτελεί το νέο πεδίο κόντρας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Σταύρο Θεοδωράκη.

Αφορμή αποτέλεσε το άρθρο του επικεφαλής της κίνησης «Το Ποτάμι» με τίτλο  «Game of Trolls: Ρομαντικοί ναι, αφελείς όχι» στο οποίο υποστηρίζει ότι κόμματα προσλαμβάνουν υπαλλήλους «νέους ανέργους με μισθούς 500 ευρώ» - όπως γράφει χαρακτηριστικά - για να «επιτίθενται με ανυπόστατες κατηγορίες, βρισιές, ακόμη και με ευθείες απειλές».

Στο Ποτάμι και τον επικεφαλής του απάντησε η ιστοσελίδα left.gr που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ εξισώνοντας την αντίδραση Θεοδωράκη με την αντίδραση Ερντογάν στην Τουρκία, όπου ο Τούρκος πρωθυπουργός έφτασε ακόμα και στο σημείο να απαγορεύσει τη χρήση του δημοφιλούς κοινωνικού μέσου δικτύωσης.

Κατά το left.gr η αντίδραση του Σταύρου Θεοδωράκη «είναι κατανοητή για κάποιον  που βγαίνει από τον αποστειρωμένο κόσμο της show business για να αναμειχθεί με το πλήθος των κανονικών ανθρώπων». Σϋμφωνα με το άρθρο, όμως, οι αιτιάσεις του επικεφαλής της κίνησης "το Ποτάμι" «δεν έχει το παραμικρό έρεισμα στην πραγματικότητα» αφού «είναι ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί κανείς ότι δεν υπάρχει κόμμα που να έχει τη δυνατότητα να μισθοδοτεί εκατοντάδες υπαλλήλους με επαγγελματικό αντικείμενο να βρίζουν μέσω twitter τον Θεοδωράκη. Αν  πιστέψουμε τον ισχυρισμό του ότι τα αντι-ποταμίσια trolls πληρώνονται με 500 ευρώ το μήνα και υποθέσουμε ότι κάποιο κόμμα προσλάμβανε εκατό τέτοια, αυτό θα σήμανε 50.000 ευρώ το μήνα, ήτοι 600.000 το χρόνο. Εξακόσιες χιλιάδες ευρώ το χρόνο είναι πολλά λεφτά για να βρίζεις τον οποιοδήποτε, έστω και αν πρόκειται για έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης».

«Δυστυχώς για "τους από πάνω" κι ευτυχώς για "τους από κάτω"  στο twitter δεν ισχύουν οι κανόνες του Mega» καταλήγει με αιχμηρότατο τρόπο το κείμενο «απάντηση.

Όλο το κείμενο του left.gr έχει ως εξής:

Πριν λίγες εβδομάδες ο Ερντογάν ξεσήκωσε παγκόσμιο σάλο καταγγέλλοντας ότι εξυφαίνεται διεθνής συνωμοσία εναντίον του μέσω… twitter. Μιμούμενος μάλιστα τον Ξέρξη που μαστίγωσε την θάλασσα για να την τιμωρήσει, προχώρησε στην απαγόρευση του δημοφιλούς μέσου κοινωνικής δικτύωσης. Όπως ήταν αναμενόμενο, η απαγόρευση έπεσε στο κενό και το μόνο που κατάφερε ο τούρκος πρωθυπουργός  ήταν να γελοιοποιηθεί παγκοσμίως.

Στην καθ’ ημάς Ανατολή, ο νεόκοπος πολιτικός αρχηγός Σταύρος Θεοδωράκης ξιφούλκησε χτες μαινόμενος εναντίον του twitter. Ο επικεφαλής του Ποταμιού έγραψε χαρακτηριστικά: «Καθημερινά στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης εκατοντάδες κατσαπλιάδες του διαδικτύου με ψευδώνυμα βάζουν στο στόχαστρο τους επίσημους λογαριασμούς μας σε Facebook και Twitter και επιτίθενται με ανυπόστατες κατηγορίες, βρισιές, ακόμη και με ευθείες απειλές.» «Όποιος έχει λεφτά, έχει και μια στρατιά υποστηρικτών και συνάμα υβριστών των αντιπάλων του» Για του λόγου το αληθές, αποκάλυψε ότι οι γαλότσες που φορούσε στα Γιάννενα, στοίχισαν πολύ λιγότερο απ’ όσο αναφέρθηκε σε διάφορα tweets.

Η έκρηξη του Σταύρου Θεοδωράκη είναι κατανοητή για κάποιον  που βγαίνει από τον αποστειρωμένο κόσμο της show business για να αναμειχθεί με το πλήθος των κανονικών ανθρώπων. Ωστόσο, δεν έχει το παραμικρό έρεισμα στην πραγματικότητα. Είναι ζήτημα κοινής λογικής να αντιληφθεί κανείς ότι δεν υπάρχει κόμμα που να έχει τη δυνατότητα να μισθοδοτεί εκατοντάδες υπαλλήλους με επαγγελματικό αντικείμενο να βρίζουν μέσω twitter τον Θεοδωράκη. Αν  πιστέψουμε τον ισχυρισμό του ότι τα αντι-ποταμίσια trolls πληρώνονται με 500 ευρώ το μήνα και υποθέσουμε ότι κάποιο κόμμα προσλάμβανε εκατό τέτοια, αυτό θα σήμανε 50.000 ευρώ το μήνα, ήτοι 600.000 το χρόνο. Εξακόσιες χιλιάδες ευρώ το χρόνο είναι πολλά λεφτά για να βρίζεις τον οποιοδήποτε, έστω και αν πρόκειται για έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης. Να σημειώσουμε ότι  ακόμα και τα trolls του Μουρούτη είναι μετρημένα και τόσο γνωστά πια, που αντί για υποκείμενα επηρεασμού, γίνονται πλέον αντικείμενα χλευασμού.

Στην πραγματικότητα, αυτό που εξοργίζει τον Σταύρο Θεοδωράκη είναι ότι στα social media έχουν λόγο οι πάντες, και όχι μόνο τα πριγκιπόπουλα της Διαπλοκής, όπως συμβαίνει στην τηλεόραση. Τα social media δεν είναι ο μονόλογος των πολιτικών, αλλά η διαδραστική επικοινωνία όλων με όλους. Μάλιστα όσο πιο πολύ η διαπλεκόμενη τηλεόραση αποκλείει τις «αιρετικές» φωνές,  τόσο τα social media γίνονται ο χώρος που η εξουσία ακούει τα σχολιανά της με βέβηλο και σαρκαστικό τρόπο. Δεν μπορείς να είσαι στο twitter και το facebook χωρίς να υφίστασαι την ανελέητη κριτική των άλλων χρηστών ή ακόμα και το κράξιμο.  Πολλές φορές αυτό το κράξιμο είναι άδικο και κακόγουστο. Άλλοτε, είναι ξεκαρδιστικό και πολιτικά διεισδυτικό. Ο καθείς με το αισθητικό επίπεδο του και τις πολιτικές επιλογές που του αντιστοιχούν.

Οι πολίτες όμως έχουν και κριτήριο και γνώση. Μπορούν να κρίνουν  μόνοι τους, χωρίς την ποδηγέτηση αυτοαναγορευόμενων ταγών  που θέλουν τάχα μου να προστατεύσουν τους «άπειρους που επηρεάζονται».

Δυστυχώς για «τους από πάνω» κι ευτυχώς για «τους από κάτω», στο twitter δεν ισχύουν οι κανόνες του Mega.

Το κείμενο του Σταύρου Θεοδωράκη ήταν το εξής:

Από τη μέρα που ξεκινήσαμε το Ποτάμι, στις 26 Φεβρουαρίου, κομματικά τρολλ δουλεύουν υπερωρίες. Καθημερινά στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης εκατοντάδες κατσαπλιάδες του διαδικτύου με ψευδώνυμα βάζουν στο στόχαστρο τους επίσημους λογαριασμούς μας σε Facebook και Twitter και επιτίθενται με ανυπόστατες κατηγορίες, βρισιές, ακόμη και με ευθείες απειλές. «Ασπίδα» του ενός κόμματος, «ανάχωμα» του άλλου κόμματος, ό,τι θέλει λέει ο καθένας ανάλογα από πού βγαίνει το μεροκάματο. Κάποιοι έφτασαν μέχρι να μοντάρουν χοντροκομμένα άλλες ερωτήσεις με άλλες απαντήσεις από συνεντεύξεις δικές μου ή από παρεμβάσεις ανθρώπων που στηρίζουν το Ποτάμι. Ή για τις γαλότσες στους στάβλους στα Γιάννενα που μου στοίχησαν υποτίθεται 85 ευρώ ενώ στην πραγματικότητα ήταν 85 ευρώ για εφτά ζευγάρια γαλότσες (δηλαδή και για τους δημοσιογράφους που κάλυπταν την περιοδεία).

Κοιτάξτε, δεν είμαστε αφελείς. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει στα άλλα κόμματα. Ξέρουμε ότι πληρώνουν χρήστες με «δελτίο παροχής». Τα έχουν γράψει και άλλοι πριν από εμένα. Όποιος έχει λεφτά, έχει και μια στρατιά υποστηρικτών και συνάμα υβριστών των αντιπάλων του. Νέα παιδιά συνήθως, άνεργα, που με 500 ευρώ σε κάνουν «θεό». Γεννούν από είκοσι ψεύτικους λογαριασμούς ο καθένας και περιμένουν την άνωθεν εντολή σου για να εξαπολύσουν τα δηλητηριώδη τουιτς τους. Βέβαια οι παλιοί του ίντερνετ τις αναγνωρίζουν όλες αυτές τις μαϊμούδες και δεν δίνουν σημασία. Οι άπειροι όμως επηρεάζονται. Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος. Να γεμίσει σαβούρα το διαδίκτυο και να χαθούν αυτοί που σκέπτονται. Να σταματήσουμε να συζητάμε και να αρχίσουμε να βριζόμαστε. Ο θόρυβος να θάψει τα επιχειρήματα. «Τι θα κάνετε λοιπόν με αυτόν τον οχετό;», με ρωτούν οι πιτσιρικάδες που συναντώ. Ε, δεν θα κάνουμε τίποτα. Εμείς δεν θα δημιουργήσουμε ένα δικό μας στρατό επαγγελματιών λασπολόγων. Δεν θα πάρουμε μέρος σε αυτό το θλιβερό επικοινωνιακό παιχνίδι. Θα απέχουμε γιατί δεν θέλουμε να γίνουμε ένα με την σαβούρα τους.

Τρολλάρετε ελεύθερα λοιπόν, αλλά να ξέρετε ότι σας βλέπουμε και σας ξέρουμε. Στο παιχνίδι των τρολλ δεν θα μπούμε. Αφελείς δεν είμαστε, αλλά ρομαντικοί μπήκαμε στην πολιτική και ρομαντικοί θα βγούμε. Αυτό δεν θα το αλλάξουμε.