Αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ ζητά ο Θάνος Μωραΐτης

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θάνος Μωραΐτης είναι το πρώτο κορυφαίο στέλεχος του Κινήματος, που θέτει ευθέως θέμα ηγεσίας στην παράταξη, εκτιμώντας ότι «η στρατηγική που υιοθετήθηκε για την εκλογική συσπείρωση των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων» στις ευρωεκλογές, απέτυχε και οδήγησε σε ήττα!

Με άρθρο-«φωτιά» στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και εκ των επιφανών εκπροσώπων της νέας γενιάς, αμφισβητεί συνολικά τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τις πολιτικές του επιλογές και ζητά να υπάρξει ένα «ιδρυτικό συνέδριο της παράταξης, όπου όλα θα τεθούν από την αρχή» και το οποίο θα συνιστά «ένα ευρύ πολιτικό προσκλητήριο, χωρίς αποκλεισμούς, ακόμα και προς όσους έχουμε διαφωνήσει τα τελευταία χρόνια», διότι «η περιχαράκωση εξυπηρετεί μόνο προσωπικούς εγωισμούς».

Αφήνοντας αιχμές για τη στάση άλλων στελεχών, που προφανώς συζητούν θέμα ηγεσίας κατ' ιδίαν, αλλά δεν το εκφράζουν δημόσια, ο κ. Μωραΐτης ρίχνει τη βόμβα του: «Και για να μην κρύβομαι και εγώ -όπως πολλοί αγαπητοί μου σύντροφοι-, απαιτείται νέα ηγεσία στην παράταξη, η οποία να εμπνέει, να ενώνει και να διευρύνει. Να δίνει νέα προοπτική στη συνεργασία των δυνάμεων του κέντρου και της κεντροαριστεράς. Να φέρει συνοδοιπόρους τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, τους κοινωνικούς εταίρους. Να απευθυνθεί ξανά στη νέα γενιά του τόπου. Να στηρίξει τις κοινωνικές ομάδες που έπληξε η κρίση».

Κάνοντας μία τολμηρή και με διάθεση αυτοκριτικής αποτίμηση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, ο κ. Μωραΐτης μιλά για «εκτός τόπου και χρόνου θριαμβολογία» από πλευράς ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και βάλλει ευθέως κατά της Ελιάς, που εμφάνισε ο κ. Βενιζέλος σε αυτή την αναμέτρηση: «Οι πολίτες αντελήφθησαν ότι δεν υπήρξε καμία σύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων από τη βάση και στη βάση προγραμματικών θέσεων και αρχών. Με συμμετοχή κομμάτων, κινήσεων, κοινωνικών εταίρων, όπως θα έπρεπε. Δεν είναι «Ελιά», οι συμφωνίες κορυφής με προσκλήσεις φίλων, κολλητών και γυρολόγων. Δεν ανασυγκροτείς τη μεγάλη κεντροαριστερά απλά υποδύοντάς την, στήνοντας μια καρικατούρα. Είναι άλλο η συνένωση-σύνθεση των ιστορικών, αλλά και νέων δυνάμεων του κέντρου και της κεντροαριστεράς και είναι άλλο η απεγνωσμένη προσπάθεια για διάσωση ρόλων, οφιτσίων και η υποκριτική διαπραγμάτευση της πολιτικής καριέρας ορισμένων».

Χαρακτηρίζει το αποτελέσματα των ευρωεκλογών ήττα για την παράταξη -«τρίτη συνεχόμενη ήττα μέσα σε ένα περιβάλλον νικηφόρων αποτελεσμάτων της παράταξης σε κάλπες κοινωνικών και επιστημονικών φορέων και  θετικής καταγραφής στελεχών στις αυτοδιοικητικές εκλογές», όπως επισημαίνει- και τονίζει ότι, «αντί η ήττα να λειτουργήσει αφυπνιστικά για μια επανεκκίνηση της παράταξης σε όλα τα επίπεδα, βλέπουμε μια απόπειρα εφησυχασμού και μια εκτός τόπου και χρόνου θριαμβολογία».

Θεωρεί ως πραγματικό διακύβευμα, όχι «καρέκλες, ρόλους και διάσωση φιλοδοξιών σε σκηνικό παραταξιακής διάλυσης», αλλά να εκφραστεί το «πολιτικό ακροατήριο, που δεν βολεύεται με την επιβολή ενός ανιστόρητου δίπολου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ» και χαρακτηρίζει «μονόδρομο» την «αλλαγή πολιτικής, ώστε να υπάρξει πραγματικό προοδευτικό πρόσημο» και «όχι απλά να υπάρχει ένα προοδευτικό δεκανίκι σε μια δεξιά κυβέρνηση».

Το πλήρες κείμενο του άρθρου έχει ως εξής:

Ένα βήμα μπροστά!

Τις τελευταίες ημέρες, ζούμε ένα πολίτικο θέατρο παραλόγου.

Στις 25 Μαΐου υπήρξε μια τρίτη συνεχομένη ήττα, μια νέα εκλογική καθίζηση αλλά και μια  οριακή συγκράτηση δυνάμεων.

Οι συγκρίσεις ποσοστών με όρους «δημοσκοπικής δημοκρατίας» δεν έχουν καμία θέση σε πολιτική συζήτηση και αφορούν μόνο αυτούς που εξ αρχής τις υιοθετούσαν.

Μέσα σε ένα περιβάλλον νικηφόρων αποτελεσμάτων της παράταξης σε  κάλπες κοινωνικών και επιστημονικών φορέων, θετικής καταγραφής στελεχών στις αυτοδιοικητικές εκλογές,  η «Ελιά» δεν κατάφερε να συσπειρώσει.

Είναι ξεκάθαρο ότι απέτυχε η στρατηγική που υιοθετήθηκε για την εκλογική συσπείρωση των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων.

Πολύ απλά, διότι οι πολίτες αντελήφθησαν ότι δεν υπήρξε καμία σύνθεση των προοδευτικών δυνάμεων από τη βάση και στη βάση προγραμματικών θέσεων και αρχών. Με συμμετοχή κομμάτων, κινήσεων, κοινωνικών εταίρων, όπως θα έπρεπε.

Γιατί δεν είναι «Ελιά», οι συμφωνίες κορυφής με προσκλήσεις φίλων, κολλητών και γυρολόγων.

Αντί λοιπόν η ήττα να λειτουργήσει αφυπνιστικά για μια επανεκκίνηση της παράταξης σε όλα τα επίπεδα, βλέπουμε μια απόπειρα εφησυχασμού και μια εκτός τόπου και χρόνου θριαμβολογία.

Με πρόθυμους συμμάχους στα ΜΜΕ χτίζεται καθημερινά η εικόνα ενός όλο και πιο μικρού αλλά (δήθεν) ανθεκτικού ΠΑΣΟΚ.

Υποβαθμίζεται το γεγονός ότι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ μας ψήφισε γιατί του υποσχεθήκαμε ότι θα τα αλλάξουμε όλα.

Την ίδια ώρα, νέα και παλιά στελέχη,  εγκλωβίζονται σε προκατασκευασμένα ψευτοδιλήμματα.

Η παράταξη κινδυνεύει να εισέλθει σε ένα αυτοκαταστροφικό κύκλο εσωστρέφειας αλλά και  απολίτικων, επουσιωδών συγκρούσεων γύρω από ψευτοδιλήμματα τα οποία θα ακυρώσουν οριστικά την όποια προοπτική ανασυγκρότησης.

Γιατί ψευτοδιλήμματα είναι τα περί «πασοκοφρόνων» και «ελαιοφρόνων» ή  τα περί «νέας και παλιάς φρουράς».

Τα τείχη που προσπαθούν κάποιοι να χτίσουν αυτές τις ώρες θέλουν να κρύψουν

- την ανικανότητα συνθέσεων στον χώρο της κεντροαριστεράς

- την ένδεια θέσεων και την αδυναμία διαμόρφωσης μιας νέας πολιτικής ατζέντας

Η παράταξη για να υπάρξει ξανά όμως, οφείλει να πορευτεί, με σαφές ιδεολογικό στίγμα, με ένα πραγματικό προοδευτικό σχέδιο για τη μετά μνημόνιο εποχή.

H ανάγκη σύγκρουσης μεταξύ παλιού και νέου είναι εδώ, είναι υπαρκτή. Είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.

Δεν αφορά όμως στα ψευτοδιλήμματα τα όποια αναδεικνύονται από ένα πινγκ πονγκ διχαστικών δηλώσεων.

Αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος να υποβαθμιστούν ή και να εξαφανιστούν τα πραγματικά διακυβεύματα στην πορεία ανασυγκρότησης της δημοκρατικής παράταξης στη νέα εποχή όπως:

- το γκρέμισμα ενός πελατειακού κράτους που ακόμα επιβιώνει

- η σύγκρουση με ένα σύστημα επιχειρηματικής και μιντιακής διαπλοκής το οποίο επιμένει να χειραγωγεί την πολιτική ζωή.

- η ρήξη με ένα μεταπρατικό και παρασιτικό κεφάλαιο, με παθογένειες που κρατούν καθηλωμένες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου

αλλά και

- η επανασύνδεση, με νέους όρους, με τις κοινωνικές ομάδες που στηρίζουν μια κεντροαριστερή παράταξη

- η ανάδειξη ενός σχεδίου προοδευτικών μεταρρυθμίσεων αλλά και μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που θα τις στηρίξει

- η ανανέωση ιδεών και προσώπων,  με σεβασμό στην ιστορία της παράταξης, αφήνοντας πίσω λάθη του παρελθόντος

- η σύνθεση όλων των προοδευτικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας.

Η πορεία του ΠΑΣΟΚ μέχρι στιγμής στη σημερινή κυβερνητική συνεργασία απέδειξε ότι πολλές φορές επικράτησαν τακτικισμοί, που εξέπεμψαν θολά πολιτικά σήματα στην ελληνική κοινωνία.

Με μια προγραμματική συνεργασία ευχολόγιο, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις, που δεν τηρήθηκε καν, βολεύτηκε μια δεξιά που θέλει να υπηρετήσει μόνο τους ιδεολογικούς της στόχους και το πολιτικό της ακροατήριο.

Είναι μονόδρομος να απαιτηθεί η αλλαγή πολιτικής και να υπάρξει πραγματικό προοδευτικό πρόσημο στη διακυβέρνηση και όχι απλά να υπάρχει ένα προοδευτικό δεκανίκι σε μια δεξιά κυβέρνηση.

Αυτά είναι λοιπόν τα πραγματικά διακυβεύματα. Όλα τα υπόλοιπα, απλά, αφορούν καρέκλες, ρόλους και διάσωση φιλοδοξιών σε σκηνικό παραταξιακής διάλυσης.

Είναι διακυβεύματα που μπορεί να υπηρετηθούν μόνο μέσα από μια μεγάλη κεντροαριστερά και σε καμία περίπτωση από μια προσχηματική συνένωση σχημάτων - σφραγίδα και περιφερόμενων παραγοντίσκων - γυρολόγων  της πολιτικής ζωής.

Γιατί πολύ απλά, είναι άλλο η συνένωση-σύνθεση των ιστορικών αλλά και νέων δυνάμεων του κέντρου και της κεντροαριστεράς και είναι άλλο η απεγνωσμένη προσπάθεια για διάσωση ρόλων, οφιτσίων και η υποκριτική διαπραγμάτευση της πολιτικής καριέρας ορισμένων.

Δεν ανασυγκροτείς την μεγάλη κεντροαριστερά απλά υποδύοντάς την, στήνοντας μια καρικατούρα.

Δεν ανασυγκροτείς τον προοδευτικό πόλο χωρίς προοδευτικές θέσεις, με απούσες τις κοινωνικές δυνάμεις που τον εκπροσωπούν.

Απαιτούνται πλέον μεγάλες πρωτοβουλίες παραμερίζοντας προσωπικές φιλοδοξίες, εμμονές και αξιώματα.

Απαιτείται νέο πνεύμα ειλικρινούς συνεργασίας και διάθεσης.

Με ένα ιδρυτικό συνέδριο της παράταξης όπου όλα θα τεθούν από την αρχή. Ένα συνέδριο με ένα ευρύ πολίτικο προσκλητήριο, χωρίς αποκλεισμούς, ακόμα και προς όσους έχουμε διαφωνήσει τα τελευταία χρόνια. Η περιχαράκωση εξυπηρετεί μόνο προσωπικούς εγωισμούς.

Και για να μην κρύβομαι και εγώ -όπως πολλοί αγαπητοί μου σύντροφοι- απαιτείται νέα ηγεσία στην παράταξη η οποία να εμπνέει, να ενώνει και να διευρύνει.

Να δίνει νέα προοπτική στην συνεργασία των δυνάμεων του κέντρου και της κεντροαριστεράς .

Να φέρει συνοδοιπόρους τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, τους κοινωνικούς εταίρους.

Να απευθυνθεί ξανά στη νέα γενιά του τόπου.

Να στηρίξει τις κοινωνικές ομάδες που έπληξε η κρίση.

Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε μπροστά, αφήνοντας πίσω παλιούς εσωκομματικούς διαχωρισμούς, διχασμούς και αντιλήψεις.

H παράταξη μπορεί να προχωρήσει, υπηρετώντας παράλληλα την σταθερότητα της χώρας.

Οι στιγμές είναι ιστορικές, οριακές και είναι αδιανόητο προσωπικές φιλοδοξίες και εμμονές να στέκονται ανάχωμα στο κρίσιμο και πραγματικό διακύβευμα: Να μπορέσει να εκφραστεί το πολιτικό ακροατήριο που δεν βολεύεται με την επιβολή ενός ανιστόρητου δίπολου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.

Μέχρι στιγμής όλοι καλούν τους άλλους να κάνουν ένα βήμα πίσω...

Με πολιτική γενναιότητα και συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης ας σταματήσουν οι υποδείξεις και ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω.

Για να πάει ένα αποφασιστικό βήμα η δημοκρατική παράταξη μπροστά!