Αδύνατη πλέον η συνύπαρξη Βενιζέλου – Παπανδρέου

Οι βαριές κατηγορίες που εξαπέλυσε κατά της παπανδρεϊκής πλευράς ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, στην επίσημη εκδήλωση για τα 40στά γενέθλια του κινήματος, σε απάντηση των όσων διαδραματίστηκαν σε βάρος του από το στρατόπεδο του πρώην πρωθυπουργού την περασμένη Δευτέρα στα εγκαίνια της έκθεσης του Ιδρύματος Παπανδρέου, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία: Το σκηνικό ρήξης είναι δεδομένο στο ΠΑΣΟΚ και η εκδήλωσή του με καταιγιστικό τρόπο απλώς θέμα χρόνου. Πολύ περισσότερο που πληροφορίες αναφέρουν ότι από τις αρχές Οκτωβρίου ο κ. Παπανδρέου θα ξεκινήσει περιοδείες σε όλη την Ελλάδα.

Οι δύο πλευρές αναγκάζονται και συγκατοικούν για χάρη της κυβερνητικής σταθερότητας, καθώς καμία πλευρά δεν επιθυμεί τέτοιου είδους κρίση – ούτε καν ο κ. Παπανδρέου οι οπαδοί του οποίους έχουν κηρύξει… αντιδεξιό ανένδοτο. Είναι όμως σαφές και διατυπώνεται σε όλες τις παρασκηνιακές ζυμώσεις ότι στην πρώτη σοβαρή αφορμή, για παράδειγμα μετά από εκλογές, τα δύο στρατόπεδα θα προχωρήσουν σε διαφορετικούς δρόμους: Είτε ο κ. Παπανδρέου θα κάνει δικό του κόμμα, είτε θα θέσει θέμα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα εάν θελήσει ή όχι να ηγηθεί του Κινήματος ξανά ο ίδιος.

Πέραν όλων των άλλων η ειρωνεία ίσως έγκειται και στο ότι η τωρινή ρήξη διαδραματίστηκε στον ίδιο χώρο από τον οποίο ξεκίνησε και η σύγκρουση των δύο πολιτικών το 2007: Το Ζάππειο μέγαρο, δείχνει να στοιχειώνει για πάντα τους κυρίους Βενιζέλο και Παπανδρέου.

Το χάσμα φανερώθηκε πλέον στο όλο του το… μεγαλείο με τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες:

Η πλευρά Παπανδρέου θεωρεί τον κ. Βενιζέλο υπαίτιο για την πτώση της κυβέρνησης το 2011 και την απομάκρυνση του τότε πρωθυπουργού. Ότι υπονόμευσε την προσπάθεια του κ. Παπανδρέου και τα βρήκε πίσω από την πλάτη του με τον Αντώνη Σαμαρά – εξ ου και τα περί «προδότη» που ακούστηκαν τη Δευτέρα. Πιστεύει ακόμη ότι έχει ταυτιστεί πλήρως με τη δεξιά πολιτική του κ. Σαμαρά και ότι έχει εγκαταλείψει πλήρως και τα τελευταία ψήγματα προοδευτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Και, όπως συνέβαινε και στη σύγκρουση του 2007, τον θεωρεί «ξένο σώμα» για το Κίνημα.

Ο κ. Βενιζέλος από τη δική του πλευρά οριοθέτησε το πώς βλέπει τη στάση του κ. Παπανδρέου, σύμφωνα με τα όσα είπε χθες στο Ζάππειο. Μεταξύ άλλων:

Πρώτον, θεωρεί το 2007 οι παπανδρεϊκοί έστησαν σε βάρος του μια τριτοκοσμικής έμπνευσης σύγκρουση και ο ίδιος με τη στάση του διαφύλαξε την ενότητα του ΠΑΣΟΚ.

Δεύτερον, ότι ο κ. Παπανδρέου έκανε λάθος το 2009, μη έχοντας σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης και ότι οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ, χωρίς καν να ζητήσει την ευρύτερη πολιτική συναίνεση.

Τρίτον, ότι παρέδωσε πανικόβλητος την πρωθυπουργία της χώρας στον Αντώνη Σαμαρά τον Ιούνιο του 2011 και συμφώνησε τον Νοέμβριο τους ίδιου χρόνου για τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση.

Τέταρτον, ότι διαμορφώνει ένα διχαστικό κλίμα εντός του ΠΑΣΟΚ, με αποκορύφωμα τα αίσχη του Ζαππείου τη Δευτέρα. Τέτοιες συμπεριφορές δεν έχουν θέση στην παράταξη είπε.

Και πέμπτο, ίσως πιο σημαντικό από όλα, πιστεύει ότι η πλευρά Παπανδρέου δεν ψηφίζει στα αλήθεια ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει κάνει άλλες επιλογές, είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ, είτε προς την αποχή!

Τι κέρδη εκτιμά η Χαριλάου Τρικούπη

Το επιτελείο του Ευάγγελου Βενιζέλου μετρά σημαντικά κέρδη από το πώς εξελίχθηκε η σύγκρουση με τον κ. Παπανδρέου τις τελευταίες ημέρες. Κορυφαίο στέλεχος έλεγε μάλιστα με σκωπτικό ύφος ότι «κατάφεραν και έκαναν συμπαθή τον Βενιζέλο»!!!

Ανάμεσα στα άλλα η Χ. Τρικούπη είδε ότι στην επίσημη εκδήλωση της Τετάρτης ήταν σχεδόν τριπλάσιος κόσμος από εκείνον που παρέστη στην ομιλία του κ. Παπανδρέου τη Δευτέρα. Ότι υπήρξε σαφής αντίστιξη στις εικόνες των δύο εκδηλώσεων: Στους αλαλαγμούς και τα έκτροπα της Δευτέρας, η σοβαρότητα και ο πολιτισμός της Τετάρτης. Την παρελθοντολογία του κ. Παπανδρέου, η προοπτική και τα μελλοντικά βήματα που περιέγραψε ο κ. Βενιζέλος για τη Δημοκρατική Παράταξη. Ενώ ο κ. Παπανδρέου εμφανίστηκε με την αγωνία της προσωπικής δικαίωσης, ο κ. Βενιζέλος μίλησε εκ μέρους και για όλη την παράταξη, τη διαδρομή της και τα πρόσωπα.

Επιπλέον υπήρξε διαφορά στην παρουσία κορυφαίων και ιστορικών στελεχών, με πιο χαρακτηριστική βέβαια εκείνη του Κώστα Σημίτη, ο οποίος επίσης επέκρινε δριμύτατα τον κ. Παπανδρέου.