Γιατί Σαμαράς-Βενιζέλος προεξοφλούν ότι θα πετύχουν την προεδρική πλειοψηφία των 180

Διπλή επίδειξη κοινοβουλευτικής δύναμης και ανάληψη υψηλού πολιτικού ρίσκου συνιστούν οι χθεσινές αποφάσεις της κυβερνητικής ηγεσίας που στοχεύουν, αφενός, στο να διαλυθούν τα σενάρια περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες που κατέκλυσαν την επικαιρότητα των τελευταίων ημερών και, αφετέρου, να μεταθέσουν τον χρονικό ορίζοντα του σημερινού κυβερνητικού σχήματος ως τουλάχιστον τον Φεβρουάριο που θα ανοίξουν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πέρα από την κίνηση για την ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής, που από μόνη της αποτελεί μια πρόκληση προς τους αμφισβητίες των ηγεσιών των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων («καραμανλικούς», «παπανδρεϊκούς» ή άλλους), ακόμη πιο σημαντικός εκτιμάται ότι είναι ο συμβολισμός που εκπέμπει η πρωτοβουλία για τον χρονικό προσδιορισμό της προεδρικής εκλογής στο απώτατο όριο της συνταγματικής προθεσμίας.
 
Με την απόφαση, ειδικότερα, που έλαβαν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος ότι «η διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας θα κινηθεί, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τη συνταγματική πρακτική, έναν μήνα πριν από τη λήξη της θητείας του απερχομένου Προέδρου, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 2015», οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, που φαίνεται να προεξοφλούν ότι δεν θα έχουν απώλειες στην ψηφοφορία για την ανανέωση της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης, θέλησαν να στείλουν τόσο προς το εσωτερικό της χώρας αλλά και των κομμάτων τους, όσο και προς το εξωτερικό, το μήνυμα ότι θεωρούν επιτεεύξιμο στόχο τον σχηματισμό της προεδρικής πλειοψηφίας των 180 βουλευτών.

Πώς άλλαξαν τα κυβερνητικά πλάνα

Η προηγούμενη επίσημη κυβερνητική θέση επί του συγκεκριμένου ζητήματος ήταν η τοποθέτηση του υπουργού Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη, ο οποίος, στη διάρκεια του καλοκαιριού, από το βήμα της Βουλής είχε ανακοινώσει ότι η διαδικασία εκλογής θα ξεκινήσει τον προσεχή Ιανουάριο, φρενάροντας τότε τις εικασίες ότι θα μπορούσε η διαδικασία εκλογής να ξεκινήσει εντός του φθινοπώρου. 

Η τοποθέτηση του κ. Σταμάτη ήταν συμβατή με τις απόψεις συνταγματολόγων –συμπεριλαμβανομένου και του κ. Βενιζέλου- ότι για τον ορισμό της έναρξης της διαδικασίας πρέπει να υπολογιστεί το ενδεχόμενο να αποβούν άκαρπες οι τρεις ψηφοφορίες που προβλέπεται να γίνουν στην παρούσα Βουλή και να χρειαστεί να προκηρυχθούν εκλογές, ούτως ώστε η νέα Βουλή που θα αναδειχθεί από τις κάλπες να εκλέξει τον επόμενο Πρόεδρο πριν από τις 13 Μαρτίου που λήγει η θητεία του νυν Προέδρου Κάρολου Παπούλια.

Φαίνεται, ωστόσο, ότι τα κυβερνητικά πλάνα άλλαξαν και οι κυβερνητικοί εταίροι, ταυτόχρονα με την κίνηση να δοκιμάσουν τα όρια αντοχής των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, αποφάσισαν να παίξουν δυνατά το χαρτί της σταθερότητας, εξαντλώντας  τα συνταγματικά όρια, σύμφωνα με τα οποία η διαδικασία εκλογής ξεκινά «έναν τουλάχιστον μήνα πριν από τη λήξη της θητείας του εν ενεργεία Προέδρου».

Με την εξάντληση των ορίων, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος θέλουν να δείξουν την πεποίθησή τους ότι μπορεί να επιτευχθεί η πλειοψηφία των 180 βουλευτών που απαιτείται για να εκλεγεί Πρόεδρος στην τρίτη, κατά σειράν, ψηφοφορία που θα γίνει στην παρούσα Βουλή. 

Πότε θα στηθούν κάλπες εάν δεν βγει Πρόεδρος

Η εξάντληση, άλλωστε, των χρονικών ορίων δεν έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει ρητά την παράταση της θητείας του νυν Προέδρου, εφόσον καθυστερήσει η εκλογή του διαδόχου του. 

Με βάση το νέο χρονοδιάγραμμα που προδιαγράφει η έναρξη της διαδικασίας στο όριο της συνταγματικής προθεσμίας, δηλαδή στις 12 ή 13 Φεβρουαρίου, η διάλυση της Βουλής, εφόσον περάσει το «μπλόκο» των «121» που ετοιμάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που δηλώνουν ότι δεν ψηφίζουν κανέναν υποψήφιο στην παρούσα Βουλή, αναμένεται να γίνει στο τέλος του ίδιου μήνα.

Σε αυτή την περίπτωση, ως επικρατέστερες ημερομηνίες για να στηθούν οι κάλπες προβάλλουν η 22 ή η 29 Μαρτίου και ο διάδοχος του κ. Παπούλια που θα εκλεγεί από τη νέα Βουλή –ακόμη και με σχετική πλειοψηφία- θα αναλάβει καθήκοντα στις αρχές ή στα μέσα Απριλίου.