Ανάμεσα στους 155 και τους 180: Είναι εφικτή η προεδρική εκλογή;

Η ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, που έληξε με 155 «ναι» έδειξε σίγουρα ένα πράγμα: Οτι η προσπάθεια της κυβέρνησης να εκλέξει από τη σημερινή Βουλή Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα είναι μια δύσκολη και επώδυνη διαδικασία το επόμενο τετράμηνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνδέει το αποτέλεσμα αυτό με τη διαδικασία του Φεβρουαρίου και γι’ αυτό  θεωρεί την προσπάθεια αυτή μάταιη και αδύνατη. Ωστόσο η κυβέρνηση διατηρεί τις ελπίδες της, καθώς είναι βέβαιο ότι πολλοί βουλευτές που καταψήφισαν τώρα θα έχουν διαφορετική στάση τον Φεβρουάριο.

Το ερώτημα είναι εάν μπορεί να προκύψει τελικά το «180». Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται περισσότερο στις επίσημες θέσεις των κομμάτων σχετικά με το αίτημα των πρόωρων εκλογών και την ανάγκης να φύγει η κυβέρνηση για να ενισχύσει το συμπέρασμά του. Λέει δηλαδή ότι με δεδομένο πως ο ίδιος, η ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν τη σαφή πολιτική θέση ότι πρέπει να γίνουν εκλογές τότε συγκεντρώνεται έναν ικανός αριθμός βουλευτών (106), που προσθετικά με εκείνων της Χρυσής Αυγής (16), η οποία επίσης θέλει να πέσει η κυβέρνηση, συγκεντρώνεται ο αριθμός των 121 βουλευτών, που μπορεί να μπλοκάρει την προεδρική εκλογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει και σε ένα… μαξιλάρι τουλάχιστον 6 ή και 7 ανεξάρτητων βουλευτών, ώστε να αναπληρωθούν τυχόν διαρροές από τα κόμματα, που είναι υπέρ των εκλογών.

Από την άλλη η κυβέρνηση ξεκινά με τους 155 και προσθέτει περίπου 15 από τους 23 ανεξάρτητους  για να φτάσει στους 170. Από εκεί και μετά ευελπιστεί ότι θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις βουλευτών από κόμματα της αντιπολίτευσης που είναι υπέρ των εκλογών, ή ακόμη και μεταστροφή κάποιου κόμματος, όπως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, υπέρ της προεδρικής εκλογής.

Πάντως οι τυχόν διαρροές βουλευτών από κόμματα που θα ταχθούν κατά της προεδρικής εκλογής θα αντιμετωπιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «συναλλαγή» και «εξαγορά», όπως έδειξε με σαφήνεια ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή.

Ας αναλύσουμε όμως τα δεδομένα και το πώς μπορούν οι 155 να γίνουν 180 – αν μπορούν:  

Από τους 23 ανεξάρτητους μόνο 6 πρέπει να θεωρούνται απολύτως και αμετακίνητα αρνητικοί στην προεδρική εκλογή: Θεοδώρα Τζάκρη, Θόδωρος Παραστατίδης, Πέτρος Τατσόπουλος, Πάρις Μουτσινάς, Οδυσσέας Βουδούρης και Ραχήλ Μακρή.

Τρεις είναι στο μεταίχμιο και θα αποφασίσουν την τελευταία ώρα: Μάρκος Μπόλαρης, Μίμης Ανδρουλάκης και Χρυσούλα Γιαταγάνα.

Από τους υπόλοιπους πρέπει να θεωρούνται σίγουροι, σχεδόν σίγουροι ή έχοντες την… ζεστή πρόθεση να παρατείνουν την θητεία της σημερινής κυβέρνησης οι εξής 11: Χρήστος Αηδόνης, Γιώργος Κασαπίδης, Γρηγόρης Ψαριανός, Κατερίνα Μάρκου, Βασίλης Οικονόμου, Σπύρος Λυκούδης, Βύρων Πολύδωρας, Γιάννης Κουράκος, Μίκα Ιατρίδη, Γιώργος Νταβρής, Κώστας Γιοβανόπουλος.

Ξεχωριστή περίπτωση είναι ο Βασίλης Καπερνάρος, που προσπαθεί να φτιάξει κόμμα με τον Τάκη Μπαλτάκο, αλλά είναι πιθανό να υπερψηφίσει Πρόεδρο.

Δύο ανεξάρτητοι βουλευτές προέρχονται από τους κόλπους της Χρυσής Αυγής και είναι οι Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος και Στάθης Μπούκουρας. Ο πρώτος απέφυγε την περασμένη Παρασκευή να ψηφίσει στη Βουλή, δίδοντας την αίσθηση ότι στην προεδρική εκλογή ίσως και να ψηφίσει «ναι». Για τον δεύτερο κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει βασίμως οτιδήποτε, αλλά με βάση τη στάση «μετάνοιας» που επέδειξε, δεν αποκλείεται να δώσει θετική ψήφο στην προεδρική εκλογή – ιδίως εάν είναι βγει από τη φυλακή. Όπως φαίνεται δηλαδή οι ψήφοι των δύο χρυσαυγιτών βουλευτών είναι υπερπολύτιμοι στο εγχείρημα να εκλεγεί Πρόεδρος, όσο παράδοξο κι αν είναι αυτό!  

Αρα η κυβέρνηση μπορεί να ελπίζει από τους ανεξάρτητους σε έναν αριθμό, που κυμαίνεται από 12 έως 17 θετικές ψήφους.

Από εκεί και μετά αρχίζει η αναζήτηση βουλευτών από τα κόμματα της αντιπολίτευσης: Θα χρειαστούν στην κυβέρνηση από 8 έως 13 βουλευτές! Δηλαδή να διαφοροποιηθεί ένα σημαντικός αριθμός από την επίσημη γραμμή. Τα δύο κόμματα που είναι ευάλωτα σε διαρροές είναι η ΔΗΜΑΡ και οι ΑΝΕΛ. Ηδη από τη ΔΗΜΑΡ η Νίκη Φούντα εξεδήλωσε την επιθυμία να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αναμένεται σύντομα να εγκαταλείψει τον Φώτη Κουβέλη, παρότι ο τελευταίος πάσχισε να την φέρει στη Βουλή. Δύσκολα ωστόσο θα την ακολουθήσει άλλος.

Αρα η προσοχή στρέφεται στο κόμμα του Πάνου Καμμένου, που αριθμεί 13 βουλευτές. Ευχής έργο για το Μέγαρο Μαξίμου θα ήταν να έχει δίκιο η Ραχήλ Μακρή, η οποία έφυγε από τους ΑΝΕΛ καταγγέλλοντας το κόμμα σύσσωμο ή αρκετοί από αυτό σχεδιάζουν την επιστροφή στη ΝΔ. Θα είναι δύσκολο βέβαια να κάνει ολοκληρωτική στροφή μέσα σε 4 μήνες ο κ. Καμμένος, αλλά δεν είναι απίθανο κάποιοι βουλευτές του να ψηφίσουν τελικά πρόεδρο Δημοκρατίας. Ως… υποψήφιοι για διαφοροποίηση φέρονται η Μαρία Κόλλια Τσαρουχά, ο Παναγιώτης Μελάς και ίσως ο Παύλος Χαϊκάλης.

Συνολικά θα μπορούσε να είναι ως εξής η εικόνα:

Με τα σημερινά δεδομένα δεν βγαίνει πρόεδρος, παρά μόνο με μεγάλες ανατροπές, που ισοδυναμούν με ένα μικρό πολιτικό θαύμα.

Το κλειδί είναι κυρίως στους ΑΝΕΛ: Εάν αντέξει μέχρι το τέλος το κόμμα αυτό και παραμείνει στη γραμμή που είναι σήμερα, η εκλογή Προέδρου είναι αδύνατη, ακόμη κι αν υπάρξουν μερικές διαρροές βουλευτών – πρέπει να φύγουν περισσότερο από… 8, δηλαδή τουλάχιστον το 60% της κοινοβουλευτικής του ομάδας, για να ανατραπούν τα δεδομένα και ίσως να μην επαρκούν ούτε τόσοι.

Αν εξαιρέσουμε τους ΑΝΕΛ το μπλοκ τη μη εκλογής Προέδρου αριθμεί 114 σίγουρους βουλευτές, άρα υπολείπονται άλλοι 7: Μπορεί να τους βρει, είτε από τους ΑΝΕΛ, είτε, συνδυαστικά και από τους ανεξάρτητους βουλευτές – επιπλέον τρεις εκ των οποίων είναι πιθανόν να μην ψηφίσουν πρόεδρο.

Με εξαίρεση πάντα τους ΑΝΕΛ, το κυβερνητικό μπλοκ φτάνει κοντά ή  περίπου στους 170, χρειάζεται δηλαδή τουλάχιστον 10, που πρέπει να τους βρει με αποσκιρτήσεις βουλευτών από τους ΑΝΕΛ, της ΔΗΜΑΡ και, συνδυαστικά, με στήριξη και των υπολειπομένων ανεξάρτητων βουλευτών, που δεν έχουν αποφασίσει ακόμα.