Καΐσα Έκις Έκμαν: Η Σουηδέζα δημοσιογράφος μιλά στην «Αυγή» για την Ελλάδα και τον Τσίπρα

Η όμορφη Σουηδέζα συγγραφέας και δημοσιογράφος, Καΐσα Έκις Έκμαν, η οποία τον Απρίλιο του 2014 έγινε γνωστή στη χώρα μας, όταν συνάντησε από κοντά τον Αλέξη Τσίπρα για μια συνέντευξη στο γραφείο του στη Βουλή, ξέρει καλά τι σημαίνει Ελλάδα και οικονομική κρίση.

Η Καΐσα έζησε δύο ολόκληρα χρόνια στη χώρα μας, παρακολουθώντας από κοντά γενικές απεργίες, μαζικές διαδηλώσεις και εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ εξέτασε τα χαρακτηριστικά αυτών που συνέθεσαν το πολύμορφο Κίνημα των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος.

Τώρα, η συγγραφέας αποτυπώνει την ελληνική εμπειρία της στο βιβλίο της «Κλεμμένη άνοιξη» και καλεί τους Έλληνες να μην τα παρατήσουν, κάτι που, όπως λέει η ίδια, αποτελεί το βασικό δίδαγμα από το χρονικό της κρίσης στη χώρα μας.

Η 34χρονη Έκμαν, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Η Αυγή», μιλά για το βιβλίο της, ενώ αποκαλύπτει τους λόγους, οι οποίοι την «έσπρωξαν» στο να ασχοληθεί με τη χώρα μας.

Σύμφωνα με τη συγγραφέα, κάθε καπιταλιστική κρίση αποτελεί και ένα στιγμιότυπο μιας ιδεολογικής μάχης.

«Οι άρχουσες τάξεις, αφού ξόδεψαν όλα τα χρήματα, αφήνοντας την κοινωνία ερειπωμένη, χρησιμοποίησαν στη συνέχεια τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχουν, προσπαθώντας να πείσουν τους πάντες ότι για την κρίση φταίει ο λαός. Ακόμα χειρότερα, ότι η λύση στην κρίση είναι να πάρουν ακόμα περισσότερα χρήματα και δικαιώματα από τον λαό, και να τα δώσουν στις άρχουσες τάξεις», αναφέρει, προσθέτοντας, ωστόσο, ότι αυτό βρίσκεται σε αντίθεση με εκείνο που γνωρίζουμε, ότι δηλαδή ότι οι καπιταλιστικές κρίσεις ξεσπούν είτε λόγω των κραδασμών του συστήματος είτε λόγω της απερισκεψίας των οικονομικών ελίτ.

«Εάν ο λαός δεν αντιτάξει τις δικές του ερμηνείες για την κρίση, κινδυνεύουμε να καθηλωθούμε στην αυτο-ενοχοποίηση, την απέχθεια για τον εαυτό μας και την ψυχολογία της μιζέριας. Στην τωρινή περίπτωση, η κρίση ήταν πιο σοβαρή σε ορισμένες χώρες από ό, τι σε άλλες. Λόγω των εμπορικών ανισορροπιών η κρίση έπληξε την περιφέρεια, ενώ οι χώρες του «πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης έμειναν αλώβητες. Τα μέσα ενημέρωσης αυτών των χωρών ξεκίνησαν μια εκστρατεία, κατηγορώντας την ελληνική εργατική τάξη για την κρίση, χρησιμοποιώντας διάφορα πολιτισμικά στερεότυπα», προσθέτει, λέγοντας πως η εικόνα του «τεμπέλη Έλληνα κηπουρού ή νοσοκόμας» εμπεδώθηκε στη Σουηδία.

Ερωτηθείσα σχετικά με το βιβλίο της και την αναφορά που κάνει σε ένα νοσοκομείο στην Αθήνα, το οποίο υποτίθεται ότι είχε 45 κηπουρούς, -ένας μύθος ο οποίος διαδόθηκε ευρέως στον ευρωπαϊκό Τύπο- η 34χρονη λέει πως θεωρούσε φρικτή την ιδέα να χρησιμοποιούνται τέτοιες απλουστευτικές εξηγήσεις για τη βαθύτερη κρίση που γνώρισε στη Δύση μετά το Κραχ του 1929, αναφέροντας ότι εννοεί πως το σύνολο του χρηματοοικονομικού συστήματος, η ΟΝΕ και η παγκόσμια τάξη εμφανίστηκαν να μη φέρουν καμιά ευθύνη!

Έτσι, όπως αναφέρει, κατάλαβε ότι χρειαζόταν να ακουστεί και μια διαφορετική αφήγηση και αυτό -όπως σημειώνει- ήταν το κίνητρο που την οδήγησε να γράψει το βιβλίο.

Μιλώντας για την  εμπειρία της στην Αθήνα -στην οποία έφτασε το 2012- λέει ότι πριν έρθει στην Ελλάδα, θεωρούσε ότι πρόκειται για μια καθαρά καπιταλιστική κρίση η οποία δεν είχε να κάνει ειδικά με την Ελλάδα ή οποιαδήποτε άλλη χώρα.

«Αυτή η αντίληψή μου έχει αλλάξει κάπως. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας επηρεάζει τα πάντα στην ελληνική πολιτική σκηνή», αναφέρει και προσθέτει ότι όταν έγραφε το βιβλίο, όλοι στην Αθήνα της έλεγαν ότι αν δεν μελετούσε την ιστορία δε θα αντιλαμβανόταν το μέγεθος της παθογένειας του πολιτικού συστήματος.

«Ήταν αλήθεια -γι' αυτό αισθάνθηκα ότι όφειλα να συμπεριλάβω και ένα κεφάλαιο ιστορικής αναδρομής στο βιβλίο. Το γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει τόσο σημαντική γεωπολιτική θέση, σημαίνει ότι οι Μεγάλες Δυνάμεις πάντα ενδιαφέρονταν για τον έλεγχο της χώρας. Σημαίνει, επίσης, ότι οι πολιτικές παρατάξεις στην Ελλάδα ευθυγραμμίζονται με την μία ή την άλλη Μεγάλη Δύναμη. Κάπως έτσι η Ελλάδα υιοθέτησε τόσο εύκολα τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς να εξετάσει αν ήταν προς όφελός της ή όχι», λέει η Καΐσα Εκις Εκμαν, τονίζοντας πως η ιστορία της Ελλάδας -ως χώρας γενέτειρας της δημοκρατίας στην Ευρώπη, και ταυτόχρονα μιας χώρας υπό κατοχή- πλάθει μια παράδοξη αυτοειοκόνα.

Όπως εξηγεί, οι Έλληνες θεωρούν ότι είναι οι καλύτεροι και οι χειρότεροι ταυτόχρονα, κάτι που όπως λέει, «δίνει επίσης το έναυσμα για να εκτυλιχθούν ένα πλήθος θεωρίες συνωμοσίες και, ακόμα χειρότερα, στον ρατσισμό».

Όσον αφορά τι μπορούν να συνάγουν οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί από την ελληνική περίπτωση και ποιο είναι ουσιαστικά το «ελληνικό δίδαγμα», η 34χρονη απαντά απλά: «Το δίδαγμα είναι ένα: Μην τα παρατάτε!».

Όπως εξηγεί, κάθε αγώνας, μικρός ή μεγάλος, δίνει το παράδειγμα και σημειώνει ότι και στην Ιρλανδία επιβλήθηκε λιτότητα, αλλά κανείς δεν αντέδρασε.

«Τα ελληνικά κινήματα δίνουν το παράδειγμα, επιμένοντας στις απεργίες, τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες. Ήταν βέβαια πιο δύσκολο από ό,τι, λ.χ., στην Τυνησία ή την Αίγυπτο, καθώς το ελληνικό κίνημα είχε απέναντί του όχι μόνο τους κυβερνώντες της χώρας του, αλλά και το διεθνές κεφάλαιο και την τρόικα. Σ' αυτή την περίπτωση, οι αντιδράσεις ήταν πολύ ισχυρές, για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα. Η αντίσταση θα έπρεπε να ήταν πολύ καλά οργανωμένη για να έχει τύχη», αναφέρει.



Η 34χρονη μιλά, επίσης, στη συνέντευξή της για το κίνημα των Πλατειών αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως υποστηρίζει, το Κίνημα των Πλατειών ήταν ένα πολύ θετικό γεγονός, το οποίο έδωσε έμφαση στα Μνημόνια, φανερώνοντας τη δυσαρέσκεια του κόσμου.

«Ήταν πολυσυλλεκτικό -άνθρωποι από όλες τις ηλικίες, με διαφορετικά υπόβαθρα και πολιτικές πεποιθήσεις. Λειτούργησε ως “λαϊκό πανεπιστήμιο Οικονομικών” για τον απλό κόσμο. Άκουσα ομιλητές να ανεβαίνουν ο ένας μετά τον άλλο στο βήμα, εξηγώντας τι είναι τα CDO και τα CDS ή τα ευρωομόλογα», λέει, σημειώνοντας, ωστόσο, ότι εάν δεν αποκτήσεις σταθερή δομή και κοινότητα στόχων, οι άνθρωποι θα κουραστούν να τρέχουν στις πλατείες κάθε μέρα, μόνο και μόνο για να ακούσουν τυχαίους ομιλητές που αρέσκονται να ακούν τη δική τους φωνή.

«Είναι το αιώνιο δίλημμα μεταξύ ειδυλλίου και σχέσης, όπως τόσο καλά έχει περιγράψει ο Ιταλός κοινωνιολόγος Φραντσέσκο Αλμπερόνι. Οι διαμαρτυρίες είναι όπως τα ειδύλλια, αλλά πώς να τις μετατρέψεις σε κάτι σταθερό; Στη συνέχεια, θα πρέπει να φτιάξεις θεμέλια και να κτίσεις πάνω τους μια οργανωτική δομή. Αλλά η Αριστερά υποφέρει από ένα μετα-κομμουνιστικό τραύμα και φοβάται κάτι τέτοιο, πολλοί προτιμούν να εξιδανικεύουν την αυθόρμητη διαμαρτυρία. Οι ομάδες που κερδίζουν όμως, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι εκείνες που μπορούν να οργανώσουν: οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, οι στρατοί, το Ισλαμικό Κράτος», αναφέρει η Καΐσα Εκις Εκμαν.

Μάλιστα, όπως προσθέτει δεν υπάρχει τίποτα «αμεσοδημοκρατικό» σε έναν στρατό ή στους Αδελφούς Μουσουλμάνους  γιατί αποφασίζουν να πάρουν τον έλεγχο, και βρίσκουν τη στρατηγική για να το πετύχουν, όμως, όπως αναφέρει, το πρόβλημα με την Αριστερά είναι η ιδεολογική τελειομανία, «και η παραμικρή δράση κρίνεται σαν να είναι ο τελικός στόχος, όχι ως το μέσον για την επίτευξη του».

Όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, η συγγραφέας και δημοσιογράφος χαρακτηρίζει «εντυπωσιακό» το γεγονός ότι η δυσαρέσκεια του κόσμου κατάφερε να διοχετευτεί σε ένα κόμμα.

«Ποτέ δεν θα το πίστευα, λαμβάνοντας υπόψη τον κατακερματισμό της ελληνικής Αριστεράς. Το να έχεις κοινοβουλευτική δύναμη είναι απολύτως απαραίτητο. Αν δεν πάρεις το κράτος, δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα. Αυτό είναι που κάνει την Ελλάδα μοναδική, όχι σαν την Ιταλία, όπου η πολιτική έχει καταντήσει ανέκδοτο, ή την Τουρκία, όπου οι διαμαρτυρίες του πάρκου Γκεζί μετουσιώθηκαν πολιτικά στο τίποτα», λέει, υπογραμμίζοντας πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σε θέση να αλλάξει τα πράγματα ερχόμενος στην εξουσία, «είναι κάτι το οποίο μένει να το δούμε».

Τέλος, η 34χρονη αναφέρεται στην πατρίδα της και στον αν βλέπει αλλαγές στην Σουηδία, με βάση τις αποφάσεις της νέας κυβέρνησης -όπως η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και η συμφωνία με την Αριστερά για τον περιορισμό των κερδών των ιδιωτικών εταιρειών στον τομέα της πρόνοιας.

Η Καΐσα Εκις Εκμαν δηλώνει πολύ χαρούμενη που έφυγε η δεξιά κυβέρνηση -η οποία ήταν στην εξουσία για οχτώ χρόνια-, σημειώνοντας, ωστόσο, ότι ήταν μια «απογοήτευση» ότι οι σοσιαλδημοκράτες αρνήθηκαν να σχηματίσουν συνασπισμό με την Αριστερά.

«Οι περισσότεροι ψηφοφόροι τους θα ήθελαν να δουν έναν τέτοιο συνασπισμό με το Αριστερό. Η κυβέρνηση που σχημάτισαν οι σοσιαλδημοκράτες, μαζί με το κόμμα των Οικολόγων, είναι ένα μεγάλο στοίχημα: Θα πρέπει να μειώσουν το χάσμα μεταξύ των τάξεων, που μεγαλώνει στη Σουηδία ταχύτερα από ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του ΟΟΣΑ, και θα πρέπει να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα», είπε και πρόσθεσε πως αν αποτύχουν και τίποτα δεν αλλάξει, θα δούμε σύντομα στη Σουηδία ένα αντιδραστικό κίνημα, όπως το Tea Party στις ΗΠΑ του Ομπάμα ή η «ημέρα της οργής» στη Γαλλία του Ολάντ.

Ποια είναι η Καΐσα Εκις Εκμαν

Μητέρα ενός 8χρονου παιδιού, η Καΐσα Έκις Έκμαν συνεργάζεται με την «Dagens Nyheter», την πρώτη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα της Σουηδίας και με τη φιλοαριστερή εφημερίδα «ETC».

Αρθρογραφεί για ποικίλα θέματα, όπως η Βενεζουέλα, η κλιματική πολιτική, τα δικαιώματα των γυναικών και η κριτική στον μεταμοντερνισμό. Το πρώτο της βιβλίο «Varat och varan» (2010), με θέμα το τράφικινγκ και την παρένθετη μητρότητα, έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Η συγγραφέας έχει δώσει πλήθος διαλέξεων για το θέμα του βιβλίου σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην Αυστραλία και στην Κούβα.

Το 2014 τιμήθηκε στη χώρα της με το βραβείο Lars Johan Hierta για το βιβλίο της «Κλεμμένη Ανοιξη» το οποίο κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Κέδρος.