Financial Times: Ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει απλοϊκές και παράλογες λύσεις

Όλα τα βλέμματα του Τύπου παγκοσμίως είναι στραμμένα σήμερα στην ψηφοφορία της ελληνικής Βουλής για την ανάδειξη νέου Προέδρου Δημοκρατίας και φυσικά στο θρίλερ που εκτυλίσσεται στη Μεσόγειο με το πλοίο Norman Atlantic.

Οι FT σε δημοσίευμά τους αναλύουν το πολιτικό αδίεξοδο της Ευρώπης και το φόβο που προκαλεί το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στη χώρα μας.

Με αφορμή την τρίτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου στην Ελλάδα, καταγράφει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που είναι προγραμματισμένες να διεξαχθούν μέσα στο 2015 και οι οποίες θα κρίνουν -εν πολλοίς- το μέλλον της ΕΕ.

«Τα παραδοσιακά κόμματα δεν πείθουν και είναι αποξενωμένα, ενώ τα λαϊκιστικά, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, προσφέρουν ανέφικτες λύσεις»

Το δημοσίευμα σημειώνει πως από τη μια πλευρά στέκει ο αριστερός λαϊκισμός στυλ ΣΥΡΙΖΑ και Podemos και από την άλλη τα παραδοσιακά κόμματα που δεν πείθουν, καθώς και αυτά με τη σειρά τους ρέπουν προς μια μορφή λαϊκιστικής ανάγνωσης.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Ευρώπη οφείλει αυτό το πολιτικό σκηνικό αβεβαιότητας εν μέρει στις λαϊκιστικές δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς, των οποίων η ανάπτυξη προϋπήρχε της χρηματοοικονομικής κρίσης του 2008, αν και ενισχύθηκε σημαντικά έκτοτε.

Αυτά τα κινήματα απέκτησαν νέα ισχύ σε βάρος του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου που χαρακτηρίζεται από τους αντιπάλους του – και συχνά από το ευρύ κοινό – ως κουρασμένο, αναποτελεσματικό και απόμακρο».

Ευρωπαϊκός λαϊκισμός

Αυτό που σημειώνεται ακόμη στο άρθρο είναι η κοινή γραμμή που ενώνει τη δεξιά και την αριστερά και αυτή είναι ο λαϊκισμός.

Γράφει συγκεκριμένα: «Είτε φορά ρούχα της αριστεράς, είτε της δεξιάς, ο ευρωπαϊκός λαϊκισμός προσφέρει απλοϊκές ακόμη και παράλογες λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα. Για παράδειγμα η πρόταση – που θέτει το Κόμμα Ανεξαρτησίας της Βρετανίας ή οι Δημοκράτες της Σουηδίας – ότι η καταστολή της μετανάστευσης θα λύσει τα κοινωνικά προβλήματα της χώρας είναι λάθος διάγνωση του προβλήματος και κατά συνέπεια λάθος ελπίδα για τη γιατρειά. Το ίδιο ισχύει και με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos για μεγάλες αυξήσεις των δημοσίων δαπανών και του κατώτατου μισθού, λες και αυτά τα μέτρα μπορούν να υποκαταστήσουν τις δύσκολες αλλά αναγκαίες επιλογές για να αντιμετωπιστούν τα βαθιά προβλήματα της Ελλάδας και της Ισπανίας».

Το σημαντικό για τα παραδοσιακά κόμματα της Ευρώπης είναι ότι πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τη ρητορική του παρελθόντος και να προσπαθήσουν με ταπεινά μέσα να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.

Και συνεχίζει: «Τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν αυτόματο δικαίωμα διεκδίκησης της εξουσίας. Δεν θα μπορέσουν όμως, να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου εάν δεν παραιτηθούν από την απαξιωμένη στρατηγική της διατύπωσης ανέφικτων υποσχέσεων προκειμένου να κερδίσουν την εξουσία.

Εάν είναι υπερβολικό να περιμένουμε από αυτά τα κόμματα να παραδεχθούν την ανικανότητα του παρελθόντος, μπορούν τουλάχιστον να πουν ταπεινά ότι θα προσπαθήσουν τα μέγιστα την επόμενη φορά για να ανταποκριθούν σε υψηλότερα πρότυπα. Πάνω από όλα, τα παραδοσιακά κόμματα πρέπει να αντισταθούν στον πειρασμό να δανειστούν την κραυγαλέα, ανεύθυνη ρητορική σε θέματα όπως η μετανάστευση και η ΕΕ ή η ένταξη στην ευρωζώνη, που δυστυχώς φαίνεται σε κάποια κεντροδεξιά κόμματα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Βρετανίας.

Αυτές οι στρατηγικές θα προσελκύσουν λίγους ψηφοφόρους από τους σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές των λαϊκιστών, αλλά θα φανούν ρηχές και κυνικές στη μάζα των ψηφοφόρων που καταλαβαίνουν το κέντρο του πολιτικού φάσματος».


Το 2015 το εκλογικό ημερολόγιο της Ευρώπης θα είναι ασφυκτικά γεμάτο


Το 2015 το εκλογικό ημερολόγιο της Ευρώπης θα είναι ασφυκτικά γεμάτο. Στη Δανία, την Εσθονία, τη Φινλανδία, την Πολωνία, την Ισπανία και την Βρετανία υπάρχουν προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές ενώ είναι πιθανό να γίνουν πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι σχεδόν αδύνατο να προβλέψει κανείς το νικητή αυτών των αναμετρήσεων. Στην Βρετανία, μάλιστα, είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τις συνέπειες για την πορεία της χώρας στην ΕΕ.

Η Ευρώπη οφείλει αυτό το πολιτικό σκηνικό αβεβαιότητας εν μέρει στις λαϊκιστικές δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς.