Γλυκά πονούσε το μαχαίρι (της πολιτικής μεταγραφής από το ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ.)

Η Αντζελα Γκερέκου ήταν κάποτε αρχιτεκτόνισσα αλλά άλλαξε γνώμη και έγινε ηθοποιός. Κάποτε επίσης θριάμβευσε ως sex symbol, μέχρι που έγινε σύζυγος και μητέρα. Στην πορεία θέλησε να ασχοληθεί με τα κοινά και από την τέχνη της υποκριτικής να μυηθεί σε αυτή της πολιτικής.

Εγινε βουλευτής και μετέπειτα υφυπουργός. Και πριν από λίγες μέρες, η απόφασή της να μετακομίσει από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ σε εκείνο της Ν.Δ. άναψε φωτιές στους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Από το 1994 όμως, οπότε και γνώρισε τον «πρίγκιπά» της, το όνομά της πάει πακέτο με εκείνο του Τόλη Βοσκόπουλου, τη μόνη σταθερά στη ζωή της, το «αυτοκολλητάκι» του - εκείνη που ένα βράδυ του Οκτωβρίου πριν από 20 χρόνια «του γέλασε μες στο σκοτάδι και η νύχτα γέμισε με φως και με αστέρια ο ουρανός». Στίχοι δικοί της, που ακόμα και σήμερα ο Τόλης -στα 75 του χρόνια- τραγουδά με κλειστά μάτια - και αποθεώνεται.Η Κερκυραία πολιτικός συνηθίζει να λέει ότι δεν πάσχει από το σύνδρομο του ουρανοξύστη, να χτίζει δηλαδή πανύψηλα κτίρια. Προτιμά να απλώνεται κάνοντας focus σε αυτά που την ενδιαφέρουν την κάθε στιγμή. Και τη συγκεκριμένη στιγμή αυτό ήθελε, να «απλωθεί». Η υφυπουργός Πολιτισμού και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από το 2004 δεν χρειάστηκε επίσης να μπει καν στο δίλημμα υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ ή υποψήφια με το ΚΙΔΗΣΟ του πρώην μέντορά της, Γιώργου Παπανδρέου. Ελυσε τον γόρδιο δεσμό βάζοντας Χ και στις δύο επιλογές εφόσον μία τρίτη θα της έδινε μεγαλύτερο χώρο να απλωθεί - ακόμα κι αν στο «γαλάζιο» της πια οικόπεδο προσγειώνονται με θόρυβο οι πέτρες που ρίχνουν οι «πράσινοι» γείτονες. Λένε ότι η Γκερέκου μοιάζει ακίνδυνη, αλλά συγχρόνως αυτό είναι το μεγάλο της πολιτικό όπλο, επειδή έτσι «αποκοιμίζει» τους αντιπάλους που ούτε καν έχουν διανοηθεί το ψυχρό εξολοθρευτικό της χτύπημα.

H βολιδοσκόπηση του Νίκου Δένδια, που φέρεται να της τάζει τη δική του εκλογική δύναμη στην Κέρκυρα εφόσον εκείνος θα πολιτευτεί στη Β’ Αθήνας, ανατρέπει το σκηνικό και δικαιολογεί τα νεύρα Ευάγγελου Βενιζέλου. Αλλωστε, τόσο η Γκερέκου όσο και ο Βενιζέλος ξέρουν πολύ καλά πως η πολιτική δεν είναι ευθεία γραμμή: έχει στροφές, έχει κωλύματα και ανηφόρες και ενίοτε θέλει και κωλοτούμπες 

Ενα χτύπημα βέβαια που δεν ήρθε εν βρασμώ ψυχής, αλλά μετά από πολιτικές ανησυχίες, άλλες τόσες παρασκηνιακές ζυμώσεις και με τη βοήθεια ενός μέχρι πρότινος εκλογικού της αντιπάλου στην Κέρκυρα όπου αμφότεροι εκλέγονται, του Νίκου Δένδια. Ο υπουργός Αμυνας και η υφυπουργός Πολιτισμού έχουν αναπτύξει εδώ και καιρό επαφές μεταξύ τους ως μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και η μετοίκησή της στο «γαλάζιο» στρατόπεδο προέκυψε ύστερα από σειρά συγκυριών - με την απόφαση του Γ. Παπανδρέου να ιδρύσει το δικό του κόμμα να τη βάζει σε σκέψεις.

Από τη μία είναι η πολιτική σχέση που διατηρεί με τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ εδώ και πολλά χρόνια που την έχρισε υφυπουργό Τουρισμού την περίοδο 2009-2011 και από την άλλη είναι η περαιτέρω διάσπαση του ΠΑΣΟΚ που μειώνει περισσότερο τις πιθανότητές της να επανεκλεγεί. Η Γκερέκου ψάχνει να βρει τη λύση στρατοπέδου, αλλά όλες οι διαφαινόμενες προοπτικές δεν την καλύπτουν. Αρνείται την πρόταση να πολιτευτεί με το κόμμα του Παπανδρέου, κάνει γραπτή δημόσια δήλωση στήριξης στην παράταξή της και ενώ όλα μοιάζουν να ακολουθούν την πεπατημένη, η βολιδοσκόπηση του Δένδια που φέρεται να της τάζει τη δική του εκλογική δύναμη στην Κέρκυρα -εφόσον εκείνος θα πολιτευτεί στην Β’ Αθήνας- ανατρέπει άρδην το σκηνικό και εξηγεί τα νεύρα του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Λένε ότι η Γκερέκου μοιάζει ακίνδυνη, αλλά συγχρόνως αυτό είναι το μεγάλο της πολιτικό όπλο επειδή έτσι «αποκοιμίζει» τους αντιπάλους της, που ούτε καν διανοούνται το ψυχρό εξολοθρευτικό της χτύπημα

Η Αντζελα Γκερέκου είναι πλέον και επισήμως υποψήφια βουλευτής της Ν.Δ. - κι ας κρίνει ο Βενιζέλος την κίνησή της ως «ανήθικη και αντιαισθητική» κι ας δυναμιτίζεται το κλίμα μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων. Η πολιτική δεν είναι ευθεία γραμμή: έχει στροφές, κωλύματα και ανηφόρες, θέλει ελιγμούς - ενίοτε και κωλοτούμπες. Κι αυτό το ξέρουν τόσο η Γκερέκου όσο και ο Βενιζέλος -ειδικά στις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες. Κι αν για τους μέχρι πρότινος πολιτικούς της συντρόφους η υφυπουργός Πολιτισμού είναι κόκκινο πανί, για τον σύντροφο της ζωής της είναι πάντα το στήριγμά του, στην οποία οφείλει τη «νεκρανάστασή» του, όπως είχε δηλώσει στην εξομολογητική συνέντευξη που έδωσε στον Πέτρο Κωστόπουλο και στο περιοδικό «Esquire» το 2002: «Η Αντζελα έφερε τη ζωή που δεν υπήρχε μέσα μου. Είχα θάνατο εγώ μέσα μου. Ηταν ζήτημα ημερών η ταφή μου. Η Αντζελα βρήκε ένα νεκρό άνθρωπο. Αν εσύ τώρα βλέπεις ένα ζωντανό άνθρωπο μπροστά σου, τότε η Αντζελα έκανε μια νεκρανάσταση».

Ο «έρωτας που ήρθε σαν όνειρο» - μετά τον εφιάλτη

Εκείνη τη βραδιά του Οκτώβρη του ’94 στο νυχτερινό κέντρο «Riba’s», στο πρώτο πρόγραμμα του Βοσκόπουλου, όλα μοιάζουν ίδια, τίποτα δεν γίνεται διαφορετικά. Ο Τόλης τραγουδά τις μεγάλες του επιτυχίες, οι πιστοί θαυμαστές τον χτίζουν με πανέρια, ουίσκι, κάπνα, μισοσκόταδο και διάχυτη καψούρα. Είναι η χειρότερη χρονιά του. Ο ίδιος είναι ένα ψυχολογικό ράκος, ένας άνθρωπος που παλεύει να κρατηθεί στα πόδια του, κατεστραμμένος οικονομικά, αλλά κυρίως προσωπικά. Το πρώτο το παλεύει. Εχει μείνει άφραγκος χιλιάδες φορές στη ζωή του. Βασικά γεννήθηκε άφραγκος.

Ο «Τόλιος» όπως τον φώναζαν πιτσιρικά -πριν αποφασίσει να το αλλάξει σε Τόλης επειδή το «Τόλιος» του έκανε πολύ «ιταλικό»-, ο γιος του λαχαναγορίτη από την Κοκκινιά με τις 11 αδελφές, έχει περάσει μεγάλες πείνες, έχει μεγαλώσει μέσα σε αποθήκες με αρουραίους που τους είχε βγάλει και ονόματα: ο Βαγγελάκης, η Αντωνία και η Γεωργία. Τους φώναζε και τους τάιζε. Ενας «αλήτης του λιμανιού», όπως έχει αυτοαποκληθεί ο ίδιος, που έχει κάνει τα μύρια όσα στη ζωή του, που έχει δώσει και έχει φάει πολύ ξύλο -ακόμα και στα πρώτα του βήματα ως θεατρικός επιχειρηματίας στο «ΠΕΡΟΚΕ» που τον κυνηγούσαν όλοι για τα χρέη του- και έφτασε τελικά στα μεγάλα σαλόνια δεν μπορεί να φοβάται τις αφραγκίες. Ο Βοσκόπουλος χωράει άνετα σε ένα υπόγειο, και μπορεί να περπατάει με χάρη ντυμένος στην πένα σε μια σουίτα - όπως σε εκείνες που έμενε για χρόνια αρνούμενος να αποκτήσει δικό του σπίτι. Τα προσωπικά θέματα, όμως, δεν τα ντιλάρει. Ανθρωπος των παθών και του έρωτα, υπήρξε πάντα ο αιμοδότης των γυναικών. Οχι επειδή του το ζητούσαν εκείνες. Επειδή το ήθελε ο ίδιος. Και αφού τους έδινε τα πάντα, μετά τις έθιζε. Σε συναισθήματα, σε λατρεία, σε λεφτά. Ειδικά από αυτά δεν καταλάβαινε τίποτα. «Ηδονίζομαι την ώρα που μου λέει “δώσε μου σε παρακαλώ, γιατί την ώρα που θα βγω έξω θέλω να έχω λεφτά πάνω μου”, έχει παραδεχτεί και ο ίδιος. Κι ας ξέρει ότι θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Το έχει αντιμετωπίσει βέβαια και αυτό: «Μπορεί την πρώτη φορά με ένα μικρό ποσό να τρελαθεί και μετά, όταν το συνηθίσει, ξαφνικά να έχει τα δισεκατομμύρια στα χέρια και να σε έχει χεσμένο, να το θεωρεί αυτό μια φυσική κατάσταση και να μη δίνει καμία σημασία», έχει πει χαρακτηριστικά μετά από δεκάδες ανάλογες εμπειρίες. Εκείνη τη χρονιά, λοιπόν, το ’94, η οικονομική του χρεοκοπία δεν είναι τίποτα μπροστά στη συναισθηματική. Ο γάμος του με την Τζούλια Παπαδημητρίου έχει λήξει όχι απλά άδοξα, αλλά μαρτυρικά. Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίζονται όχι στο σπίτι -λογικό- αλλά στα τηλεοπτικά παράθυρα. Καταστάσεις που προκαλούν ντροπή.  Δικηγόροι, φίλοι και συνεργάτες «ταΐζουν» τα δελτία με άφθονο υλικό της κοινής τους ζωής και ο Τόλης, ο «πρίγκιπας της πίστας», «ο ζωντανός μύθος», «ο γητευτής των γυναικών» γίνεται εν μια νυκτί «ο Δάγκας», όπως τον αποκαλεί η Τζούλια. Οι μηνύσεις πάνε κι έρχονται, η ζωή του είναι κρεμασμένη στα περίπτερα κι εκείνος πιο μόνος και ρέστος από ποτέ. Τεσσεράμισι χρόνια γάμου βρήκαν θέση στα σκουπίδια κι αυτό που κάποτε εκείνος ονόμασε «έρωτα» έγινε ζωντανός εφιάλτης.



Το 1994 η οικονομική χρεοκοπία του Τόλη Βοσκόπουλου δεν είναι τίποτα μπροστά στη συναισθηματική, αφού ο γάμος του με την Τζούλια Παπαδημητρίου έχει λήξει μαρτυρικά, με διασυρμούς από τηλεοράσεως και μηνύσεις που πέφτουν βροχή. Τη στιγμή που η ζωή του είναι κρεμασμένη στα περίπτερα κι εκείνος πιο μόνος από ποτέ, αλλά και ρέστος, μπήκε στη ζωή του η Αντζελα, ο «ένας και μοναδικός έρωτάς» του

Ο κόσμος εξακολουθεί να τον αγαπά, οι θαυμαστές του είναι πάντα δίπλα του όταν τραγουδά, αλλά ο Τόλης είναι αλλού. Οπως κι εκείνη τη βραδιά του Οκτώβρη. Μόλις τελειώνει το πρόγραμμά του θα μπει στο καμαρίνι και μπουχτισμένος από τη ζωή του, που δεν έχει παρά μόνο απογοήτευση, πετάει το κοστούμι και αφήνεται στα χέρια της αμπιγιέζ του που τον χαλαρώνει με μασάζ. Εξω από το καμαρίνι γίνεται χαμός. Ουρές θαυμαστών περιμένουν να τον δουν, να του μιλήσουν, να τον αγκαλιάσουν. Δίνει εντολή να μην μπει κανείς παρά μόνο δύο παρέες. Η Τζένη Βάνου με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο και η Αντζελα Γκερέκου με έναν φίλο της μεγαλοεπιχειρηματία και φίλο του Τόλη. Ο Βοσκόπουλος ντυμένος με λευκή ρόμπα είναι άκεφος αλλά τους υποδέχεται με ευγένεια, όπως συνηθίζει πάντα. Και συστήνεται με την Γκερέκου: «Μόλις την είδα τα ’χασα. Εμεινα. Δεν μπορούσα να μιλήσω.

Είχε και τα μαλλιά της κοντά και φαινόταν το πρόσωπό της σε όλο του το μεγαλείο. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα μπροστά μου. Ηταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Το βράδυ που τη γνώρισα αποφάσισα ότι ήθελα να ζήσω όλη μου τη ζωή μαζί της», έχει πει ο ίδιος για τη γνωριμία τους. Η ατάκα «τι μάτια είναι αυτά, κοπελάρα μου» έμεινε ιστορική από εκείνη τη συνάντηση, που δεν τελείωσε ποτέ. Μέσα σε μια νύχτα ο Βοσκόπουλος βρίσκει ξανά το νόημα στη ζωή. Ερωτεύεται σφοδρά. Πρώτη φορά τόσο πολύ. Πρώτη φορά τόσο απόλυτα. Και προφανώς και η τελευταία.

Η ζωή τους στη σουίτα του «Ledra Marriott»

Το ίδιο αποσβολωμένη είναι και η Αντζελα. Ο Τόλης, το εφηβικό της είδωλο, είναι μπροστά της και την αποθεώνει. Τη συγκινεί, τη στέλνει στα ουράνια. Θα βγουν και θα ξαναβγούν, βασικά θα είναι μαζί κάθε μέρα και κάθε νύχτα. Δεν χωρίζουν ποτέ. Μαζί του είναι στο «Riba’s», μαζί αποχωρούν, μαζί ξυπνούν και μαζί ξεκουράζονται τα απογεύματα. Μαζί περνούν και τον εφιάλτη του κλεισίματος των προσωπικών επιλογών και λογαριασμών του από το παρελθόν.

Η κόντρα με την Τζούλια Παπαδημητρίου συνεχίζεται ακάθεκτη και η διαπόμπευση της πρώην κοινής ζωής τους μετριέται σε δεκάδες εξώφυλλα και συναφή δημοσιεύματα. Οι συνθήκες είναι δύσκολες, αλλά είναι πολύ ερωτευμένοι για να λυγίσουν. Αντιθέτως δυναμώνουν. Η Γκερέκου δεν είναι πια το «Κορίτσι από τη Μάνη» - η ταινία όπου πρωταγωνίστησε και θριάμβευσε στις Κάννες. Ούτε η καλλονή από την «Πρόβα Νυφικού». Ούτε το sex symbol με την καυτή φωτογράφηση στο εξώφυλλο του «Playboy» το 1990 που ακολούθησε λίγους μήνες μετά το διαζύγιό της από τον πρώτο της άντρα, τον Ναπολέοντα Ξυραφά. Είναι το κορίτσι του Τόλη νέτο σκέτο - κι αυτό της αρκεί. «Δεν με προβληματίζει αν το όνομά μου είναι πάντα συνδεδεμένο με αυτό του Βοσκόπουλου. Δεν με ενοχλεί αν σβηστεί ό,τι έχω κάνει από μόνη μου. Οταν νιώθεις, δεν αναλύεις. Δεν σκέφτεσαι. Ακολουθείς το συναίσθημα. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από αυτή τη σχέση κατάλαβα πως είναι σημαντικό να σκέφτεσαι και να αναλύεις λιγότερο και να αισθάνεσαι περισσότερο. Μια σχέση είναι τέχνη», έχει πει περιγράφοντας η ίδια τον τρόπο που βίωνε τον έρωτά τους. Λίγο μετά τη γνωριμία τους ο Τόλης της ανακοινώνει την απόφασή του να σταματήσει τις εμφανίσεις και το τραγούδι εν γένει. Η Αντζελα δεν προσπαθεί να τον πείσει για το αντίθετο, τον αφήνει να αποστασιοποιηθεί, να κάνει αυτό που νιώθει, αυτό που έχει ανάγκη. Και αυτό που εκείνος έχει ανάγκη είναι η ίδια η Αντζελα. Η κινητήριος δύναμη της ζωής του, βασικά η ζωή του όλη. Ο,τι θυμίζει παρελθόν για εκείνον είναι απλώς αθέατο. Η Αντζελα τον πηγαίνει στην Κέρκυρα, του γνωρίζει τα στέκια της, τους δρόμους που μεγάλωσε, το σπίτι στο Λιστόν - αυτό που θα ανακαινίσουν και θα είναι το μόνο σπίτι που θα αισθάνονται πραγματικά δικό τους. Θα παντρευτούν στις 6 Αυγούστου του 1996 στην Κέρκυρα -με μία βδομάδα καθυστέρηση λόγω του πένθους για τον θάνατο της Αλίκης- με κουμπάρο τον Τέρενς Κουίκ, στην εκπομπή του οποίου θα κάνουν αμφότεροι δηλώσεις για τον μεγάλο τους έρωτα. Και σύντομα ο Τόλης θα ξανατραγουδήσει - αυτή την φορά στη «Φαντασία», όχι πια καταρρακωμένος, ούτε τρεκλίζοντας από το αλκοόλ, ούτε θολωμένος από τα μύρια όσα προβλήματα. Φαίνεται καινούριος.

Αν για τους μέχρι πρότινος πολιτικούς της συντρόφους η υφυπουργός Πολιτισμού είναι κόκκινο πανί, για τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον σύντροφο της ζωής της, είναι πάντα το στήριγμά του, η γυναίκα στην οποία χρωστά τη «νεκρανάστασή» του

Στυλωμένος, σαν να περνάει δεύτερη νιότη. Βασικά την περνάει όντως. Το κορίτσι του είναι πάντα εκεί, από το πρώτο τραπέζι να του πετάει λουλούδια, και εκείνος από την πίστα της αφιερώνει τραγούδια, την πλησιάζει και της τραγουδάει ερωτικούς στίχους στο αυτί παρουσία όλων. Μόλις τελειώνει το πρόγραμμά του φεύγουν μαζί με τον οδηγό τους με προορισμό το «Ledra Marriott» όπου μένουν μόνιμα σε μία σουίτα. Βγαίνουν σπάνια. Προτιμούν να ζουν εκεί, να μοιράζονται τις δικές τους στιγμές μακριά απ’ όλους, μακριά από περίεργους και σχόλια. Η Αντζελα τον συμβουλεύει και φροντίζει για τα πάντα: από το τι θα φορέσει και τι θα φάει μέχρι ποιους θα δει. Η «κατ’ οίκον κούρα» πιάνει τόπο και ο Τόλης γίνεται πάλι είδωλο. Ξαναβρίσκει τον εαυτό του και το νόημα της ζωής που πίστευε πως έχει χαθεί για πάντα. Το ζευγάρι μετακομίζει σε μια μεζονέτα στη Βούλα, το πρώτο τους σπίτι, το πρώτο επίσης και για τον Βοσκόπουλο μετά από καιρό, αφού έμενε σε σουίτες ως μόνιμα περαστικός, ως άνθρωπος χωρίς βάση, χωρίς σταθερές. «Δεν θυμάμαι τίποτα από το παρελθόν. Δεν θέλω να θυμάμαι. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ερωτεύομαι. Αυτό που νιώθω τώρα δεν το έχω ξανανιώσει. Και επειδή αυτό που νιώθω είναι τόσο καταπληκτικό, δεν θέλω να ασχοληθώ με τίποτε άλλο γιατί θα το χαλάσω», δηλώνει. Δίνουν πια κοινές συνεντεύξεις, φωτογραφίζονται μαζί, είναι «αυτοκόλλητοι». Μια λέξη που ταυτίστηκε μαζί τους, έγινε το τραγούδι τους: οι στίχοι δικοί της, η μουσική δική του. «Μέρα και νύχτα, πρωί και βράδυ, με φως, με σκοτάδι, πάντα μαζί και δε χωράει τίποτε άλλο ανάμεσά μας για μια ζωή. Αυτοκολλητάκι μου να το θυμάσαι, το καρδιοχτυπάκι μου για πάντα θα ’σαι» είναι οι στίχοι που συμπυκνώνουν τη σχέση τους σε εκείνο το δίσκο του ’99 που έγινε χρυσός - όχι μεγάλη επιτυχία για τα δεδομένα του Τόλη, ίσως επειδή το κοινό τον είχε συνηθίσει να τραγουδάει μόνος με τον πόνο του και όχι με το «αυτοκολλητάκι του». Τα υποκοριστικά, όμως, είναι πάντα μέρος της κοσμοθεωρίας του Τόλη -«Η πηγίτσα μου είναι η γυναίκα μου, το κορίτσι μου... Πώς να ξεχάσω ότι ήμουν ένα δεντράκι μαραμένο και ξαναζωντάνεψα»- και η Αντζελα είναι και η θεωρία και η πράξη του. Το θαύμα του. Πριν από τον δίσκο είχε προηγηθεί η θεατρική τους συνύπαρξη το 1998 με την παράσταση «Ηρθες σαν όνειρο» και είχε κυριολεκτικά προκληθεί πάταγος. Οχι λόγω της παράστασης ως προϊόν υψηλής τέχνης, αλλά ως προϊόν της «ύψιστης τέχνης» -όπως τον αποκαλεί και η Αντζελα-, του έρωτα. «Η νύχτα γέμισε με φως, γέμισε αστέρια ο ουρανός, δεν ήμουνα πλέον μοναχός, η νύχτα γέμισε με φως» είναι οι άλλοι εμβληματικοί στίχοι του μεγάλου τους έρωτα, τους οποίους έγραψε πάλι η Αντζελα. «Οταν είδα τα γραπτά της Αντζελας τα ’χασα. Είπα “Παναγία μου, επιτέλους μια όμορφη γυναίκα που δεν είναι μόνο όμορφη απέξω, έχει πολλή ομορφιά μέσα της”. Είναι φοβερό το γράψιμό της. Οταν της το είπα συγκλονίστηκε. Και με στρίμωξε κι εμένα να γράψω μουσική», περιγράφει τότε εκείνος.

Το «μεγάλο μωρό», η γέννηση της κόρης τους και το μπιλιέτο της Εφορίας

Το 2001, 7 χρόνια μετά τη γνωριμία τους, θα έρθει στον κόσμο και η κόρη τους Μαρία. Η Αντζελα, η οποία ποτέ μέχρι τότε δεν είχε εκφράσει την επιθυμία να γίνει μητέρα, μετά από τη συμβίωσή της με τον Τόλη κάνει στροφή 180ο  μοιρών.

Η μοιραία γυναίκα που μέχρι πρότινος δήλωνε ότι δεν πιστεύει ότι όλες οι γυναίκες είναι προορισμένες να γίνουν κάποτε μητέρες, συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό της σε αυτές, θέλει απεγνωσμένα να μείνει έγκυος. Το ότι είχε αποκτήσει ο αδελφός της ήδη δύο παιδιά την είχε επηρεάσει συναισθηματικά και η σκέψη να αποκτήσουν με τον Τόλη το δικό τους μωρό τη γλύκαινε. Ηθελε η οικογένειά τους να διευρυνθεί. Τον Τόλη δεν τον ένοιαζε. Ηθελα απλά να είναι η Αντζελα ευτυχισμένη. Αν ένα παιδί θα τη γέμιζε περισσότερο, εκείνος δεν υπήρχε περίπτωση να της χαλάσει το χατίρι. Αλλωστε ποτέ δεν της το χάλαγε. Οι επιθυμίες της Αντζελας ήταν για εκείνον διαταγή. Την εγκυμοσύνη της την ανακοινώνει μάλιστα σε τηλεοπτική συνέντευξη ο ίδιος ο Βοσκόπουλος. Ολο αυτό το διάστημα το ζευγάρι δεν βγαίνει καθόλου, η Αντζελα δεν εμφανίζεται πια στο κέντρο όπου τραγουδά. Προσέχει πολύ και θέλει να πάνε όλα καλά. Ούτως ή άλλως, ούτε εκείνος θα ήθελε η έγκυος γυναίκα του να ξενυχτά σε χώρους γεμάτους καπνό και μεθυσμένους. Οσο για τις εξόδους, ποτέ δεν έβγαιναν πολύ.



Σταθερά στο πρώτο τραπέζι, όπου κι αν εμφανίζεται ο Τόλης. Εκείνος της χαρίζει τα τραγούδια του και εκείνη επιβεβαιώνει τη μοναδική τους σχέση

Προτιμούσαν να αράζουν στους καναπέδες, να βλέπουν τηλεόραση, να σκαρώνουν στίχους και τραγούδια. Στις 15 Αυγούστου θα γεννηθεί πρόωρα η κόρη τους. Θα μείνει στη θερμοκοιτίδα για τρεις μήνες και το ζευγάρι περνάει μεγάλες αγωνίες. Μαζί τους και χιλιάδες θαυμαστές τους που τους στέλνουν καθημερινά ενθαρρυντικές επιστολές, ευχετήριες κάρτες και λουλούδια που πλημμυρίζουν το μαιευτήριο. Ολα τελικά θα πάνε καλά, ένας ακόμα σκόπελος ξεπερνιέται. Από την άλλη, υπάρχει και η άλλη κόρη του, η Χαρά, από τον γάμο του με την Τζούλια Παπαδημητρίου. Ο Τόλης δεν την αναγνωρίζει όμως. Ενα ακόμα θρίλερ από το παρελθόν βρίσκεται στα περίπτερα. Πρωτοσέλιδα, δηλητηριώδεις ατάκες από την πρώην, φράσεις όπως «έλεγχος DNA» πάνε κι έρχονται στα δελτία. Από τη μεριά του Βοσκόπουλου καμία δήλωση. «Δεν θέλω να γίνω ερήμην μου Κατίνα», όπως έχει δηλώσει. Αφήνει τους δικηγόρους να κάνουν τη δουλειά. Η κοινή του ζωή με την Αντζελα και το παιδί τους είναι το μόνο που μετράει,  αλλά δεν είναι πάντα εύκολη.

Ο Τόλης είναι παρορμητικός, ενθουσιώδης, παράφορος, ενίοτε με έντονα ξεσπάσματα. «Είναι ένα μεγάλο μωρό», όπως λέει η Αντζελα. Εκείνη είναι πιο εγκρατής, ελέγχει τις εκρήξεις της, μια ήρεμη δύναμη. Ο Τόλης γνωρίζει την αποθέωση στα κέντρα καθημερινά και αυτό δεν είναι κάτι που τον αφήνει ανεπηρέαστο στην καθημερινότητά του. Εχει ανασφάλειες, κάτι λογικό για έναν καλλιτέχνη πρώτης γραμμής. Και η Αντζελα τον γειώνει, τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Πλέον έχει και ένα πραγματικό μωρό να φροντίσει - και αυτό κάνει. Μέχρι που το 2004 αποφασίζει να πολιτευτεί έχοντας κληρονομήσει από την οικογένειά της το πολιτικό μικρόβιο, αφού οι γονείς της είχαν έντονη συνδικαλιστική δράση στο νησί. Θα εκλεγεί πανηγυρικά με το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνοντας 18.000 σταυρούς! Θρίαμβος για την ίδια αλλά και για τον Τόλη, που την καμαρώνει και χαίρεται σαν μικρό παιδί. Ο ίδιος άλλωστε πάντα την ενθάρρυνε να αναμειχθεί στην πολιτική και την πίστευε. Είχε μάλιστα δηλώσει και προφητικά τότε σε μια συνέντευξή του ότι η Αντζελα θα μπορούσε να γίνει μια ικανή και άξια υπουργός.

Και έγινε μετά από πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009. Δεν θα μείνει όμως περισσότερο από δύο χρόνια, αφού για λόγους ευθιξίας αναγκάζεται να παραιτηθεί. Η δημοσιοποίηση των φορολογικών εκκρεμοτήτων του Τόλη και η κατηγορία για φοροδιαφυγή το διάστημα ’93-’97 προκαλεί μεγάλο ντόρο. Οι αμαρτίες από τα παλιά τον κυνηγούν ακόμα.

Ο Τόλης δεν αντέχει στη σκέψη ότι οι παλιές δικές του προσωπικές επιλογές θα χρεωθούν πολιτικά σε εκείνη. Περνάνε δύσκολα. Τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι είναι καθημερινά κάτω από το σπίτι τους και καταγράφουν κάθε τους κίνηση. Και μετά αρχίζουν οι φήμες και τα δημοσιεύματα για τη λήξη του γάμου τους. Κρίση πέρασαν, γεγονός αναμενόμενο μετά από τόσες φουρτούνες. Είναι όμως ακόμα μαζί, ο Τόλης συνοδεύει την κόρη του στα μαθήματα τένις και στους αγώνες της, η Αντζελα είναι παρούσα στην πρεμιέρα του φέτος στο κέντρο «Baraonda». Οπως ήταν και πέρυσι, ενώ ο Τόλης τη στηρίζει και σήμερα στην επιλογή της να αλλάξει στρατόπεδο και να κατέβει υποψήφια με τη Ν.Δ. Ο Τόλης θα είναι πάντα δίπλα στην Αντζελα.

Το έχει δηλώσει, το έχει υποσχεθεί, αυτό θέλει και αυτό δείχνει. Στη σκηνή του «Baraonda», όπως κάνει από το 1994, ο Τόλης τραγουδάει και της αφιερώνει τραγούδια. Ενίοτε βγάζει μικρές κραυγές και κάνει κοφτές γρήγορες κινήσεις με τα χέρια του, ένα χαρακτηριστικό στυλ πολύ δικό του, πολύ θεατρινίστικο, πολύ «Τόλης». Και πάντα με κλειστά μάτια στους στίχους-μαχαίρια. Εκτός αν είναι η Αντζελα στο πρώτο τραπέζι. Τότε τα μάτια του είναι πάντα καρφωμένα πάνω της και η φωνή του λυγμός. Η Αντζελα είναι «αυτό το κάτι που μένει».

«Πέρασα δύσκολα μέχρι να αποφασίσω»

Η Αντζελα Γκερέκου μιλά αποκλειστικά στο «ΘΕΜΑ» για τους λόγους που την οδήγησαν στη μεταγραφή της στη Ν.Δ. και την ομάδα του Αντώνη Σαμαρά

Βρέθηκε στο στόχαστρο των πολιτικών συζητήσεων όταν μόλις πριν από λίγες ημέρες από τα σαλόνια του ΠΑΣΟΚ μεταπήδησε στους κύκλους της Νέας Δημοκρατίας. Η ίδια εξηγεί γιατί πήρε αυτή την απόφαση καθώς και πώς αντέδρασε ο στενός της περίγυρος, αλλά και ο σύζυγός της Τόλης Βοσκόπουλος.


Συνέντευξη στην Μαρία Λεμονιά

- Πώς αποφασίσατε τη μετάβασή σας από το ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ.; Ολοι όσοι στηρίζουμε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας δώσαμε σκληρές μάχες για να διασφαλίσουμε τη σταθεροποίηση της οικονομίας, τα κεκτημένα και τις δυνατότητες που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Οταν δέχτηκα να συμμετάσχω στη συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ το έκανα για το καλό της χώρας. Το ίδιο νιώθω ότι πρέπει να πράξω τώρα για τη χώρα μου και τον τόπο μου, την Κέρκυρα. Αποδέχθηκα την πρόσκληση του Αντώνη Σαμαρά, λοιπόν, προκειμένου να συνεχίσω να προσφέρω με την ίδια συνέπεια και ευθύνη που το έκανα πάντα.

- Πιστεύετε ότι η απόφασή σας μπορεί να πλήξει την εικόνα σας και να χάσετε ψηφοφόρους; Κάθε επιλογή έχει κι ένα κόστος. Οσοι με ξέρουν, όμως, με εμπιστεύονται. Μαζί άλλωστε δώσαμε από κοινού μια μεγάλη μάχη στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2012 και την κερδίσαμε κόντρα στα προγνωστικά. Η πολιτική είναι ένας διαρκής καθημερινός αγώνας να πείσεις για τις απόψεις σου και τις πολιτικές σου επιλογές. Είμαι βέβαιη ότι οι συμπολίτες μου θα τις δικαιώσουν.

- Υπήρχε κάποια στιγμή που αμφιταλαντευτήκατε για το τι έπρεπε να κάνετε; Δεν ήταν εύκολη απόφαση και μέχρι να καταλήξω πέρασα δύσκολες στιγμές. Ωστόσο, σήμερα βιώνουμε έκτακτες καταστάσεις και αυτές με τη σειρά τους επιβάλλουν έκτακτες και κυρίως υπεύθυνες επιλογές. Για μένα δεν ήταν επιλογή το να ξοδέψω όλη την ενέργεια και τη δυναμική μιας προεκλογικής εκστρατείας μέσα σ’ έναν κομματικό εμφύλιο. Αν το έκανα, θα ήμουν αναγκασμένη να δώσω έναν αγώνα για την τιμή των όπλων και όχι για την επιβίωση της χώρας. Ωστόσο, μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί η μάχη για την Κέρκυρα και την Ελλάδα, δεν θα μπορούσα να «νίψω τας χείρας μου». Πάνω απ’ όλα, το συμφέρον της χώρας μου και του τόπου μου.

- Πώς έκρινε την απόφασή σας το φιλικό σας περιβάλλον; Εχω την τύχη να έχω δίπλα μου ανθρώπους που εμπιστεύονται τις επιλογές μου και με ενισχύουν σε κάθε μου απόφαση. Στο τέλος, όμως, κάθε δύσκολη απόφαση την παίρνει κανείς μόνος του, όπως και την ευθύνη.

- Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι θα σκίσει το μνημόνιο. Εσείς πώς θα καταφέρετε την έξοδο από αυτό; Η έξοδος από το μνημόνιο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτη. Οχι όμως έτσι όπως το εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αθετώντας τις συμφωνίες με τους εταίρους μας. Εμείς στο υπουργείο Πολιτισμού είμαστε οι πρώτοι που δώσαμε το καλό παράδειγμα και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Πώς; Κάνοντας σωστά τη δουλειά μας. Οταν πρωτοδήλωσα τη βούλησή μου να διαμορφώσω ένα δυναμικό πλαίσιο για την προσέλκυση κινηματογραφικών παραγωγών στη χώρα, με όραμα να γίνει η Ελλάδα μια σύγχρονη Μέκκα του κινηματογράφου, δέχτηκα μεγάλη αμφισβήτηση, ειδικά ως προς τη θέσπιση φορολογικών κινήτρων για τους παραγωγούς. Κι όμως, εγώ και οι συνεργάτες μου εργαστήκαμε σκληρά και υποβάλαμε προτάσεις για φοροαπαλλαγές, οι οποίες έγιναν απόλυτα δεκτές από τους εκπροσώπους των δανειστών. Ετσι φεύγει η τρόικα από την Ελλάδα. Οχι με μονομερείς ενέργειες και λεονταρισμούς, αλλά κάνοντας σωστά τη δουλειά μας.




Βουλευτής και υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου, παραμένει  στα «πράσινα» έδρανα και έγινε υφυπουργός και επί Βενιζέλου. Σήμερα, όμως, η Αντζελα Γκερέκου έγινε το πρόσωπο των ημερών με την αιφνίδια απόφαση της μεταγραφής της στη Νέα Δημοκρατία

- Ποια ακριβώς ήταν η πρότασή σας που δέχτηκε η τρόικα; Ο κινηματογράφος είναι ένα από τα πιο σημαντικά όπλα της χώρας, αλλά στην Ελλάδα δεν το έχουμε ακόμα αντιληφθεί. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν κίνητρα για τα γυρίσματα μεγάλων ξένων παραγωγών στην χώρα μας. Αντίθετα, υπάρχει ένα καθεστώς δυστοκίας, δυσκολίας και επιβάρυνσης από το οποίο χάνουμε σημαντικότατα έσοδα. Γιατί π.χ. να γυρίζονται ταινίες που αφορούν ελληνικά θέματα σε άλλες χώρες; Δείτε τι συνέβη με τη συνέχεια των «300», η οποία γυρίστηκε στη Βουλγαρία, ή με τον «Ηρακλή», που αναγκάστηκε να γυριστεί στην Ουγγαρία. Αυτό θελήσαμε να το αλλάξουμε υποβάλλοντας πρόταση για έκπτωση 100% στον φόρο που αναλογεί στο ποσό που επενδύεται στην παράγωγη μιας κινηματογραφικής ταινίας από φυσικά και νομικά πρόσωπα με φορολογική υποχρέωση στην Ελλάδα.

- Τι ονειρεύεστε για την Κέρκυρα; Οραματίζομαι μια Κέρκυρα λαμπερή, αυτόνομη και εξωστρεφή που θα αποτελεί πρότυπο ανάπτυξης πρώτα για το Ιόνιο και κατόπιν για ολόκληρη τη χώρα. Το προηγούμενο διάστημα και παράλληλα με τη θητεία μου στο υπουργείο Πολιτισμού ηγήθηκα δράσεων σε αυτή την κατεύθυνση με αποκορύφωμα την ημερίδα «Ανάπτυξη στην Πράξη», όπου και έδωσα το στίγμα μου για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η Κέρκυρα αλλά και όλο το Ιόνιο: τη σύζευξη της τοπικής παραγωγής με τον τουρισμό, τον πολιτισμό και τη γαστρονομία. Αυτή η στρατηγική επιλογή που μπορεί να απελευθερώσει το τεράστιο δυναμικό της Κέρκυρας με εντυπωσιακά αποτελέσματα για την τοπική οικονομία: από την ενίσχυση της κερδοφορίας των τοπικών επιχειρήσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέχρι την υλοποίηση των μεγάλων έργων υποδομής, που τόσο έχει ανάγκη ολόκληρη η περιοχή.



«Αποδέχτηκα την πρόσκληση του Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να συνεχίσω να προσφέρω, με την ίδια συνέπεια και ευθύνη, όπως έκανα πάντα»

- Ποιο θα είναι το σλόγκαν σας για τις φετινές εκλογές; Σας το αποκάλυψα ήδη, «Ανάπτυξη στην πράξη».

- Θα ήθελα να μας πείτε πώς κυλάει η καθημερινότητά σας. Ξεκινώ πρωί όπως όλες οι μητέρες, και συνεχίζω με πολλή ενέργεια την ημέρα μου προκειμένου να ανταποκριθώ στους διάφορους ρόλους μου. Αγαπώ τη δημιουργία και αντλώ έμπνευση και ικανοποίηση από τη δουλειά μου, παρόλο που δεν μου αφήνει όσο ελεύθερο χρόνο θα ήθελα.

- Πολιτικός, σύζυγος, μητέρα. Με ποια σειρά τα τοποθετείτε;  Οπως όλες οι μητέρες, έχω ως πρώτη προτεραιότητα το παιδί μου. Προσπαθώ να ισορροπώ ανάμεσα στις απαιτήσεις αυτών των τριών διαφορετικών ρόλων. Είναι φορές που πιστεύω ότι τα καταφέρνω καλά, άλλες πάλι αμφιβάλλω... Δεν νομίζω όμως ότι γίνεται και διαφορετικά...

- Ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο σύζυγός σας, βοηθά στην προεκλογική σας εκστρατεία; Η οικογένειά μου είναι ο πυρήνας από τον οποίο αντλώ έμπνευση και στήριξη για τις πιο δύσκολες αποφάσεις μου. Ο σύζυγός μου σέβεται όλες τις επιλογές μου και με στηρίζει πάντα σε ό,τι αποφασίσω.