«Πονοκέφαλοι» στο Μαξίμου από την κακοφωνία στο κυβερνητικό στρατόπεδο

Δεν λένε να κοπάσουν τα συμπτώματα κακοφωνίας στο κυβερνητικό στρατόπεδο που αναδεικνύουν την έλλειψη ομοιογένειας αλλά και τα προβλήματα συντονισμού μεταξύ κυβέρνησης, κοινοβουλευτικής ομάδας και κόμματος.

Η εντύπωση ότι απουσιάζει το ενιαίο συντονιστικό κέντρο και ότι σε μείζονα όσο και ελάσσονα ζητήματα είτε δεν υπάρχει ενιαία γραμμή είτε ακολουθούνται προσωπικές στρατηγικές τείνει να γίνει μόνιμη. 

Στα πλέον σημαντικά είναι ενδεικτικές οι δηλώσεις του κ. Αλέκου Φλαμπουράρη ο οποίος είναι και υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για τον συντονισμό της κυβέρνησης περί της εξόφλησης με αέρα του ευρωπαικού χρέους που είναι επίσης αέρας που προκάλεσαν ερωτηματικά για τις προθέσεις της κυβέρνησης. Συνέπεσαν δε με τις δηλώσεις του κ. Κώστα Λαπαβίτσα από τους πιο κοντινούς βουλευτές του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη περί προετοιασίας της κυβέρνησης για έξοδο από το ευρώ και της αντιμετώπισης των άμεσων αναγκών και των ελλείψεων των πρώτων ημερών. Έρχονται δε να προστεθούν στην δολιχοδρομία περί παραμονής στο ευρώ με παράλληλη όμως εξέταση του σεναρίου του αδιεξόδου όπως ανέφερε σε δηλώσεις του ο υπουργός της κυβέρνησης κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος. 

Σε σταθερό πονοκέφαλο εξελίσσονται για τον πρωθυπουργό οι πρωτοβουλίες της Προέδρου της Βουλής κας Ζωής Κωνσταντοπούλου που ξεκινούν από την σκληρή κριτική για την συμφωνία του Eurogroup και φθάνουν μέχρι τα θέματα λειτουργείας της Βουλής που προκαλούν την δυσαρέσκεια ακόμη και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχωριστό θέμα αποτελούν και οι σχεδόν καθημερινές δηλώσεις εντός ή εκτός χώρας του κ. Γιάννη Βαρουφάκη που παρά τις κομψές συστάσεις δεν αυτοπεριορίζεται και τείνει να εξελιχθεί σε αδύνατο σημείο για την κυβέρνηση με τις επιθέσεις που δέχεται εντός και εκτός χώρας αναγκάζοντας τον κ. Τσίπρα να βάζει το ειδικό του βάρος για να τον στηρίξει. 

Πονοκέφαλοι όμως προκύπτουν για τον κ. Τσίπρα και από εκεί που δεν το περιμένει. Παρότι ανέδειξε ο ίδιος με την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος σε θέμα ήθους και παραδείγματος για την Αριστερά την παραίτηση των βουλευτών του από τα βουλευτικά αυτοκίνητα ήταν αρκετοί οι οποίοι αντιπαρήλθαν τις συστάσεις του δείχνοντας ότι δεν απέχουν και πολύ από τους συναδέλφους τους των άλλων κομμάτων. Κορύφωση αυτής της “απειθαρχίας” ήταν η ιδεολογικοποίησή της από τον βουλευτή κ. Βαγγέλη Διαμαντόπουλο ο οποίος αφού παρομοίασε τον εαυτό του με υπάλληλο εταιρίας που έχει έξοδα κίνησης ανέφερε: «Δεν συμμετέχω σε αρχηγικό κόμμα, και επειδή ως αριστερός με ελευθεριακές-σοσιαλιστικές απόψεις προερχόμενος από το κίνημα, έχω βαθειά ριζωμένη την κουλτούρα της συλλογικότητας, δεν εκτελώ προσωπικές εντολές κανενός αλλά υλοποιώ συλλογικές αποφάσεις, όταν λαμβάνονται τέτοιες τις σέβομαι απόλυτα...». Μόλις χθες η βουλευτής κα Ραχήλ Μακρή αφού επισήμανε ότι δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ επέμεινε στις θέσεις της για την κοπή χρήματος και επιτέθηκε στους πρώνη συναδέλφους της των ΑΝΕΛ κατηγορώντας τους ότι κυνηγούν καρέκλες και στον πρόεδρο του κόμματος κ. Πάνο Καμμένο ότι ψάχνει ευκαιρία για να κάνει βόλτες με πολεμικά πλοία και ελικόπτερα που στοιχίζουν στον ελληνικό λαό. 

Αλλά και οι κατά καιρούς έντονες τοποθετήσεις του κ. Καμμένου άλλοτε για το Κούγκι και άλλοτε για τα στρατιωτικά θέματα ή τις σχέσεις με την Γερμανία δημιουργούν την εντύπωση ότι “η κυβέρνηση διαθέτει εκτός από τη αριστερή και τη δεξιά συνιστώσα”. Εάν μάλιστα με την αριστερή συνιστώσα που κατά κύριο λόγο αν και όχι καθ ολοκληρία -αφού η αριστερή πτέρυγα είναι ευρύτερη- εκφράζεται από τον κ. Λαφαζάνη που υπακούσει σε εσωτερικούς κανόνες πειθαρχίας με το δεξιό άκρο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα αφού η ισορροπία βασίζεται κυρίως στην προσωπική σχέση του πρωθυπουργού με τον αρχηγό των ΑΝΕΛ. 

Σταθερή δε είναι η πίεση που ασκεί στην κυβέρνηση η αριστερή πτέρυγα είτε με δηλώσεις κομματικών στελεχών είτε με αρθρογραφία τόσο με την κριτική για την υποχώρηση που συνιστά ο συμβιβασμός του Eurogroup  όσο και με την ανάγκη να προτιμήσεις την ρήξη εάν συνεχίσει να “δέχεται εκβιασμούς από τους θεσμούς”. 

Αυτά ενώ δεν έχουν ομαλοποιηθεί οι σχέσεις στο εσωτερικό των υπουργείων όπως έδειξε το πρόβλημα με τους μετανάστες στο υπουργείο Εσωτερικών και ενώ στους περισσότερους τομείς οι υπουργοί βρίσκονται αντιμέτωποι με μία αρνητική αν όχι εχθρική υψηλόβαθμη γραφειοκρατία. 

Ήδη ακούγονται κριτικές στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος ότι καθώς η κυβέρνηση διανύει τον δεύτερο μήνα δεν μπορεί τα ζητήματα συντονισμό να διαιωνίζονται με το πρόσχημα της πράγματι σκληρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Όπως λένε μεταξύ τους “δεν είναι όλοι οι υπουργοί εντεταλμένοι για τα οικονομικά και τις διαπραγματεύσεις”.